2) جناب وحیدی:
زمان و وقت گوهر گرانبهائى است كه از جانب حضرت حق از باب رحمت و لطف در اختيار انسان قرار داده شده.
با اين سرمايه بسيار سنگين الهى، مىتوان دست به تجارتى زد، كه سود و منفعت دنيائى و آخرتى نصيب شود.
زياد و بسيارند مردم با كرامتى كه علاقه دارند از لحظه لحظه عمر خود در بهترين كارها بهرهمند شوند. عدهاى به اندوختن علم و دانش براى رشد خود و هدايت ديگران عشق مىورزند. گروهى علاقه دارند دست به تاليف كتب سودمند اسلامى و تربيتى بزنند. جمعيتى عاشق تحصيل علوم مادى براى خدمت به وطن و حل مشكلات مردم هستند. پارهاى از مردم با تمام وجود دلبسته به كار خيرند و مىخواهند از مقدار فرصتى كه در جنب زندگى براى آنان هست در هر زمينهاى براى مردم كار خيرى انجام دهند.
گاهى اشتغالات فكرى، بدنى، كارى، اجتماعى، خانوادگى مانع از اين همه امور مثبته است.
اما وقتى انسان مومن از حضرت حق بخواهد كه او را از آن همه اشتغالات كه همچون سدى در برابر آن همه برنامههاى پرمنفعت قرار دارد نجات دهد، تا بتواند در كمال آسايش خاطر، دست به انجام برنامههاى مثبت بزند، پروردگار مهربان خواستهاش را اجابت مىنمايد، و زمينههائى از باب لطف و عنايتش فراهم مىآورد، كه انسان بتواند در كمال آسايش و اطمينان و امنيت خاطر به مسيرى كه در آن قدم گذاشته ادامه دهد، و به هدف عالى و باارزشش برسد.
3)دوستم رضایی:
از بسيارى از بزرگان دين همچون حضرت آيتالله بروجردى و علامه طباطبائى صاحب تفسير «الميزان» نقل شده، كه رشد علمى ما، و آنچه را تاليف كرديم، و آنچه شاگرد تربيت نموديم، از بركت همسران ما بوده، آنان آنچنان آرامشى در زندگى فراهم آوردند، و چنان براى حل مشكلات داخلى، و فراهم آوردن وسائل و برنامههاى لازم فداكارى كردند، كه ما توانستيم وقت خود را در علم و عمل و تاليف و تصنيف و تربيت شاگردانى با منفعت خرج كنيم.
اگر آن همسران فداكار در زندگى ما نبودند، بدون شك اشتغالات فكرى و عملى در جهت امور بيرون و درون، اجازه اين همه رشد و كمال به ما نمىداد، و اين واقعيت در زندگى اينان غير از كفايت حق نسبت به عبد از اشتغالات نيست.
گاهى حضرت حق دوستان بزرگوار و باكرامتى به اينگونه افراد مرحمت مىكند، كه عمده كارهاى شخصى و امور اضافى اينان را انجام دهند، آنهم در كمال عشق و دلبستگى، تا وقت پربهاى اينان در هدف مقدس و مباركى كه دارند صرف شود، و اين جز كفايت حق از عبد نسبت به اشتغالات او نيست.
4) جناب مرتضایی: مسئله كفايت حق از عبد، جلوه رحمت خاصه الهيه به انسان مومن است.
نعمت كفايت را بايد قدردانى كرد، و نسبت به آن در مقام شكر برآمد. نعمت كفايت حق از عبد سرمايه عظيمى است، كه مىتوان به وسيله آن به تجارت معنوى دست يازيد، و از بركت آن خير دنيا و آخرت را تامين كرد.
بايد به اين معنى توجه داشت، كه اگر نعمت كفايت نبود، بسيارى از واقعيات، در زندگى اهل حال تحقق پيدا نمىكرد.
رفع و منع اشتغالاتى كه مزاحم وقت پرقيمت انسانند، به وسيله حضرت كافىالمهمات در زندگى اهل خدا تجلى كامل داشت، و اينهمه منفعتى كه در امور دنيائى و آخرتى نصيب انسانها شده از بركت اين نعمت عظيم است.
