دشمــن طاووس آمد پــرِّ او ای بسی شه را بکُشته فرّ او #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_9 زیبایی و ادراک زیباشناختی همانقدر که می تواند برای رشد و تعالی انسان سازنده باشد به همان میزان می تواند در معرض غرایز خود و دیگران و نیز دشمنی و حسادت های دیگران قرار گیرد و از همین رو مراقبت و صیانت از آن اهمیت زیادی در سلوک حقیقت دارد. ▪طاووسی پرهای خود را با منقار می‌کَند و خود را زشت نمایان می‌کرد. کسی دید و گفت چرا پرهای به این زیبایی را می‌کَنی؟ طاووس گفت: این پرهای زیبا و خوش رنگ دشمنِ جان من است و تا امروز به آنها می بالیدم ولی فهمیدم دشمن جان من است! ▫چه بسا چیزهایی که انسان می پندارد برایش خیر و نعمت است ولی در حقیقت شرّ و نقمت است! 👈"علامه محمدتقی #جعفری در شرح این بیت، به نکات عمیق‌تری اشاره می‌کند و آن را فراتر از یک هشدار ساده در مورد حسادت و دشمنی می‌بیند. ایشان این بیت را به عنوان نمادی از تضاد درونی انسان و خطرات ناشی از غفلت از این تضاد تفسیر می‌کند. خلاصه دیدگاه علامه جعفری در مورد این بیت به شرح زیر است: تضاد درونی انسان: علامه جعفری معتقد است که انسان دارای دو جنبه است: جنبه‌ای الهی و معنوی که او را به سوی کمال و تعالی سوق می‌دهد، و جنبه‌ای حیوانی و نفسانی که او را به سوی لذت‌های زودگذر و مادی می‌کشاند. این دو جنبه در تضاد با یکدیگر هستند و اگر انسان از جنبه معنوی خود غافل شود، جنبه نفسانی او غالب شده و او را به سوی نابودی می‌کشاند. پر طاووس نماد زیبایی‌های ظاهری: علامه جعفری پر طاووس را نمادی از زیبایی‌های ظاهری و لذت‌های مادی می‌داند که می‌توانند انسان را فریب دهند و از هدف اصلی زندگی‌اش دور کنند. فرّ پادشاه نماد قدرت و ثروت: فرّ پادشاه نیز نمادی از قدرت و ثروت است که اگر به درستی استفاده نشود، می‌تواند باعث غرور و تکبر شود و در نهایت به نابودی او منجر شود. خطر غفلت: علامه جعفری تأکید می‌کند که خطر اصلی در این بیت، غفلت از این تضاد درونی و فریب خوردن توسط زیبایی‌های ظاهری و قدرت و ثروت است. اگر انسان از این خطرات غافل شود، ممکن است به سرنوشت طاووس و پادشاهانی دچار شود که به خاطر زیبایی و قدرت خود نابود شدند. لزوم خودآگاهی: علامه جعفری معتقد است که راه حل این مشکل، خودآگاهی و شناخت تضادهای درونی است. انسان باید همواره مراقب باشد که جنبه نفسانی او بر جنبه معنوی‌اش غلبه نکند و از زیبایی‌ها و قدرت خود در راه درست استفاده کند. به طور خلاصه، علامه جعفری این بیت را به عنوان هشداری برای انسان در برابر خطرات غفلت از تضادهای درونی و فریب خوردن توسط زیبایی‌های ظاهری و قدرت و ثروت تفسیر می‌کند و بر لزوم خودآگاهی و استفاده درست از نعمت‌ها تأکید می‌کند. برای درک بهتر دیدگاه علامه جعفری، توصیه می‌شود به آثار و سخنرانی‌های ایشان در مورد مثنوی معنوی مراجعه کنید." #منتخب کانال مثنوی معنوی 🆔 @masnavei