#پارت4 #پسربسیجی_دخترقرتی بعد از بستن چمدونم به همراه مامان پیش عزیز رفتیم بازم مشغول آشپزی بود ، این عزیز خانم عاشق آشپزیه با اینکه کمکی داره تو خونه ولی غذا رو خودش میپزه انصافا هم که دست پختش عالیه عزیز بازم که پا اجاقی فدات بشم خدانکنه دخترم اگه این غذا رو هم نیزم که کلا باید یه گوشه بمونم اوه مگه . بده این حجم بیکاری؟ خوشبحالت منکه عاشق استراحت و بیکاریم آره جون خودت خوبه سال به سال تو خونه نیستی معلوم نیست تو اون بیمارستان چکار میکنی ؟ -وا عزيز مثلا خیر سرم دکترم هااااا معلوم نیست چکار میکنم ؟ -خوبه خوبه مامانت و گیتی کم بود ؟ حالا حتما تو هم باید دکتر می شدی ؟ اوه مردم آرزوشونه بچشون دکتر بشه خانواده مارو باش تورو خدا صدای خنده مامان که تا الان به حرفای ما گوش میداد بلند شد و به عزیز ز گفت: _مادر من چکار بچم داری خانم دکتر مامانشه بعد هم گونه من رو محکم بوسید و برای هزارمین بار با ذوق گفت: -مرسی دریا که منو بابات رو به آرزومون رسوندی جواب بوسش رو با بوسه ای دادم و گفتم کمترین کاریه که برا جبران زحماتت انجام دادم مامان فدای تو دخترم حالا بیا غذا بخوریم که من از خستگی هلاکم امروز نخوابیدم - وای ببخشید مامان اصلا حواسم نبود دیشب شیفت بودی الان سفره پهن میکنم بعد از خوردن ناهار مامان برای استراحت به اتاق عزیز رفت منم، مشغول جم کردن سفره شدم ،بعد از جم کردن سفره رفتم کنار عزیز نشستم که مشغول دیدن سریال مورد علاقش بود طبق معمول کلی هم نصیحتم کرد که تو شهر غریب دارم میرم چکار کنم و چکار نکنم انگار که نه انگار دوسال توی یه شهر دیگه تنها زندگی کردم عزیزه دیگه کاریش نمیشه کرد . کم کم داشتم به ساعت پرواز نزدیک میشدم یک بار دیگه وسایل رو چک کردم همه چی اوکی بود وسایل رو تو ماشین مامان جا دادم حالا نوبت مامان بود که بیدارش کنم با تقه ای به در وارد اتاق شدم اه مامان بیداری ؟ آره ساعت زنگ گذاشتم پس زود راه بیفتیم که وقت زیادی تا پرواز نمونده باشه مادر من آماده ام کاری ندارم همه وسایلت رو برداشتی چیزی فراموش نکنی ؟ آره مامان همه رو برداشتم تا شما یه چای بخوری من اومدم برم برای آماده شدن به اتاقم رفتم ، چون کار خاصی نداشتم سریع آماده شدم می خواستم از اتاق بیرون که نگاهم به تسبیح فیروزه روی میز افتاد دوباره دلم لرزید ، تنها یادگاری که از عشقم داشتم ، یعنی بازم با خودم ببرم؟ مثل این چند سال که به جونم بسته بود مگه نمیخوام برم که آرامش دل بگیرم و فراموش کنم؟ یعنی درسته که این تسبیح رو ببرم و هر لحضه بازم به یادش باشم ؟ بالاخره دلم پیروز شد و تسبیح رو برداشتم نه این تسبیح نمیتونه از من جدا باشه ، به جونم بسته است مامان کنار ماشین منتظرم بود بعد از خدا حافظی با عزیز سمت فرودگاه حرکت کردیم ، به لطف دیر کردنم زیاد منتظر نموندم داشتن گیت رو میبستن که رسیدم ، یه بوس رو گونه مامان کاشتم و با یه خداحافظی سمت گیت دویدم

