#خاطره_ای از زبان شهید #حسین_معزغلامی شهید مدافع حرم #جاوید_الاثر #علی_آقاعبداللهی چند شب علی رفت توی اتاق دوربین از اونجا آتیش رو هدایت میکرد بعد چند شب اومد گفت آقا من از یه جا موندن تنفر دارم نمیرم دیگه تو اتاق دوربین و دوست دارم برم تو خط کار کنم با صحبت حلش کرد و دوباره با هم میرفتیم تو خط. یه بار بهش گفتم تو هم داغون دنبال شهادتیا گفت نه من برا شهادت نیومدم اومدم خدمت کنم تا جایی که میتونم. یه بار به خونه زنگ زد گفتم به امیر سلام برسون ابوامیر گفت خیلی دلم براش تنگ شده تازه زبون باز کرده دوسه بار مشت و مالم داد تمام خستگی از تنم رفت بیرون. بچه ی ایثارگر و فداکاری بود. دم از خستگی نمیزد یه بار بهم گفت فلانی چرا انقد لباسات کثیفه. گفتم کثیف بهتره و اصلا وقت نکردم لباس بشورم به زور لباسامو در آورد انداخت تو لباسشویی دستی و برام شستشون، خیلی شرمنده شدم اون روز تا یه مدت هم با هم بودیم تا اینکه بچه های اطلاعات شناسایی میگشتن دنبال نیروی جوون، ما دو تا رو درخواست دادن که بریم برای کار گشتی شناسایی خوشحال بودیم جفتمون که مسئول لشگر اومد و با رفتن جفتمون مخالفت کرد بار دوم که درخواستمون اومد علی رو موافقت کرد ولی منو نذاشت برم و اون روز جدایی خیلی بد بود. یه شب اومد پیشمون دیدم لباساش تا کمر گلی شده، فهمیدم شب قبل رفته بود شناسایی، پوتینشم داغون شده بود بهم گفت هر وقت رفتی شهر یه پوتین خوب برام بخر پولشو میدم. بعد دو روز رفتیم برای نیروها وسیله بگیریم و رفتم مغازه نظامی فروشی پوتین هاش همه چینی بود و نگرفتم خلاصه مجبور شد از پشتیبانی پوتین بگیره و بپوشه(ناگفته نماند که از قیافه پوتینای پشتیبانی بدش میومد. هم علی و هم من. جفتمونم از تهران پوتین خودمونو برده بودیم) 🌸🕊🌸🕊🌸