#ارسالی_اعضا @shalamchekojaboodi

#ارسالی_اعضا 👇👇 سردار دلها حاج قاسم عزیز چه تعبیر قشنگی داشت از شهید و شهادت حاج قاسم گفت باید شهید بود تا شهید شد ، و کاملا درست گفت ، چون تا انسان اوصاف شهدا را نداشته باشد شهید نمی‌شود واین یک حرف حساب بود اما شهدا چه اوصافی داشتند ؟ من دقیقا بخاطر دارم ، سعید عزیز یک شهید واقعی بود و بعد از جنگ مزد شهید بودنش را با شهادت گرفت .... سعید اوصاف عجیبی داشت ! سعید شیرین و خواستنی بود سعید بی ریا و بی منت بود سعید دلسوز و مهربان بود سعید عاشق و دلباخته بود سعید عابد و بنده صالح خدا بود سعید دائما ناله می‌کرد ، ناله و نجوا با خدا و امام حسین ، نه ناله از کار و خستگی و درماندگی .... سعید دائم الذکر بود ، نه اینکه تسبیح دست بگیرد و ذکر بگوید ، بلکه در خلوت و جلوت و بدون اعتنا به دیگران مثل یک بچه خردسال مادر مرده ، مرتب با حالت تضرع ناله می‌کرد و اشعاری به زبان داشت ... من فراموش نمیکنم که مرتب می‌زد زیر آواز. و نغمه سرایی می‌کرد و می‌گفت تو که اونا رو رد کردی ، ما رم رد کن ، تو که اونا رو بردی مارم ببر و سوز می‌کشید ، و اینها یعنی شهید بودن حقیقتا سعید شهید بود و سپس شهید شد ، و من افتخار میکنم که مدتی نسبتا طولانی با یک شهید مجالست و حشر و نشر داشتم سعید لایق خلعت شهادت بود و اگر این تاج افتخار نصیبش نمی شد باید به دستگاه الهی شک می کردیم سعید بلبل نغمه خوان رضوان الهی بود ، و هم اکنون در بهشت برین باریتعالی نغمه سرایی می‌کند ، و اینبار برای فاطمه س و حسین ع و زینب کبری و اباالفضل باوفا نغمه می‌خواند..... سعید از ابرار ومقربان حقتعالی ست. او به تعبیر امام راحل در قهقهه مستانه اش عند ربهم یرزقون است خوش به سعادت و احوالات خوش سعید عزیز شهید ما ..... سعید جان ما را بیاد آور و دست ما را هم بگیر ..... ما ناتوان شده ایم و در بند تعلقات زندگی گم شده ایم .... سعید جان مددی 🤲 😔😔 🤲 آقای رضا #رحمت @shalamchekojaboodi

تازه از بیمارستان مرخص شده بود و شب خوابیده بود . پدرش شب‌کار بود و خانه نبود. یک دفعه شنیدم صدای نوار ترانه می آید ... ( ادامه ⬇️⬇️) @shalamchekojaboodi

