eitaa logo
اشعار شادروان شمس قمی
191 دنبال‌کننده
14 عکس
1 ویدیو
1 فایل
شاهان جهـان را به گـدایی نپـذیریم تا خاک کف پای علی تاج سر ماست (شمس قمی)
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فلک که صورتِ چون ماهپاره می‌سازد‎ ندانم از چه پس از نقش، پاره می‌سازد‎ چو نقش‌بند ازل ، سازد و کند ویران چه غم که صورت بهتر دوباره می‌سازد‎ مکن به خاک ، تکبّر که صانع ازلی... عقیق و درّ و گهر را ، ز خاره می‌سازد‎ به عَقد زهره به آیین رونما همه شب فلک ز عِقد پَرَن ، گوشواره می‌سازد‎ فدای برق نگاهش که خرمن جان را به یک اشاره سراسر ، شراره ‎می‌سازد ز دانه‌های سرشکم به‌شام فرقت دوست جهان به چهره‌ی زردم ستاره می‌سازد نظاره‌ی رخِ مَه طلعتان ، مباح بوَد... که حق، دو دیده برای نظاره ‎می‌سازد‎ به طبع غمزده‌ام شادی زمانه نساخت فدای غم که به طبعم، هماره می‌سازد‎ بهای آدمی از جامه‌ی نفیس مجوی! که مَردِ حق به یکی جامه پاره ‎می‌سازد‎ به خوابِ غفلتمان تا چو کودکان ببرد فلک ز سیر زمین ، گاهواره می‌سازد‎ نفوذ فوج اَبابیل بین ز قدرت حق که کار اَبرَهه را با حَجاره می‌سازد‎ چه چاره باشدم ای شیخ از ارادت پیر؟! چو بهر مردم بیچاره ، چاره می‌سازد ز مدّعی نهَراسم از آن که طبع روان به رغم وی غزلم بی‌شماره می‌سازد‎ چو شعر (شمس قمی) شیره‌ی تجارب اوست فنون طبع سخن را عصاره می‌سازد‎. شادروان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
(اَلسَّلامُ عَلَیْكَ یٰا حَسَنَ بْنَ عَلِی الْمُجْتَبیٰ) از مطلع انوار خداوند ودود سر زد به جهان اختر چرخ مسعود یعنی که امام مجتبی سبط رسول در نیمه‌ی ماه رمضان شد مولود شد نیمه چو ماه میمنت‌بخش صیام از مهر خدا ، مهی دمید ایزد فام ماهی چو امام مجتبی کرد طلوع مه نیمه و ماه فاطمه ، بدر تمام از موهبت خدای ، در شهر صیام تابید مهی رشک دو صد ماه تمام ماه رمضان ز شرم گردید دو نیم مولود چو گشت مجتبی دوم امام شادروان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
(السّـلامُ عَلَيْكَ يٰا عَلِـیّ بْنِ اَبی‌طٰالـِب) ا࿐❁❈❁࿐✿࿐❁❈❁࿐ا (فُزتُ وَ رَبّ الکَعبَه) پــور بوسفیـــان چـو از بیـــداد و کیـن داد حکــــم قتــــل ِ میـــــر مـــؤمنـــین ابــن ملجــــم جـــانـــی رذل و شـریـــر یـــافـت مــــأمــوریــت قـتــــل امیـــــر گـــرگ دون از حیـــله‌ی روبــــاه پیــــر گشت انـــدر بیشـه‌ی حــق شـــیرگیـــر هیجده شب چون که بگذشت از صیام شد به ‌سوی کــوفــه بـن ملجــم ز شـام دل بـه قـتـــل مــرتضـی بیـــتاب داشت چونکه طـرح قتــل در محـــراب داشت تیـــره‌شـب زیـن مــاجـــرا نــاشــاد شد روز هــــم غمگیـــن ازیـــن بیــــداد شد شب ازین وحشت به کنــدی می‌گذشت روز هـــم شــد کُـنــــد ، انــدر بــازگشت شـب نبـُــد راضـی بـه قتــــل مــرتضـیٰ پـس بــه پیمـــودی بــه حـِــــدّت راه را روز هـم از این جنـــایـت ، بیــم داشت زیـن سبب پــا را به کُنـــدی می‌گذاشت عاقبت شـب شد به‌روز از خــدعـه زور وانگهـی ، ظلمـت مسلّــط شـد به نـــور زاغِ شـب سـوی جنـــایـت پـــر کشــید تــا کــه قـــــویِ روز را در بــــر کشــید چـون ســیاهی در سـپـیدی جــا گرفت دزدِ جـــان ، در این