🖋📑 #مقاله نسخه PDF ✍ موضوع: مرجع شهید علامه شیخ فضل الله نوری(ره) و چالش با سیطره غرب گرایی/ نظریه انتقادی علامه شیخ فضل الله نوری درباره مشروطیت سکولار 💠 پژوهشگر و نویسنده: دکتر مهدی جمشیدی عضو گروه فرهنگ ‌پژوهی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی 🔶 منبع: کیهان فرهنگی سال بیست و هشتم فروردین و اردیبهشت 1390 شماره 292 و 293 🔶 حوزه های تخصصی: حوزه‌های تخصصی تاریخ ایران اسلامی حکومت های ایرانی- اسلامی قاجار مشروطه حوزه‌های تخصصی علوم اسلامی فقه و اصول فقه اندیشه و فقه سیاسی ✳️ @ShahidRabe

🔰👇👇

🔻خبرگزاری‌مردمی‌عَمّار🔰 ✍ در مورد القاب حوزوی، بیشتر بدانیم🔰 ⁉️ آیا می دانید که؟ در گذشته های دور، القابی چون "حجت الاسلام" که اکنون برای معممین جوان کاربرد دارد برای مجتهدین بزرگ که مورد رجوع شرعی مردم بودند، استفاده می شده!القاب و عناوین به کار رفته برای علما، بسته به سادات یا عام بودن و یا مرتبه علمی، تخصص و فضائل آنها متفاوت بوده است!القابی که عموما" ابتدای نام آقایان، قرار می گرفته و توسط خود اهل علم و مریدان، میان مردم ترویج می شده! القابی چون:آقا سید، آقا شیخ، حضرت آقا، حاج آقا، حاج شیخ، حاج سید، شیخ، سید، ملا، آخوند، میرزا، حجت الاسلام، ثقةالاسلام‌، مجتهد، فقیه، واعظ و یا ترکیبی ازچند لقب با هم و... [«ثقة» در لغت به معنای فرد معتمد و امین است و در اصطلاح علم رجال، از الفاظی است که صراحتاً بر وثاقت و عدالت راوی دلالت دارد. به نظر می رسد در «ثقة الاسلام»، معنای لغوی واژهٔ ثقه مورد نظر بوده و به این معناست که مورد اعتماد اسلام است. ثقة الاسلام در این معنا، مفهوم اصطلاحی «ثقة» را نیز می رساند. واژه عربی حجت نیز به معنای دلیل آشکار، برهان و آنچه موجب مغلوب شدن طرف دعوا شود، به کار رفته است. مفهوم این واژه را در قرآن نیز همین دانسته اند] البته لقب "علامه" نیز برای علمایی که جامعیت علمی در علوم مختلف داشتند و به قول علما جامع علوم معقول و منقول بودند، بکار می رفت.واژه "آیت الله" بیشتر، از دوران مشروطیت و بخصوص برای مجتهد بزرگ پایتخت، زعیم نهضت مشروعه و شهید فتنه انگلیسی مشروطه یعنی مرجع شهید علامه شیخ فضل الله نوری که دارای جامعیت علمی در علوم معقول و منقول بود و به چند زبان مسلط، بکار رفت و به تدریج در بین مجتهدینی که مورد رجوع شرعی مردم واقع شدند، فراگیر گشت. واژه "مرجع تقلید" در دوران معاصر در بین مجتهدین صاحب فتوا و دارای مقلد(به جای واژه مجتهد) رایج شد! "مجتهد" عالمی است که درس "خارج فقه و اصول" را با موفقیت به پایان رسانده و دارای اجازه نامه اجتهاد از بزرگان حوزه به عنوان عالمی با قدرت استنباط است! و اگر دارای شرایط لازم اخلاقی، تقوایی و... یا به قول معروف جامع الشرایط باشد، می تواند مورد رجوع شرعی مردم قرار گیرد.امروزه این پرسش که، مجتهدت کیست؟(مرجع تقلیدت)هنوز هم در بین اهل علم و حتی عوام رواج زیادی دارد! پسوند های (والمسلمین، العظمی و...) نیز به عنوان اضافه برالقاب برای بالاتر نشان دادن مقام، استفاده شده و می شود. 🔸نکته حائز اهمیت اینکه حضرت امام خمینی(ره) در مکتوبات و فرمایشاتشان از لقب "مجتهد" و"آیت الله" فقط برای "مصادیق صحیحش" استفاده نموده اند! ✍ متأسفانه در حال حاضر به علت ملاحظات سیاسی و... و نبود نظارت از سوی مراکز ذیربط حوزوی، شاهدیم که استفاده از القاب مجتهد و آیت الله برای افرادی که درس خارج فقه و اصول را به اتمام نرسانده و فاقد اجازه اجتهاد از منابع موجه هستند!رایج شده است⁉️ 🔻منبع: نشریه پیام انقلاب(منتشره در اوایل انقلاب) ✳️ @ShahidRabe

