(زبانحال حضرت علی علیه‌السلام) #شمع_کاشانه‌ی_علی ای مَـــــه ِ آســــمان مهــــــر و وفـــــــا ای گـــــــل گلسِــــتان لطــف و صفـــــا ای دُر دُرج قـــــــــلـزم تــــــوحیــــــــد ای مَـــــهِ بـــــرج عـــالــم تجــــــریــــد ای بلنــــــد اختــــــــر ســپهـــــــــر ولا ای مهیــــن دخــت خســــروِ بطحــــــا ای یگــــانــه معیــــن و یــــــاور مـــن! فــاطمـــــه! ای انیــس و همـسـر مـــن رفتــی و رفــت جـــــان مــــن از تــــن زنــدگــی بــی تــو بـــدتـــر از مـــــردن خــــود نگفـــتی ز ضـــربــت ســـــیلی خصــم دون کــرده صــورتــت نیـــــلی شـــــرم ، قـنفـــــــذ نکـــــرد از رویــت تــــازیـــانــه چــــو زد بـــه بــازویــت؟ لیــک نــاگفــتی آن حـــــرامــی مســت بــا لگـــــد پهلــــــوی تـــو را بشکســت محسن‌ات سقــط شـــد ز ضــربــت در تــو نکـــردی مـــرا چگـــونـــه خبــــر؟ کـــار خـــود را بـه فضّــــه فـــرمــودی راز خــــود را بـــه فضّـــــه بنمــــــودی کــه نبــیــــنـد علـــــی مصــــائــب تــو نـشــــــود آگــــــــه از نـــــوائـــب تـــو کــــردی آن راز هـــــــا نهـــــان از مـــن تـا کــه شـد فــاش وقـت غسل و کفــن بلکـــه گفــتی کــه مخــفی از انظـــــار بســپارم تــــو را بــــه خــــاک مــــــزار شـب بــه خــاکــت همــی نهــــان دارم مخـــفی از چـشــــم دشمـــــنــان دارم کــس خبـــــر از مــــــزار تـــــو نشــود آگــــــه از رازِ کــــــــــار تـــــو نشــــود رمــــز آن گفتــــه شــد کنــــون افشـــا کــه نــدانــد علـــــی، مــــــلال تـــو را جـــــان بــه قــربــان قبــــر گمنـــامـت وآن نهـــــانگــــــاه بـــی در و بــــامـت جــــان مـــن از شــرار داغ تـو سوخت بــر ســر قبـــر بـی‌چــــراغ تـو سوخت بــی تــو شــد شــــام تــــار، روز علــی سوخت عــــالــم ز داغ و ســـوز علــی بــی تــو تــاریــک، گشــته کــــاشــانــه از غمـت خــــانــه گشــته غمخــــــانــه تــا تــو در خـــــانـــه‌ی علــــی بــــودی شمـــع کـــــاشـــانـــه‌ی علــــی بــــودی بــی تــو گــــردیـــده تلـــخ، کـــام علی کــه یکـــی گشــته صــبح و شــام علی بعـــدِ تــو زنــدگـــی مــراسـت حــــرام کــه مــرا بعـــد تـوسـت کــــار ، تمــــام گـــر مــــزارت نـبُــــد ز خلـــق، نهــــان بـــود تعـطیـــــل، بــــارگــــاهِ جهـــــان کـــودکـــان تــو شـــام تــا بــه سحــــر وردشــان هسـت ذکــــــر یـــا مــــــادر گــوش‌شــان گــر به نـالـه‌ی پــدر است همــه‌_چشم امیـــدشـــان بـه در است یــادِ روی تــو شمـــع خــانــه‌ی مـاست روشــنی بخــش آشــــــیانــه‌ی مـاست حــالیـــا چـــون رَوی بــه نـــزد پـــــدر فـــاش کـــن ظـــلم آن دو بـــداختـــــر چــو بـــرفتـی بــه محضــــر بـــــابـــــا گــــو علــــی را ، گــــــذاشــــتم تنــــها گــــو اگــــر کــــودکـــان یتـــیم شـدند جملـــه بــی مـــــادر و لطیـــــم شـدند در حقیــقت علـــی شــده‌سـت یتــــیم بعـــد مــن گشــته داغـــــدار و لطیـــم کـــودکــــان را بـه مـن چـــه بســپردی کـــاش بــا خــود, مــرا تــو می‌بـــردی (شمس قم) بس‌که از فراق تو سوخت عـــالمــی را ـ ز افتــــراق تــو ســوخت روز و شــب گـــویــد ای مهیــن مـــادر بــه فـــــدای تــو ، جـــانِ جـــنّ و بـشر شادروان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi

#درد_هجر امشب ز درد هجر تو، بر لب رسیده جان من وصل تواَم درمان بوَد، ای دلبر جانان من گشتم اسیر کوی تو، دلبسته‌ام بر موی تو شد حلقه‌ی گیسوی تو ، آرامگاه جان من از عشق رویت ای صنم! رسوای کوی و برزنم مجنون آن لیلا منم، آوارگی، برهان من قلبم به مژگان دوختی، آتش چو شمع افروختی پروانه‌آسا سوختی، این پیکر سوزان من ای دلبر نیکوعذار ، بر دیدگانم پا گذار یعقوبم و چشم انتظار ای یوسف کنعان من از دام عشقم رسته‌ای، مهر مرا بگسسته‌ای دل بر رقیبان بسته‌ای، بشکسته‌ای پیمان من باغ امیدم شد خزان، از هجر آن سرو روان سروِ قدم کردی کمان، ای زینت بستان من ای دلسِتان دلفریب! چون بسته‌ای دل بر رقیب سیل سرشکم بی شکییب، آخر کند بنیان من (شمس قمم) ای نازنین! کز فرقت آن مه جبین شد تیره روزم این‌چنین، ای مشعل سوزان من شادروان سید علیرضا شمس قمی  https://eitaa.com/shamseqomi