زمـان مـــأوا گرفت روز و شـب چـون رنگِ ضــدیــن آمدی دزدِ جــــان ، بیــــن الطـــلوعیــن آمدی عــاقـبـت ، بیــن الطـــلوعیــن از درنـگ دامـنـش آلــوده شــد بــر قتـــل و ننـگ ســـارقِ جـــــان امـیــــــرالمـــؤمنــــین ایــن زمــان بنمــود در مسجـــد کمیــن داشت ننـگ از قتــل مـولـی گرچه شب لاجــرم شـب شـد بـه قتـــل وی سـبـب روز را زیــن قتـــل اگــــر عــــار آمــدی بـا شـب انــدر جـُـــرم ، همکـــار آمــدی هر دو در قتـــلِ علــی ، گشــته شـریـک همعنـان شد در جنــایـت زشـت و نیـک زشــتی شـب گـــر شهـــــادت آفـــریــد نـیـکـــی روزش ، سعــــــادت آفـــریــد آنکــه شد مــولــود ، در کعبــه بـه نـــاز شـد شهیــد حــق ، بـه محـــراب نمـــاز از ولادت تــــا شهــــــادت ، مـــرتضــیٰ از قضــای حضــرت حــق ، بـُـد رضــــا زیـن سبـب وقـت شهــــادت آن امیـــر گفـت : راحـت گشـتم از دنیـــای پیـــر "فــــزت"ُ فــرمـود آن شهیـــد راه دیـن پس "و رَبّ الکعبـه" گفت آن شاه دیـن آری ، آری از ســــــتـم ، آســـــوده شــد از شکنـج و رنـــج و غـــم آسوده شــد رفـت و قــدرش بر بشـر معلــوم گشت عــالـم از عـــدل علـی ، محــروم گشت عـــدل رفـت و عـــادل غمخــوار رفـت شــیر یــــزدان ، حیــــدر کـــــرّار رفـت زیـن مصیـبـت ، خلق گـریـان علی‌است (شمس قم) دایم نــواخــوان علی‌است شادروان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
قصیده‌ی (بدون نقطه) در منقبت امیرمؤمنان حضرت علی (ع) (مــولا علــی) ای ولـــــیّ ِ والـــــی ِ والاـ عــلــــی وی علــی ِ عـــالـــی ِ اَعــلا عــلـــی ای سـمــیّ ِ کـــردگـــار ســرمــــدی وی وصــیّ ِ احمــــــد ِ والا عــلـــی هم اصــول و محــور علـم و کمـال هم اســاس عَـلّــم الاَسمـــا عــلـــی هــم رســول الـلــه را ـ اوّل وصــی هــم ولیّ الـلــه ِ عـــدل آرا عــلـــی هــم کمــال کـــامـــل ِ حـــیّ ِ وَدود هــم مــدار عـــالَـــم اَعـــلا عــلـــی هــم ســـرادار ســـرای کــــردگــــار هــم امـام و هـادی و مـولا عــلـــی اســـم او را ـ داور کـــــلّ ِ امــــــور کــرد در عصر ورود اعطـــا عــلـــی درگـــــه عَـــــلام را ـ عــِلــــــم ِ ولا عـــــالـــم لاحــــول را ـ إلّا عــلـــی مـــاورا را رأی او سِحــــر حـــــلال مـاسَـوا را سَــرور و اَولــیٰ عــلـــی در حــرم ، مــولــود او آمــد همــی مر حــرم را مَحــرمُ الاولی عــلـــی حـاصـل و محصـول درگــاه اَحــــد حــامـد و محمــود مُلـک لا عــلـــی حــاکــم ُحکــم ِ الهـــی در حـِکــــم عـــالِـــم علـــم گُهـــر آســا عــلـــی صِهــر احمـــد ، سـرّ الـلــه الصّمـــد مِهـــر سرمد محــور طـاهـا عــلـــی داده در صـــدر سَمـــا معمـــوره ها کرده در مُلـک صمــد مــأوا عــلـــی لـوحِ کـرسی را علــی کِلـک علـــوم لوحـه ی "لـولاك" را "لـولا" عــلـــی مهـــر طالــع ، مـــاه لامــِع ، روی او دُرِّ احـمـــــر ، لــؤلــؤ لالا عــلـــی روحِ ارواح و دَم ِ روح الـلّــهـــــــی طـور عــدل و هـادیِ موسا عــلـــی آدم و داوود و صـالح ، هـــود هــم داده دل‌هــا ، در رَه ِ مـــولا عــلـــی عسکــــر