🔷فلسفه شداید و بلایا فقط سنجش وزن و درجه و کمیت نیست. همچنین زیاد کردن وزن و بالا بردن درجه و افزایش دادن به کمیت است. خداوند امتحان نمی‏کند که وزن واقعی و حد و درجه معنوی و اندازه شخصیت کسی معلوم شود، #امتحان_می‏کند، یعنی #در_معرض_بلایا و شداید قرار می‏دهد که بر وزن واقعی و درجه معنوی و حد شخصیت آن بنده افزوده شود. امتحان نمی‏کند که بهشتی واقعی و جهنمی واقعی معلوم شود. امتحان می‏کند و مشکلات و شداید به وجود می‏ آورد تا آنکه می‏خواهد به بهشت برود، در خلال همین شداید خود را شایسته و لایق بهشت کند و آن که لایق نیست سر جای خود بماند.»[۵] مشکلاتی که سبب آنها گناه انسان‏ها است. این یک حقیقتی است که دین بیان میکند که در این جهان همه مشکلات حساب مادی ندارند، بلکه برخی از مشکلات به امور معنوی هم پیوند دارند. 🔷 #امام_علی (ع) چنین میفرمایند: «خداوند بندگان خود را که گناهکارند با کمبود میوه ‏ها و جلوگیری از نزول برکات و بستن در گنج‏های خیرات، گرفتار می‏ کند. برای آنکه توبه‏ کننده باز گردد. گناهکار دل از معصیت بکند و پند گیرنده پند گیرد و بازدارنده راه نافرمانی را بر بندگان ببندد».[۶] #مشکلات برای انسان‏ها #مفید هستند هم از نظر مادی و هم از نظر معنوی. فایده معنوی این است که انسان به سوی خدا متوجه می‏شود و گناهانش کم می‏گردد و برای توبه و استغفار زمینه می‏ یابد. #امام_علی (ع) در این باره می‏فرمایند: «هر مقدار آزمایش و مشکلات بزرگتر باشد ثواب و پاداش نیز بزرگتر خواهد بود».[۷] 🔷البته #مشکلات و مصیبت‏ها، #زمینه‏_ساز_رشد و پاک شدن و #تعالی_یافتن هستند و کسانی که با مشکلات در می‏ افتند و جهاد و مبارزه میکنند و از آنها عبرت میگیرند، سود می برند، ولی کسانی که عبرت نمیگیرند و مبارزه نمی‏کنند، رشد نمی یابند و پاک نمی‏شوند. نکته دیگر اینکه کافی نیست ما #مشکلات را بشناسیم، بلکه باید #حد و #اندازه آنها را بسنجیم. بعضی‏ ها مشکلات کوچک را خیلی بزرگ می‏شمارند و در مقابل آن خود را می‏ بازند و توان تصمیم ‏گیری را از دست میدهند و به مشکلات بزرگتر گرفتار می‏گردند. #امیرالمؤمنین (ع) شاید با توجه به همین نکته می‏فرمایند: «کسی که مصیبت‏ های کوچک را بزرگ شمارد، خدا او را به مصیبت ‏های بزرگ مبتلا خواهد کرد».[۸] • ادامه دارد... پی نوشت: [۱] نهج‏ البلاغه (ترجمه محمد دشتی) نامه ۴۵ [۲] همان، خ ۱۹۲ - [۳] همان، خ ۸۸ - [۴] همان، خ ۹۱ [۵] بیست گفتار (مطهری مرتضی) ص ۱۴۸ [۶] نهج‏ البلاغه (ترجمه م دشتی)، خ ۱۴۳ [۷] همان، خ ۱۸۸ - [۸] همان، حکمت ۴۴۸ |منبع: راسخون