متن شایعه: 🔶 سهم ایران از دریای مازندران!!!😳 این دریا پیش از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، دریای مشترک میان شوروی و ایران بود. پس از فروپاشی شوروی به دلیل طولانی شدن روند مذاکرات جهت تعیین رژیم حقوقی دریای مازندران که بیش از یک دهه زمان را مصروف خود نمود و ناکامی نشست های مختلف سران دولتهای ساحلی، تلاش برای تقسیم در میان برخی از 5 دولت ساحلی(روسیه ایران ترکمنستان قزاقستان آذربایجان) با پشتیبانی و طراحی روسیه صورت گرفت. روسیه نیز از ابتدای فروپاشی شوروی تا سال 2000 طرفدار رژیم حاکمیت مشاع دولت‌ها بود ولی از سال 2000 به بعد دیدگاه این کشور به سمت مواضع آذربایجان و قزاقستان متمایل شد. به همین دلیل، در سال 2003 سه کشور روسیه، قزاقستان و جمهوری آذربایجان با استفاده از ضعف سیاسی ایران در جامعه بین المللی و مسائل ناشی از آغاز بحران هسته ای، موافقتنامه ای سه جانبه را دائر بر تقسیم دریای مازندران را امضا کردند که عملا ۶۴ درصد از محیط دریا را در حاکمیت آنها قرار داد. بر اساس این توافق، قزاقستان ۲۷ درصد، روسیه ۱۹ درصد و جمهوری آذربایجان ۱۸ درصد از مازندران را متعلق به خود نمودند و برای ترکمنستان، حدود ۲۳ درصد نیز درنظر گرفته شد و تنها حدود ۱۳ درصد برای ایران باقی ماند.در این میان، آذربایجان نیز با حمایت امریکا و تمهیدات فنی مربوط به اکتشاف و بهره برداری از منابع نفت و گاز، عملاً نسبت به تسلط بر بخش زیادی از این دریا و اعلان حاکمیت بر آنها اقدام کرد و بهره برداری از منابع نفت و گاز را نیز آغاز نمود. (متن شایعه خلاصه شده) پاسخ شبهه: 1⃣ ایران هیچگاه #مالک 50 درصد خزر نبوده است و دمیدن بر یک مالکیت واهی، چیزی جز سیاسی کاری و خودتحقیری نیست. اصلا با توجه به نقشه و موقعیت طبیعی دریاچه و کشورهای اطراف آن، سهم 50درصدی ایران از دریاچه امکانپذیر نیست! 2⃣ ایران تنها بخش کوچکی از سواحل جنوبی خزر را در اختیار دارد و چندین برابر آن در اختیار کشورهای دیگر است. چگونه می توان پذیرفت که ایران با اندکی ساحل، صاحب نیمی از خزر شود و بقیه با سواحلی به مراتب طولانی تر از ایران ، مالکیت مشابه داشته باشند. در زمان شوروی سابق هم همین منطق ساده حاکم بود و ان مرزهای طولانی در شمال، غرب و شرق دریا متعلق به شوروی بوده است. 3⃣ گاهی این ادعا را مطرح می کنند که در سال های 1921 و 1940 ، ایران و شوروی سابق، معاهده هایی امضا کرده بودند و طبق آن معاهده ها، #مالکیت خزر را بین خودشان بالمناصفه تقسیم کرده بودند. اما هرگز بین ایران و شوروی چنین معاهده ای وجود نداشته! بلکه هر دو کشور توافق کرده اند که در آب های خزر به طور مساوی "حق #کشتیرانی"🚄 داشته باشند، از معافیت هایی برخوردار شوند و بتوانند تا 10 میل دریایی از سواحل خود ماهیگیری کنند. در این دو معاهده، تقسیم 50 درصد مالکیت دریا در این معاهده ها وجود خارجی ندارد. وقتی چنین توافقی وجود نداشته، چرا باید کشورهای ساحلی خزر بر مبنای توهمات ما رفتار کنند؟!😐 4⃣ هنوز رژیم دریایی مشخصی در دریای خزر مصوب نشده است و سهم 13 درصدی ایران، یک پیشنهاد بوده که با مخالفت ایران، تصویب نشده است و هم اکنون نشست های زیادی با طرف های سهیم در دریای خزر صورت میگیرد. ایران با توجه به اصل "انصاف" معتقد به سهم 20 درصدی خود به عنوان آستانه حداقلی حقوق و منافع ملی است و این موضوع در حال رسیدگی و پیگیری است . 