شهید عربعلی قابل افتخار کنید که در #بستر نمردم توی شناسنامه اسمش عربعلی بود اما بیشتر علی صدایش می کردند. علی کشتیگیر قابلی بود. به رشته کشتی علاقه داشت. از فنون کشتی به درستی سردر میآورد. لهجه یزدی داشت. وقتی رفت جبهه آنجا هم با جدیت درس میخواند. همیشه چند جلد کتاب درسی در ساکش پیدا میشد. کمک آرپیجیزن دسته بود. با بچهها کشتی میگرفت. وقتی بچههای دسته گرسنه میشدند از کیک یزدی و قطاب حرف میزد و بچهها را آرام میکرد. به یادداشت نویسی علاقه مند بود. هر روز اتفاقات مهم را در دفتر کوچکش یادداشت می­کرد. خودش در دسته یک بود و برادر دیگرش عبدالله در دسته ۳. شب عملیات با هم به خط زدند. با هم جنگیدند و هر دو در یک شب، در یک عملیات زیر یک آسمان جاودانه شدند. هر دو در قطعه ۵۳ بهشت زهرا آرام گرفتند. جنازه عربعلی از سینه به پایین سوخته بود. پلاک هم نداشت. بینشان بود. در وصیت نامه اش نوشته: «از اینکه شهید شدم افتخار کنید که در بستر نمردم و با دیده ای باز راه خود را انتخاب کردم و به من گریه نکنید بلکه بر مولایم #حسین (ع) و#حمزه #سیدالشهدا(س) گریه کنید که کسی را نداشت برایش گریه کند.» بعد از شهادت عبداله و علی، خداوند یک پسر دیگر به خانواده قابلی داد که اسمش را «عبدالعلی» گذاشتند یعنی هم عبدالله و هم علی.

🔖بغض و گریه رهبری در جمع اعضای کنگره‌ی حضرت حمزه سیدالشهداء ( سلام‌الله‌علیه) ▪️ شب شهادت حضرت #حمزه و حضرت #عبدالعظیم_حسنی سلام‌الله‌علیهما تسلیت باد. #اللهم‌عجل‌لولیک‌الفرج #کانال‌وقف‌نوکری‌مادر‌سادات‌هست! #یازهرا‌‌سلام‌الله‌علیها https://eitaa.com/shahrokhmahdi