#یادآوری بچه که بودم,گاهی بزرگترها به ما و بچه‌ ها می رسیدند شاید به ما خیره می‌ شدند و لبخندی پنهانی می زدند. و می گفتند خوش به حالتان بچه هستین و نمی فهمید. چیزی از مشکلات زندگی نمی دانید. شاید زیر لب با خودمان می گفتیم ما هم مشکلات خودمان را داریم باید مشق بنویسیم مدرسه برویم و.... بزرگ شدیمو فهمیدیم که چیزهایی ترسناک تر از جریمه و تنبیه معلم و مدرسه و تاریکی هست. بزرگ شدیم فهمیدیم پشت هر خنده مادر هزار گریه و دلهره بود..وقتی در حال بافتن شال گردنی بود شاید در خیال خود هزاران آرزو برای ما و زندگیش می بافت. در حالی که بزرگترین مشکلات ما مدرسه و بازی و خواب و خوراک و... بود بزرگ شدیم و فهمیدیم پشت لبخند پدر خمیدگی قامت اوست. از خدا خواستیم بزرگ شویم ولی یهو پیر شدیم..یواش یواش بزرگ نشدیم یهو به خودمان آمدیم دیدیم دیگر کوچک نیستیم بزرگ شدن آرزوی بود که به امتحانش نمی ارزید بزرگ که شدیم فهمیدیم تنها این ما نبودیم که بزرگ شدیم, والدین هم با ما بزرگ شدند, پیر و آسیب پذیر تر از سابق شدند , شاید الان رفته اند و یادشان و سنگ سرد مزارشان مونس و ارامش جانمان شده بزرگ شدیم و فهمیدیم پدربزرگ و مادربزرگ اگر رفتند هرگز بر نمیگردند بزرگ شدیم فهمیدیم که دیگر تنها هستیم و خودمان باید گلیم خود را از اب بیرون بکشیم و دیگر کسی نیست که دستمان را بگیرد. فهمیدیم که واقعا چیزی از زندگی نمی دانستیم... و بسیاری از آمال و آرزوهایمان و خیال پردازی از آینده نقشی بود بر آب .. شاید خودما هم به کودکانی برسیم که مشغول نوشتن #تکلیف_مدرسه یا #بازی هستند و بگوییم خوش به حالتان چیزی از دنیا نمی دانید.تا می توانید کودکی کنید بازی کنید 🌛🌒👇 @shabsobh ‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌@time_khande