هدیه به #امام_علی علیه السلام #انس_با_قرآن ⏪برنامه ی روزنامه ی ✅ #ختم_قرآن کریم 👈 روزی یک صفحه #صفحه_506 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#صفحه_506 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

❇️ اعمال روزها و شب های #هفته 🙏 آداب ، اعمال ، ادعیه ، استعاذه ، تسبیح و نماز روز #پنجشنبه 👉🏻 1da.ir/XKHl 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

✳️ بخشی از زیارت #امام_علی علیه السلام 🔴 السَّلامُ عَلَيْكَ يا مَنْ انْجَى اللَّهُ سَفِينَةَ نُوحٍ بِاسْمِهِ ✳️ از سر کوی تو هر کو به ملالت برود نرود کارش و آخر به خجالت برود کاروانی که بود بدرقه‌اش حفظ خدا به تجمل بنشیند به جلالت برود سالک از نور هدایت ببرد راه به دوست که به جایی نرسد گر به ضلالت برود کام خود آخر عمر از می و معشوق بگیر حیف اوقات که یک سر به بطالت برود ای دلیل دل گمگشته خدا را مددی که غریب ار نبرد ره به دلالت برود حکم مستوری و مستی همه بر خاتمت است کس ندانست که آخر به چه حالت برود #حافظ از چشمه حکمت به کف آور جامی بو که از لوح دلت نقش جهالت برود 🔅 برنامه ی روزانه #حافظ_خوانی #حافظ_غزل_222 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

🔴از سـر کـوی تـو هـر کو بـه مـلالـت برود نـرود کارش و آخـــر بـه خـجـالـت بـــرود حافظ درمبحث عاشقی نظریه یِ جالبی دارد، او معتقد است هرکس کوی وبرزنِ معشوق را با خاطری آزرده و ناراحت ترک کند. کارش به پیش نمی رود و سرانجام خوشی نخواهد داشت وکارش به شرمساری کشیده خواهد شد. وبعبارتی دیگر شرمسارانه برخواهد گشت و اعتراف خواهدکرد: کار ازتو می رود مددی ای دلیل راه کانصاف می دهیم زراه اوفتاده ایم عاشق حقیقی هرگز از بی توجهیِ معشوق ملول نمی شود ودست ازعشق ورزیدن برنمی دارد. ” وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم که در طریقت ما کافری است رنجیدن ” 🔴کاروانی کـه بُـوَد بـدرقــه‌اش حـفـظ خـدا بـه تـجـمّـل بـنـشـیـنـد ، بـه جلالت بـرود هر کاروان وقافله ای که در سایه ی عنایات خداوند و تحت حفاظت ومراقبت او باشد،بی هیچ تردیدی با شوکت وجلال وشکوه فرودآمده ومنزل خواهدکرد و با بزرگی و عظمت نیزبه راه افتاده وازهرخطری مصون وایمن خواهد ماند . نگار می فروشم عشوه ای داد که ایمن گشــــــتم ازمکـرزمانه ازهمین روست که موقع بدرقه ومشایعت کردن ِ کسی عبارت “خداحافظ” رابیان می کنند. 🔴سـالک از نـور هدایت بـبـرد راه به دوست کـه بـه جائی نرسـد ، گـر بـه ضلالت برود رهرو راه عشق به کمک فروغ ِنورهدایت ،که ازجانبِ آفتاب ِحق می تابد راه رسیدن به سرمنزل دوست را پیدامی کند. زیرا اگر کورکورانه وبدون عنایتِ حق وبدون مرشد ومراد به راه بیافتد به جایی نخواهد رسیدوگمراه خواهدگردید. “بکوی عشق منه بی دلیل راه قدم که من بخویش نمودم صداهتمام ونشد” 🔴ای دلـیـل دل گـم‌ گشـتـه ؛ خـدا را مـددی کـه غـریـب ار نـبـرد ره ، بـه دلالت بـرود ای راهنمای دل سرگشته وگمراه، محض رضای خاطر خدا دستگیری کن وراهنمایی کن که غریب وگمراهی که راه حق را بلد نباشد ،به یقین با راهنمایی ، به سر منزل مقصود می رسد. #حافظ_غزل_222 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

