eitaa logo
انس با صحیفه سجادیه
5هزار دنبال‌کننده
17.2هزار عکس
2.6هزار ویدیو
1.7هزار فایل
من به شما عزیزان توصیه میکنم با صحیفه سجادیه انس بگیرید! کتاب بسیار عظیمی است! پراز نغمه های معنوی است! مقام معظم رهبری Sahifeh Sajjadieh در اینستاگرام https://www.instagram.com/sahife2/ ادمین کانال @yas2463
مشاهده در ایتا
دانلود
«1»اللَّهُمَّ إِنَّهُ يَحْجُبُنِي عَنْ مَسْأَلَتِكَ خِلَالٌ ثَلَاثٌ وَ تَحْدُونِي عَلَيْهَا خَلَّةٌ وَاحِدَةٌ «2» يَحْجُبُنِي أَمْرٌ أَمَرْتَ بِهِ فَأَبْطَأْتُ عَنْهُ وَ نَهْيٌ نَهَيْتَنِي عَنْهُ فَأَسْرَعْتُ إِلَيْهِ وَ نِعْمَةٌ أَنْعَمْتَ بِهَا عَلَيَّ فَقَصَّرْتُ فِي شُكْرِهَا خدايا! مسلّماً سه خصلت، مرا از درخواست از حضرتت مانع مى‏شود، و يك خصلت، مرا به جانب درخواست از تو پيش مى‏برد. آن سه خصلتى كه مانع درخواست من مى‏باشد اين است: 1. كار خوبى كه مرا به آن فرمان دادى، و من در انجامش كندى كردم. 2. كار زشتى كه مرا از آن بازداشتى، و من در ارتكابش شتاب ورزيدم. 3. نعمتى كه به من دادى، و من در سپاس گزاريش كوتاهى كردم. ‏ 🙏 کانال انس با 🆔 @sahife2
❇️ يك پرسشى كه هميشه در ذهن عارفان و سالكان راه حقيقت بوده است اين كه حضرات معصومان عليهم السلام كه نمايندگان و واسطه فيض حق تعالى بر روى زمين هستند و برحسب واژه و معنى از مقام برخوردارند، چرا و چگونه به تقصير و خطا مى‏كنند؟ بعضى بزرگان اين سؤال پاسخ داده‏اند: 1- معصومان عليهم السلام نفس خويش رادر مقام بنده ذليل و گنهكار قرار مى‏دهند و از آن مرتبه به درگاه حق راز و نياز و مناجات مى‏كنند؛ زيرا آنان به حقيقت نفس انسانى و باطن و ظاهر و فضايل و رذايل آدمى آگاهند؛ پس براى آموزش و آشنايى بندگان خدا با شيوه ارتباط با حضرت حق؛ به نمايندگى از انسان به درگاه الهى خطاب يا شكايت مى‏كنند. 2- معصومان عليهم السلام در مقام محاسبه نفس و خوف از مقام الهى از اين كه كوتاهى يا عصيانى در اعمال و افكار به خاطر غلبه هواى نفس يا فريب شيطان اتفاق مى‏افتد و روح و روان آدم را آزرده مى‏سازد؛ يك رياضيت روحانى در افق معنوى براى‏ رسيدن به حُبّ و قرب الهى در برنامه عبادى خود قرار مى‏دهند كه هر كس اين روش را پياده كند در طريقت آنان عارف به حق خواهد شد. بنابراين سستى و كوتاهى در عمل به های الهى و شرعى و اخلاقى و ناتوانى در و سپاس ‏گزارى و أداى حقوق خداوند از صفات بارز انسان جهول و كفور است و همه ما بر اين تقصيرها و خطاها معترفيم. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 386 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
«3» وَ يَحْدُونِي عَلَى مَسْأَلَتِكَ تَفَضُّلُكَ عَلَى مَنْ أَقْبَلَ بِوَجْهِهِ إِلَيْكَ وَ وَفَدَ بِحُسْنِ ظَنِّهِ إِلَيْكَ إِذْ جَمِيعُ إِحْسَانِكَ تَفَضُّلٌ وَ إِذْ كُلُّ نِعَمِكَ ابْتِدَاءٌ «4» فَهَا أَنَا ذَا يَا إِلَهِي وَاقِفٌ بِبَابِ عِزِّكَ وُقُوفَ الْمُسْتَسْلِمِ الذَّلِيلِ وَ سَائِلُكَ عَلَى الْحَيَآءِ مِنِّي سُؤَالَ الْبَائِسِ الْمُعِيلِ «5» مُقِرٌّ لَكَ بِأَنِّي لَمْ أَسْتَسْلِمْ وَقْتَ إِحْسَانِكَ إِلَّا بِالْإِقْلَاعِ عَنْ عِصْيَانِكَ وَ لَمْ أَخْلُ فِي الْحَالاتِ كُلِّهَا مِنِ امْتِنَانِكَ خدایا آنچه مرا به جانب درخواست از تو پيش مى‏برد، احسان توست به كسى كه با نيت خالص به سوى تو آمد، و با و و خوش گمانيش به پيشگاه حضرتت وارد شد؛ زيرا تمام احسانت تفضّل و همه نعمتت، آغاز و ابتدايى از جانب تو نسبت به آفريده‏هاست. ‏ 🙏 کانال انس با 🆔 @sahife2
❇️ در فرازهاى ملكوتى بالا، دو محور بيان شده است: 1- ‏ 2- 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 388 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
‏ 1 ❇️ انسان به هنگامى كه در محدوده قدرت و وسعتش، قلب را به نور ايمان منوّر كرد و پيوندش را با حضرت ربّ العزّه بر اساس معرفت و شناخت استحكام بخشيد و به عرصه با عظمت محشر و روز قيامت به ديده يقين نظر كرد و تابلوى نفس را به نقش حسنات اخلاقى بياراست و اعضاى رئيسه جسم را هماهنگ با عمل صالح كرد و از زشتى‏هاى گذشته تائب شد ودست برداشت، بايد در اين كه حضرت محبوب او را مى‏پذيرد و از گذشته‏اش در مى‏گذرد و حسناتش را قبول مى‏نمايد و بدنش را بر عذاب، حرام و ورودش را به بهشت لازم مى‏نمايد، حسن ظنّ و خوش گمانى جدّى به پروردگار مهربان نشان دهد كه امام رضا عليه السلام مى‏فرمايد خداوند متعال فرموده: من با حسن ظنّ عبدم به من، با او معامله مى‏كنم. قالَ عَذابى‏ اصيبُ بِهِ مَنْ أَشاءُ وَ رَحْمَتى وَسِعَتْ كُلَّ شَىْ‏ءٍ فَسَأكْتُبُها لِلَّذينَ يَتَّقُونَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ الَّذينَ هُمْ بِآياتِنا يُؤْمِنُونَ» «اعراف 156» عذابم را به هر كس بخواهم مى‏رسانم و رحمتم همه چيز را فرا گرفته است، پس به زودى آن را براى كسانى كه [از شرك، كفر، بت‏پرستى و ارتداد] مى‏پرهيزند و زكات مى‏پردازند و به آياتم ايمان مى‏آورند، مقرّر و لازم مى‏دارم. بر اساس اين آيه هر كسى دست از گناه بردارد و ظاهر و باطن به تقوا آراسته نمايد و از پرداخت حقوق خدايى بخل نورزد و به تمام آيات الهى ايمان آورد، بايد به رحمت حق اميد ببندد و نسبت به مولايش در اين كه دست او را گرفته و از افتادن در ورطه هلاكت حفظ مى‏كند و وى را در پوششى سنگين از رحمتش قرار مى‏دهد، حسن ظنّ نشان بدهد. در صورتى كه انسان برابر با برنامه‏هاى الهى دست از گناه بردارد و در راه ايمان و يقين قرار گيرد و به عمل صالح آراسته شود، آنگاه بدگمان به حق باشد و تصوّرش بر اين مبنا قرار گيرد كه حضرت او مرا نمى‏پذيرد و به تعبير روايات بدگمان به مولا باشد، حالت زشتى به خود گرفته و اتفّاقاً حضرت محبوب هم در برزخ و قيامت مساوى با بدگمانى وى با او معامله خواهد كرد. وَ إنَّ رَبَّكَ لَذُو مَغْفِرَةٍ لِلنّاسِ عَلى‏ ظُلْمِهِمْ وَ إنَّ رَبَّكَ لَشَديدُ الْعِقابِ» «رعد 6» و قطعاً پروردگارت نسبت به مردم با ظلم و ستمى كه مى‏كنند صاحب آمرزش است، و مسلّماً پروردگارت سخت‏كيفر است. وَ مَنْ يُطِعِ اللّهَ وَ رَسُولَهُ وَ يَخْشَ اللّهَ وَ يَتَّقْهِ فَاولئِكَ هُمُ الْفائِزُونَ» «نور52» و كسانى كه از خدا و پيامبرش اطاعت كنند و از خدا بترسند و از او پروا نمايند، پس آنان همان كاميابانند. إنّا نَطْمَعُ أنْ يَغْفِرَ لَنا رَبُّنا خَطايانا أَنْ كُنّا أوَّلَ الْمُؤْمِنينَ» «شعرا 51» قطعاً ما اميدواريم كه چون نخستين ايمان آورندگان [از اين قوم‏] بوديم، پروردگارمان خطاهاى ما را بيامرزد. 👈ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 388 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
«1»اللَّهُمَّ إِنَّهُ يَحْجُبُنِي عَنْ مَسْأَلَتِكَ خِلَالٌ ثَلَاثٌ وَ تَحْدُونِي عَلَيْهَا خَلَّةٌ وَاحِدَةٌ «2» يَحْجُبُنِي أَمْرٌ أَمَرْتَ بِهِ فَأَبْطَأْتُ عَنْهُ وَ نَهْيٌ نَهَيْتَنِي عَنْهُ فَأَسْرَعْتُ إِلَيْهِ وَ نِعْمَةٌ أَنْعَمْتَ بِهَا عَلَيَّ فَقَصَّرْتُ فِي شُكْرِهَا خدايا! مسلّماً سه خصلت، مرا از درخواست از حضرتت مانع مى‏شود، و يك خصلت، مرا به جانب درخواست از تو پيش مى‏برد. آن سه خصلتى كه مانع درخواست من مى‏باشد اين است: 1. كار خوبى كه مرا به آن فرمان دادى، و من در انجامش كندى كردم. 2. كار زشتى كه مرا از آن بازداشتى، و من در ارتكابش شتاب ورزيدم. 3. نعمتى كه به من دادى، و من در سپاس گزاريش كوتاهى كردم. ‏ 🙏 کانال انس با 🆔 @sahife2
«6»فَهَلْ يَنْفَعُنِي يَا إِلَهِي إِقْرَارِي عِنْدَكَ بِسُوءِ مَا اكْتَسَبْتُ ؟ وَ هَلْ يُنْجِينِي مِنْكَ اعْتِرَافِي لَكَ بِقَبِيحِ مَا ارْتَكَبْتُ ؟ أَمْ أَوْجَبْتَ لِي فِي مَقَامِي هَذَا سُخْطَكَ ؟ أَمْ لَزِمَنِي فِي وَقْتِ دُعَايَ مَقْتُكَ ؟ اى معبود من! اقرارم نزد تو به زشتى اعمالى كه مرتكب شده‏ام، آيا برايم سودى خواهد داشت ؟ و اعترافم به محضر حضرتت به بدى كردارى كه از من صادر شده، آيا مرا از عذاب تو نجات خواهد داد ؟ يا در اين وضعى كه هستم، خشم و غضبت را بر من حتم و واجب نمودى ؟! يا در وقت درخواستم ، دشمنيت ملازم من گشته ؟! ‏ 🙏 کانال انس با 🆔 @sahife2
1 ❇️ بى‏ بهره بودن از عنايت رب جليل زواياى گوناگونى دارد، به گونه‏اى كه احساس نياز را در نهاد آدمى برمى‏انگيزد كه به طور طبيعى انسان نيازمند را وادار مى‏كند كه به دنبال پناهگاه امنى برود و در نزد او زانو بزند ولى از آن جا كه نهاد آدمى حقيقتى نامحدود و نيازهاى او نيز بى‏نهايت است، تنها حقيقت نامحدود مى‏تواند ظرف بى‏نهايت را پر كند، بر اين پايه؛ ظرف ماده با همه گستردگى كه دارد چون محدود است، هيچ گاه نمى‏توان نياز حقيقى نامحدود را برآورده نمايد. ناگزير انسان براى برطرف كردن نيازمندى و كمبودهاى مادى و معنوى خود بايد به آن حقيقت بى‏انتها وصل گردد تا به صورت دعا يا مناجات عارفانه يا اعتراف به گناه؛ به خواسته خويش دست يابد. و به خطاكارى اسباب رحمت و حلم و احسان را فراهم مى‏كند و هر كه به خداوند داشته باشد به يقين اقرار او به عفو و گذشت الهى منجر شود و اين اقرار بايد بسيار خاضعانه و خالصانه باشد و اعتقاد بر آن كه اعمال و كردار او مانند جاهلان به قدرت خداوند يا منكران لطف حق است. حضرت امام سجاد عليه السلام در دعا اين وضعيت روحى را چنين توصيف مى‏فرمايد: «هَذَا مَقَامُ مَنْ تَدَاوَلَتْهُ أَيْدِي الذُّنُوبِ وَ قَادَتْهُ أَزِمَّةُ الْخَطَايَا وَ اسْتَحْوَذَ عَلَيْهِ الشَّيْطَانُ فَقَصَّرَ عَمَّا أَمَرْتَ بِهِ تَفْرِيطاً وَ تَعَاطَى مَا نَهَيْتَ عَنْهُ تَغْرِيراً كَالْجَاهِلِ بِقُدْرَتِكَ عَلَيْهِ أَوْ كَالْمُنْكِرِ فَضْلَ إِحْسَانِكَ إِلَيْهِ» اين جايگاه كسى است كه دست‏هاى گناهان او را دست گردان كرده‏اند، و مهارهاى خطاها او را به دنبال خود كشيده‏اند، و شيطان بر او چيره شده و از باب ضايع كردن امر نسبت به آنچه امر فرمودى كوتاهى كرده، و به خاطر غفلتش از عاقبت كار، آنچه را نهى كردى مرتكب شده، مانند كسى كه قدرتت را بر وجودش جاهل و فراوانى احسانت را نسبت به خودش منكر است. سپس حضرت در جاى ديگر طلب عفو و ترحم از درگاه خداوند مى‏فرمايد: «مَوْلَايَ ارْحَمْ كَبْوَتِي لِحُرِّ وَجْهِي وَ زَلَّةِ قَدَمِي وَ عُدْ بِحِلْمِكَ عَلَى جَهْلِي وَ بِإِحْسَانِكَ عَلَى إِسَآءَتِي فَأَنَا الْمُقِرُّ بِذَنْبِي الْمُعْتَرِفُ بِخَطِيئَتِي وَ هَذِهِ يَدِي وَ نَاصِيَتِي أَسْتَكِينُ بِالْقَوَدِ مِنْ نَفْسِي» سقوط و به رو در افتادنم، و لغزش گامم را رحمت آر، و به نادانيم‏ با بردباريت و به بدكرداريم با احسانت به من بازگرد. من به گناهم اقرار دارم و به خطايم اعتراف مى‏كنم. اين دست و سر من است كه براى قصاص از نفسم آن را به زارى تسليم مى‏كنم. و ذات حق تعالى هم همين حال را مى‏خواهد كه زمينه گذشت و مغفرت آماده گردد كه حضرت باقر عليه السلام بر اين قصد پروردگار سوگند ياد مى‏فرمايد: لا وَ اللَّهِ ما أَرادَ اللَّهُ مِنَ النَّاسِ إِلَّا خِصْلَتَينِ أَنْ يُقِرُّوا لَهُ بِالنِّعَمِ فَيَزيدَهُمْ وَ بِالذُّنُوبِ فَيَغْفِرَها لَهُمْ. نه به خدا قسم، خداوند از مردم دو چيز خواسته است: يكى اين كه اقرار به نعمت‏هاى الهى كنند تا بيفزايد و ديگر اين كه اقرار به گناهان كنند تا بيامرزد. و مى‏فرمايد: وَ اللَّهِ ما يَنْجُو مِنَ الذَّنْبِ إِلَّا مَنْ أَقَرَّ بِهِ. به خدا سوگند از گناه نجات نيابد مگر كسى كه به آن اعتراف كند. معاوية بن عمار گفت: از امام صادق عليه السلام شنيدم كه فرمود: إِنَّهُ وَ اللَّهِ ما خَرَجَ عَبْدٌ مِنْ ذَنْبٍ بِإِصْرارٍ وَ ما خَرَجَ عَبْدٌ مِنْ ذَنْبٍ إِلَّا بِإِقْرارٍ. هر آينه به خدا سوگند هيچ بنده به اصرار بر گناه از آن بيرون نرود و هيچ بنده‏اى از گناه مگر به اعتراف بر آن خارج نشود. سرچشمه اقرار به خطاى نفس و غلبه شهوات، اعتراف به ربوبيت اللّه و رسالت پيامبران او و آنچه كه از نزد آنان رسيده است، مى‏باشد. 👈ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 395 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
«6»فَهَلْ يَنْفَعُنِي يَا إِلَهِي إِقْرَارِي عِنْدَكَ بِسُوءِ مَا اكْتَسَبْتُ ؟ وَ هَلْ يُنْجِينِي مِنْكَ اعْتِرَافِي لَكَ بِقَبِيحِ مَا ارْتَكَبْتُ ؟ أَمْ أَوْجَبْتَ لِي فِي مَقَامِي هَذَا سُخْطَكَ ؟ أَمْ لَزِمَنِي فِي وَقْتِ دُعَايَ مَقْتُكَ ؟ اى معبود من! اقرارم نزد تو به زشتى اعمالى كه مرتكب شده‏ام، آيا برايم سودى خواهد داشت ؟ و اعترافم به محضر حضرتت به بدى كردارى كه از من صادر شده، آيا مرا از عذاب تو نجات خواهد داد ؟ يا در اين وضعى كه هستم، خشم و غضبت را بر من حتم و واجب نمودى ؟! يا در وقت درخواستم ، دشمنيت ملازم من گشته ؟! ‏ 🙏 کانال انس با 🆔 @sahife2
2 ❇️ امام رضا عليه السلام به فضل بن شاذان؛ در بيان علّت لزوم به خدا و فرستادگان او و هر چه از سوى حق آمده است، فرمود: ايمان به دلايل فراوانى ضرورت دارد از جمله اين كه اگر كسى به وجود خداى عزوجل اعتراف نمى‏كرد و از معاصى او دورى نمى‏جست و از ارتكاب گناهان بزرگ باز نمى‏ايستاد و در پيروى از خواهش‏هاى نفسانى و لذت بردن از فساد و ستم و حق‏كشى از كسى نمى‏ترسيد، هر گاه مردم دست به اين كارها مى‏زدند و هر فردى بدون ترس و پروا از كسى دنبال هوس‏هاى خود مى‏رفت، بى‏گمان مردم همه به فساد و تبهكارى كشيده مى‏شدند و به ناحق به جان يكديگر مى‏افتادند و خون‏ها ريخته مى‏شد و به ناموس و اموال هم تجاوز مى‏كردند و به ناچار دنيا خراب شده و خلائق هلاك گشته و زراعت و نسل تباه مى‏گرديد. يكى ديگر از دلائل اين است كه ما يافته‏ايم كه مردم در نهان و به دور از چشم مردم دست به فساد و خلاف مى‏زنند. پس اگر اقرار به وجود خدا و ترس از عالم غيب نبود، هيچ كس در خلوت خود و تنهايى خواسته نفسانى‏اش از كسى نمى‏ترسيد و ترك معصيت نمى‏كرد و به حرمت ديگران دست درازى مى‏كرد و