#دانش_حقوقی؛ 🔴 تفاوت‌‌های حقوقی اخذ تابعیت و اقامت 🔸تابعیت و اقامت، اقامتگاه و سکونت از اصطلاحات حقوقی در حوزه بین‌ الملل است و با هم تفاوت‌ هایی دارند. در معنای ساده، #تابعیت یعنی شهروندی رسمی و #اقامت یعنی سکونت قانونی در یک کشور. 🔸هر شخصی که تابعیت کشوری را دارد می‌تواند در آن کشور سکونت دائمی و اقامتگاه داشته باشد. همچنین ممکن است فردی در یک کشوری بدون اقامت قانونی یا تابعیت رسمی سکونت داشته باشد که غیرقانونی خواهد بود. 🔸هر شخصی برای اینکه بتواند از حقوق مدنی و شهروندی در یک کشور و از خدمات دولت آن جا بهره‌مند باشد لازم است به یکی از دو طریق تابعیت و اقامت اقدام کند و سپس در آن کشور حضور قانونی داشته باشد. برای گرفتن تابعیت یا اقامت، مقررات مختلف و مراحل زمانبری وجود دارد و پس از آن نیز فرد ملزم به رعایت قوانین کشور مقصد است. ✔️با اخذ تابعیت نیازی به گرفتن اقامت نیست و سکونت و فعالیت، قانونی است. ✔️اقامت گاهی در گرفتن تابعیت نقش دارد. مانند بند پنجم ماده ۹۷۶ قانون مدنی که در آن آمده است: 👈کسانی که در ایران از پدری با تابعیت خارجی به وجود آمده‌اند و بلافاصله پس از رسیدن به سن هیجده سال تمام، حداقل یک سال دیگر در ایران‌ اقامت کرده باشند، طبق مقررات می‌توانند تابعیت ایران را به دست آورند. یا بند دوم همین ماده که اشخاصی که پنج سال متوالی یا متناوب در ایران ساکن بوده‌اند می‌توانند درخواست تابعیت کنند. 🔸گاهی اقامت شرط دادن تابعیت نیست؛ مانند ماده ۹۸۰ قانون مدنی که بالاتر بیان شد و طبق آن دادن تابعیت به اشخاص مذکور در آن ماده مشروط به اقامت در ایران نیست. 🔸کسانی که اقامت قانونی یا تابعیت اعطایی دارند، نمی‌توانند در جایگاه مقامات عالی‌رتبه و پست‌های مهم مشغول به کار شوند. این موارد در ماده ۹۸۲ قانون مدنی بیان شده است که بالاتر ذکر شد. 🔸همسر و فرزندان زیر هجده سال کسانی که تابعیت ایران را به دست می‌آورند تبعه ایرانی محسوب می‌شوند؛ البته زن می‌تواند ظرف یک سال پس از صدور تابعیت شوهر، به تابعیت سابق شوهرش یا پدرش برگردد. فرزندان پسر یا دختر نیز پس از رسیدن به سن هجده‌ سالگی یک سال فرصت دارند طبق مقررات، درخواست برگشتن به تابعیت سابق پدر خود را داشته باشند. در حالی که مجوز اقامت نسبت به تک تک افراد اعمال می‌شود و تبعی است. 🔸سلب و ترک تابعیت ایرانی ممکن نیست مگر پس از ۲۵‌سالگی و انجام خدمت وظیفه که البته هیئت وزیران باید خروج از تابعیت را اجازه دهد. درباره لغو اقامت و استفاده نکردن آن، شرایط این چنینی وجود ندارد و سخت نیست. 🔸نکته پایانی آن که کسانی که تابعیت ایرانی خود را مستقلا یا به دلیل تغییر تابعیت پدرشان به تابعیت دیگری تبدیل کرده باشند، برای بازگشت به تابعیت اصلی و ایرانی خود شرایط آسانی وجود دارد و طبق ماده ۹۹۰ قانون مدنی «به مجرد ‌درخواست، به تابعیت ایران قبول خواهند شد؛ مگر آن که دولت تابعیت آنها را صلاح نداند». @seraj1397 .