‌ تازه از بیمارستان مرخص شده بود و شب خوابیده بود. پدرش شب‌کار بود و خانه نبود. یک‌دفعه شنیدم صدای نوار ترانه می.آید، می دانستم سعید بشنود ساکت نمی‌نشیند، گفتم خدا کند از خواب بیدار نشود ولی بلند شد و صدا را شنید. گفت مامان! تلویزیون را روشن کن، روشن کردم و دیدیم حضرت امام را نشان می‌دهد. گفت رادیو را روشن کن، آن را هم روشن کردم و فهمید این صدا از رادیو هم نیست، گفت مامان برو به این همسایه بگو صدای نوارشان را قطع کنند، گفتم باشه . حدود ساعت ۱۱ شب بود که رفتم زنگ خانه شان را زدم و از پشت اف اف گفتم اگر می شود صدای نوارتان را قطع کنید گفت چشم. آمدم خانه و دوباره متوجه شدم صدای نوار می آید. باز هم رفتم و گفتم گفت باشه. ولی نمی‌دانم چطور بود که همچنان ادامه داشت، یک دفعه سعید بلند شد عصا را زد زیر بغلش و در حالی که شکمش را تازه عمل کرده بود و کیسه کلستومی بهش وصل بود، آمد وسط حیاط و فریاد کشید؛ «ساکت کنید این صدا رو، این همه جوان از دست رفته، این همه شهید داده شده، هنوز هم در خواب غفلت به سر می برید؟!» وضعیت جسمی مناسبی نداشت و از عصبانبت می‌خواست یک چیزی بردارد و به سمت خانه شان پرتاب کند، ولی از شدت ضعف، افتاد وسط حیاط و بی‌حال شد. آن همسایه هم صدا را قطع کرد. درب حیاط را قفل کرده بودم که یکدفعه دیدم زنگ در را زدند. در را که باز کردم‌ چند تا همسایه‌ها که یکی‌شان هم جانباز بود، با شنیدن صدای فریاد سعید آمدند و او را بردند سر جایش خواباندند. سعید اصلا نفهمید چی شده، آب قند بهش دادیم خورد و خوابید. فردا صبح، همسایه ای که دیشب آهنگ گذاشته بود تازه صدای اعتراضش بلند شده بود که چرا سعید اینطور رفتار کرده و به ما توهین کرده؟! با اینکه همسایه‌ها به او می‌گفتند اصلا سعید حرف ناجوری نزده، ولی نمی‌پذیرفت. سعید گفته بود این همه خون ریخته شده، آن‌ها فکر کردند سعید گفته من این همه خون دادم. به هر حال سعید از رفتارش عذرخواهی کرد. راوی؛ #مادر #خاطرات_سعید   _______ ✍ کانال شلمچه کجا بودی ؟ (خاطرات شهید سعید شاهدی سهی) @shalamchekojaboodi

‌ ما به این در نه پی حشمت و جاه آمده‌ایم از بد حادثه اینجا به پناه آمده‌ایم ‌

‌ پربسته بود و وقت پریدن توان نداشت مرغی که بال داشت ولی آسمان نداشت خوکرده بود با غم زندان خود ولی دیگر توان صبر در آن آشیان نداشت جز آه زخم های دهن باز کرده اش در چارچوب تنگ قفس همزبان نداشت آنقدر زخمی غل و زنجیر بود که اندازه‌ی کشیدن یک آه جان نداشت زیر لگد صداش به جایی نمیرسید زیر لگد شکست و توان فغان نداشت با تازیانه ساخت که دشنام نشنود دیگر ولی تحمل زخم زبان نداشت هرچند میزبان تنش تخته پاره شد هرچند روی پل بدنش سایبان نداشت دیگر تنش اسیر سم اسب ها نشد دیگر سرش به خانۀ نیزه مکان نداشت محمد بیابانی #مرثیه_امام_کاظم علیه السلام https://eitaa.com/sobhehoseini

ما مغازه موتورسازی داشتیم و مدتی به ما طرح داده بودند که روی سپر و گلگیر موتورها بزنیم. گاهی می‌دیدی یک صف ده‌تایی، بیست‌تایی، سی‌تایی از موتورها تشکیل می‌شد و آقا رضا رفیعی (همکارمون) هم نمی‌رسید همه رو انجام بده. سعید از سرکار که بعد از ظهرا بر می‌گشت، می‌اومد پیش ما و می‌گفت شما دِرِل هاشو‌ بزن. من اینا رو نصب می‌کنم، یا من درل هاشو می زنم، شما نصب کنید. یه وقتایی می‌اومد نصف روز پیش ما وایمیستاد، کمک می‌کرد و همه کارا رو عین شاگرد پادو انجام می‌داد. بعدا هم که موتور خودش مشکل داشت و ما موتورش رو درست می‌کردیم، خودکشی می‌کرد که پول تعمیر کردنش و به ما بده. می گفتیم آقا سعید تو نصف روز می یای اینجا کمک ما می کنی، خب کار ما در مقابل زحمت شما چیزی نیست، می گفت نه حاجی! اِلا لِله باید پولشو بگیری، نگیری من دیگه اینجا پیدام نمی شه، اینقدر اصرار می کرد که با هزار بدبختی می تونستیم از دستش خلاص بشیم. راوی؛ آقای قربان #غزالی #خاطرات_سعید   _________ ✍ کانال شلمچه کجا بودی ؟ (خاطرات شهید سعید شاهدی سهی) @shalamchekojaboodi