5)برادر سرافراز: اگر در مسير كمال هستيد، و حس مىكنيد كه وجود شما مىتواند براى خود شما و عباد الهى منبع خير و بركت باشد ولى گرفتاريها و اشتغالات مربوط به زن و فرزند، و امور داخلى خانه و مسائل بيرونى مانع از راه و هدف شماست به پيروى از حضرت سجاد، در كمال تضرع و زارى و حال دست نياز به درگاه بىنياز برداريد و به حضرتش عرضه بداريد:
و اكفنى ما يشغلنى الاهتمام به
الهى مرا از امورى كه مزاحم سير و سلوك من در راه توست، و مانع از انجام امور عاليه براى توست كفايت كن، مبادا كه وقتم به پايان برسد. و دستم از اين همه خير و بركت خالى بماند.
6) خواهر جعفری:
آیات قرآن مجيد در این خصوص:
و كفى بالله وليا:
و خداوند جهت سرپرستى و عهدهدار شدن امور بندگان مومنش كافى است.
و كفى بالله نصيرا:
و خداوند بندهاش را در تمام امورى كه محتاج به كمك و يارى است كفايت مىكند.
و توكل على الله و كفى بالله وكيلا:
و در تمام امور زندگيت بر خداوند تكيه كن، و نسبت به هر مسئلهاى او را وكيل و كارگزار خود قرار ده، كه وجود مقدس او براى تو در زمينه هر برنامهاى كفايتكننده است.
و كفى بربك هاديا و نصيرا:
و خداوند در جهت هدايت و ايصال به مطلوب، و يارى دادن عبد در تمام جبهههاى ظاهرى و باطنى كفايتكننده است.
انا كفيناك المستهزئين:
به حقيقت كه ما تو را از شر آنان كه دين خدا و حقايق را جدى نگرفتهاند، و به مسخره كردن دست مىزنند كفايت مىكنيم.
اليس الله بكاف عبده:
آيا خداوند در تمام امور حيات و زندگى كفايتكننده عبد خود نيست؟!!
7) دوستمان مرادی:
و اكفنى ما يشغلنى الاهتمام به.
بار الها! كفايت كن مرا در چيزى كه اگر خود به انجام آن همت گمارم وقتم را اشغال مىكند و از كارهاى اساسيم باز مىدارد.
كلمهى «كفايه» در لغت عرب عبارت از اين است كه شخصى در مقام دگرى به منظور قضاء حوايج او قيام كند.
پس امام سجاد (ع) از خداوند، اين عنايت را تقاضا مىكند كه پروردگارا! آن كارى را كه على القاعده من بايد انجام دهم و وقتم را مىگيرد تو لطف كن و موجباتى فراهم نما كه بدون صرف وقتم آن قضيه حل شود و آن حاجت برآورده گردد.
بار الها! تو كفايت كن مرا از آن چيزهايى كه اگر خودم بخواهم به آنها اشتغال پيدا كنم و آنها را انجام دهم وقت مرا مىگيرد و از كار اساسيم باز مىدارد.
چه بسيارند افرادى كه لايق و شايستهى اعمال بزرگاند اما در طول زندگى قسمت مهمى از عمر گرانقدرشان در كارهايى مصروف مىگردد كه دگرى هم مىتواند به نيابتشان آن كارها را انجام دهد و اينان وقت خود را در اعمالى مهم صرف نمايند.
اگر اين گروه داراى ايمان واقعى به خدا باشند مىتوانند به پيروى از امام سجاد (ع) دعا كنند و صميمانه از خدا بخواهند كه مسببالاسباب، وسيلهى انجام آن امر را فراهم آورد بدون اينكه عمر گرانقدرشان در آن راه به كار برده شود.
اگر دعاى اينان واجد شرايط استجابت باشد و مقبول درگاه بارىتعالى واقع شود و مستجاب گردد قسمت مهمى از سرمايهى عمرشان صرفهجويى خواهد شد و مىتوانند آن را در راهى به كار برند كه موجب تعالى روح و تكامل معنوى آنان گردد و به مدارج عاليترى دست يابند.
7 ) ن شمس الدین: امام علیه السلام پس از درخواست ایمان کامل ازخداوند،دراین فراز، چگونگی رسیدن به هدف خلقت را تشریح می کنند.
باصلوات بر محمد آل محمد،می فرمایند :خداوندا کفایت کن مرا از مشغول شدن به آنچه که همت من به آنها صرف می شود.(مبادا ازرسیدن به تو باز مانم.!!!)
اگر انسان، بافضل خدا،دارای بصیرت شود،چنین تقاضا میکند؛به لطف خود مرا کفایت کن تا فراغت برای امر آخرت داشته باشم.
برنامه ی #نهج_البلاغه_خوانی
#نهج_البلاغه_حكمت_186
◀️ عاقبت #ظلم و #ظالم
🔴 و قَالَ (علیه السلام) : لِلظَّالِمِ الْبَادِي غَداً بِكَفِّهِ عَضَّةٌ.
آغاز كننده ستم، در قيامت انگشت به دندان مى گزد.
🖋کانال انس با صحیفه سجادیه
🆔 @sahife2
◀️ سرنوشت ظالم آغازگر:
📜 امام(علیه السلام) در این گفتار حکیمانه خود هشدار شدیدى به ظالمان و ستمگران مى دهد و مى فرماید: «آن ستمگر که ابتداى به ظلم مى کند فرداى قیامت دست خود را از پشیمانى (به دندان) مى گزد»; (لِلظَّالِمِ الْبَادِی غَداً بِکَفِّهِ عَضَّةٌ).
امام(علیه السلام) این سخن را از آیه 27 سوره فرقان برگرفته است آنجا که مى فرماید: «(وَیَوْمَ یَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى یَدَیْهِ یَقُولُ یَا لَیْتَنِى اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلا); و (همان) روزى که ستمکار دست خود را (از شدت حسرت) به دندان مى گزد و مى گوید: اى کاش با رسول (خدا) راهى بر گزیده بودم».
نکته شایان توجه این است که امام(علیه السلام) در اینجا ظالم را مقدم به «بادى» کرده یعنى آن کسى که ابتداى به ظلم مى کند، از این نظر که شخص دوم اگر مقابله به مثل کند ظلم نیست بلکه احقاق حقى است و اگر بیش از مقابله به مثل کند باز قبح و زشتى ظلم او به اندازه کسى که ابتدا به ظلم کرده نیست و تعبیر به «عَضَّة» (به دندان گزیدن) کنایه از شدت ناراحتى است، زیرا انسان هنگامى که به ناراحتى هاى شدید گرفتار مى شود; ناراحتى هایى که از خود او سر زده و خودش باعث و بانى آن بوده مى خواهد از خود انتقام بگیرد و براى این کار به آزار خویشتن مى پردازد; گاه بر سر و صورت خود مى کوبد و گاه دست خود را که با آن کار خلافى انجام داده مى گزد و همه اینها نشانه ناراحتى شدید از کار خویشتن و نوعى مجازات و انتقام از خود است.
در حدیثى از امام موسى بن جعفر(علیه السلام) مى خوانیم: «فى رَجُلَیْنِ یَتَسابّانِ فَقالَ: الْبادی مِنْهُما أَظْلَمُ وَ وِزْرُهُ وَ وِزْرُ صاحِبِهِ عَلَیْهِ ما لَمْ یَتَعَدَّ الْمَظْلُومُ; امام(علیه السلام) در مورد دو نفر که به هم دشنام مى دادند فرمود: آن کس که ابتدا کرده ظالم تر است و گناه او و گناه نفر دیگر بر اوست مادامى که مظلوم از حد تعدى نکند».
جمله اخیر (ما لَمْ یَتَعَدَّ الْمَظْلُومُ) ممکن است اشاره به آن قسم از سب باشد که مظلوم در انجام آن مجاز است مثل این که کسى به دیگرى بگوید: «لعنة الله علیک» و او در جوابش بگوید: «علیک لعنة الله» ولى در همان کتاب اصول کافى و بعضى کتب دیگر به جاى «ما لَمْ یَتَعَدَّ»، «ما لَمْ یَعْتَذِرَ» آمده است اشاره به این که اگر شخص دشنام دهنده عذرخواهى کند و از کار خود توبه کرده و جبران نماید گناه او برداشته مى شود. این نسخه صحیح تر به نظر مى رسد، زیرا درباره نفر دوم تعبیر به «وِزْر» شده که نشان مى دهد او هم گناه کار است خواه تعدى کند یا تعدى نکند; ولى هرگاه مسئله عذرخواهى پیش آید مشکل حل مى شود.