🔰👇👇

✍ ۷ خرداد ۱۳۵۹ ش، سالروز تشکیل اولین دوره مجلس شورای اسلامی، #روز_قانون ✅ دیدگاه مرجع شهید علامه شیخ فضل الله نوری(ره) درباره #مجلس_شورا #قانون، #قانون_اساسی و #قانون_گذاری 💠از: حجت الاسلام والمسلمین دکتر عبدالحسین خسروپناه (نویسنده و پژوهشگر معاصر)🔰 مرحوم شیخ فضل الله نوری(ره) در زمینه مجلس شورا فرمودند: «ایها الناس، من به هیچ‎وجه منکر مجلس شورای ملی نیستم؛ بلکه مدخلیت خود را در تاسیس این اساس پیش از همه کس می دانم. الان هم من همان هستم که بودم. تغییری در مقصد و تجددی در رای من به هم نرسیده است.» شیخ در تحصن حرم حضرت عبدالعظیم، همواره از دارالشورای کبرای اسلامی دم می زد و تاکید داشت که هیچ‎وقت منکر مجلس نبوده و تنها در پی تصحیح و تکمیل مجلس و حفظ اسلامیت آن است. وی در این تحصن ازدو نوع مجلس شورای اسلامی و مجلس فرنگی مآب سخن گفت و از اولی، دفاع نموده و به مخالفت با دومی پرداخت. حمله شدید شیخ در عصر فترت پس از مشروطه صغیر به مجلسی بود که تسلیم احکام اسلام و شریعت محمدی(ص) نبود و این مطلب، مورد تایید همه فقهای شیعه است؛ زیرا، اسلام، خداوند متعال و شارحان او یعنی پیامبر و ائمه را قانونگذار می داند و بر اساس توحید در قانونگذاری، احدی حق وضع قوانین را ندارد. و نیز قوانین الهی، از آن جهت که ناظر به مصالح و مفاسد واقعی نوع انسانها وضع گردید، دائمی و در همه اعصار مستمر است و شریعت پیامبر اکرم(ص) به عنوان خاتم شرایع، ابدیت دارد و به تعبیر پیشوایان اسلام:« حلال محمد(ص)، حلال ابدا الی یوم القیامه و حرامه، حرام ابدا الی یوم القیامه.» پس شیخ با مجلس غربگرایی که پذیرای احکام و قوانین الهی نیست، مخالفت نموده، شیخ با دارالشورای کبرای اسلامی که مسوولیتش برنامه ریزی برای اجرای احکام الهی در جامعه بوده، برنامه‎هایی که با موازین شرع تعارضی ندارد و موافقت با شرع داشته و مجتهدان عادل بر آن مراقبت نمایند، هماهنگ و مدافع است. به تعبیر شیخ فضل الله:« من آن مجلس شورای ملی را می خواهم که عموم مسلمانان، آن را می خواهند. به این معنا که البته عموم مسلمانان مجلسی می خواهند که ... برخلاف قرآن و برخلاف شریعت محمدی(ص) و برخلاف مذهب مقدس جعفری(ع) قانونی نگذارد.» مخالفت شیخ با رای اکثریت و بدعت دانستن آن در زمانی است که قوانین بدون اذن فقیه صاحب ولایت مشروعیت پیداکند. شیخ فضل الله، #قانون_اساسی را نیز لازم دانسته و می فرماید: «مجلس شورای ملی و اجتماع وکلا و مبعوثین در آن و مقصد رفع ظلم و نشر عدالت و اصلاح مملکت، بدون نظامنامه [یعنی قانون اساسی] که عموم اهالی و حکام و کارگزاران ممالک به آن رویه حرکت نمایند، چگونه تصور می شود. تدبیر منزلی که اول مرحله حکمت عملی است بدون دستور [ قانون اساسی] نمی شود، تدبیر مملکتی، چگونه بدون قانون ممکن خواهدبود». وی در ادامه می فرماید: «بعضی از اشخاص، مذاکره می نمایند که ما نظامنامه نمی خواهیم. این چه کلمه ای است؟ آیا می شنوید یا نه؟ و می دانید غرض را یا نه؟ این حرف، بر جمیع تقادیر، غلط و موجب تضییع حقوق نفوس است بلکه مودی به فساد اصل مجلس است.» و نیز می فرماید: «ای برادر، نظامنامه، نظامنامه ... لکن اسلامی، اسلامی ... یعنی، همان قانون شریعت که 1300 و اندی است در میان ما هست و جمله ای از آن که به آن، اصلاح مفاسد ما می شود در مرتبه اجرا نبود، حالا بیاید به عنوان قانون و اجراشود» شیخ به شدت از ثبات قوانین اسلام دفاع می کند و می گوید: «اگر کسی را گمان آن باشد که مقتضیات عصر، تغییر دهنده بعض مواد قانون [قطعی] الهی است یا مکمل آن است، چنین کسی از عقاید اسلامی خارج است؛ به جهت آنکه:« پیغمبر ما خاتم انبیا است و خاتم، آن کسی است که آنچه مقتضی صلاح حال عباد است الی یوم الصور به سوی او وحی شده باشد و دین را کامل کرده باشد. پس بالبدیهه، چنین اعتقادی، کمال منافات را با اعتقاد به خاتمیت و کمال دین او دارد و انکار خاتمیت، به حکم قانون الهی، کفر است.» پس مرحوم شیخ فضل الله نوری با مجلس شورای اسلامی ، قانون اساسی اسلامی ، آزادی و مساوات شرعی مخالفتی نداشته و تنها با تعریف مشروطه خواهان افراطی از این مفاهیم که برگرفته از غرب استعمارگر بوده، تعارض داشته است. 🔸 منبع: فصلنامه زمانه، شماره 15، پایگاه جامع تاریخ معاصر ایران(مؤسسه مطالعات و پژوهش های سیاسی، کد لینک مطلب ۱۵۲۵۲) 🔰ادامه در بخش دوم🔰