#پارت6 #پسربسیجی_دخترقرتی روی تخت نشستم و به گنبد طلای خیره شدم ، تسبیح فیروزه دور دستم رو باز کردم و شروع کردم به ذکر گفتن دوباره همون حس سرما کل بدنم رو در بند کشید نگاه دیگه ای سمت گنبد طلای انداختم ، تسییح، رو به لبهام نزدیک کردم و مثل تمام این سالها با اشک بوسیدمش با خوم زمزمه کردم یعنی الان کجاست ؟ اصلا من رو یادش هست ؟ بیقرار تر شدم لعنتی چرا باید به یادم باشه؟ مگه من کی بودم براش که به یادم باشه؟ درمانده به گنبد نگاه کردم -آقا تورو جان جوادت اگه راهی به این عشق نیست بگو به خدا از این درد رهام کنه دیگه نمی کشم خسته شدم چه حالی عجیبی دارم خدایا ، ته دلم به ندای میگفت خدایا رهام نکن از این عشق ، خنده داره ولی عقل و دلم یکی نیست با کلافگی سری تکون دادم تا این افکار رو از خودم دور کنم ولی بی فایده بود این افکار انگار دیگه جزئی از من بودن سرم رو به تاج تخت تکیه دادم و شروع کردم به مرور خاطراتم هفت سال قبل * مامان .... ماما .. اهههه کجای مامان ای یامان چیه ؟ چته خونه رو گذاشتی رو سرت ؟ وای مامان وای قبول شدم همون دانشگاه که میخواستم ، همون رشته که میخواستم ، شوکه شده گفت؟ راس میگی دریا ؟ .....وای یعنی بالاخره به آرزوم رسیدم؟ یعنی دخترم دکتر میشه ؟ وای آره مامان پزشکی قبول شدم اونم دانشگاه تهران.. یه دفعه انگار یاد چیزی افتاده باشم چشمامو تنگ کردم و گفتم: -ببینم مامان یعنی وقعا خیال داشتی با رتبه یک رقمی قبول نشم ؟ خنده شادی کرد و گفت: -ایش... حالا انگار خودش باورش شده ، یادش رفته خونه رو سرش گذاشته ای قربون مامانم برم شوخی کردم ، بدو بزن بریم که وقت جشنه بریم دخترم که این بهترین اتفاق زندگیمه باید حسابی جشن بگیریم پس بریم که امشب شام مهمون دریای آره حتما مهمون دریا از جیب من ؟ اه مامان مگه جیب منو شما داره ؟ بود پروی حوالم کرد و سمت اتاقش رفت تا آماده بشه ، همین طور که سمت اتاقم می رفتم خدا رو شکر کردم که بالاخره تونسته بودم مامان رو خوشحال کنم مامان و بابا هر دو متخصص قلب بودن البته بابا وقتی من سیزده ساله بودم تصادف کرد و از دنیا رفت و من و مامان رو تنها گذاشت بعد از مرگ بابا مامان ازدواج نکرد و تمام وقتش رو برای من گذاشت بماند که من راضی نبودم و اگر ازدواج می کرد اصلا مخالفتی با این موضوع نداشتم که تونستم به لطف خدا مامان رو به آرزوش برسونم و همون رشته ای که می خواست حالا هم قبول بشم با صدای مامان به خودم اومدم دریا کجا موندی ؟ بیا بریم دیگه

#پارت7 #پسربسیجی_دخترقرتی وای اصلا یادم رفت آماده بشم اولین، لباسی که دم دست بود رو پوشیدم بریم مامان من آماده ام نه بیا بعد یه ساعت آماده نباش اوه عشقم تلخ نشو بالاخره اومدم واقعا که خیلی رو داری بزن بریم عاطی گلی پوفی کشید و سمت ماشینش رفت شام رو توی محیطی شاد خوردیم، بعد شام هم به بام شهر رفتیم، کلا شب خوبی بود به من حسابی خوش گذشته بود صبح روز بعد با انرژی مضاعفی برای رفتن به دانشگاه آماده شدم و از اونجای که مامان مجبور بود برای عمل اورژانسی خودش رو به بیمارستان بروسونه باید تنها برای انجام کارای ثبت نام می رفتم یک ساعت دانشگاه بعد بودم ، دهنم از صف طولانی که جلوی روم بود باز موند اوه اینجا رو ببین کم کم دو ساعت علاقم که شده همونطور که پیش بینی میکردم دو ساعت و خوردهای منتظر بودم تا نوبتم رسید ، بعد از انجام کارهای ثبت نام و مشخص شدن زمان تشکیل کلاسها که سه هفته بعد بود به خونه برگشتم تمام این سه هفته رو هروز دنبال خرید برای دانشگاه بودم و دقیقا عین بچه های دبستانی هر چیزی رو که می دیدم میخریدم البته مامان هم ذوق زده تر از من هیچ حرفی نداشت سه هفته هم گذشت و بالاخره روز رفتن به دانشگاه رسید ، با صدای آلارم گوشیم بیدار شدم و کش و قوسی به بدنم دادم بزن بریم دریا خانم که دانشگاه منتظرته بعد یه دوش و خشک کردن موهام رفتم سراغ آرایش کردن البته چون روز اول بود ترجیع دادم پس یه مداد داخل چشمهای درشت به رنگ شبم کشیدم و یه رژ آرایشم کاملا ملایم باشه. فقط گلبهی با یه روژگونه هم رنگش شد همه آرایشم رفتم سر وقت لباس حالا روز اولی چه لباسی بپوشم مناسب باشه ؟ بعد کلی بالا پایین کردن کمدم تصمیم گرفتم شلوارجین یخی با مانتوی سورمه ای کوتاهم که تا بالای زانوم بود رو بپوشم ، درسته تیپم عین بچه دبیرستانیا شد ولی خوب روز اول بود و باید سنگین می رفتم ببینم جو چطوره بعد تیپ های مخصوص دریا رو بزنم به حرفای خودم خندیم پاک خل شدم با یه بسم الله سمت دانشگاه رفتم : اینجا رو باش فکر کردم فقط من بچه مثبت بازی در آوردم و زود اومدم نه انگار این بچه دکترا همه مثل من ذوق زده بودن خوشحال از اینکه کلاسها تشکیل میشه سمت کلاس رفتم جز من ده ، دوازده نفر دیگه توی کلاس بود که ترم اولی به نظرمی رسیدن اولین صندلی رو انتخاب کردم و نشستم چند دقیقه که گذشت دختر ناز و شیک پوشی سمتم اومد و به صندلی کناریم اشاره کرد: جای کسیه خانم ؟ نه بفرمائید دستش رو سمتم گرفت ، همینطور که دستم رو توی دستش میذاشتم گفت: ببخشید سلام نکردم سلام، من مریم هستم افتخار آشنای با چه کسی رو دارم ؟ لبخندی به لحن مثبتش زدم

#پارت10 #پسربسیجی_دخترقرتی چشماش از تعجب باز شد -مگه می شناسیش که خوشت ازش نمیاد؟ نه نمی شناسم ولی خوشم از این مردای که یقه میبندن و زل میزنن به زمین برا ریا بعد هرکاری دلشون بخواد میکنن نمیاد حالا کم حرف بزن بریم که کلاس فکر کنم تموم شد سری با تاسف برام تکون داد و همراهم شد هم در کمال نا باوری کلاس هنوز تشکیل نشده بود و منو مریم نفسی از سر آسودگی کشیدیم هنوز سر صندلی جا نگرفته بودیم که از ورود همون پسر بسیجی به کلاس چشم های هردومون از تعجب باز موند با همون تعجب به مریم :گفتم ای وای اینم تو کلاس ماست؟ شقایق یکی از همکلاسی هامون که کنار دستمون نشسته بود و نیمچه دوستی با منو مریم به هم زده بود نذاشت مریم حرف بزنه سریع گفت: آقای فراهانی رو میگی ؟ فراهانی ؟ آره دیگه همین که الان وارد کلاس شد اسمش امیرعلی فراهانیه ترم آخره ولی گویا این واحد رو گفتن دوباره باید بخونه از این بچه درس خوناست طوری که شنیدم برای تخصص بورسیه شده روسیه ولی به خاطر مشکل این واحد مجبور شده این ترم رو هم بمونه مریم با خنده گفت : اوه چه باحال بچه درسخونی که کارش در اومده شقایق با تعجب پرسید وا چرا کارش در اومده؟ آخه دریا خانم خوشش از این تریپ آدما نمیاد و قطعا این ترم برای آقای فراهانی جهنم میشه شقایق آره دریا ؟ این بنده خدا که خیلی آدم محترمیه طوری که از ترم بالای ها شنیدم سرش به کار خودشه و کاری با کسی نداره آره جون خودش بابا این فیلم دانشگاهشه باید بیرون دیدش بینم بازم همینطوری حاج آقاست مریم: بابا تو خیلی بد بینی به نظر منم که خیلی اقای محترمیه اگه من به جاش بودم تو اون حرفا رو بهم میزدی چند تا چیز بارت میکردم ولی بنده خدا حتی نگاهتم نکرد اینبار شقایق تعجب کرد و گفت: چرا حرف بارش کرده مگه همدیگه رو می شناسن؟ مریم - نه بابا بیچاره اتفاقی خورد به دریا گوشیش افتاد دریا هم قشنگ شستش پهنش کرد رو طناب تا خشک بشه با این حرف مریم هر سه تا بلند خندیدیم که همه توجها رو جلب کردیم از جمله آقای برادر که با ابروی بالا رفته سمت ما برگشت تا مارو دید یه پوزخند زد و روش رو برگردوند منو میگی از حرص قرمز شدم زیر لب گفتم: پسره سه نقطه برا ما پوزخند میزنه بعد میگید مگه چکار کرده همینه دیگه خوشم از این آدما نمیاد چون فکر میکنن فقط خودشون خوبن چون ریش میزارن و یقه می بندن بعد ما به خاطر یه خنده شدیم آدم بده قصه مریم: خوب حالا حرص نخور شیرت خشک میشه پوزخند بزنه مگه مهمه ؟ بی خیال طی کن شقایق هم حرف مریم رو تابید کرد خودمم دیدم حق با ایناست مگه اصلا مهمه این چی فکر میکنه یه ترمه دیگه رد میشه میره

#پارت13 #پسربسیجی_دخترقرتی اگه مریم - پس میشه لطفا منو دوستام رو ثبت نام کنید چه مدارکی لازمه ؟ امیر علی با چشمای به میز دوخته شده و ابروی بالا رفته گفت: بله حتما فقط الان اسم رو ثبت سیستم میکنیم بعد بقیه مدارک رو میگم خدمتتون :مریم بله مریم راستین ، شقایق محمدی و دریا مجد اینبار دو ابروی امیر علی با تعجب بالا پرید نگاه کوتاهی به من انداخت و با یه پوزخند حرص درار اسم مارو نوشت بعد از پرسیدن وقت حرکت و مدارک مورد نیاز از اتاق خارج شدیم . از حرص یکی پس کله مریم زدم : همین رو میخواستی دیگه من با این تیپم بیام دفتر بسیج تا این بچه حذبی برام پوزخند برنه مریم آی دستت بشکنه به من چه تو تیپت پوزخندیه ؟ برای جلوگیری از پس گردنی بعدی تندی ازم جدا شد و گفت : الانم غصه نخور برو ساکت رو ببند که سه روز دیگه رفتنی شدیم ، راستی مدارکتم فردا حتما بیاری یادت نره با حرص گفتم: باشه مگه تو میزاری یادم بره؟ زورگو بابا من نخوام بیام کی رو ببینم ؟ شقایق دندوناش رو نشون داد و گفت من و مریم رو بعد هم خودش و مریم شروع کردن به خندیدن درد بگیرید این حال و روز من خنده هم داره ، حالا هم به جای هرو کر بیاید بریم کلاس حوصله غرغر به استاد دیگه رو ندار تمام سه روز گذشته با غرغر کردنای من به جون مریم و شقایق گذشت اما مرغشون یک پاه داشت که باید حتما منم همراهشون برم آخر هم حرف ، حرف اونا شد کلافه نگاهی به ساعت اندختم دقیقا سه ساعت بود که منتظر رسیدن اتوبوسها بودیم ولی خبری نبود که نبود مریم من ده دقیقه دیگه بیشتر نمیمونم اگه نیان رفتم گفته باشم :مریم - اه باز شروع کردی بابا گفتن تو راهن دارن میان چند ماه به دنیا اومدی تو چند ماهه چیه سه ساعت علاف تو شدم... هنوز حرفم تموم نشده بود که امیر علی به جمع نزدیک شد و گفت: -خانمها آقایون لطفا اینجا جمع بشدید تا گروه بندی کنیم اتوبوسها رسیدن همینطور که زیر لب غر میزدم با مریم و شقایق به جمع پیوستیم دوباره صدای امیر علی بلند شد امیر علی : لطفا اسامی خواهرانی رو که میخونم سوار اتوبوس اول بشن شروع کرد به خوندن اسامی ، منو مریم و شقایق توی گروه اول بودیم و مسعولیت اتوبوس گروه اول با امیر علی بود ، اینم از شانسه منه که باید تو سفرم کنار این ان ولی چه باید کرد وقتی داشتم از کنارش رد میشدم تا سوار اتوبوس بشم آروم صدام زد باشم امیر علی : ببخشید خانم مجد میشه یه لحظه صبر کنید کارتون دارم ؟ ناخودآگاها ابروهام بالا پرید: بله بفرمایید امیر علی اگه میشه صبر کنید بچه ها سوار بشن میگم خدمتتون