#درسی_از_رسول از زبان خودِ شهید خلیلی: امیر گفت: چقدر کلاهت #قشنگه من هم کلاهم را از سرم برداشتم و به او دادم. اتفاقا وقتی سرش کرد خیلی هم به تیپش می آمد. وقتی به صورت امیر و #خنده هایش نگاه کردم، خیلی خوشحال شدم که می توانم با #بخشیدن چیز هایی که #دوست دارم، دوستانم را خوشحال کنم؛ حتی اگر چیزی را که می بخشم، خیلی دوست داشته باشم؛ اما حسی که از رفقایم به من منتقل میشد برایم #با_ارزش_تر بود. 📚کتاب رفیق مثل رسول #شهید #رسول_خلیلی @shahidanbabak_mostafa🕊

💗#ازجهنم_تابهشت 📗#پارت6 این سه روز مثله برق و باد گذشت و من وامیرعلی بیشتراوقات حرم بودیم. نمیدونم چرا ولی یه #حس_خاصی داشتم.انگار الان یه #دوست صمیمی پیدا کرده بودم. 👌 یه احساس آرامشی داشتم که وقتی باحرفای🔥عمو🔥 مقایسه میکردم در تناقص کامل بود. راستش به حرفاش شک کرده بودم چون احساسم یه چیز دیگه میگفت و حرفای عمو چیز دیگه ای......🙁😟 حالا لحظه خداحافظی بود.😥😢 یه غم خاصی تو دلم بود مثله وقتی که از یه دوست جدا میشی نمیدونم چه حسی بود ؟ برای چی بود ؟ ولی یه حس غریبی نمیذاشت برم. هه منی که تو این چند ساله اصلا امام رضا رو فراموش کردم و هر شناختی داشتم برای 10 ،11 سال پیش بود حالا برام شده بود یه دوست که درد و دل باهاش برام سراسر آرامش بود اما حالا داشتم از این دوست صمیمی که دوستیش از جنس عشق بود جدا میشدم. رو به روی ضریح وایسادم 😢✋ و گفتم امام رضا ممنون بابت همه چی ، بابت اینکه بهترین دوستم شدی ، بابت گوش دادن به درد و دلام ، و و و و..... کاش خیلی زود بازم بیام. یه بار دیگه چشم و دوختم به اون ضریح نورانی که تا قبل از اینکه بیام اینجا برام یه جای بی اهمیت و معمولی بود ولی حالا شده بود مرحم دردام. زیر لب خداحافظ گفتم و رفتم بیرون. با مامان اینا دم سقاخونه قرار گذاشته بودیم . رفتم همه اومده بودن و منتظر من بودن. امیرعلی چشماش قرمز شده بود و معلوم بود حسابی گریه کرده. 😢 اما هنوز هم لبخند رو لبش بود. با دیدن من لبخندش پررنگ ترشد و گفت: _قبول باشه آبجی خانم.☺️ یه لبخند محو تحویلش دادم خب حوصله نداشتم اصلا.دلم نمیخواست برگردم.امیرعلی یه پارچه سبز گرفت طرفم. امیرعلی_ اینو یادگاری از اینجا نگه دار تبرک شدس.😊 _ امیر میدونی که من به تبرک و این چیزا اعتقاد ندارم.🙁 امیرعلی_ خواهری خوب منم گفتم یادگاری نگفتم برای تبرک که. یه لبخند زدم و گفتم: _ممنون. بابا_ خوب دیگه بریم. دوباره برگشتم و با غم به گنبد طلا نگاه کردم . دیگه باید بریم.... هی . . با صدای امیرعلی چشامو باز کردم. امیرعلی_خواهری پاشو گوشیت داره زنگ میزنه.😊📲 _ کیه؟😕 امیرعلی_ نمیدونم. با دیدن اسم 🔥عمو🔥 ناخوداگاه لبخند زدم اما با یاد آوری اینکه اگه الان از حس خوبم براش بگم مسخره میکنه لبخندم محو شد.😐 _ جونم؟ عمو_ سلام تانیا خانم.چه خبر؟ نرفتی اونجا چادری بشی برگردی که؟😏هههههه _ عمو نفس بکش.نخیر چادری نشدم. شما چه خبر؟ زن عمو خوبه ؟ عمو_ طلاق گرفتیم. با صدای بلند که بیشتر به داد شبیه بود گفتم _ چییییییییی؟😳 یه دفعه مامان و امیرعلی و بابا با ترس برگشتن سمتم و اگه بابا زود به خودش نیمده بود صددرصد تصادف کرده بودیم. عمو _ عههه.کر شدم.خوب طلاق گرفتیم دیگه.کلا تو این 2. 3 سال آخر دلمو زده بود به زور تحملش میکردم 😏 کپی رمان بدون ذکر منبع و حذف نویسنده حرام است🔥