⬆️ ادامه ۲/۲ 🗒 تعلیل معنویِ اوضاعِ انقباضی: عقوبتِ امیدبستن به غیرخدا ✍️ مرحوم علامه #محمدتقی_مصباح‌یزدی 🎯 در روایت آمده است: «مَن انْقَطَعَ‌ إلی غَیرِالله وَكَلَهُ الله إلیه»؛ کسی‌که به غیر خدا، انقطاع پیدا کند، خداوند، او را به همان غیرخدا وامی‌گذارد. اگر كسی تمام توجّه خود را به یك نفر معطوف کند؛ به‌گونه‌ای که در كارهایش به او امید ببندد، به این حالت، انقطاع به آن شخص گویند. منقطع الی المخلوق، نقطۀ مقابل موحد است و توجّه‌اش تنها به مخلوق است، گویا خدایی نیست. انقطاع به خلق، چند مرتبه دارد. گاه  این است که انسان سراغ انسان اهل معصیّت برود به او التماس کند تا مشکل او را حل کند. ولی از این بدتر هم ممکن است و آن این است كه انسان، دل به دشمن خدا ببندد و به دشمن خدا امیدوار شود؛ كسی‌كه پرچم ضد خدا برافراشته و كار او این است كه با خدا، با دین خدا و با بندگان خاص خدا مبارزه كند. اگر سراغ دشمن خدا برویم مشمول این روایت خواهیم شد که می‌فرماید: «مَن انْقَطَعَ‌ إلی غَیرِالله وَكَلَهُ الله إلیه»؛ کسی‌که به غیر خدا، انقطاع پیدا کند، خداوند او را به همان غیرخدا وامی‌گذارد. كسی‌كه همۀ امیدهای خود را به غیرخدا ببندد، كیفر او در این عالم این است كه خداوند به او خواهد گفت: دیگر با من كاری نداشته باش و سراغ همان کسی‌که به او امید بسته‌ای برو و منتظر باش ببین چه نتیجه‌ای خواهی گرفت. 🎯 در روایتی دیگر آمده است: «مَنْ أَمَّلَ فَاجِراً كَانَ أَدْنَى عُقُوبَتِهِ الْحِرْمَان‌‌»؛ كسی‌كه به گنه‌كاری - كه به‌طور علنی گناه می‌كند - امید ببندد كمترین مجازات او؛ محرومیّت است. در روایت قبل، سخن از محرومیّت نبود، بلکه تنها فرمود سروكار کسی‌که به غیرخدا امید ببندد، با همان غیرخدا است؛ اما اگر سراغ شخص فاجر برود، عقوبت‌های دیگری هم برای او خواهد بود که نخستین و کمترین عقوبت او این است كه خداوند او را محروم می‌كند و به او خواهد گفت: تو كه سراغ گناهكار رفتی و به گناهكار، دل بستی، در همین عالم باید نتیجۀ این عمل را ببینی و محرومیّت بكِشی! این عقوبت، چیزی بیش از واگذاری به غیرخدا است. اما اگر انسان به دشمنی که پرچم مبارزه با خدا را برافراشته و هرجا بندگان خالص خدا هستند، هر گونه که بتواند ایشان را اذیت و آزار می‌دهد، تحریم می‌كند، علیه آنها توطئه می‌كند، کمترین کیفر او خزیان است. چنین تعبیری به‌عنوان کیفر برخی اعمال در قرآن آمده است: «فَما جَزاءُ مَنْ یَفْعَلُ ذلِكَ مِنْكُمْ إِلاَّ خِزْیٌ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا»؛ پس جزای کسی از شما که چنین کند، جز خواری در زندگی دنیا نیست.» بدبختی، بیچارگی، پَستی و ذلّت، حاصل امید بستن به دشمن خدا است. 🎯 خداوند می‌فرماید: «رَبُّ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَكیلاً»؛ پروردگار مشرق و مغرب، هیچ معبودى جز او نیست، پس او را وکیل خود انتخاب كن.‌‌ این توصیفات برای بیان این توصیه است که او را وكیل خود قرار دهید! گاه تعبیری تندتر نیز به‌کار برده، می‌فرماید: «وَ عَلَى اللَّهِ فَتَوَكَّلُوا إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنینَ»؛ اگر راست می‌گویید که ایمان دارید بر خدا توكّل كنید. باید ببینیم رفتار فردی، اجتماعی، ملّی، دولتی و بین‌المللی ما چگونه است و به چه كسی امید بسته‌ایم. پس نباید گفت: چرا جامعۀ ما دچار «محرومیّت» شد. تازه این كمترین عقوبتِ «امیدبستن به غیرخدا» است كه باید چشید و «عقوبت‌های اصلی»، بعد از این خواهد بود. باید به خودمان برگردیم و ببینیم به چه كسی دل بسته‌ایم. وقتی به «دشمن خدا» دل می‌بندیم منتظر چه نتیجه‌ای باید باشیم؟! از اینكه سراغ دیگران رفتیم، استغفار و توبه كنیم و به درگاه او عرض کنیم: خدایا! غلط كردیم که دل به «برجام» بستیم و از تحریم آمریكا ترسیدیم و به جای دل‌بستن به تو، به وعده‌های اروپایی‌ها امید بستیم. سال‌های اوّل جنگ، شب‌ها در حرم حضرت معصومه، پُر از متوسّلینی بود كه دعا می‌خواندند و از خداوند، طلب چاره می‌کردند؛ همان توسّلات باعث شد آن جنگی كه جنگ همۀ قدرت‌های عالم علیه ما بود، به پیروزی ما ختم شود. آیا وظیفۀ ما این بود كه بعد از پیروزی جنگ، اندک‌اندک «خدا» را كنار بگذاریم و دیگر نه دعایی داشته باشیم و نه توسّلی و فقط ببینیم آمریكا و اروپا چه می‌گویند؟! ©️ #سردبیر_سایت_ضیاءالصالحین ┘◄🌐| سایت | بله | تلگرام | ایتا | 🇮🇷 @sardabir313 🇮🇷