اســـلام را ـ هـــــادی ِ راه مَــر‌ کــــلام الـلـــه را ـ آوا عــلـــی هم علـل ، هم درد ، هم معلـول درد هم دوای ِ دردهــــای ِ مـــا عــلـــی رادمـرد و عــامــل عـــدل و کــــرم اصل هر اِکـرام و هر اهــدا عــلـــی عـــالِـــم ِ کـــلّ ِ عـلـــوم ِ مـــاسَــوا ماحصل ، هـر علـــم را دارا عــلـــی در همــه اَعصــار ، اَعلــم عِـلـــم او در کمـال و عِلــم ، لا اِحصا عــلـــی مهــرداد اهــل علــم و حِلــم و رای راهـدار ِ عـــامـی و أعمـــا عــلـــی در ره ِ ســودای کــــالای ِ کـمـــــال گـوهــر اَعـلا علـی ، سـودا عــلـــی سَــرورِ اَحــــرار ، امـــام ِ دادگــــــر عــدل کـامـل ، ماحی ِ کسرا عــلــی دادگـــــاه ِ اهـــــل ِ دل را ـ دادرس در مهـالـک ، هــالـک اَعـــدا عــلـــی در عمــل ، کــــوه وَرع ، سـدّ ِ وَلَــع در حِکــم سرّ ِ کمــاهـی را عــلـــی مصـــدر ِ احکـــام داور ، در کــــلام صـدرِ اوّل ، صادر و صـدرا عــلـــی دل مـده ، ای دل! مگر در کــوی دل ره مــده در کـــوی دل ، اِلّا عــلـــی در وَلای او دو عــــالم ســر دهــــد هـا علــیٌ ، هــا علــیٌ ، هــا عــلـــی (شمس قم) جز بیت آخِــر مَدحتی گفت بی نقطه به عشقت یا عـلـــی شادروان سید علیرضا شمس قمی 1370 https://eitaa.com/shamseqomi
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
(رباعیات علوی) از عین علی که چشمۀ نور خداست وز لام عـلی که لا اله از آن خــاست با یـای علی که خود یداللّهی اوست ترکیــب مقــدّس (علــی) اعــلاست ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا چون نـام علی‌ست مشتق از نـام خــدا بـاشـد همـــه جـــا قــریـــن ذات یکتــا در اسم و عـدد چو با خداوند یکی‌ست پـس هسـت علــی (عیــن) علـی اعلـی ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا از یمــن علـی که نـور فـیض ازلی ست پیدایـش خــلق خـالق لــم یـــزلی ست زین فضلِ علی که بر خداوند ولی ست شک نیست که منظومۀ ایجادعلی ست ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا چون ذات علـی‌ست نقش ذات ازلی مسـطوره بُــــوَد ز خــالــق لـم یزلی خواهی که خدا را بشناسی به کمال با دیده ی دل نگر ، به اوصـاف علی ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا آغـاز علی بوده و فرجــام علی ست دیباچۀ خلقت و سرانجام علی ست از روز ازل تـا به ابــد بوده و هـست در مُلک وجود ، حاکم تـام علی ست ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا شـاهــنشه مُلک افتخــار است علی سلطـان سـریــر اقتــدار اسـت علی فرموده خدا چو لافتـی در حق وی شایستۀ قبض ذوالفقــار است علی ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا تا مهر علی‌ست درجهان شـامـل ما تـابد دو هزار ، مهـر و مـه از دل ما معمـــار ازل از پـی تحکیــم اساس با مِهــر علـی ، سرشته آب و گِل ما ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا آییـنه ی ذات حـــیِّ دادار علی ست آییـنه علی و عکس دلـدار علی ست خـواهــی کـه ببـیـنی رخ یــار ازلــی در چهر علی نگر که آن یار علی ست ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا از سرّ ضمیــر