✳️ مشورت خداوند با ملائکه درباره خلقت انسان (مشورت به معنای گفتگو است اینجا) 🔴مشورت می‌رفت در ایجاد خلق جانشان در بحر قدرت تا به حلق چون ملایک مانع آن می‌شدند بر ملایک خفیه خنبک می‌زدند مطلع بر نقش هر که هست شد پیش از آن کین نفس کل پابست شد پیشتر ز افلاک کیوان دیده‌اند پیشتر از دانه‌ها نان دیده‌اند بی دماغ و دل پر از فکرت بدند بی سپاه و جنگ بر نصرت زدند آن عیان نسبت بایشان فکرتست ورنه خود نسبت بدوران رؤیتست فکرت از ماضی و مستقبل بود چون ازین دو رست مشکل حل شود دیده چون بی‌کیف هر باکیف را دیده پیش از کان صحیح و زیف را پیشتر از خلقت انگورها خورده میها و نموده شورها در تموز گرم می‌بینند دی در شعاع شمس می‌بینند فی در دل انگور می را دیده‌اند در فنای محض شی را دیده‌اند آسمان در دور ایشان جرعه‌نوش آفتاب از جودشان زربفت‌پوش چون ازیشان مجتمع بینی دو یار هم یکی باشند و هم ششصد هزار بر مثال موجها اعدادشان در عدد آورده باشد بادشان مفترق شد آفتاب جانها در درون روزن ابدان ما چون نظر در قرص داری خود یکیست وانک شد محجوب ابدان در شکیست تفرقه در روح حیوانی بود نفس واحد روح انسانی بود چونک حق رش علیهم نوره مفترق هرگز نگردد نور او یک زمان بگذار ای همره ملال تا بگویم وصف خالی زان جمال در بیان ناید جمال حال او هر دو عالم چیست عکس خال او چونک من از خال خوبش دم زنم نطق می‌خواهد که بشکافد تنم همچو موری اندرین خرمن خوشم تا فزون از خویش باری می‌کشم #مثنوی_معنوی_دفتر_دوم_6 برنامه ی #مثنوی_خوانی #مولوی - #مثنوی_معنوی 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

🔴 مشورت می‌رفت در ایجاد خلق جانشان در بحر قدرت تا به حلق خداى تعالى با ملایکه در خصوص ایجاد خلق (مراد بنى آدم است) گفتگو مى‏کرد و در همان حال جان خلق (بنى آدم) در دریاى قدرت غوطه‏ور بود و براى ملایکه که مى‏خواستند از خلق آنها مانع شوند پنهانى دست مى‏زدند و مى‏خندیدند. پیش از آن که این نفس کلى پاى بند عالم مادى شود بر هر چه هست اطلاع یافته‏ . اینها پیش از افلاک ستاره کیوان و پیش از گندم و جو نان دیده‏اند . هنگامی‌که حق تعالی دربارهْ آفرینش انسان‌ها با فرشتگان گفت‌وگو می‌کرد، مطابق آیهْ 30، سورهْ بقره، فرشتگان مقرّب می‌گفتند: آیا می‌خواهی در زمین موجودی بیافرینی که در آن فساد می‌کند و خون می‌ریزد؟ مولانا می‌گوید: در آن روز جان‌های انسان‌های کامل، در دریای قدرت الهی شناور بودند. صحبت از زمانی است که هنوز پروردگار به آفریدن انسان اراده نکرده بود و می‌دانستند که پروردگار، نظر فرشتگان را نمی‌پذیرد و در نهان شادی می‌کردند؛ شادی‌ای که حاصل آگاهی بیشتر و احساس برتری کامل بر فرشته بود و بر ساده لوحی فرشتگان بی اطلاع که با سؤالات انکاری خود، درصدد جلوه‌گیری از آفرینش انسان بودند، خنُبک می‌زدند و شادی همراه با بی‌اعتنایی می‌کردند و در نهان، آنان را مسخره می‌کردند. ارواح انسان کامل و عارفان بالله، قبل از آن‌که موجودات پدید آیند، نسبت به آنان علم و آگاهی داشتند و این وقتی بود که هنوز روح کلی، یعنی روح بسیط و فارغ از وابستگی‌های مادّی، به دل‌بستگی‌ها و محدودیت‌های این عالم پای‌بند نشده و در کالبدها مستقر نشده بود. مولانا می‌گوید: پیش از این‌که روح عالم پای‌بند این دل‌بستگی‌ها شود، جان انسان کامل از آن‌چه آفریده خواهد شد، آگاهی داشت. انسان کامل پیش از آن‌که افلاک و ستارگان دیگر را ببینند، کیوان را دیده‌اند و پیش از آن‌که دانه‌های گندم و امثال آن را ببینند، نان را دیده‌اند و خلاصه هیچ پدیده‌ای از نگاه ژرف‌بین آنان، نهان نمانده و آگاهی کامل نسبت به آفریدگان، قبل از آفرینش آنها داشتند. 👈شرح مختصر قسمت اول #مثنوی_معنوی_دفتر_دوم_6 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

🔴 بی‌دماغ و دل پر از فکرت بی‌سپاه و جنگ بر نصرت زدند پیش از اینکه دل و دماغ موجود شود پر از فکر بوده و بدون سپاه و جنگ فاتح بوده‏اند . عالم فکرت با ما چه نسبتى دارد؟ عالم خارج با آنها همان نسبت را دارا است آن عالم عیان نسبت به آنها در مرتبه پایین واقع شده و بمنزله فکرت است ولى همان عیان نسبت بکسانى که دور از عالم آنها هستند در مرتبه بالا واقع شده عالم حس و رؤیت است‏ (- فکر چیست؟ آن جا همه نور پاک است این کلمه فکر براى تو است که اهل فکر هستى‏. فکر ناشى از گذشته و آینده است وقتى کسى از زمان رسته ماضى و مستقبل نداشته باشد فکرى نیست‏. بدون کیفیت و چگونگى هر با کیفیت و داراى چگونگى را دیده و پیش از کان سیم و زر خالص و قلب را شناخته‏اند. سخن از وجود انسان کامل، پیش از وجود صوری آن‌هاست. برای آن‌که آسان بیندیشید، باید خلقت جسمی او صورت گرفته باشد تا دل و قوای دماغی او به کار افتد، همان طورکه نصرت پروردگار و پیروزی، مقدمه‌ای به صورت لشکرکشی و جنگ می‌خواهد. این‌که انسان کامل، پیش از خلقت دل و قوای ذهنی می‌اندیشیدند، یعنی وجود معنوی و غیبی داشته‌اند که نیازمند ابزار‌های عالم ماده نبوده است. مولانا می‌گوید: در مرحلهْ پیش از خلقت مادی و صوری، مشاهده حقیقت برای انسان، به منزلهْ اندیشیدن بوده است. ناآگاهان، تصوّر می‌کنند که مشاهده یا معاینهْ حقیقت، با چشم ظاهر است ، چنین نیست. دیدن حقیقت با چشم دل و در پناه نوری است که پروردگار بر دل می‌تاباند. مولانا رابطهْ اندیشه را با زمان مطرح می‌کند؛ تا هنگامی‌که ما گرفتار هستی صوری و مادی خود هستیم و چشم به واقعه‌های این عالم داریم، زمان مطرح است. انسان کامل که از این