گناهان كبيره را مرتكب مى‏شد؛ در نتيجه بين همه مخلوقات هلاكت پيدا مى‏شد. پس قوام خلق و صلاح آنان، ممكن نيست مگر به اين كه آنان و به داناى آگاهى كنند كه از اسرار و نهان باخبر بوده و به مصلحت امر و از فساد نهى مى‏نمايد و هيچ امر نهانى از او پنهان نيست تا به اين وسيله از انواع و اقسام فساد متنفر گردند. البته اين اقرار قلبى به جنايت نفس و غضبناك كردن حق تعالى بايد در پوشش درونى دل باشد و تنها او و خداوند بداند و هرگز كسى را خبر نكند. 👈ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 395 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
«6»فَهَلْ يَنْفَعُنِي يَا إِلَهِي إِقْرَارِي عِنْدَكَ بِسُوءِ مَا اكْتَسَبْتُ ؟ وَ هَلْ يُنْجِينِي مِنْكَ اعْتِرَافِي لَكَ بِقَبِيحِ مَا ارْتَكَبْتُ ؟ أَمْ أَوْجَبْتَ لِي فِي مَقَامِي هَذَا سُخْطَكَ ؟ أَمْ لَزِمَنِي فِي وَقْتِ دُعَايَ مَقْتُكَ ؟ اى معبود من! اقرارم نزد تو به زشتى اعمالى كه مرتكب شده‏ام، آيا برايم سودى خواهد داشت ؟ و اعترافم به محضر حضرتت به بدى كردارى كه از من صادر شده، آيا مرا از عذاب تو نجات خواهد داد ؟ يا در اين وضعى كه هستم، خشم و غضبت را بر من حتم و واجب نمودى ؟! يا در وقت درخواستم ، دشمنيت ملازم من گشته ؟! ‏ 🙏 کانال انس با 🆔 @sahife2
3 ❇️ اقرار قلبى به جنايت نفس و غضبناك كردن حق تعالى بايد در پوشش درونى دل باشد و تنها او و خداوند بداند و هرگز كسى را خبر نكند. مى‏گويد: مردى خدمت امير المؤمنين عليه السلام رسيد و گفت: اى اميرمؤمنان! من زنا كردم مرا پاك گردان، امير روى خود را از او برگرداند، سپس فرمود: بنشين. آنگاه رو به مردم كرد و فرمود: اگر كسى از شما اين گناه را مرتكب شود آيا نمى‏تواند آن را بپوشاند، همچنان كه خدا بر او پوشانده است؟ پس از اين برخورد حضرت معلوم شد كه اعتراف به گناه نزد مردم به طور كلى ناپسند و شكستن حرمت بنده خداست. از آداب دعا كردن، اقرار به گناه است، خواننده حق بايد در شروع خواسته به گناهان مقرّ و معترف و توبه كننده باشد. حضرت صادق عليه السلام در آداب دعا چنين مى‏فرمايد: در دعا ابتدا بايد خدا را ستود، سپس به گناه اعتراف نمود و آنگاه حاجت را خواست؛ سوگند به حق كه بنده تنها با اقرار به گناه از گناه خارج مى‏شود. بنابراين در اقرار به گناه پنج فايده است: اوّل: به خداى تعالى. دوّم: شكستگى قلب كه فضيلت بسيار دارد. سوّم: حصول رقّت و دلسوزى كه نشانه است و آن هنگام پذيرفته مى‏شود. چهارم: و باعث شود كه از بهترين آداب دعاست. پنجم: موافقت با امر امام صادق عليه السلام است كه روايت آن گذشت. 👈ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 395 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2