سلام به همه اعضای شلم کجا بودی خاطرات خانواده و دوستان و همرزمان سعید رو که میخونم بیشتر دلم برای سعید تنگ میشه و احساس میکنم کنارم هست . در یکی از نوشته ها که برادر حسین سازور نوشته بود بعد از رفتن سعید تنها شدم😭 باید به ایشان عرض کنم نه تنها ایشان بلکه همه دوستان سعید تنها شدن 😭😭 یادمه در یکی از اردوها که رفته بودیم با سعید حرکت میکردم، یکدفعه سعید به من گفت؛ محمد دوست داری خرِ خدا بشی؟! منِ ساده لوح که نمیدونستم پشت‌بندِ حرفش چی میخواد بگه، گفتم آره 😁 سعید هم سریع گفت خدا که نمی‌تونه سوارت بشه، جای خدا من سوارت میشم 😁😁 و همزمان با حرفاش پرید رو کولم 😂😂 روحش شاد و یادش گرامی در این روز عزای امام موسی کاظم (ع).🖤 محمد #عبادی_فر #ارسالی_اعضا #خاطرات_سعید @shalamchekojaboodi

‌ خوش به حال همه آنهایی که می توانند حرف دلشان را بزنند و از خاطراتشان با تو بگویند و بنویسند و بیچاره آنکس که قلبش میان این خاطرات، در کشاکشی عجیب، بین خنده و گریه گرفتار است؛ بین بغض و لبخند. گاهی بلند گریه می کند و گاهی آرام اشک می ریزد و یکباره می زند زیر خنده و نمی تواند از این لحظات حرف بزند و بنویسد ... حضوری که هست... ولی نیست، نه اینکه نباشد، ما نیستیم و ما نمی بینیم خنده ای که در پس آن گریه است، حالی که شبیه حال دیوانه ها می ماند، گاهی غروبی دلگیر، روی تپه ای صدای ناله های سعید را می شنود و گاهی ترک موتورش نشسته و اشک های سعید توی صورتش می خورد سعیدی که در همه حال، نجوا دارد ... دیوانه است ... سر مست است ... بیقرار است ... اینها تعابیری ست که از این و آن شنیده و حالات سعید، ذهن و فکر و قلبش را به تسخیر درآورده... اصلا سعید که باشد و چه ارزشی دارد در مقابل خدای سعید ... باید گذشت ... قرار نبود کار به اینجا بکشد، باید مراقب بود تا بت نشود و حتی ذره ای شریک خدایش نشود اما نه ... او حتی در قهقهه مستانه و شوخی ها و مسخره بازی هایش، خدا را در نظر، تداعی می کند... چه اتفاقی در حال افتادن است؟! همه چیز عجیب است ... نمی توان باور کرد که او هدفی از این بازگشت نداشته باشد ... اصلا باور کردنی نیست که سعید آمده باشد تا ما را با داستان هایش سرگرم کند و بعد هم دست دلمان را در حنای خاطراتش بگذارد و برود. کاش پایان این قصه، طور دیگری باشد و خضاب دیگری؛ خضابی از جنس شب‌های عملیات ... #یادداشت @shalamchekojaboodi