درباره ندامت ظالم و عاقبت کار او احادیث دیگرى نیز از معصومان(علیهم السلام) نقل شده از جمله در حدیثى از رسول اکرم(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: «الظُّلْمُ نَدامَةٌ; ستمگرى پشیمانى است».
با این که مى دانیم ظلم سبب پشیمانى است ولى به قدرى این رابطه شدید است که حضرت فرموده ستمگرى عین پشیمانى است.
در حکمت 341 خواهد آمد که امام على بن ابى طالب(علیه السلام) فرموده است: «یَوْمُ الْعَدْلِ عَلَى الظّالِمِ أشَدُّ مِنْ یَوْمِ الْجَوْرِ عَلَى الْمَظْلُوم» و شبیه همین تعبیر در حکمت 241 آمده است: «یَوْمُ الْمَظْلُومِ عَلَى الظّالِمِ أشَدُّ مِنْ یَوْمِ الظّالِمِ عَلَى الْمَظْلُومِ» و مفهوم هر دو این است که روزى که خداوند از ظالم انتقام مى گیرد بسیار شدیدتر است از روزى که ظالم به مظلوم ستم مى کند.
در مورد تجسم اعمال در روز قیامت از بعضى روایات استفاده مى شود که ظلم به صورت ظلمت و تاریکى مجسم مى شود همان گونه که در حدیثى از رسول اکرم(صلى الله علیه وآله) نقل شده است که فرمود: «اتَّقُوا الظُّلْمَ فَاِنَّهُ ظُلُماتٌ یَوْمَ الْقِیامَةِ; از ظلم بپرهیزید که در روز قیامت ظلمت و تاریکى است».
نیز از روایات استفاده مى شود از جمله گناهانى که کیفر و عقوبت آن در این دنیا دامان انسان را مى گیرد ظلم است، همان گونه که از امام باقر(علیه السلام) نقل شده که فرمود: «ما مِنْ أَحَد یَظْلِمُ بِمَظْلَمَة إلاّ أَخَذَهُ اللهُ بِها فی نَفْسِهِ وَمالِهِ; هیچ کس به دیگرى ستم نمى کند مگر این که خداوند انتقام او را در جان یا مال او خواهد گرفت».
این سخن را با حدیثى از رسول اکرم(صلى الله علیه وآله) پایان مى دهیم که فرمود: «إنَّ أسْرَعَ الْخَیْرِ ثَواباً الْبِرُّ وَإنَّ أسْرَعَ الشَّرِ عِقاباً الْبَغْىُ; چیزى که ثواب آن بسیار زود به انسان مى رسد نیکوکارى است و چیزى که مجازات آن زود دامن انسان را مى گیرد ظلم و ستم است»
#نهج_البلاغه_حكمت_186
🖋کانال انس با صحیفه سجادیه
🆔 @sahife2
❇️ #تفسیر_خوانی قرآن کریم
هر روز یک آیه
تفسیر نور – استاد محسن قرائتی
سوره #بقره
#بقره_58
وَ إِذْ قُلْنَا ادْخُلُواْ هَذِهِ الْقَرْيَةَ فَكُلُواْ مِنْهَا حَيْثُ شِئْتُمْ رَغَداً وَ ادْخُلُوا الْبَابَ سُجَّداً وَقُولُواْ حِطَّةٌ نَّغْفِرْ لَكُمْ خَطَيَكُمْ وَ سَنَزِيدُ الُْمحْسِنِينَ
و (به خاطر بیاورید) زمانى كه گفتیم: وارد این قریه (بیت المقدّس) شوید و از (نعمت‌هاى فراوان) آن، هر چه مى‌خواهید با گوارایى بخورید و از درِ (معبد بیت المقدّس) سجده‌كنان و خاشعانه وارد شوید و بگویید: «حِطّة» (گناهان ما را بریز)، تا ما خطاهاى شما را ببخشیم و به نیكوكاران، پاداشى افزون خواهیم داد.
🔴 آداب دعا وشیوه توبه را نیز باید از خدا بیاموزیم. «ادخلوا...سجّداً وقولوا حطّة»
https://gharaati.ir/%d8%aa%d9%81%d8%b3%db%8c%d8%b1-%d9%86%d9%88%d8%b1/#numsooreh=2&numayeh=64
👤استاد #قرائتی
⏺کانال انس با #صحیفه_سجادیه
🆔 @sahife2