#خطروسعت_رزق #ظرفیت حضرت موسي عليه السلام فقيري را ديد كه از شدت تهيدستي ، برهنه روي ريگ بيابان خوابيده است. چون نزديك آمد ، او عرض كرد : اي موسي ! دعا كن تا خداوند متعال معاش اندكي به من بدهد كه از بي تابي ، جانم به لب رسيده است . موسي براي او دعا كرد و از آنجا (براي مناجات به كوه طور) رفت. چند روز بعد ، موسي عليه السلام از همان مسير باز مي گشت ديد همان فقير را دستگير كرده اند و جمعيتي بسيار در گرد او اجتماع نموده اند ، پرسيد : چه حادثه اي رخ داده است ؟ حاضران گفتند: تا به حال پولي نداشته تازه گي مالي بدست آورده و شراب خورده و عربده و جنگجوئي نموده و شخصي را كشته است. اكنون او را دستگير كرده اند تا به عنوان قصاص ، اعدام كنند! خداوند در قرآن مي فرمايد : (اگر خدا رزق را براي بندگانش وسعت بخشد ، در زمين طغيان و ستم مي كنند) پس موسي عليه السلام به حكمت الهي اقرار كرد، و از جسارت و خواهش خود استغفار و توبه نمود. 📗حکایت های گلستان ص 161 ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌ 💠 ] ‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌داســتـــان هــاے کـــوتـــاه ⇩⇩⇩ iD ➠ @Dastanhaykotah iD ➠ @Dastanhaykotah

صفحه‌ی ۳۲۶ جزء #۱۷ #سوره‌_مبارکه_الانبیا #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

تلاوت تحقیق استاد منشاوی ص۳۲۶ #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

🌷 نکته تفسیری صفحه ۳۲۶🌷 کتابی پربرکت: آفریدگار هستی، کتاب خود یعنی قرآن را با ویژگی های گوناگونی توصیف کرده است؛ ویژگی هایی مانند مبین(روشنگر) ، مجید(باشکوه) ، عظیم(بزرگ) ، حکیم(پرحکمت) ، ذی الذّکر(پندآموز) و مبارک(پربرکت) . «مبارک» به معنای «پدیده‏ ی پر خیر و برکت» است. در قرآن، پدیده های متعددی با کلمه‏ ی مبارک توصیف شده اند. کعبه، حضرت عیسی(ع) و باران ، نمونه هایی از این پدیده ها هستند. هر یک از این سه، هدیه های خدا به جهانیان هستند که زندگی و حیات را به جسم و جان آنان می بخشند. در این میان، هر پدیده ای که سودش برای مردم بیشتر باشد، مبارک تر است و بدون‏ شک هیچ چیزی مانند قرآن به انسان ها سود نرسانده و نخواهد رساند؛ کتابی که مستقیماً از سوی پروردگار جهان برای بشر فرستاده شده و انسان ها را از جهل و تاریکی خارج کرده، در آسمان نور و سعادت به پرواز در می آورد. نگاهی به حال و روز مردمِ زمان پیامبر(ص) پیش از نزولِ قرآن و مقایسه‏ ی آنان با پس از دوران پیامبر(ص)، این حقیقت را به روشنی ثابت می کند. مردمی که در توحّش و فقر و جنگ و خونریزی به سر می بردند، در پرتو این کتابِ مقدّس، به انسان هایی خداشناس، ایثارگر و حقجو تبدیل شدند، و این دلیل روشنی برای مبارک بودن قرآن است. قرآن به انسان ها می آموزد که برای چه منظوری به دنیا آمده اند و مقصدشان کجاست. به آنان می آموزد که آفریدگارشان کیست و برای رسیدن به سعادت باید چه برنامه ای را در زندگی به کار بندند. قرآن به زندگی فردی و اجتماعی انسان ها نظم و ترتیب می بخشد و آنان را به همکاری، رفاقت، ایثار، کوشش و دوری از غرور و خودپسندی و خیانت دعوت می کند. به راستی که هزاران کتاب تألیفی انسان ها نیز اثر بی نظیر این کتابِ تک جلدی را ندارد. البته شرط تأثیرگذاری قرآن، پیروی ما از اوست؛ و اگر آن را در کتابخانه ای قرار دهیم و از دستورهایش پیروی نکنیم، مانند شخص بیماری خواهیم بود که نسخه‏ی پزشک ماهری را در گوشه ای قرار داده است و به آن عمل نمی کند. بدون‏ شک اگر امّت اسلامی به معنای حقیقی از قرآن پیروی کرده بودند، هم‏ اکنون حال و روز دیگری داشتند. برترین قرآن‏ شناس جهان یعنی امیر مؤمنان علی(ع)فرموده است: «در پیروی از قرآن، خدا را در نظر بگیرید. مبادا دیگرانی غیر از شما، در عمل به آن از شما سبقت بگیرند.» همان پیشوای بزرگ چه زیبا فرموده است: «بدانید که این قرآن، خیرخواهی است که خیانت نمی کند، و راهنمایی است که گمراه نمی کند، و سخنگویی است که دروغ نمی گوید. هیچ کس با قرآن نمی نشیند مگر اینکه هدایت اش افزون و کوردلی اش کم می شود.» #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