🦋 من همسر ِ امیرم و می‌گریم از داغ ِ طفل ، پیرم و می‌گریم صفّین و نهروان و جمل دیده هم کاسه‌ی غدیرم و می‌گریم بالا گرفته شمعم و می‌سوزم تنها نشسته شیرم و می‌گریم عمری به سوگ ِ قافله‌ی رفته در گوشه‌ای اسیرم و می‌گریم جایی نمانده تا بروم دیگر از دست ِ خلق، سیرم و می‌گریم تا شاعر ِ حماسه‌ی خود باشم هر لحظه ناگزیرم و می‌گریم جوشیده مثل چشمه‌ای از سنگم افتاده در مسیرم و می‌گریم من کوه استوارم و می‌لرزم من رود ِ سربه زیرم و می‌گریم چشمم دو نهر ِ علقمه‌ی جاریست من راهی کویرم و می‌گریم مردان خانه‌ام، پسرانم آه! می‌خواستم بمیرم و می‌گریم #مهتا_صانعی #حضرت_ام‌البنین @darvazhe