#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_3 #دعا_سوم_1 ✳️ #روایات_و_فرشتگان 5 🔴 حقيقت و عظمت #فرشتگان_در_نهج_البلاغه (یک) امام على عليه السلام در خطبه اوّل «نهج البلاغه» مى‏فرمايد: «آن گاه خداوند پاك، آسمان‏هاى بر افراشته را از هم باز كرد و ميان آنها را پر از انواع ملائكه ساخت. گروهى از فرشتگان در سجده‏اند و ركوعى ندارند، برخى در ركوع هستند و قيام ندارند، گروهى صف كشيده‏اند و دگرگونى در آنان راه ندارد، تسبيح گويانى هستند كه خستگى و فرسودگى برايشان نيست، بر ديدگانشان خواب نمى‏آيد و عقولشان را اشتباهى نمى‏باشد، سستى در كالبدشان نرود و غفلت به آگاهى آنان نزند، عدّه‏اى را امناى وحى و زبان گويا بر انبيا قرار داد و دسته ديگر را واسطه اجراى فرمان و قضاى ربوبى‏اش، جمعى را نگهبان بندگان و گروه ديگر را پاسبان درهاى بهشت. بعضى از ملائكه پاهايى در سطوح پايين زمين دارند و گردن‏هايى بالاتر از مرتفع‏ترين آسمان‏ها، اعضاى كالبدى گسترده‏تر از پهنه صفحات جهان و دوش‏هايى همسان پايه‏هاى عرش؛ اين موجودات مقدّس در برابر عرش الهى از روى تعظيم چشم به پايين دوخته و در زير عرش حق به بال‏هاى خود پيچيده‏اند. ميان اين فرشتگان و كاينات پايين‏تر، حجابى از عزّت ملكوتى و پرده‏هايى از قدرت فوق طبيعى زده شده است، آنان هرگز خدا را با تصوير و ترسيم‏هاى محدود كننده نمى‏پندارند و صفات ساخته‏ها را به مقام شامخش نسبت نمى‏دهند و او را با تصوّر در جايگاهها محدود نمى‏سازند و با امثال و نظاير اشاره به ذات اقدسش نمى‏كنند». خطبه نودويكم به ترتيب زير فرشتگان الهى را وصف مى‏نمايد: «1- سپس خداوند پاك و منزّه براى اسكان در آسمان‏هايش و آبادى صفحه اعلا از ملكوتش خلقى عالى و زيبا از فرشتگانش آفريد. 2- فرشتگان در آسمان‏ها مشغول انواع ذكر و تسبيح و تقديس هستند. 3- فرشتگانى در پس پرده عزّت و قدرت خداوندى و در حظيره‏هاى قدس و سراپرده‏هاى مجد و عظمت قرار گرفته و مشغول عبادتند. 4- انوار بسيار با عظمتى وجود دارد كه از رسيدن ديد چشم‏ها به آن انوار چشم‏ها خيره و مردود مى‏ماند. 5- خداوند بزرگ آن فرشتگان را در اشكال مختلف و اندازه‏هاى متفاوت آفريد (داراى بال‏ها) و آنان تسبيح گوى حقّند. 6- آن فرشتگان هيچ چيزى از صنع الهى را كه در كارگاه آفرينش ظاهر گشته به خود نمى‏بندند و ادّعائى ندارند چيزى كه تنها خداوند آفريننده آن است به همراه خداوند آن را مى‏آفرينند، بلكه آنان بندگان اكرام شده خداوندى و عامل به‏ دستورهاى او مى‏باشند. اين است عظمت درك و فهم فرشتگان برخلاف انسان‏هاى جاهل و احمق كه اگر مسخره‏شان نكنند حاضرند كه ادّعاى هرگونه اختيار و قدرت در خلّاقيت را به راه اندازند. 7- خداوند بزرگ فرشتگان را در آن جايگاه كه هستند امين وحى خود قرار داده و به وسيله آنان امانت‏هاى امر و نهى خود را به رسولانش رسانيده و آنان را از ترديد حفظ فرموده است. 8- هيچ يك از آن فرشتگان از مسير رضاى خداوندى نمى‏لغزد و خداوند سبحان آنان را از فوايد كمك خود يارى مى‏نمايد. 9- خدواند تواضع و خضوع توأم با وقار و اطمينان را به دل‏هاى آنان براى درك و دريافت وارد ساخته و براى آنان درهاى تمجيدهاى خود را به آسانى باز نمود. 10- خداوند متعال علايم واضح و راهنما را براى وصول به نشانه‏هاى توحيدش براى آنان نصب فرمود. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏3، ص: 97 دعای #سوم ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_3 #دعا_سوم_1 ✳️ #روایات_و_فرشتگان 5 🔴 حقيقت و عظمت #فرشتگان_در_نهج_البلاغه (2) 11- بارهاى سنگين گناهان، آنان را سنگين نساخته است. كنايه از اين كه در عين داشتن نوعى اختيار، از گناه و معصيت پاك هستند. 12- گذشت شب‏ها و روزها در آنان تأثيرى نمى‏نمايد. 13- انگيزه‏ها و اميال، شكّ و ترديدها، استحكام ايمان آنان را متزلزل و مختل نمى‏سازد. 14- گمان‏ها و پندارها به دژهاى محكم يقين آنان ازدحام و هجوم نمى‏آورند. 15- عوامل بر افروزنده حسدها و كينه‏ها نمى‏توانند در ميان آنان به وجود بيايند و تاريكى حيرت سلب نكرده است، آنچه را كه از معرفت خداوندى در دل‏هاى آنان جايگزين گشته و محو نكرده است، آنچه را كه از عظمت و هيبت و جلال خداوندى در لابه لاى سطوح سينه‏هاى آنان راه يافته و تثبيت شده است. 16- وسوسه‏ها طمع در راهيابى به آنان ندارند تا فكر آنان را به كثافت خود بكوبند. 17- گروهى از آن فرشتگان در خلقت ابرهاى پر باران وظيفه انجام مى‏دهند و عدّه‏اى در كوههاى بزرگ و مرتفع، و دسته‏اى در سياهى ظلمت كه راهى براى خروج از آن ديده نمى‏شود. 18- گروهى ديگر از آن فرشتگان هستند كه قدم‏هاى آنان حدود پائين زمين را شكافته است، پاهاى آنان مانند پرچم‏هاى سفيدند كه از شكاف‏هاى هوا نفوذ كرده‏اند. (منظور از بال و قدم و پا قدرت است نه بال و قدم اصطلاحى). در زير آن پاها كه مانند پرچم‏هاى سفيدند بادى است با وزش آرام، كه آنها را در حدود متناهى كه پايان قرارگاه آنهاست نگه داشته است. 19- اشتغالات آن فرشتگان به عبادت الهى، آنان را از همه چيز فارغ نموده است. حقايق ايمان ميان آنان و معرفت خدا را بهم پيوسته است. يقين به وجود ذات اقدس ربوبى آنان را به اشتياق شديد به خدا از همه چيز منقطع ساخته است و رغبت‏ها و اميال آنان از آنچه كه در نزد حق است به آنچه كه در نزد غير خداست تجاوز ننموده است. آنان شيرينى معرفت ربوبى را چشيده، و شربت محبّت خداوندى را با كاسه‏هاى سيراب كننده سركشيدند و در مغز دل‏هاى آنان رگه‏هاى خوف از خدا جايگير شده و استمرار در عبادت، استقامت پشتشان را منحنى نموده است. به طول انجاميدن رغبت و اشتياق به خداوند، مادّه ناله و تضرّع آنان را تمام نكرده است و عظمت تقرّب به بارگاه ربوبى، ريسمان‏هاى خشوع را از گردن جان‏هاى آنان باز ننموده است. عُجْب بر آنان مستولى نشده تا عبادات گذشته را زياد محسوب نمايند و احساس ناتوانى و ناچيزى در دريافت جلال خداوندى براى بزرگداشت حسناتى كه انجام مى‏دهند نصيبى نگذاشته است. و به جهت امتداد طولانى و تكاپو در عبادت، سستى‏ها در وجود آنان راه نيافته است و از اشتياق‏هاى آن فرشتگان چيزى نكاسته است تا از اميد پروردگارشان روى گردان شوند.» «طول مناجات با پروردگارشان اطراف زبان‏هاى آنان را نخشكانيده و اشتغالات ديگرى آنان را مملوك خود نساخته است كه صداهاى بلند آنان را زمزمه‏هاى خفيف تضرّع قطع نمايد، و شانه‏هاى آنان در صفوف عبادت مختلف نگشته است، و گردن‏هاى خود را براى به دست آوردن آسايش از روى تقصير در انجام دستور خداوندى خم نكرده‏اند. كندى غفلت‏ها بر قاطعيّت كوشش و تلاش آنان نفوذى ندارد و عوامل فريبنده شهوات دست به سوى همّت‏هاى آنان نمى‏يازند.» خداوندِ صاحب عرش را براى روز احتياجشان ذخيره نموده‏اند، در آن هنگام كه خلق از خدا منقطع و به مخلوقات متوجّه‏اند فرشتگان فقط خدا را مورد توجّه و گرايش قرار مى‏دهند. براى عبادت حق پايانى تعيين نمى‏كنند. علاقه شديد آن فرشتگان براى التزام اطاعت خداوندى آنان را ارجاع نمى‏كند مگر به موادّى در دل‏هاى آنان كه از رجا و خوف خداوندى گسيخته نمى‏شوند، عوامل بيم آميخته با اشتياق از آنان قطع نمى‏شود تا در تلاش و كوشش سست شوند، و حرص و آزهاى دنيوى آنان را به اسارت نكشيده است تا كوشش‏هاى منتج منافع دنيوى را بر كوشش و جديت برابديّت مقدّم بدارند. آنان اعمال گذشته خود را بزرگ نمى‏شمارند و اگر اعمالشان را بزرگ بشمارند اميد آنان، بيم و هراسشان را از بين مى‏برد. غلبه و اغواى شيطانى موجب اختلاف درباره پروردگارشان نمى‏گردد، جدايى هاى ناروا آنان را از يكديگر متفرّق ننموده و سنگينى و خيانت و حسد بر آنان پيروز نگشته است. عوامل دگرگون كننده شك و پندار آنان را تقسيم به گروه‏ها نكرده و پستى همّت‏ها آنان را از يكديگر جدا نساخته است. فرشتگان وابستگان ايمانند، نه لغزشى آنان را از طناب ايمان بريده است و نه انحراف و مسامحه و سستى. در طبقات آسمان به انداره محل پوستى نيست مگر اين كه فرشته‏اى بر آن در حال سجده است، يا فرشته‏اى در حال سير و حركت براى انجام دستور حق؛ آن فرشتگان با امتداد طولانى اطاعت پروردگارشان بر علم خود مى‏افزايند و به عزّت و عظمت خداوندى در قلوب آنان افزوده مى‏شود.» ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏3، ص: 97 دعای #سوم ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#فرشتگان_در_نهج_البلاغه #نهج_البلاغه_خطبه_91 دعای #سوم #دعا_سوم_1 #نهج_البلاغه ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_3 #دعا_سوم_1 ✳️ #روایات_و_فرشتگان 6 🔴 حقيقت و عظمت #فرشتگان_در_نهج_البلاغه (3) 🔴 حكيم بزرگوار حاج شيخ #محمّد_تقى_جعفرى در شرح خطبه يكم « #نهج_البلاغه» در بحث حقيقت فرشتگان مسأله مهمّى را متذكّر شده‏اند كه جا دارد در پايان اين بخش به آن اشاره شود: 👈«موضوع فرشتگان در اديان گذشته هم با اصطلاحات گوناگون و تعريفات مختلف مطرح بوده است. در دين اسلام با نظر به قرآن و احاديث معتبره، در وجود فرشتگان هيچ گونه جاى ترديد نيست. در قرآن مجيد در سيزده مورد كلمه مَلَك و در دو مورد ملَكَيْن كه تثنيه ملك است و در حدود هفتاد و سه مورد كلمه ملائكه وارد شده است. بعضى از انديشمندان دوران معاصر براى اين كه هر حقيقتى را با چهره طبيعى آن بپذيرند، فرشتگان را انواعى از نيروها و قواى مخفى طبيعت تلقّى نموده، مى‏خواهند استبعاد افرادى را كه در طبيعت نمى‏توانند واقعيّت ديگرى را بپذيرند منتفى بسازند، ولى اين يك سطحى نگرى در شناسايى‏ها است كه ناشى از تفسير نابجاى علم و طبيعت است. مگر آنان كه عناصر را در چهار نوع منحصر مى‏دانستند علم گرايان نبوده‏اند؟ مگر آنان كه صوت را از پديده‏هاى عرضى دانسته، آن را غير قابل انتقال تلقّى مى‏كردند چهره دانشمندى نداشتند؟ آرى، آنان كسانى بودند كه با طرفدارى جدّى از علم، بقاى اعراض مانند صوت را پس از به وجود آمدن، امكان‏ناپذير مى‏دانستند؛ نيز متفكّرانى كه از علم دفاع مى‏كردند و كمترين اطلاعى از جريانات ذرّات بنيادين طبيعت نداشتند اندك نبوده‏اند. اگر طول تاريخ را در نظر بگيريم، همواره با اين پديده روبه رو مى‏گرديم كه علم در هر دوره و هر جامعه‏اى مقدارى از واقعيّت‏ها را در اختيار دانشمندان مى‏گذاشته است، دانشمندان در برابر اين جريان مستمر بر دو گروه بودند: گروه يكم: مردم بى گنجايشى بودند كه توقّع داشتند كه همان مقدار محدود از مسائل علم، تمامى سطوح طبيعت و روابط اجزاى آن را در اختيارشان قرار داده است. اينان نه تنها از حركت به پيش محروم بوده‏اند بلكه از پيشروى ديگران نيز جلوگيرى مى‏كرده‏اند. گروه دوم: متفكّران هشيارى بودند كه با عبارات و بيانات مختلف، محدودّيت علم خود را درك كرده، راه پيشروى را به روى خود و ديگران نمى‏بسته‏اند. اين عبارت از نيوتن مشهور است: «مانند كودك خردسالى هستم كه در ساحل اقيانوس بى‏كرانى ايستاده، تنها چند عدد سنگريزه رنگارنگ در جلو چشمانش زير آب مى‏بيند، ولى اقيانوس بى‏كرانى با محتويات نامحدودش در مقابل ديدگان آن كودك خردسال مجهول است». اينان در ضمن اين كه راه علم را براى آيندگان هموار مى‏كردند، عظمت گنجايش‏ مغز آدمى را هم اثبات مى‏نمودند. به هر حال اين يك روش بنيان كن است كه: ما نخست علم و جهان هستى را محدود مى‏كنيم و سپس در دريايى از وحشت و اضطراب غوطه‏ور مى‏گرديم. آيا كسى نيست از ما بپرسد كه با مشاهدات فراوان در طول تاريخ درباره قالب ناپذيرى اصول و مسائل علمى از يك طرف و با شناسايى انسان و بيكرانه- جويى هايش از طرف ديگر، و نامحدود بودن روابط و اجزاى طبيعت با سيستم باز كه رو به ماوراى طبيعت (متافيزيك به معناى عمومى آن) دارد، چگونه به خود اجازه مى‏دهيد كه علم و جهان هستى را محدود نموده، در برابر مفاهيم و مسائل عالى و با اهمّيت به وحشت و اضطراب و نيهليستى دچار شويد؟! كدامين دليل شما را وادار كرده است كه تارهايى از چند رشته قضاياى محدود مانند تار عنكبوت دور خود بتنيد و سپس بگوييد: «جهان هستى همين است كه من با همين مفاهيم و قضايا آن را شناخته و با آن ارتباط برقرار كرده‏ام»؟! به اصطلاح معمولى بايد گفت: خوشا به حالشان كه خيلى راحت و در آسايشند! مى‏گوييم فرشتگان وجود دارند، و اگر نامحسوس بودن وجود فرشتگان را دليل نيستى آنان بدانيم، نيمه اساسى معلومات خود را كه عبارت است از واقعيّت‏هاى نامحسوس منكر شده‏ايم، و هيچ متفكّر خردمند نمى‏تواند اين قضيّه «نمى‏بينم پس وجود ندارد» را زمينه جهان بينى خود قرار داده و حكم به نيستى بيرون از منطقه حواس نمايد. ما مى‏دانيم كه ارتعاشات صوتى بايستى به حدّ معيّنى برسد تا ما آن را بشنويم، اجسام و اشكال و رنگ‏ها در فاصله معيّنى براى ما مطرح مى‏شوند، دانه‏اى از الكترون و انرژى را تاكنون نديده‏ايم، جاذبيّت محسوس نيست، هيچ يك از فرشتگان از جنس و نوع اجزا و پديده‏هاى عالم طبيعت نيستند، بلكه موجودات مقدّس و داراى ماهيّت‏هاى مخصوصى مى‏باشند. توصيفات ما درباره فرشتگان مستند به منبع وحى است يا به طور مستقيم كه قرآن است و يا به طور غير مستقيم كه از زبان ولىّ اللّه اعظم اميرالمؤمنين و ساير ائمّه معصومين عليهم السلام مى‏باشد. ) ترجمه و تفسيرنهج البلاغه: 1/ 116.( ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏3، ص: 103 دعای #سوم ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2