eitaa logo
شمیم ملکوت
384 دنبال‌کننده
5.2هزار عکس
388 ویدیو
140 فایل
ساده و صمیمی با ملکوتیان
مشاهده در ایتا
دانلود
ماهیت دشمنان جمهوری اسلامی، عموما همین است. زمانی که مردم همه دنیا در خیابان علیه اسرائیل تظاهرات می کنند، اینها زیر پرچم جنایتکار عکس یادگاری می گیرند. از بترسیم. کینه انسان را به کفر ، شرک ، نفاق ، ظلم و ستم و ... می کشاند! به گونه ای که انسان برای تشفی خاطر خود، به هر کاری دست می زند! کسی که پیرو کینه اش باشد، به جهنم راه می برد !!
حکیم خیراندیش دیروز ،در برنامه انارستان می گفت : عفو و بخشش گرمای روحی است و به انسان قدرت می دهد. لذا بخشندگان شجاع هستند !!
یک مؤمن نیازمند بخشیدن دیگران است، تا قلبش فارغ باشه برای فکر کردن به آخرت!! خدایا به ما قلب فارغ عطا بفرما ! یعنی توفیق داشته باشیم دیگران را ببخشیم ، به حدی که هرگز به بدیها شون فکر نکنیم !!!!
یکی بهم می گفت : من قبلاً کسی را که در حقم ظلم کرده بود، بخشیده بودم ،ولی الآن که فکرش می کنم ، می بینم اشتباه کردم و نباید می بخشیدم ، چطور میشه اینو برگرداند و عفو و بخشش را پس گرفت ؟! گفتم : اولا ما چنین چیزی در آموزه های دینی نداریم، بعدش تو اصلاً اونو نبخشیده بودی ، و گرنه پشیمان نمی شدی !!
قلب مؤمن حامل انوار و معرفت الهی است، نه حمّال کینه و نفرت !! کینه و نفرت ، جسم نیست که مدتها به همان کیفیت و کمیت بماند ، بلکه تعفن آن روز به روز بیشتر می شود و منشأ گناهان دیگر!!
اغلب ما از ظلم هایی که به ما شده ( و دقیقا معلوم نیست داستانش چیست) ، مثنوی های هفتاد من درست می کنیم و برایش اقامه عزا می کنیم و برای اونها چنان جانسوز گریه می کنیم که برای امام حسین ع آنطور گریه نمی کنیم . در حالی که در زیارت عاشورا می خوانیم اعظم مصیبتها در آسمانها و زمین مصیبت عاشوراست ، اون وقت صاحب مصیبت کربلا، امام حسين ع براى محمّد بن على، نوشتند: بِسْمِ‌ اَللّٰهِ‌ اَلرَّحْمٰنِ‌ اَلرَّحِيمِ‌ « از حسين بن على به محمّد بن على و بنى هاشمى كه او را پذيرفته‌اند، امّا بعد: گويا دنيا نبوده و پيوسته آخرت بوده است، والسّلام! » اصلاً دنیا را ندیده می شمارد!!!! او کینه ای بقلبش نداشت که قلب بشریت را فتح کرد!!
استاد شجاعی: بگومگو، یکی از کثیف ترین گناهانه! وقتی قلبت به کسی که باهاش بحث کردی، مشغول میشه؛ از مشغول شدن به خدا جا می مونه! گیرَم که برنده شدی؛ می ارزید؟!!
‌ یکی‌یکی دعایشان کنید 📿 همۀ کسانی را که از آنها گله دارید، مثل دانۀ تسبیح ردیف کنید و یکی‌یکی دعایشان کنید. نخستین اثر این دعا این است که حبۀ آتشی را که در دلتان بوده، بیرون می‌اندازید. - قدیم‌‌ها که قلیان کشیدن مرسوم بود، گاهی ذغال گداخته از سر قلیان روی قالی می‌افتاد و فرصت اینکه بروند و اَنبُر بیاورند، نبود؛ ناچار آن آتش را با دستشان برمی‌داشتند و دور می‌انداختند. - اگر کسی از تو غیبتی کرده یا نسبت ناروایی به تو داده، این آتش افتاده روی دلت که از قالی گران‌بهاتر است. تا بخواهی برایش ثابت کنی که تو تقصیرکار نبوده‌ای، سوخته‌ای! - پس دعایش کن. اول خودت را نجات بده تا دلت بیشتر از این تاول نزند، بعدش خدا خودش می‌داند که چطور مسئله را حل کند.