🔰بخش دوم🔰 #پای_درس_آقا ✅ نکات درس آموز از امام خامنه ای(حفظه الله) ✍ رهبر معظم انقلاب، در خطبه نماز جمعه، ۱۳۵۹/۳/۹ به مناسبت همزمانی افتتاح مجلس شورای اسلامی با سیزده رجب و سالگرد شهادت مرجع شهید علامه شیخ فضل الله نوری(ره) و پیام امام خمینی(ره) به مجلس، نکات درس آموزی را یادآور شد. از جمله اینکه شیخ فضل الله(ره) به دنبال قانون و حکومت دینی بود و به وسیله هواداران دمکراسی غربی در میدان توپخانه امروزی، به شهادت رسید. ایشان همچنین چند نکته بنیادین را به شرح ذیل به نمازگزاران یادآور شدند:🔰 🔶 ۱- نکته هایی که در پیام امام خمینی وجود داشت برای آن بود که جامعه معاصر ما را در مقابل تبلیغات زهرآگینی که امثال شیخ فضل الله(ره) را به سر دار برد مصونیت بدهد. 🔶 ۲- شیخ فضل الله(ره) برای حراست از دین شهید شد. وی بدنبال مجلس شورای اسلامی بود و دیگران به دنبال مجلس شورای ملی و امام خمینی این مجلس را شورای اسلامی خواند و مانند شیخ فضل الله نوری برای حراست از اسلامیت قوانین مجلس، فقهای شورای نگهبان را تعیین و از آنان خواست مواظب باشند از اسلام منحرف نشوند. 🔶 ۳- شیخ فضل الله(ره) به دلیل غیرت دینی به شهادت رسید و نه پناهنده به انگلیس شد و نه به روسیه و گفت: محاسن خود را در راه اسلام سفید کرده ام و پرچم کفر را بر در خانه نمی آویزم. 🔶 ۴- در نهایت امام فرمود در مسائل غیر اصولی اختلاف نکنید که شکننده است. ولی شیخ فضل الله(ره) به ما یاد داد اگر اختلاف در اصول باشد و اساس اسلام به خطر بیفتد باید در برابر آن ایستاد. 🔷 منابع: صحیفه امام خمینی، ج ۹ ، ص ۹۰ ; ۱۳۵۸/۴/۲۴ ، در مکتب جمعه، خطبه های نماز جمعه تهران، ج ۲ ، ص ۱۷۰-۱۷۲ . نیز رک: بیانات در دیدار محققان و دانش پژوهان تاریخ و اندیشه سیاسی حوزه و دانشگاه، ۸۳/۵/۱۱ شاهد یاران، شماره ۱۰۳-۱۰۲ ، یادمان شهید آیت الله العظمی شیخ فضل الله نوری، شماره ۱۰۲ و ۱۰۳ فروردین و اردیبهشت ۱۳۹۳ ، ک، تنهای شکیبا، ص ۷۷۰ 🔰ادامه در بخش سوم🔰