(السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مُحمّدٌ رَسُولَ الله) #مبعث_الرسول بهار عزت رسید، ز لطف پروردگار زمین شده سربه‌سر ز یُمن حق لاله‌زار ز چشمه‌ی ایزدی، روان بوَد چشمه‌سار هزاردستان عشق، به نغمه بر شاخسار ترانه خوانَد همی به عشق و شور و نوا به رزم اسپند و دی، سپاه نوروز بین سپاه نوروز را ، همیشه پیروز بین ز بعد شام سیَه، درخشش روز بین به چرخ دین و خرد، مَهِ خودافروز بین نبیّ امّی نسب، محمّد مصطفی (ص) بشارت ای مسلمین! که عید بعثت رسید گذشت دور مِحن، زمان عزّت رسید شب غم آمد به سر، چو روز عشرت رسید بگو به لب ‌تشنگان، که ابر رحمت رسید بریز ساقی کنون، به جامم آب بقا جناب احمد شبی، به امر حق شد رسول که درس احکام دین، دهد به قوم جهول کسی که اسلام را ، بکرد از اوّل قبول خدیجه و بعد از او، علی‌ست زوج بتول که صِیتِ توحیدشان رسید بر ماسَوا رسول با فرّ و جاه، چو اختری تابناک فروغ یزدان فشاند ز چرخ دین تا سماک ز گفتن حرف حق، نشد دمی بیمناک تناقص لامکان، ز صدر شد بر مَغاک لوای اسلام شد، فراز عرش عُلا به عزم ترویج دین، بکرد هفتاد جنگ که لشکر ملحدان، رهاند از کفر و ننگ بدید در جنگ ‌ها ، مصائب رنگ رنگ به راه اسلام داد، بسی گهرها ز چنگ هزار شیر دلیر، چو حمزه‌ی باوفا به غیر لطف و کرم، نبود منظور او سوای پند و حِکَم، نبود دستور او جهان ز ظلمت رهید، ز پرتوِ نور او علوم کاهن همه، شدند مسحور او جز «إهدَ قَومی» نگفت به پیشگاه خدا فراز دنیای کفر، فراشت احمد عَلَم تمام اصناف را ، فکند بر خاک غم به سقف بتخانه‌‌ها ، کلام حق زد رقم که در تعجب شدند، کرسی و لوح و قلم سرودِ توحید خواند به خفیه و بر ملا بگویم این تهنیت، به جمله خلق جهان ز بعثت مصطفی، رسول با عزو شان چنو بوَد راهبر، به جمله‌ی پیروان ز فرّ ایمان او بیافت گیتی، امان ز شرّ کفّار دون، شدند امّت رها چو طبع (شمس قمی) ز لطف یزدان بود مدایح نغز او ، چو شمس رخشان بود ز یُمن طبع روان همیشه شادان بود به‌ وصف عشّاق حق، لبش دُر افشان بود بسی بوَد مفتخر، به مدح آل عبا شادروان سید علیرضا شمس قمی برگرفته از روزنامه استوار قم 1337 #شمس_قمی eitaa.com/shamseqomi

(السَّلامُ عَلَیْکَ یَا رَسُولَ الله) #خاتم_الانبیا یار من نارفته مکتب، مصدر تعلیم شد نقطه‌ای ناخوانده درس استاد هفت اقلیم شد بی معلّم بر علوم هر دو عالم شد علیم لا یُعلّم بود و علمش مکتب تعلیم شد در جوانی بود پیرانِ خرد را رهنمای تا بیاناتش به اهل مَعرفت تفهیم شد سر به‌سر دانشوران بودند در بحثش زبون وآنکه زد کوسِ سخن در منطقش تسلیم شد در امانت شهره‌ی آفاق بود و در شباب شد مُلقّب بر «امین» و مورد تکریم شد کیمیای سیم و زر بود و ز استغنای طبع بی نیاز از کیمیا و گنجِ زرّ و سیم شد شد محمّد نام نیکویش چو بستودش خدای وز ازل، حکم رسالت بهرِ وی ترقیم شد با یکی میم از اَحد در سالِ چل مبعوث گشت تا مُلقّب شد به احمد، کامل از آن میم شد