وابستگی‌های عالم صورت رسته است به گذشته و آینده کاری ندارد و وجود آنها نیز پیوسته به هستی حق است که همیشه بوده است و خواهد بود. مولانا می‌گوید: روح انسان کامل که از کمند زمان رسته‌ است می‌تواند موجودیت هر چیز را قبل از پیدایش آن، مشاهده کند و به کُنه هر چیز پی‌ببرد؛ نیکلسن می‌نویسد: «روح کلی انسان کامل، هر استعداد نهانی را که در واقع وجود دارد، درک می‌کند» انسان کامل در آن عالم، پیش از آن‌که وجود صوری پیدا کنند، موجودات باکیف و مقید به شرایط این جهانی را می‌دیده‌اند، همان‌طور که هستی بی‌کیف و نامقید را می‌شناخته‌اند؛ هنگامی‌که هنوز این دنیا نبود؛ مواد کانی و معدنی؛ و خالص و ناخالص آن را مشاهده می‌کردند. آنان با موهبتى که پروردگار بدیشان کرد از سر عالم آگاه بودند، و آن سر را مشاهدت مى‏کردند. اندیشیدن در باره چیزى هنگامى است که آن چیز در گذشته بوده است یا در آینده خواهد بود، اما درک آن چه پیش چشم و محسوس است نیازى به تفکر ندارد. آن ارواح نسبت به حوادث آینده چنان بودند که گویى آن را مى‏بینند چنان که این فارض گوید: شَرِبنا عَلى ذِکرِ الحَبِیبِ مُدامَةً سَکِرنا بِها مِن قَبلِ أن یُخلَقَ الکَرمُ‏ به یاد دوست شرابى آشامیدیم و بدان مست شدیم پیش از آن که رز بُن آفریده شود 👈شرح مختصر قسمت دوم #مثنوی_معنوی_دفتر_دوم_6 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

🔴 پیشتر از خلقت انگورها خورده میها و نموده شورها پیش از خلقت انگور شرابها خورده و از مستى غوغاها بپا کرده‏. در گرماى تابستان زمستان را مى‏بینند در نور آفتاب سایه را مشاهده مى‏کنند. در دل انگور مى و در فناى محض وجود شیئى را دیده‏اند. آسمان در دوران آنها جرعه نوش و آفتاب از جود و بخشش آنها قباى زربفت پوشیده‏. مولانا می‌گوید: اضافه بر آن‌که هرچیزی را پیش از خلقت صوری آن مشاهده می‌کردند، از خواص آن هم آگاهی داشتند؛ گویی از انگور خلق نشده «می » می‌خوردند و مست می‌شدند و یا در گرمای تابستان، سرمای زمستان را می‌بینند و در پرتو خورشید، سایه را. مولانا می‌گوید: در سایهْ قدرت انسان کامل، همهْ مظاهر عظمت و درخشش، پناه آورده‌اند و هرچه هستی شکوه و زیبایی دارد، نتیجهْ قدرت معنوی انسان کامل است. در این ابیات، مولانا با بیانی عارفانه و بسیار لطیف و با ذکر تمثیل، اصل بودن انسان کامل را در جهان هستی نشان داده است و کلام ابن‌عربی را دربارهْ انسان کامل یاد‌آور می‌شود کند که می‌گوید:« فلایزال العالم محفوظا مادام فیه هذا الانسان الکامل؛ تا وقتی که انسان کامل در عالم وجود دارد؛ عالم نیز همواره محفوظ و باقی است.» 👈شرح مختصر قسمت سوم #مثنوی_معنوی_دفتر_دوم_6 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

السلام علیک یا علی ابن ابیطالب علیه السلام 👤#صابر_خراسانی #عید_غدیر 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

🔈 طوفانی که « #صابر_خراسانی » با وصف علی و زهرا سلام الله علیهما در دیدار با #رهبر_معظم_انقلاب در روز ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها به پا کرد! #عید_غدیر 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#صحیفه_سجادیه_صفحه_ای #صفحه_177 دعای #سی_یک 🌹 دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) " در یاد کردن #توبه و درخواست آن " ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#صحیفه_سجادیه_صفحه_ای #صفحه_178 دعای #سی_یک 🌹 دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) " در یاد کردن #توبه و درخواست آن " ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#صحیفه_سجادیه_بصورت_بند_به_بند #دعا_سی_یک_23 دعای سیدالساجدین (ع ) در یاد کردن #توبه و درخواست آن: 🔹اللَّهُمَّ فَارْحَمْ وَحْدَتِى بَيْنَ يَدَيْكَ، وَ وَجِيبَ قَلْبِى مِنْ خَشْيَتِكَ، وَ اضْطِرَابَ أَرْكَانِى مِنْ هَيْبَتِكَ، فَقَدْ أَقَامَتْنِى - يَا رَبِّ - ذُنُوبِى مَقَامَ الْخِزْيِ بِفِنَائِكَ، فَإِنْ سَكَتُّ لَمْ يَنْطِقْ عَنِّى أَحَدٌ، وَ إِنْ شَفَعْتُ فَلَسْتُ بِأَهْلِ الشَّفَاعَةِ🔹 🔸خدايا بر تنهائى من در پيشگاه خود،و طپيدن دل من از ترس خود، و لرزهای اندامم از شکوه خود،رحمت آور. گناهان مرا به جايى باز داشته است در آستان تو كه رسوايى آرد، اگر خاموش مانم كس از جانب من سخن نگويد، و اگر خواهم شفيعى برانگيزم شايسته آن نيستم كه كسى شفاعتم كند🔸 #سی_یک ◀️کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

#صحیفه_سجادیه_بصورت_بند_به_بند #دعا_سی_یک_24 دعای سیدالساجدین (ع ) در یاد کردن #توبه و درخواست آن: 🔹اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ شَفِّعْ فِى خَطَايَاىَ كَرَمَكَ، وَ عُدْ عَلَى سَيِّئَاتِى بِعَفْوِكَ، وَ لا تَجْزِنِى جَزَائِى مِنْ عُقُوبَتِكَ، وَ ابْسُطْ عَلَيَّ طَوْلَكَ، وَ جَلِّلْنِى بِسِتْرِكَ، وَ افْعَلْ بِى فِعْلَ عَزِيزٍ تَضَرَّعَ إِلَيْهِ عَبْدٌ ذَلِيلٌ فَرَحِمَهُ، أَوْ غَنِيٍّ تَعَرَّضَ لَهُ عَبْدٌ فَقِيرٌ فَنَعَشَهُ🔹 🔸خدايا درود بر محمد و آل او فرست، و كرم تو شفيع من باشد، در گناهان من، و به عفو خود از كارهاى من درگذر.مرا بدان چه سزاوار آنم عقوبت مفرما و احسان خود را شامل حال من گردان و به پرده خود مرا بپوشان و با من آنگونه رفتار كن كه بزرگى با بنده زيردست رفتار كند. اين بر سر راه آن نشسته و آن دست گرفته از زمين بر مى خيزاند🔸 #سی_یک ◀️کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح #دعا_سی_یک_23 ✳️ خدايا! بر محمد و آلش درود فرست، و كرم و بزرگواريت را نسبت به خطاهايم، شفيع من قرار ده‏ 🔴 #شفاعت خداوند از گناهكار 📜 انسان‏هايى كه مرتكب گناه مى‏شوند دو دسته‏اند: 1- گروهى خود را در گناه و عصيان غرق مى‏كنند و طغيان و سركشى را به حدّ نهايى مى‏رسانند، پس آنان در گمراهى و غفلت و نا اميدى به سر مى‏برند. خداوند قهّار در كمين است و به آنها ميدان مى‏دهد و به خودشان وامى‏گذارد تا پشتشان از بار گناه سنگين شود و استحقاق بيشترين مجازات را پيدا كنند. آنان همه پل‏ها را در پشت سر خود ويران مى‏كنند و پرده #حیا و شرم را دريده و شايستگى هدايت الهى را از دست داده‏اند. و خداوند نسبت به آنان هيچ گونه رحمت و عفو نشان نمى‏دهد؛ زيرا در آنان آلودگى به گناه مانند بيمارى وبا به جانشان افتاده و روح ايمان را مى‏خورد. كار به جايى مى‏رسد كه سر از تكذيب آيات حق در آورده و فراتر رفته و به استهزا و تمسخر پيامبران و معصومان عليهم السلام وامى‏دارد و سپس حرف حق و راه حقيقت را انكار مى‏كنند و قيامت و بهشت و جهنّم را زير سؤال مى‏برند و به مرحله‏اى مى‏رسد كه ديگر هيچ دليل و اندرز و هشدارى مؤثّر نيست و تنها تازيانه عذاب دردناك، او را بيدار كند. برگهاى تاريخ آكنده است از سيه‏روزى و سرانجام ستمگران و جنايت كارانى كه به كيفر خداوند نابود شده‏اند. خداوند متعال در وصف آنان مى‏فرمايد: ثُمَّ كَانَ عقِبَةَ الَّذِينَ أَسُواْ السُّوأَى‏ أَن كَذَّبُواْ بَايتِ اللَّهِ وَ كَانُواْ بِهَا يَسْتَهْزِءُونَ» آن گاه بدترين سرانجام، سرانجام كسانى بود كه مرتكب زشتى شدند به سبب اينكه آيات خدا را تكذيب كردند و همواره آنها را به مسخره مى‏گرفتند. حضرت على عليه السلام در عاقبت آنان كه به باطل ميل نشان مى‏دهند، فرمود: وَ لَئِنْ امْهَلَ اللّهُ الظَّالِمَ فَلَنْ يَفُوتَ اخْذُهُ وَ هُوَ لَهُ بِالْمِرْصادِ عَلى‏ مَجازِ طَرِيقِهِ وَ بِمَوْضِعِ الشَّجى‏ مِنْ مَساغِ رِيقِهِ. اگر خداوند ستمكار را مهلت دهد هرگز فرصت مؤاخذه او از دستش نمى‏رود، و بر سر راه او در حالى كه گلويش در دست قدرت اوست در كمين است. 2- گروهى، زياد به گناه آلوده نمى‏شوند و با زنگ‏هاى بيدار باش مانند فقر و بيمارى و يا مجازات‏هاى متناسب با اعمالشان كه ناگهانى پديد مى‏آيد؛ هوشيار و به راه حق باز مى‏گردند. اينان هنوز شايستگى هدايت را دارند و با پرده‏پوشى پروردگار در دنيا مشمول شفاعت قرار مى‏گيرند و در حقيقت چوب خداوند و ناراحتى‏هاى وارد بر آنان، نعمت محسوب مى‏شود. خداوند حكيم در حق آنها مى‏فرمايد: ظَهَرَ الْفَسَادُ فِى الْبَرّ وَ الْبَحْرِ بِمَا كَسَبَتْ أَيْدِى النَّاسِ لِيُذِيقَهُم بَعْضَ الَّذِى عَمِلُواْ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ» در خشكى و دريا به سبب اعمال زشتى كه مردم به دست خود مرتكب شدند، فساد و تباهى نمودار شده است تا [خدا كيفر] برخى از آنچه را انجام داده‏اند به آنان بچشاند، باشد كه [از گناه و طغيان‏] برگردند. رسول اللّه صلى الله عليه و آله درباره الطاف خداوند براى تنبيه انسان مى‏فرمايد: إِنَّ الْمُؤْمِنَ إِذا قارَفَ الذُّنُوبَ ابْتُلِىَ بِها بِالْفَقْرِ، فَإِنْ كانَ فى‏ ذلِكَ كَفَّارَةٌ لِذُنُوبِهِ وَ إِلَّا ابْتُلِىَ بِالْمَرَضِ، فَإِنْ كانَ فى‏ ذلِكَ كَفَّارَةٌ لِذُنُوبِهِ وَ إِلَّا ابْتُلِىَ بِالْخَوْفِ مِنَ السُّلطانِ يَطْلُبُهُ، فَإِنْ كانَ ذلِكَ كَفَّارَةً لِذُنُوبِهِ وَ إِلَّا ضَيَّقَ عَلَيْهِ عِنْدَ خُرُوجِ نَفْسِهِ، حَتَّى يَلْقَى اللَّهَ حينَ يَلْقاهُ وَ ما لَهُ مِنْ ذَنْبٍ يَدَّعِيِه عَلَيْهِ فَيَأْمُرُ بِهِ إِلَى الْجَنَّةِ وَ إِنَّ الْكافِرَ وَ الْمُنافِقَ لَيُهَوَّنُ عَلَيْهِما خُرُوجُ أَنْفُسِهِما حَتَّى يَلْقَيانِ اللَّهَ حِيْنَ يَلْقَيانِهِ وَ ما لَهُما عِنْدَهُ مِنْ حَسَنَةٍ يَدَّعِيانِها عَلَيْهِ فَيَأْمُرُ بِهِما إِلَى النَّارِ. هر گاه مؤمن گناه كند، به سبب آن گناهان گرفتار فقر شود. اگر آن فقر، گناهان را پاك نكرد، به بيمارى مبتلا شود و اگر آن هم گناهانش را نزدود به ترس از تعقيب قدرت حكومت گرفتار شود و اگر اين نيز گناهش را پاك نكرد هنگام مردن به سختى جان دهد تا آن كه سرانجام خدا را بدون گناهى كه به سبب آن بازخواست شود، ديدار كند و دستور دهد كه او را به بهشت برند، امّا كافر و منافق در هنگام مرگ، جانشان به آسانى بيرون مى‏رود تا هنگامى كه در محضر عدل پروردگار حاضر مى‏شوند، حسناتى در نامه اعمال آنها نباشد تا ادعايى كنند و سپس دستور مى‏رسد كه آنان را به سوى دوزخ هدايت كنيد. بنابراين تا همه پرده‏ها پاره نشده است و رسوايى‏ها بر سر زبان فرشتگان و مردم نيفتاده، بايد كارى كرد. #سی_یک ◀️کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

برنامه ی #نهج_البلاغه_خوانی #نهج_البلاغه_حكمت_62 ◀️ پاسخی نکوتر به نیکی دیگران وَ قَالَ (علیه السلام): إِذَا حُيِّيتَ بِتَحِيَّةٍ فَحَيِّ بِأَحْسَنَ مِنْهَا، وَ إِذَا أُسْدِيَتْ إِلَيْكَ يَدٌ فَكَافِئْهَا بِمَا يُرْبِي عَلَيْهَا، وَ الْفَضْلُ مَعَ ذَلِكَ لِلْبَادِئِ. چون تو را ستودند، بهتر از آنان ستايش كن، و چون به تو احسان كردند، بيشتر از آن ببخش. به هر حال پاداش بيشتر از آن آغاز كننده است. 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

◀️ پاداش برتر: 📋 امام(علیه السلام) در این کلام حکمت آمیز به یک اصل مهم قرآنى و اسلامى اشاره کرده مى فرماید: «هنگامى که به تو تحیتى گویند به صورتى بهتر پاسخ گوى و هرگاه هدیه اى براى تو فرستند آن را به صورت افزون تر پاداش ده. با این حال فضیلت از آن کسى است که ابتدا کرده است»; (إِذَا حُیِّیتَ بِتَحِیَّة فَحَیِّ بِأَحْسَنَ مِنْهَا، وَإِذَا أُسْدِیَتْ إِلَیْکَ یَدٌ فَکَافِئْهَا بِمَا یُرْبِی عَلَیْهَا، وَالْفَضْلُ مَعَ ذَلِکَ لِلْبَادِی). اخلاق اسلامى مى گوید هیچ کار خوبى را نباید بدون پاداش گذاشت; خواه سخن احترام آمیزى باشد یا اقدام عملى، بلکه بهتر آن است که پاداش برترى داشته باشد; مثلاً اگر کسى به ما بگوید «سلام علیکم» بهتر آن است که در پاسخ بگوییم «سلام علیکم ورحمة الله» وهرگاه کسى هدیه مختصرى براى ما بفرستد ما