5⃣یک سوال ساده از کسانی که مدعی سهم اندک ایران هستند : طبق کدام قرارداد ایران سهم 13 درصدی را قبول کرده است؟ ........اینها تنها شایعاتی است که فقط برای تخریب صورت میگیرد و هیچ گونه سندی در مورد آن امضا نشده است 6⃣یادمان باشد ایران بعد از سال 57 در بحث تمامیت ارضی کشور و حفظ مرزهای این سرزمین به صورت قاطع برخورد کرده است از برخورد با تجریه طلب ها در غرب و شرق کشور تا جنگ تحمیلی 8 ساله، که کمتر آن را در سال های قبل از سال 57 به مانند جدایی استان چهاردهم ایران (بحرین ) را شاهد هستیم. درود بر همه ی شهدا و حافظان این سرزمین کانال بصیرت؛ پاسخ به شبهات ، شایعات جهت عضویت @Antishobhe 👈👈👈

🔴 مناقشه حقوقی #دریای_خزر؛ نکات و ابهامات 🔹 بر مبنای یک اعتقاد عامیانه، عده‌ای مدعی هستند از آنجا که روزگاری دریای خزر محصور بین ایران و #شوروی بوده پس فارغ از اینکه بعداً شوروی تجزیه شده و عدد کشورهای ساحلی به ۵ رسیده است، سهم کشور ما از منابع دریای خزر، ۵۰ درصد و سهم بقیه کشورهای ساحلی (شوروی سابق) هم ۵۰ درصد می‌باشد... 🔸البته بنظر میرسد چنین چیزی نه مبنای حقوقی داشته باشد و نه مبنای منطقی وگرنه مثلا یک کشور میتوانست به اسناد مرزهای ۵۰۰ سال پیش مدعی منافع جغرافیایی شود و بالعکس؛ هرچند که قبل از فروپاشی و تجزیه شوروی هم وضعیت بهره برداری از منابع بحرِ محصور مشخص نشده است... 🔹به تاریخ که رجوع کنیم سه #پیمان_حقوقی اصلی بین ایران و شوروی وجود دارد که اگر در آنها اشاره‌ای به سهم مساوی از منابع یا چنین چیزی وجود داشته باشد، شاید ایران بتواند به استناد آن مدعی ۵۰ درصد از منابع خزر شود... 🔸پیمان حقوقی اول، عهدنامه #ترکمنچای است که به موجب آن کشور ایران حتی حق کشتیرانی آزاد با پرچم ایران را هم در دریای خزر از دست میدهد، چه برسد به تثبیت حق استفاده از منابع با تساوی ... 🔹پیمان حقوقی دوم، "عهدنامه منعقده دوستی بین دولتین ایران و شوروی" در سال ۱۹۲۱ است که در آن صرفا حق #کشتیرانی در دریای خزر که به موجب ترکمنچای از ما سلب شده بود، مجدداً بازگردانده میشود اما در آن اشاره‌ای به حق انتفاع از منابع نشده و حتی خزر، #آب_آزاد محسوب شده که عملا به ضرر ماست... 🔸 پیمان حقوقی سوم، "قرارداد بازرگانی و بحرپیمایی بین ایران و شوروی" در سال ۱۹۴۰ استکهلم در آن هم هیچ اشاره‌ای به #سهم طرفین از منابع خزر نشده و تنها نکته مثبت آن، استفاده از عنوان "دریای ایران_شوروی" در متن قرارداد است که آنهم از نظر حقوقی چیزی را به نفع ما تغییر نمیدهد... 🔹درحالت عادی براساس #حقوق_بین‌الملل دریاها، سهم هر کشور از منابع دریا چیزی بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ مایل دریایی هست (تقریبا به نفع ایران و روسیه) اما در صورت بروز مناقشه سه فرمول برای تقسیم بندی دریا وجود دارد... 🔸فرمول اول؛ تقسیم دریا بر مبنای طول خط ساحلی (به‌نفع قزاقستان با بیشترین طول و به ضرر ایران با کمترین طول ساحل) فرمول دوم؛ تقسیم براساس مساحت کف دریا (به نفع روسیه با بیشترین مساحت محصور) فرمول سوم؛ تقسیم به مساوات (بهترین حالت برای ایران با سهم ۲۰ درصدی) 🔹 تمام بحثها بر سر رژیم حقوقی دریای خزر بر سر پذیرش یکی از سه فرمول بالا در جریان است که البته جمهوری اسلامی با وجود اینکه طبق دو فرمول اول حدود ۸ تا ۱۰ درصد سهم خواهد داشت و به رغم مقاومت شدید کشورهای همسایه (بویژه #آذربایجان) تاکنون موفق شده تا محدوده ۱۸ درصدی مقتدرانه اعمال حاکمیت کند... سید سجاد طباطبایی رسانه باشید 🌺 @basiratafzayi