در شب مسعودِ بیست و هفتم ماهِ رجب در «حِرا» دستورِ کارش تا ابد تنظیم شد جبرئیل از سوی حق در خدمتش آمد فرود گفت: «اقرأ بسمِ ربّك» پس برآن تصمیم شد از «حِرا» شد جانب اُمّ القریٰ آن شاه دین تا درآن شب، آیتِ حق بر سرش دیهیم شد با شهامت، نغمه‌ی «اللّٰه اکبر» بر کشید کز شعارش خصم کافر در هراس و بیم شد گفت: «قولوا لا اله» آنگاه، «اِلّا الله» گفت قدر گفتارش ز فیضِ «تفلحوا» تقدیم شد عالم امّی حسب، پیغمبر مَکّی نسَب کز خداوندش سلام دوستی تقدیم شد آیتِ عظمای حق بود و کتاب اعظمش بهر ادیان معظّم، واجب التعظیم شد احمد مرسل که باشد رحمة لِلعالمین فیضِ لطفش عالمی را موجب ترحیم شد در پناه عدل و دادِ آن خدیوِ دادگر خطّه‌ی دین را خطوطِ مَعدلت ترسیم شد کرد قانونِ مساواتی ز قرآن، پایدار تا حقوق مردمان در سهمِ خود تسهیم شد (شمس قم) گفت این قصیدت را به مدح خسروی کز تولّایش مرا نقص سخن، ترمیم شد. شادروان سیّد علیرضا شمس قمی #شمس_قمی eitaa.com/shamseqomi

(اَللّهُمَّ عَجّلْ لِوَلیّكَ الفَرَج) #مژده‌ی_رحمت ظلمت شب سپری گشت و سحر نزدیک است ناله‌ی دل ، به فلک رفت و اثر نزدیک است ای‌ دل از هجر مکن شکوه رسد وقت وصال که شب صبر تو را صبح ظفر نزدیک است دلِ بی‌صبر مرا وصل تو همچون خورشید دور دست است ولیکن به نظر نزدیک است کاروانا...! چه غم از بار گران و رَه دور؟ شوق دلدار به دل دار ، سفر نزدیک است چند در وادی حیرت شده در خوف و رجا قبس عشق ، فروزان و شجر نزدیک است کام فرهاد شد از تلخی هجران ، شیرین چون بُوَد عشق، حقیقی به شکر نزدیک است تشنگان را که شده محو سراب باطل... مژده‌ی رحمت حق دِه که مَطر نزدیک است فجرِ توحید دمید از افق عشق و امید... دفع کفر و ستم و فتنه و شر نزدیک است وعده‌ی نصر من الله، که بود مژده‌ی فتح البشاره که قریب است و دگر نزدیک است عالمی در رَه ارباب نظر ، منتظرند که وفاداری ارباب نظر نزدیک است رنجه از رنج زمستان ، نشود برزیگر که بهار آید و تحصیل ثمر نزدیک است شهر علم است رسول و درِ این شهر علی‌ست فیض دیدار بَرد هر که به در نزدیک است با ولای علی و آل (ع) بجو راه نجات کاین خبر فوز عظیم است و خبر نزدیک است (شمس قم) را چو به دل ، نور ولایت تابید ظلمت شب سپری گشت و سحر نزدیک است شادروان سید علیرضا شمس قمی #شمس_قمی eitaa.com/shamseqomi

"میلاد امام حسین (ع) مبارک باد" ا࿐❁❈❁࿐✿࿐❁❈❁࿐ا #مصباح_الهدى قاصد طبعم سحرگه با سُرور از در رسید گوییا پیک وصال از جانب دلبر رسید از در آمد با بسی وجد و نشاط و انبساط کز طفیلش شام هجر و رنج و محنت سر رسید مژده بر من داد کای افسرده‌ی خاموش دل! خیز کز چرخ شرف، ماه فلک_افسر رسید تا به کی؟ باشی خموش ای عاشق شوریده حال! شمع دانش برفروزان، شاه دانشور رسید بزمی آرا «سوم شعبان» فرا آمد به ناز همچنان کبک دری با صد خرام از در رسید جستم ازجا بر گرفتم خامه‌ی عرفان به کف تا مرا این مژده از طبع گهرپَرور رسید نور عرفان سر زد از شرقِ خِرد خورشیدسان همچنان خورشیدِ عالمتاب کز خاور رسید زآنکه میلاد شهی باشد که شاهان جهان هر یکی بر درگهش چون چاکر و نوکر رسید مولد مسعود شاهنشاه احرار جهان مظهر يزدان، حسين آن بَضعه‌ی حيدر رسيد شد برون از بحر هستی گوهر شهوار عشق كز وجودش قدر و عزت بر دُر و گوهر رسيد سُنبل گیسوی او بازار عنبر را شکست نافه خشکید آن زمان کآن طرفه مُشکِ تر رسید چون علی درياى گوهر بود و زهرايش صدف گوهری اين‌سان، به گنج علم و دين زيور رسيد شد کمان از فرط حسرت، سَرو مُلک کاشمر مژده‌ی آن قامت رعنا چو بر کِشمَر رسید آبروی گل، سراسر ریخت نزد باغبان تا که خندان در گلستان آن گل احمر رسید شمس برج دين و دانش ، شمع بزم معرفت گشت «مصباح الهدىٰ» با چهره‌ی انور رسيد ماهِ کیهان حقیقت، پرتو افکن شد به دهر آری آری نور حق، از مَطلع داور رسید از سپهر معدلت، وز آسمان مُلک دین از فروغ لایزالی، پرفروغ اختر رسید بر نجات مَردم از جهل و فساد و انحراف كشتی بحر هدايت با بسی لنگر رسيد از ميان بحر آزادى و اقيانوس عدل ناخدا يعنی خدا با چهره‌ی ديگر رسيد باغبان گلشن دين، آبيار باغ عشق بر نهال شرع احمد، مُثمِر و مُثمَر رسيد شاهد بزم امامت، ساقی جام مراد بر خماران طريقت با می و ساغر رسيد خادما آتش فروزان! عود در مجمر بریز کاندرین میخانه، پور ساقی کوثر رسید رهبر آزادگان و سَرور سردادگان لشكر اسلام را سالار و سرلشكر رسيد مُجری فرمان يزدان، عاملِ اَعمال حق حاكم احكام قرآن، سبط پيغمبر رسيد مکتب یزدان‌شناسی، رونق از عِلمَش گرفت کز صباوت بر همه اَعلام دین، رهبر رسید از ضمير عشق او جز حق كسی آگاه نيست آنقدر دانم ضمير عشق را مُضمر رسيد تا كه بر قنداقه‌اش ساييد فُطرس بال و پر سرخط آزادی‌اش از درگه داور رسيد فاش گويم راست گويم در ميان خاكيان پور آدم، ليک ز افواج مَلک برتر رسيد مِدحت ثاراللَّهی تنها بوَد در شأن وی خونبهاى دين و خونِ خالق اكبر رسيد افتخار اهل‌بيتِ مصطفیٰ فخرالامم آبروى شيعه و اسلام را مفخر رسيد بهر قلع ظالمان و دفع استبدادیان قاضی عادل بیامد، مُجری کیفر رسید آسمان، گویی چراغانی بوَد از اختران مجلس‌آرایی كند مَه، كآن مَهِ انور رسيد سومين خورشيد رخشانِ امامت شد عيان بر سپهر دين چنين خورشيدِ روشنگر رسيد روز جشن و شادمانی، گاهِ عيش است و صفا چون صفابخش زمان، شاه همايون‌فر رسيد هست چون در ساغر ما باده‌ی عشق حسين بانگ نوشانوشِ ما بر گنبد اخضر رسيد شاد زی ای شیعه! کز لطف خداوند کریم ناسخ ادیان ناقص، ناقض کافر رسید دانی ای دل! کیست این مولود با عزّ و شرف؟ پور حیدر، آن مهین سلطان اژدر در رسید حامی بیچارگان و منجی درماندگان سرپرست کِهتران بر مِهتران مِهتر رسید ماحصل، آن خسرو ظالِم‌كُش و مظلوم‌كيش بهر دفع ظلم و كين، مظلوم را ياور رسيد (شمس قم) ديگر چه غم باشد تورا كز لطف حق كاين‌چنين طبع رسا و شعر چون شِکّر رسيد. شادروان سيد عليرضا شمس قمی 1345 #شمس_قمی eitaa.com/shamseqomi