(17 دی‌ماه، درگذشت مبهم جهان پهلوان غلامرضا تختی گرامی باد) #فقدان_تختی اجل بگرفت غافل ، جان تختی كزين غم شد جهان گريان تختی دريغا ، آوخا ، دردا ، فغانا... كه از پيكر جدا شد جان تختی فسوسا دور گردون دگرگون گرفت از جور و كين دوران تختی شگفتا ، دست ِ غدّار ِ زمانه... فكند از بيخ و بن بنيان تختی فلک با آن كه باشد فاقد رحم عزادار است از فقدان تختی سموم دهر ، آخر كرد مسموم تنِ پُر تابِ رستم سان تختی عدوی فتنه انگيز و شررخيز شرر افكند در شريان تختی نگون شد يوسف ما در چَه گور كه ورزشگاه شد كنعان تختی خوشا تختی كه راحت شد ز دشمن بدا ‌بر دشمن نادانِ تختی چه خوش می‌بود آن خصم بدانديش که می‌شد آن زمان قربان تختی كسی در اين جهان ناورد بر خاک تن گردافكنِ گردان تختی برایِ اولين و آخرين بار ... به خاک آمد تن بی‌جان تختی تواضع بين! كه خود بر خاک خواببد زهی مردی، زهی احسان تختی وگرنه چرخ نتوانست يكدم به خاک آرد تنِ پيچان تختی كسی را زَهره‌ی كشتی نمی‌بود ميان عرصه‌ی ميدان تختی توانا قهرمانان ممالک...  زبون گشتند در جولان تختی چنان شد قهرمان، تختی ايران كه گفتند آن زمان، ايرانِ تختی دگر شد رستم دستان فراموش ز وصف رستمی دستان تختی نياورده كسی در پهلوانی... به كف، آوازه و عنوان تختی كُند ايران زمين بر او مباهات نشايد كس كند كتمان تختی به فخر كشور خود داشت ايمان كه محكم بود بس ايمان تختی صبا بر گو به مِدويد و به آييک هماوردانِ هم‌پيمانِ تختی كزين پس تَرک كشتی كردن اولیٰ‌‌ست حريفی نيست چون بر سان تختی شؤون وزن هفتم يافت تقليل كه بود آن عزو شأن از شان تختی زيارتگاه ورزشكارِ گيتی... بوَد زين بعد گورستان تختی بسی دل سوخت از جانسوز مرگش به دنبالِ دلِ سوزان تختی سزد رحم آورد گردون ازين پس به حال كودکِ نالان تختی كه ديگر «بابکِ» زيبا نبيند... رخ باب و لب خندان تختی فلک زين پس به جای باب بابک نگهداری كن از جانان تختی بس اين نشكفته غنچه يادگاری‌ست كه تنها مانده از بستان تختی كنون (شمس قم) از جان تسليت گفت به مام و كودک و ياران تختی شادروان سید علیرضا شمس قمی دی ماه 1346 https://eitaa.com/shamseqomi

(السّلامُ عَلیكِ یا فاطمةالزهراء) #ام_ابیها اَلا امام مبین! پادشاه جنّ و بشر ولیّ و قائم دین، دادخواه دین‌گستر خدیو مُلک امامت ، دلیل عصر و زمان امیر تخت ولایت ، زعیم حق مظهر بشارت از تو به ما تهنیت ز ما بر تو مهین ولادت مامت ، صدیقه‌ی اطهر به زادروز سعید بتول ، دخت رسول به عرض تهنیت این چامه را دهم زیور به یُمن مِهر جمال جمیل این مولود ز مِهر ، بر شده ماه جمادی الآخر طلوع زهره‌ی زهرا، جهان ظلمت را ز جلوه کرد منوّرتر از کرور اختر ز شرم طلعت رخسار فاطمه خورشید کند نزول و سرآرد فرود در محشر همین بس‌است که در شأن فاطمه فرمود: مقام ( امّ ابیها ) جناب پیغمبر همین فضیلت زهرا بس است در دوجهان که هست دختِ پیمبر به مرتضی همسر گواه عصمت زهراست زینب و کلثوم نشان رفعت زهرا بوَد شُبیر و شَبَر زهی مقام بنی فاطمه ز فخر و شرف که بنت احمد مختارشان بوَد مادر زهی سعادت سادات ، کز علوّ مقام شده‌ست فاطمه‌شان مادر و علی‌ست پدر علی و فاطمه از فیض حق به بحر شرف صدف بوَد به مَثل این و، آن ثمینه گهر چو نور طلعت‌شان زامر حق تنزل یافت به آسمان جهان‌اند همچو شمس و قمر علی‌ست شمس ولایت به برج فضل و کمال که هست فاطمه‌اش همسری قمر پرور یقین مراست که تبریک احسن الخالق ز خلق فاطمه فرموده حضرت داور به رسم تحفه عطا چون کنند شی‌ءِ نفیس عطای حق به رسولش بوَد چنین دختر چه دختری که لقب داده کوثرش یزدان که چون علی بُودش کفوّ و ساقی کوثر نزول سوره‌ی کوثر، بشارت عظماست از این ولادت فرخنده بر جهان و بشر مقام فاطمه را ، جز خدا نمی‌داند که فاطمه‌‌ست فقط فاطمه، بریده ز شر سُرور (شمس قمی) در سرود او می‌جوی چنانچه پی به مؤثر ، توان بری ز اثر شادروان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi