#ثامن
🔰 مقایسه ای بین عراق و ترکیه
🔴 در رابطه با اربعین، وضعیت عراق با ترکیه بسیار متفاوت است؛ از جمله:
📌۱ - تو سفر اربعین اکثر مردم تو موکب ها میرن و چسبیده به هم راه میرن و تو موکب ها میخوابن و ... حضور میلیونی با کمترین سطح مراعات بهداشتی
⭕️ اما تو ترکیه میرن هتل که سطح بهداشت خیلی بالاست.
پس از لحاظ تراکم جمعیت و سطح مراعات بهداشت متفاوت است.
📌۲ - ترکیه خودش مردم رو تشویق میکنه برن به کشورش ( چون بخش بزرگی از اقتصادش حاصل گردشگری هست و بخاطر کرونا خیلی افت کرده )
⭕️ ولی دولت عراق محدودیت های بسیار سنگینی گذاشته و تقریبا ورودی رو به روی زائرین کاملا بسته.
📌۳ - هنگام رفتن به ترکیه، قبل از پرواز تست کرونا میگیرن از همه و اگر مثبت باشه اجازه خروج ندارن ولی این امکان برای حجم میلیونی زائران اربعین فراهم نیست.
📌۴ - ترکیه از مسافران به صورت رندوم داخل کشورش تست کرونا میگیره و اگر مثبت باشه قرنطینه شون میکنه ولی این امکانات در عراق فراهم نیست.
📌۵ - در ترکیه، برای ورود به مکان های شلوغ مثل سینما و کنسرت و ... کارت واکسن یا پی سی آر منفی لازم است.
📌۶ - با وجود همه این شرایط، سفر ایرانیان به ترکیه هم در زمان کرونا کاهش زیادی داشته
برای مثال ، تعداد مسافران ایرانی ترکیه در سال ۲۰۱۹ ، یک میلیون و ششصد هزار نفر بوده که در سال ۲۰۲۰ به دویست و پنجاه هزار نفر کاهش یافته و امسال با افزایش واکسیناسیون، ( با توجه به میزان سپری شده از سال ۲۰۲۱ میلادی ) هنوز به نصف سال ۲۰۱۹ هم نرسیده است.
📌۷ - وقتی حدود ۴ میلیون متقاضی سفر اربعین وجود دارد ولی با اعلام دولت عراق فقط ۶۰ هزار نفر قرار است اعزام شوند، عقل سلیم حکم می‌کند این ۶۰ هزار نفر از واکسینه ها باشند که احتمال بروز خطر بیماری کمتر باشد. خصوصا اینکه همه ما شاهد بودیم که در سال‌های گذشته اکثر زائرین ایرانی پس از بازگشت از سفر اربعین به شدت بیمار بودند، تازه زمانی که بیماری کرونا هم نبود.
با احتساب همه این موارد ( و سایر مواردی که از حوصله این متن خارج است )
📌اگر بنا بود با کربلا مانند آنتالیا برخورد شود، حداکثر ۱۰ هزار زائر ایرانی میتوانستند در اربعین شرکت کنند.
✍️پ.ن:
این متن صرفا جهت توجیه #عقلی و #عرفی و احیانا موانع #قانونی برای محدودیت سفر برای اربعین و عراق قرار داده شده است و به معنای مخالفت با مراسم باشکوه #اربعین نیست.
عقل و منطق حکم می کند به #قوانین دو کشور پای بند بوده و محدودیت های ناخواسته و #اضطراری را بپذیریم تا جامعه دچار هرج و مرج نشود.
#کرونا
#واکسن
♻️شبکه سایبری ثامن
چرا رهبری #مشکلات_اقتصادی را حل نمی‌کند؟ و چرا برخی مسئولینی که توسط رهبری گذاشته می‌شوند بد عمل می‌کنند؟
#پاسخ_به_شبهات
✅ وظایف #ولی_فقیه، قوای سه گانه، سازمان‌ها و نهادها و ...، همه در قانون اساسی تبیین شده است. آیا انتظار می‌رود رهبری تمامی ساختار اداره کشور را به هم بزنند، قوانین را ملغی کنند و خودشان از رئیس جمهور، نمایندگان و رئیس مجلس، تا تمامی مسئولان و کارمندان را عزل و نصب نمایند؟! آیا تمامی مشکلات و انحرافات، با عزل و نصب‌ها برطرف می‌شود؟!
1. کار رهبری در #انتصاب، این است که رئیس یا مسئولی متناسب با مقتضیات و امکانات برای یک مجموعهای انتخاب و منصوب نماید و کار اجرایی با ایشان نیست.
🔸 بدیهی است که اگر قرار باشد برای هر نهاد یا مجموعهای مسئولی بگمارند و سپس خودشان وارد عملیات اجرایی گردند، نه آن انتصاب معنا و مفهومی دارد و نه این کار شدنی است. این توقع، مثل این است که گفته شود: چون رئیس صدا و سیما را ایشان منصوب می‌کنند، پس تمامی مدیران، کارگردانان، بازیگران، فیلم‌نامه نویسان، مجریان اخبار و گزارشگران ورزشی و ... را نیز ایشان انتخاب کنند و در مقابل کوچکترین کارهای این مجموعه هم باید رهبری پاسخگو باشد! #قانون فقط عزل و نصب برخی نهادها را بر عهده رهبری گذاشته است.
تنها موردی که علاوه بر عزل و نصب مدیران، فرماندهی آن نیز به عهده رهبری است، امور #نظامی می‌باشد، زیرا ایشان در قانون اساسی فرمانده کل قواست. لذا می‌توان #دستاوردها و نقاط ضعف نیروهای نظامی را با دستاوردهای کلیه امور غیر نظامی مقایسه کرد تا تفاوت مدیریت رهبر انقلاب با سایرین مشخص شود.
2. بازوان اجرایی ولیّ فقیه، چه کسانی هستند؟ آیا به جز #قوای_سه‌گانه، نهادها و سازمان‌های رسمی و مردم که هر کدام وظایف مشخصی دارند؟! آیا می‌تواند از آسمان نیرو بیاورد، یا باید با همین‌ها کار کند؟ همه نهادهای انتصابی و انتخابی به عنوان بازوهای رهبری به شمار می‌روند. بنابراین اگر ضعیف عمل کنند، رهبری نمی‌تواند حکومت دیگر و مستقلی ایجاد نموده و شخصاً وارد امور اجرایی گردد.
🔸 گاهی مدیریت‌ها، از رهبری گرفته تا منصوبین یا منتخبین، همه عالی هستند، اما بدنه ضعیف است، حال یا ضعف ناشی از کمبود #قوانین است، یا ضعف برنامه‌ریزی، یا ضعف نیروی اجرایی، یا ضعف بودجه و به طور کلی ضعف بدنه! حال رهبری چه کند؟!
3. ولی فقیه، در بالاترین افق و قلّۀ «رصد» قرار دارند؛ به لطف الهی به خاطر #ایمان، تقوا، دانش، بینش، شجاعت و سایر کمالات، دوست و دشمن، خیر و شر، راه‌کارهای کلّی برای عبور از مشکلات، مسیر صحیح رشد و #پیشرفت را می‌شناسند و می‌شناسانند. اما توجه، دقت و عمل، کار امّت است، چه نهادها و مسئولان و چه مردم.
🔸 اصلی‌ترین و مهم‌ترین کار در جلوگیری از انحرافات، #تبیین آنها و تذکر به آنها و روشن کردن راهکارها و تلاش برای مساعد نمودن شرایط جهت هدایت در صراط مستقیم و جلوگیری از انحرافات می‌باشد که در تبیین سیاست‌های کلّی نظام محقق می‌گردد. لذا #رهبری نه وظیفه دارد و نه اصلاً می‌تواند که در اجرا، از تمامی انحرافات جلوگیری نماید.
4. ولی فقیه، خود بارها به پرسش دربارۀ #وظایف_رهبری پاسخ داده‌اند: «من هم بارها قبلاً گفته‌ام که رهبری نمی‌تواند در تصمیم‌گیری‌های موردیِ دستگاه‌های گوناگون دولتی مدام وارد بشود و مدام بگوید این باشد، این نباشد؛ این نمی‌شود. نه قانون این اجازه را می‌دهد، نه منطق این اجازه را می‌دهد.» (12/4/1395).
رهبر انقلاب، این موضوع را اینگونه تبیین می‌نمایند:
در واقع رهبری، یک مدیریت کلان ارزشی است. همین طور که اشاره کردم، گاهی اوقات فشارها، مضیقه‌ها و ضرورتها، مدیریت‌های گوناگون را به بعضی از انعطاف‌های غیر لازم یا غیر جائز وادار می‌کند؛ رهبری بایستی مراقب باشد، نگذارد چنین اتفاقی بیفتد. این مسئولیتِ بسیار سنگینی است. این مسئولیت، مسئولیت اجرائی نیست؛ دخالت در کارها هم نیست. حالا بعضی‌ها دوست می‌دارند همین طور بگویند؛ فلان تصمیم‌ها بدون نظر رهبری گرفته نمی‌شود. نه، اینطور نیست. ... دستگاه‌های گوناگون - قوه‌ی قضائیه، قوه‌ی مجریه، قوه‌ی مقننه - مثل همه‌ی دنیا، کارهای موظف قانونی خودشان را دارند انجام می‌دهند، با اختیارات کاملی که در #قانون_اساسی معین شده؛ اما حرکت کلان و کلی #نظام_اسلامی به سمت آن آرمان‌ها باید منحرف نشود؛ اگر منحرف شد، باید گریبان رهبری را گرفت، او را بایستی مسئول دانست؛ او مسئول است که نگذارد. (24/7/1390)
#طوفان_الاقصی
#القدس_لنا
࿐჻ᭂ⸙🍃🌸🍃⸙჻ᭂ࿐
#سنگر_تبیین
🆔 @Sangar_Tabien
🏴🏴🏴🏴🏴🏴
࿐჻ᭂ⸙🍃🌸🍃⸙჻ᭂ࿐
🔰 خط‌مشی پیامبر اعظم؛ مبارزۀ مستمر برای ایجاد جامعۀ توحیدی
🔥 سبک زندگی نبوی در بعد اجتماعی را اینگونه باید شناخت ...
رهبر حکیم انقلاب:
«در زندگی #رسول_خدا یک چیز وجود دارد که آن مستمر است. آن‌چه در #زندگی_اجتماعی_پیغمبر و در شخصیّت آن حضرت به‌عنوان یک #رهبر از اوّل تا آخر ادامه دارد، #مبارزه است.
همان‌طور که می‌دانید، پیغمبر اسلام از اوّل بعثت، مردم را به یک #جامعه_الهی_و_توحیدی دعوت می‌کرد.
اصلاً نباید دعوت پیغمبر را با دعوتی که فلاسفه و حکما و معلّمین و مصلحین جوامع انجام می‌دادند، اشتباه کرد و یکی گرفت؛ نوع دعوت پیغمبر و هدف پیغمبر با آنها تفاوت داشت.
مصلحین می‌خواهند جامعه را اصلاح کنند. یعنی چه اصلاح کنند؟ یعنی یک نقیصه‌ای در جامعه هست، آن را برطرف کنند؛ یک ضعفی در یک گوشه‌ای از جامعه هست، آن را جبران کنند.
یک مصلح دلسوز علاقه‌مند، این‌‌جور عمل می‌کند. امّا چهارچوب جامعه را این مصلح قبول کرده؛ یعنی نظام اجتماعی را، نظام سیاسی را، حکومت را، ارتباطات گوناگونی را که در یک جامعه وجود دارد و مناسبات اجتماعی را پذیرفته، [لکن] در آنها عیبی مشاهده می‌کند، این عیب را می‌خواهد برطرف کند.
حالا این مربوط به کیست؟ این مربوط به آن کسی است که اصلاح را عملاً آغاز می‌کند و تلاش می‌کند. این تازه مصلح است؛ امّا کسان دیگری هم هستند که همین اندازه هم حرکت نمی‌کنند. اگرچه افکاری دارند، پیشنهادهایی برای ساخت یک جامعۀ مطلوب و ایده‌آل دارند، امّا تلاش ندارند.
روش پیغمبران و رسول گرامی ما اصلاً با این روش تفاوت دارد.
اوّلاً هدف رسول اکرم این نبود که حالا ذهن مردم را روشن کند تا یک روزی به فکر بیفتند که یک دنیای خوبی و جامعۀ خوبی را برای خودشان درست کنند؛ نه؛ او می‌خواست مردم را به حرکت مطلوبی که آنها را به آن چنان دنیایی می‌رساند وادار کند.
ثانیاً به‌هیچ‌وجه پیغمبر به نشستن و گفتن و نصیحت‌کردن و نوشتن و موعظه‌کردن هم اکتفاء نمی‌کرد. از ساعت اوّل که وحی الهی بر پیغمبر نازل شد و [از زمانی که] اوّلین چیز به ذهن آن حضرت رسید ـ که #توحید بود، یعنی اعتقاد به #وحدانیت_پروردگار ـ مسئولیّت خودش را رسول اکرم فهمید.
تکلیف او این بود که جامعۀ بشری را ـ نه فقط مردم مکّه را ـ از جهالت و گمراهی‌ای که در آن هستند نجات بدهد.
آن گمراهی چیست؟ گمراهی در #فکر و تلقّی و برداشت آنها از #زندگی، از #هدف_خلقت، از آفرینش و گمراهی در #عمل، در رفتار، در زندگی، در #متن_زندگی.
این نجات چگونه است؟ نجات بشر از دیدگاه پیغمبر و از ساعات اوّل به ذهن پیغمبر این جور نبود که برود یکی‌یکی با مردم حرف بزند، دلشان را متوجّه حقیقت بکند و یک‌دانه یک‌دانه آدم درست کند؛ نه؛ #خطّ‌مشی_پیغمبر از اوّل عبارت بود از اینکه یک جامعه‌ای به وجود بیاورد که آن جامعه مردم را #موحّد بپروراند و با #ارزش‌های_اسلامی آنها را رشد بدهد و به #تعالی مورد نظر #اسلام برساند؛ #ایجاد_یک_جامعه.
ایجاد یک جامعه یعنی چه؟ جامعه چیست که ببینیم ایجاد آن چه می‌خواهد؟ جامعه و اجتماع بشری به مفهوم سیاسی‌اش عبارت است از عدّه‌ای از مردم که با #قوانین و مقرّرات خاصّی زندگی می‌کنند و از یک #قدرت_فرماندهی_مرکزی اطاعت می‌کنند و به‌سمت هدف‌های خودشان با هدایت او حرکت می‌کنند و با دشمن‌های مجموعۀ خودشان و هدف‌های خودشان #مبارزه می‌کنند؛ این معنای جامعه است.
پس وقتی می‌گوییم پیغمبر می‌خواست یک #جامعه_الهی_و_توحیدی به‌سبک خودش به وجود بیاورد، اوّلین معنایش این است که پیغمبر می‌خواست #قدرت را در آن جامعه در دست بگیرد؛ و همین نکته بود که #دشمن‌ها را متوجّه پیغمبر کرد و خصومت‌ها را به‌سمت پیغمبر سرازیر کرد.
مبارزه و جهاد پیغمبر، به‌معنای مبارزه و نبرد با شمشیر فقط نیست؛ بلکه معنای مبارزه، درگیری و نبرد به معنای عام است؛ اعم از نبرد فکری، نبرد سیاسی، نبرد تبلیغاتی و نبرد نظامی. همۀ انواع مبارزه در زندگی پیغمبر بود.
اینکه خدای متعال می‌فرماید «لَکُم فی رَسولِ اللهِ اُسوَةٌ حَسَنَة»، این #تأسّی در همۀ خصوصیّاتِ بشریِ پیغمبر است؛ از جمله همین است که پیغمبر مبارزه را به‌هیچ‌وجه ترک نکرد و از اوّلِ بعثت تا روزهای آخرِ زندگی‌اش این مبارزه را ادامه داد.
و آن هدف، آن فکر، آن ممشائی که پیغمبر شروع کرد و برای امّت خودش باقی گذاشت که امروز #انقلاب ما و حرکتِ عظیمِ مردمِ ما بر اثر همان ممشا به وجود آمده و ادامه پیدا کرده، محتاج به یک مبارزۀ مستمر و دائمی است؛ باید تلاش کرد و مبارزه کرد.»
(بیانات در شب رحلت پیامبر اعظم صلی‌الله‌علیه‌وآله در کانون توحید تهران - ۱۳۶۵/۸/۱۰)
📄 متن کامل بیانات
🎧࿐჻ᭂ⸙🍃🌸🍃⸙჻ᭂ࿐