حق علی آگاه است زیرا که علـی مَحــرم سرّالله است سرلوحـــۀ قــرآن که بوَد بسم الله او نقطۀ تحت بـای بسم الله است ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا مجموع صفات وعین ذات است علی ایجــاد کنـنده ی صفـــات اسـت علی دسـتِ طلــب از دامــن او بـاز مگــیـر زیـرا کـه سفینه ی نجـــات است علی ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا در بُــرج صــفا مَطلــع انـوار علی ست خورشید سپــهر معـدلت‌ بار علی ست سنگ مَحک است و بوته ی بـار و عیار در روز حساب، وزن و معیار علی ست ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا آن را که علی یاور و یار است چه غم؟ آن را که علیش غمگسار است چه غم؟ جـایی که ولایت علـی ، مذهب ماست گردشمن شیعه بی شمار است چه غم؟ ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا در کـارگــه ِ صـنـــع ِ خــدای ازلی باشد دو جهـان موهبـت لـم یزلی شد دایـره‌ی حکمت خلاقه‌ی خلق از روز ازل تـا به ابــد ، عیـن علی شادروان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
(السّـلامُ عَلَيكَ يا عَلیّ بنٍ اَبـِی‌طـٰالـِب) ا࿐❁❈❁࿐✿❈✿࿐❁❈❁࿐ا (شاه لافتیٰ) چون تیــغ کیــن بـه فـــرق امــام مبـین رسید فـریـاد درد و غـــــم بـه سپهـــر بــریــن رسید در سجــده‌گــاهِ حــق بـه سر خــانــه‌زاد عشق تیـــغ پلیـــد و زاده‌ی ملجــــم ، ز کیــن رسید شمشیر کفــر و ظــلم چو فــرق علـی شکافت پــژواک "قَــد قُتـِـل" ز فلـک ، بر زمیــن رسید نبــوَد عجب که زخـــم جگــرسـوز آن خبـیث بـــر قلـب پــــاک رَحمــــة لِلعــــالمیـــن رسید مضــروب شــد تمــامـیِ اعضـــای کـــاینـــات زآن ضـربتـی کـه بر سر سلطـــان دیــن رسید شهبــاز عــرش را چـو شکسـتـند بـــال و پــر مــرغـــان عـشـق را ، نفَــس واپـســین رسید از انقــــلاب ضـــایعـــه‌ی قـتـــل شـــیر حــق گــرد عـــــزا بــه دیــده‌ی روح الامیــن رسید از خــون سر مُحــاسـن خـود را خضــاب کرد چون روز وصــل حــیّ جهـــان آفـریـن رسید ارکــان قلعـــه‌ی فلـک از هــم گسیخـت چون ضـربت به بــام قُبـّــه‌ی حِصـن حَصـین رسید شمــع فــروغ بخـش شبـسـتان علــم و دیــن خـاموشی‌اش ز فرقه‌ی بی‌‌علـم و دیـن رسید آه و فغـــــانِ جــــنّ و مَلَــک در غــــــم بشــر گـــویـــا فــــراتــــر از فـلـکِ هفـتمـیــن رسید مُنشق شد آن جبـین که به‌شـوق وصــال حق روز ازل ، بــه رتـبـــه‌ی حـــق الیـقـیــن رسید شـــال عـــــزا ، بــه گـــــردن اولاد مـــرتضــیٰ از فتــنه‌‌ی معـــــاویـــه ، خصــم لعیــن رسید تنهـــا نــه در عــــــزا ، حَسنـین‌ا‌نـد و زینبـین کاین غم به جنّ و انس و نبات و نبین رسید ای روزگـــار ! اُف بـه تـو کــز دسـت جــور تو این زخــم جــان‌گـــزا بــه دل مسلمیـن رسید از بهـــر صــیدِ شـــیر خــــداونــد ذوالجـــلال روبــاه شـرک و زنــــدقــه انــدر کمیــن رسید دون پــرور است دهـــر ، که سـنگ جفــای او گـــه گـــه ، پـی شـکســتن دُرّی ثمیـــن رسید دردا ز خـــــرمـــــن غــــــم آن شـــاه لافـتــیٰ (شمس قمی) به مرثیه‌اش خوشه‌‌چین رسید. شادروان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi