#تفکر_ذکر_می_آورد 🔸بهترین و شریفترین ذکر آن است که از متن خود انسان برخیزد.. 🔹وقتی به تفکر بنشیند به تعبیر حضرت آقا در رساله ی شریفِ « نورٌ علی نور » ، فرمودند که فکر ، ذکر می آورد. 🌿استاد صمدی آملی @samad10001

#تفکر_ذکر_می_آورد 🔸بهترین و شریفترین ذکر آن است که از متن خود انسان برخیزد.. 🔹وقتی انسان در مقام تفکر قوی بشود که آیات ، انسان را به تفکر در نظام هستی فراخوانی کند 🔹آنگاه سرور من ! این فکر ، ذکر می آورد که بهترین و شریف ترین ذکر آن است که از متن خود انسان برخیزد. 🔸مثلا ممکن است در یک خواب ، حقیقتی را به انسان عطا کردند و دادند که در این صورت باید با استاد سیر و سلوک خود در میان بگذارد و اجازه اش را بگیرد و کار خودش را انجام دهد . اما اینکه همین اول کار برود و از کسی ذکری رو بگیرد و الفاظی را بگوید ، این ، از روی سفره ی دیگران غذا خوردن است و از روی سفره ی خودش لقمه برنمی دارد 🔸وقتی به تفکر بنشیند به تعبیر حضرت آقا در رساله ی شریفِ « نورٌ علی نور » ، فرمودند که فکر ، ذکر می آورد. 🔸یک زمانی به تفکر نشسته است و می بیند یک بخشی از کار عالم او را می گیرد 🔹به عنوان مثال تفکر می کند که این همه اجزای نظام هستی چطور به هم جمع شده اند که نه ابتدای جمع شدن آن ها مشخص است و نه انتهای جمع شدن آنها که تا چه زمانی کنار هم جمع اند مشخص است ، پس این چطور جامعی است که این طور اجزا را به هم جمع کرده است ؟ یک وقت می بیند در این مقام فکر ، اسم شریف جامع او را گرفته است ، بعد می بیند که از درون به تمام سرّش ذکر یَا #جامِع به جانش افتاده است و شعله گرفته است که آمده از این نظام هستی ، یک تکه نور و یکی از اسماءالله را اقتباس کرده است و این اسم الله به جان ایشان افتاده است 🔸 منتها در اینجا فرمایشات پیش می آید . این است که عرض کردیم اینطور نیست که انسان فقط به تفکر بنشیند ، یک وقتی گیرندگی های عجیبی هم پیش می آید ... 📔دروس معرفت نفس 🌿استاد صمدی آملی @samad10001

#تفکر_ذکر_می_آورد 🔸بهترین و شریفترین ذکر آن است که از متن خود انسان برخیزد 🔹وقتی انسان در مقام تفکر قوی بشود که آیات،انسان را به تفکر در نظام هستی فراخوانی کند 🔹آنگاه این فکر،ذکر می آورد که بهترین و شریف ترین ذکر آن است که از متن خود انسان برخیزد 🔸مثلا ممکن است در یک خواب، حقیقتی را به انسان عطا کردند که در این صورت باید با استاد سیر و سلوک خود در میان بگذارد و اجازه اش را بگیرد و کار خودش را انجام دهد اما اینکه همین اول کار برود و از کسی ذکری رو بگیرد و الفاظی را بگوید،این از روی سفره ی دیگران غذا خوردن است 🔸وقتی به تفکر بنشیند به تعبیر حضرت آقا در رساله ی شریفِ«نورٌ علی نور» فرمودند که فکر،ذکر می آورد 🔸یک زمانی به تفکر نشسته است و میبیند یک بخشی از کار عالم او را میگیرد 🔹به عنوان مثال تفکر میکند که این همه اجزای نظام هستی چطور به هم جمع شده اند که نه ابتدای جمع شدن آن ها مشخص است و نه انتهای جمع شدن آنها که تا چه زمانی کنار هم جمع اند مشخص است،پس این چطور جامعی است که این طور اجزا را به هم جمع کرده است؟ یک وقت میبیند در این مقام فکر،اسم شریف جامع او را گرفته است،بعد میبیند که از درون به تمام سرّش ذکر یاجامِع به جانش افتاده است و شعله گرفته است که آمده از این نظام هستی،یک تکه نور و یکی از اسماءالله را اقتباس کرده است و این اسم الله به جان ایشان افتاده است 🔸منتها در اینجا فرمایشات پیش می آید.این است که عرض کردیم اینطور نیست که انسان فقط به تفکر بنشیند،یک وقتی گیرندگی های عجیب پیش می آید @samad10001 http://eitaa.com/joinchat/616366083Cbe84eb6ec0