eitaa logo
کانال شهدا ( بانوای عاشقی ) 🔅
560 دنبال‌کننده
13.3هزار عکس
9.1هزار ویدیو
131 فایل
سلام حسین جان سلام همه زندگیم آقا همه آرزوم شهادته یه روزی بیام کربلات من خاک پای مادرتم فدای چادر خاکیتم یا زهرا سلام الله علیها ( مشاور گروه زندگی بهتر ) لینک آدرس https://eitaa.com/joinchat/436862999Caf799e67c2 فیلمنامه نویس مداح مدیر کانال: @Ztsahra
مشاهده در ایتا
دانلود
این آتش درون را چگونه بفهمیم؟ گاهی خشم مثل آتشی می‌ماند که ناگهان شعله می‌کشد: یک حرف نابجا، یک بی‌توجهی، یک شلوغی بی‌موقع و... ناگهان آتش‌گیر می‌شویم. بعد هم یا می‌سوزانیم، یا می‌سوزیم. اما چه می‌شود اگر این آتش را به نوری برای دیدن خودمان تبدیل کنیم؟ خشم؛ مهمانی ناخوانده نیست، پیامی است که باید شنیده شود. از نگاه روانشناسی، خشم یک احساس ثانویه است. یعنی معمولاً پشت آن، یک درد پنهان وجود دارد: احساس بی‌احترامی، ترس از قضاوت شدن، درماندگی، یا خستگیِ انباشته شده. خشم قصد دارد از شما محافظت کند، اما مثل یک محافظ بی‌تجربه، گاهی بیش از حد لازم حمله می‌کند! فرض کنید در ترافیک سنگین،راننده‌ای بی‌مهابا جلوی شما می‌پیچد. خشم شما فوراً شعله‌ور می‌شود. · واکنش خودکار: بوق طولانی، داد زدن، تعقیب کردن! · واکنش آگاهانه: یک نفس عمیق و پرسیدن این سوال از خودت: "الان چه چیزی واقعاً مرا آزار داد؟" · شاید احساس "نادیده گرفته شدن" کردی. · شاید از "بی‌عدالتی" خسته شده‌ای. · شاید ترسیدی که تصادف کنی. وقتی ریشه را پیدا کنی، می‌توانی با آن احساس اصلی ارتباط بگیری، نه با خشم. قدم عرفانی: خشم را "مشاهده" کن، نه "تولید". عارفان می‌گویند: تو ابری نیستی، تو آسمانی. این خشم، مثل ابری است که از آسمان وجودت می‌گذرد. اگر خودت را آن ابر بدانی، طوفان می‌شوی. اگر خودت را آسمان بدانی، فقط نظاره می‌کنی که ابر می‌آید و می‌رود. تمرین کوچک: لحظه‌ای که خشم آمد،به جای واکنش فوری: 1. توقف کن: حتی اگر شده برای ده ثانیه. 2. تنفست را حس کن: سه نفس عمیق بکش. هوا را وارد ریه‌ها کن و بیرون بده. این کار، سیستم عصبی را آرام می‌کند. 3. بدنت را رها کن: مشت‌هایت را باز کن، شانه‌هایت را پایین بینداز. 4. بپرس: "پیام این حس برای من چیست؟ الان واقعاً چه نیاز دارم؟" در روایتی از امام صادق (ع) می‌خوانیم: «خشم، کلید هر شری است.» اما این کلید، یک قفل طلایی هم دارد: سکوت. وقتی خشمگین می‌شوی، اگر بتوانی سکوت کنی، درِ شر را بسته‌ای و درِ حکمت را به روی خود گشوده‌ای. این سکوت، به معنای ضعف نیست؛ به معنای قدرت بر مدیریت میدان نبرد درون است. پس به یاد داشته باش: خشم تو،دشمن تو نیست. بخشی از وجود توست که می‌خواهد فریاد بزند: "به من توجه کن! من یک زخم دارم!" امروز، به جای خاموش کردن این فریاد با انفجار، با آن با مهربانی گفت‌وگو کن. برای آرامش در طوفان، فقط کافیست یادت نرود که تو، خودِ آسمانی. @vasvasee