در موقع مناسب هدیه بهتر و بیشتر براى او بفرستیم. این کار سبب مى شود پیوند محبت و دوستى در میان افراد جامعه روز به روز بیشتر شود و روح حق جویى و حق طلبى و حق شناسى تقویت گردد و زندگى در چنین جامعه اى بسیار توأم با آرامش خواهد بود. در حالات بزرگان اسلام نمونه هاى عملى این دستور بهوضوح دیده مى شود. از جمله این که یکى از راویان اخبار مى گوید من نزد حسن بن على(علیه السلام) بودم کنیزى بر آن حضرت وارد شد و دسته گلى تقدیم آن حضرت کرد. حضرت فرمود: «أنْتِ حُرُّ لِوَجْهِ اللّهِ تَعالى; تو براى خدا آزادى». به این ترتیب حضرت در برابر اهداى یک دسته گل این کنیز را براى همیشه آزاد کرد. راوى مى گوید عرض کردم او فقط یک دسته گل به شما داد که قیمت چندانى ندارد شما او را آزاد کردید. امام در پاسخ فرمود: «(هکذا) أدَّبَنی اللّهُ تَعالى; خداوند این گونه ما را تربیت کرده است». سپس امام آیه شریفه (وَإذا صُیِّبتم بِتَحِیَّة...) را تلاوت فرمود و افزود: این که خدا فرموده به صورت بهتر پاداش دهید بهتر از آن همین بود که او را آزاد کنم. این که امام در ذیل این کلام حکمت آمیز مى فرماید: برترى و فضیلت از آنِ کسى است که ابتدا کرده به سبب این است که شخص دوم هرکارى کند جنبه پاداش عمل دارد در حالى که شخص اول بدون این که خدمتى به او بشود اقدام به نیکى کرده و مطلقاً جنبه پاداش نداشته است، بنابراین شخص اول بر دومى برترى دارد. به همین دلیل در حدیثى از امام حسین(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم که فرمود: «لِلسَّلام سَبْعُونَ حَسَنَةُ تِسْعُونَ وَسِتُّونَ لِلْمُبْتَدی وَواحِدَةٌ لِلرّادِ; سلام هفتاد حسنه دارد که شصت و نه حسنه آن از کسى است که سلام کرده و یک حسنه از آن کسى که پاسخ مى گوید». این حدیث از امیرمؤمنان نیز در بحارالانوار و مستدرک الوسائل نقل شده است. اضافه بر این کسى که ابتدا به سلام و تحیت یا کار نیک مى کند یک فضیلت اخلاقى دیگرى را نیز براى خود آشکار ساخته و آن مسأله تواضع در برابر برادر دینى است در حالى که پاسخ گوینده تواضع خاصى ندارد جزء این که حق شناسى مى کند. عجب این که اصل این کلام حکمت آمیز در شرح نهج البلاغه مرحوم کمره اى و ابن میثم و مغنیه و همچنین شرح نهج البلاغه مرحوم شوشترى در اینجا نیامده است. شایان دقت است که واژه «أُسْدِیَتْ» از ماده «سَدْو» بر وزن «سرو» در اصل به معنى دراز کردن دست به سوى دیگرى است، بنابراین «أُسْدِیَتْ إلَیْکَ یَدٌ» در کلام امام مفهومش این است که دستى به سوى تو دراز شد و این جمله کنایه از بخشش و اهداى هدیه است #نهج_البلاغه_حكمت_62 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

🔴 السلام علیک یا امیر المومنین یا علی ابن ابیطالب علیه السلام ✳️ از سر کوی تو هر کو به ملالت برود نرود کارش و آخر به خجالت برود 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2