نامه ها برنامه ها ۴ در نامه‌ی اولِ نامه‌ها بر نامه‌ها با این‌که تمام اول تا آخر این کتاب هر کلمه به کلمه‌اش روی حساب دستور انسانی حرف زده شده است می‌فرماید که: باری بیمار بیدار، پیش از آن‌که دست از جان بشوید و منادی حق را لبیک بگوید، طبیب طلبد و درد خویش را بدو گوید و درمان جوید. همان طوری که بعد از آن فرمودند: نعمت بیداری و در آمدن از غفلت، نصیب هر بی‌سر و پایی نمی‌شود؛ چون خیلی از نعمت‌های الهی، نعمت‌های رحمت رحمانیه هست و خداوند او را، آن رحمت را، هم برای غافلان هم برای بیدار دلان، برای همگان نه تنها یکسان بلکه آن‌چنان به وسعت و وفور این رحمت را پهن فرمود که هر کسی که تشنه‌ی این رحمت باشد، هر مقداری که بخواهد از آن توشه بردارد، در عالم هست. اما نعمت بیداری، این رحمت رحیمیه‌ی الهیه است، این را خداوند به هر کسی اعطا نمی‌فرماید. این را به جان‌هایی عطا می‌فرماید که قدر این نعمت را بدانند و بتوانند که سیر کمالی‌شان را آغاز کنند و به کمالات انسانی نائل بشوند. به هرحال با تفاءل بر این جمله‌ی مبارک حضرت آقا (ره) که در حقیقت نامه به یک شخص خاص نیست، بلکه نامه به هر جان بیداریست که هر لحظه بر آقا نامه بفرستد و سؤال بفرماید که من بیدار شده‌ام چه کنم؟ این نامه‌ها جواب آن نامه‌هاست.و لذا علاوه بر آن دو معنایی که در جلسه‌ی اول به عرض مبارک‌تان رساندیم که می‌شود کلمه‌ی نامه‌ها بر نامه‌ها را به دو وجه معنا کرد، این وجه سوم را هم به مطابق حال‌مان به این صورت تقدیم می‌داریم که؛ آقا دائماً نامه دارند و این نامه‌ی ایشان هم دائما بر نامه‌هایی هست که هر دل بیداری، هرانسان شیّق به کمالی که از آقا بپرسد و از محضرشان بخواهد که من در هر بخشی بخواهم خودم را بسازم، برای من چه فرمایشی دارید؟ که در حقیقت نامه‌ها برنامه‌ها نه نامه‌های آن کسانی که آن ایام درتاریخ فلان، نامه نوشته‌اند و آقا هم در تاریخ فلان نامه داده است. آن به یک تعبیری شاءن نزول تنزل این نامه‌های الهیه از جان مبارک‌شان هست. بلکه هر لحظه‌ای انسان بیدار شد، کَانّه انسان بیدار به انسان الهی عارف واصل نامه می‌نویسد و قبل از این‌که او نامه را بنویسد در نشئه‌ی طبیعت تقدیم عارف واصل بفرماید،قبل از او نامه‌های الهی به عنوان غذای جان انسان‌های بیدار برای او نازل می‌شود. این همانند قرآن است، چه‌طور بارها به عرض رساندیم که قبل از این‌که کودک را خداوند به دنیا بیاورد و این کودک دهان باز کند و استدعای غذا از محضر مادر کند، خدای تبارک و تعالی بر اساس عشق بین زن و مرد به زن پستان عطا می‌فرماید و شیر را در پستان آماده می‌کند، بعد فرزند را از رحم مادر به دامان مادر تنزل می‌دهد. که به محض این‌که کودک دهان باز کرد: من گرسنه‌ام غذا می‌خواهم، شیر او آماده باشد، آن هم به تعبیر شریف حضرت آقا؛ برایش تخت‌خواب هم زده‌اند _دامان مادر_ از بالا هم شیر را برایش آویزان کرده‌اند، آن هم نوک پستان را هم به سوی پایین تنزل دادند. چون او قدرت ندارد که الان از بالا بخواهد شیر بنوشد، او کودک است _از مادون به مافوق_ دهان باز می‌کند و استدعای نزول دارد و لذا پستان مادر را هم به صورت امر انزالی تنظیم فرمود، همانند این‌که یک دارویی را، سرمی را برای مریض از بالا وصل می‌کنید تا قطره قطره این دارو و این دوا وارد بدن مریض بشود. و لذا قبل از این‌که کودک استدعای غذا بفرماید، در حقیقت سرّ او حقیقت او، آن نطفه‌ی او، آن‌چه را که آغازین "و لو لم یکن شیُ اَن مذکورا"هست. چون استدعای شیر را داشت به ظاهر هنوز نشئه‌ی طبیعت قدم نگذاشته، شیر آماده شده است. و لذا این "نامه‌ها برنامه‌ها" به منزله‌ی شیر پستان است که آماده است برای هر کسی که هر لحظه بیدار بشود. و جناب آیت الله ایازی مرد بیداری بود. حالا درجات بیداری افراد تا چه مقدار است، ‌می‌توانند از عالم غذا بگیرند، به چه مقدار می‌توانند صعود بفرمایند، آن دیگر بسته به مقدار تشنگی و عزم و اراده و همت و خواست خود شخص است، اما از آن طرف آماده می‌فرمایند. غرض من این است که امروز من و شما داریم بیدار می‌شویم از شهرهای گوناگون به محضر مبارک‌شان نامه می‌فرستیم که آقا غذای معنوی و ایمانی ما که جان ما را متحول بفرماید چیست؟ اما این نامه‌ها برنامه‌ها و برنامه‌های این کتاب از حدود بیست سال قبل، سی سال قبل، چهل سال قبل، کمتر و بیشتر، این غذاها نازل شده، پستان آماده شده، شیر را در این کتاب‌ها نهاده‌اند. همانند این‌که خدای تبارک و تعالی، قرآن را بر من و شما نازل فرمود که هرگاه دهان باز کنیم و گوش دل به سروش الهی بدهیم بگوییم بیدار شده‌ایم غذا می‌خواهیم، می‌فرمایند غذای جان شما قرآن است آماده است و لذا این کتاب هم که ماءدبه‌هایی طعام‌هایی از سفره‌ی بی‌کران قرآن کریم است، #شرح_نامه_ها_برنامه_۴ #استاد_صمدي_آملي 🌹کانال شاخه طوبی 🌹 👇👇👇 @shakhehtoba https://eitaa.com/joinchat/2841182208C176d11888a