دلتون میاد من تنها باشم

جانم فدای ولایت💪 @maktabn

✅درمان میگرن در طب سنتی 🔸حکیم ایت الله #ضیایی ____ 📚کانال أسرار الشِفاء (طب سنتی )💠 ‌‎‌‎‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‎‌‌‎‌‎‌‌‌‌‎‌‌🍏 @Teb340_ir 🌺🍃

#کلیپ #فرزندپروری #تله_های_تربیتی 👈کارشناس: ابراهیم اخوی: روان‌شناس و استاد مرکز مشاوره حوزه علمیه 👈موضوع: سبک زندگی اسلامی 👈 جلسه بیست و دوم: تله‌های تربیتی 1⃣ گیر کردن والدین در تله های تربیتی 2⃣ به اسم تربیت خوب، سخت‌گیری نکنیم! 3⃣ زودهنگام تربیت را شروع نکنیم! 4⃣ تربیت را به تاخیر نندازیم! 5⃣ تله های تربیتی و کامل نگری والدین 6⃣ عقده های خود را بر فرزند تحمیل نکنیم 7⃣آسیب تحمیل بیش از حد به فرزند 💢 کانال تخصصی همراهان نوجوان 💢 @eakhavi

🔴 استقلال شخصی و اعتماد به نفس منشاء بروز استعدادهای درونی است. این خوی پسندیده صاحبش را بین مردم عزیز و محبوب می‌کند و به آدمی جمال و زیبایی اجتماعی می بخشد. برعکس سربار دیگران شدن و طفیلی بودن، باعث خفه کردن قابلیت های باطنی است و آدمی را بین مردم منفور و ننگین می نماید. پدران و مادران وظیفه‌شناس مکلفند فرزند را آنچنان مستقل و با اراده بار آورند که بتواند با عزت نفس و آبرومندی به زندگی خویش ادامه دهد و این طرز تربیت، یکی از حقوق اسلامی کودکان است. 🔴 بعضی از پدران و مادران کودک را به قدر کافی آزاد نمی‌گذارند و به او فرصت ابتکار و فعالیت‌های شخصی نمی‌دهند. همواره مزاحم فرزند خود هستند و بی‌جهت در تمامی کارهای کودکانه او از مداخله می کنند و با این روش ناپسند،حس استقلال و اعتماد به نفس را در وی می کشند و مانع تعالی و تکامل روانی می شوند. آنان این دشمنی را در لباس دوستی و محبت نسبت به فرزند خود مرتکب می شوند و او را ندانسته و بدبخت و تیره روز میکنند. 🔴 لازم است که پدر و مادر به تناسب تکامل کودک، به طفل آزادی بدهند و او را به اختیار خودش بگذارند که در ضمن زمان بازی کردن، دویدن، حس ابتکار و عشق استقلال فردی را در خود احیا کند و با اعتماد به نفس بار آید، ولی کمال مراقبت را مبذول دارند که آزادی از حد لازم تجاوز نکند و طفل از قدرت های خود سوء استفاده ننماید. 👈برگرفته از کتاب دو جلدی «کودک از نظر وراثت و تربیت» اثر مرحوم آیت الله محمدتقی فلسفی(ره) #استقلال_و_اعتماد_به_نفس 🌺 کانال مادرانه های مشترک👈 https://eitaa.com/ madaranehayemoshta کانال «خانواده موفق »در ایتا @sh37233392

‏جزء چهاردهم

حسن بن علی در ۲۱ رمضان سال ۴۰ هجری، و پس از شهادت امام علی(ع)، به امامت رسید و در همان روز، بیش از چهل هزار نفر با او برای خلافت بیعت کردند. معاویه، خلافت او را نپذیرفت و با لشکری از شام به سوی عراق حرکت کرد. امام مجتبی(ع) سپاهی به فرماندهی عبید الله بن عباس به سمت معاویه فرستاد و خود به همراه یک گروه دیگر به ساباط رفت. معاویه تلاش کرد با طرح شایعاتی میان سپاهیان امام حسن(ع)، زمینه را برای برقراری صلح فراهم کند. در این شرایط، امام حسن(ع) مورد سوءقصد یکی از خوارج قرار گرفت و زخمی شد و برای مداوا به مدائن انتقال یافت. همزمان، گروهی از سران کوفه به معاویه نامه نوشتند و قول دادند حسن بن علی را به وی تسلیم کنند یا به قتل برسانند. معاویه نیز نامه‌های کوفیان را برای حسن بن علی(ع) فرستاد و به او پیشنهاد صلح داد. امام مجتبی(ع) صلح و واگذاری خلافت به معاویه را پذیرفت به این شرط که معاویه بر اساس کتاب خدا و سنت پیامبر(ص) عمل نماید و برای خود جانشین تعیین نکند و همه مردم از جمله شیعیان علی(ع) در امنیت باشند. بعدها معاویه به هیچ‌یک از این شرط‌ها عمل نکرد. صلح با معاویه، نارضایتی شماری از یاران امام حسن(ع) را در پی داشت و حتی برخی، او را «مذلّ المؤمنین» (خوار کننده مومنان) خواندند. او پس از ماجرای صلح در سال ۴۱ قمری، به مدینه بازگشت و تا پایان عمر در آنجا ماند. او در مدینه مرجعیت علمی را بر عهده داشت و بنابر برخی گزارش‌ها از جایگاه اجتماعی بالایی برخوردار بود.