#قسمت_آخر وقتی #حسین چشمانش را #باز کرد همه چیز #تیره_و_تار بود. به زحمت می دید که سربازان #مسلح عراقی به صورت #نیم_دایره او را #محاصره کرده اند. دست ها را بالابرد تا دشمن بفهمد که #اسلحه ندارد و #تسلیم است. ستوانی به او نزدیک شد و #دستش را گرفت و کمک کرد تا #چتر_و_جی_سوت را از خودش #جدا کند. (جی سوت، لباس مخصوصی است که نوسانات فشار هوا را برای خلبان کنترل می کند). دود #غلیظی همراه #شعله از پشت تپه #هوا بلند بود و #لاشه_هواپیما دقیقاً روی #هدف افتاده بود و با #بنزین زیادی که داشت #منطقه_وسیعی را به #آتش کشیده بود. این #تجهیزات عراقی ها بود که در #آتش_خاکستر می شد. #لشکری با نگاه به این صحنه #لبخند رضایتی به #لب آورد و به #آسمان خیره شد. گویی از #خدای خود برای این #پیروزی تشکر می کرد. #عراقی_ها اولین #اسیرشان را گرفته بودند و با #تیراندازی هوایی و #هلهله ابراز شادی می کردند. سربازان #عراقی چشمان #حسین را بسته و سوار خودروی نظامی کردند. کم کم #بدنش_سرد می شد و درد ناشی از پریدن از #هواپیما آشکار می شد. بند چتر در حال #بیهوشی پوست گردن او را کنده بود. باز #بیهوش شد. وقتی #چشم باز کرد، یک دکتر #عراقی را در بیمارستان دید . به #انگلیسی به او می گوید: تو سالم هستی، ما با #اشعه_ایکس بدنت را آزمایش کردیم، فقط #کوفتگی دارید که آن هم خوب می شود. #سالروز_شهادت #روحش_شاد #یادش_گرامی با ذکر#صلوات