(السّـلامُ عَلَيكَ يا عَلیّ بنٍ اَبـِی‌طـٰالـِب) ا࿐❁❈❁࿐✿❈✿࿐❁❈❁࿐ا #ماه_خدا #شهادت #رمضان_المبارک #شب_قدر #شهادت_امیرالمؤمنین (شاه لافتیٰ) چون تیــغ کیــن بـه فـــرق امــام مبـین رسید فـریـاد درد و غـــــم بـه سپهـــر بــریــن رسید در سجــده‌گــاهِ حــق بـه سر خــانــه‌زاد عشق تیـــغ پلیـــد و زاده‌ی ملجــــم ، ز کیــن رسید شمشیر کفــر و ظــلم چو فــرق علـی شکافت پــژواک "قَــد قُتـِـل" ز فلـک ، بر زمیــن رسید نبــوَد عجب که زخـــم جگــرسـوز آن خبـیث بـــر قلـب پــــاک رَحمــــة لِلعــــالمیـــن رسید مضــروب شــد تمــامـیِ اعضـــای کـــاینـــات زآن ضـربتـی کـه بر سر سلطـــان دیــن رسید شهبــاز عــرش را چـو شکسـتـند بـــال و پــر مــرغـــان عـشـق را ، نفَــس واپـســین رسید از انقــــلاب ضـــایعـــه‌ی قـتـــل شـــیر حــق گــرد عـــــزا بــه دیــده‌ی روح الامیــن رسید از خــون سر مُحــاسـن خـود را خضــاب کرد چون روز وصــل حــیّ جهـــان آفـریـن رسید ارکــان قلعـــه‌ی فلـک از هــم گسیخـت چون ضـربت به بــام قُبـّــه‌ی حِصـن حَصـین رسید شمــع فــروغ بخـش شبـسـتان علــم و دیــن خـاموشی‌اش ز فرقه‌ی بی‌‌علـم و دیـن رسید آه و فغـــــانِ جــــنّ و مَلَــک در غــــــم بشــر گـــویـــا فــــراتــــر از فـلـکِ هفـتمـیــن رسید مُنشق شد آن جبـین که به‌شـوق وصــال حق روز ازل ، بــه رتـبـــه‌ی حـــق الیـقـیــن رسید شـــال عـــــزا ، بــه گـــــردن اولاد مـــرتضــیٰ از فتــنه‌‌ی معـــــاویـــه ، خصــم لعیــن رسید تنهـــا نــه در عــــــزا ، حَسنـین‌ا‌نـد و زینبـین کاین غم به جنّ و انس و نبات و نبین رسید ای روزگـــار ! اُف بـه تـو کــز دسـت جــور تو این زخــم جــان‌گـــزا بــه دل مسلمیـن رسید از بهـــر صــیدِ شـــیر خــــداونــد ذوالجـــلال روبــاه شـرک و زنــــدقــه انــدر کمیــن رسید دون پــرور است دهـــر ، که سـنگ جفــای او گـــه گـــه ، پـی شـکســتن دُرّی ثمیـــن رسید دردا ز خـــــرمـــــن غــــــم آن شـــاه لافـتــیٰ (شمس قمی) به مرثیه‌اش خوشه‌‌چین رسید. شادروان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi

(ماحصل آل عبا) زآن کـه شـبی عشـق تـو را یـافتــم در دل شـب ، نـــور خــــدا یـافتــم شـب بــه تــــولای وصــــال رخــت رتـبـــــه ی معـــــــــراج ولا یـافتــم آنچــه به یک عمــــر ، میـسر نشــد در دل یـک شـب ، همـــه را یـافتــم فیض "شـب قـــدر" به قدر کفـــاف از کـف تقــــدیـــر و قضـــا یـافتــم آنچــه ز مهــــر تــو بـه دل داشــتم در ره آن مهــــــــر لقــــــــا یـافتــم آنچــه ز لطــف تــو عطــــا شد مرا در اثــــر ذکـــــر و دعـــــــا یـافتــم تــرک چو گفتـــم همـه مـــا و منـی در عـــرفــــات تـو ، منـــــا یـافتــم درک صفـــای تـو نمـــودم بـه سعی روی تـو بـی سعـی صفـــــا یـافتــم در طـلبـت هــر کــه به سویی و من نــور تـو هر سو همــه جـــا یـافتــم عقل، سجودت به‌زمین کرد و عشق سجــده تـو را کرد و تـو را یـافتــم عشــــق ، ســــوی علــت الا و مـــن بــا مــــدد عشــق تـــو _ لا یـافتــم لطـف تو شد شامل من کز خلــوص مــــاحصــــل آل عبــــــــا ، یـافتــم (شمس قمـم) ذره ی خـــاک رهــت پــرتــو از آن شمس ضحــا یـافتــم شادروان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi

(السّلامُ عَلَيكَ يَا بَقيةاللهِ فِی اَرضه) #معجزه‌‌ی_نظر ‌ ‌اگــر ای خجســته نگــار مــن! ز وفـــا بـه مــن نظـــر افکنی همــه رنــج و درد و غــم مـرا ز ســرای دل ، بــه در افکنــی ‌ ‌چـه شود که تـَـرک جفــا کنی ز وفــا نظــر ، سـوی مــا کنی عملـــی نکـــو بــه خــــدا کنی وگــرش بـه دجـــله در افکنی ‌ ‌چــه شــود اگــــر ز ره کــــرم بنهــی بـه ديـــده‌ی من قـــدم که مـرا مــلالـت و درد و غــم بـه کـرشمــه پشت سـر افکنی ‌ ‌بنمـــا بـه مـن رخ مـــاه خــود دو غــزال چشم ســیاه خــود کـه مگــر ز بـــرق نگــاه خــود بــه روان مــن ، شــرر افکنــی ‌ ‌ز کمـــــان چـــابــک ابـــــروان بـه خـدنـگ مـــژّه‌ی دل‌سِــتان کنـی از وفــــا دل مــن نشــان بکُـشــی بــه رهگــــذر افکنــی ‌ ز دو تـُـرک مستِ کمـان‌ کِشَت ز دو چشم شوخِ پـــری‌ وَشَت ز شـــرار نــــــاز چــــو آتـشت شــرری به بحـــر و بــر افکنی ‌ ‌خوی عـارضت به جبـین روان بـه مَثـل چـو ژالــه و ارغــوان شده وصـف گیسویت آنچنـان کـه بـه پـاش مُشکٍ تــر افکنی ‌ ‌بـه کنـار عـــارض چـون قمــر شده طــرّه‌ی عقـرب فتــنه‌گر نـه عجـب ز معجـــزه‌ی نظــر ز قمـــر تــو فتـــنه بــرافکنـی ‌ ‌صنمــا بـه (شمس قمی) کنون نظری که دل شده تشت خون بـِـرهــانــی‌ام ز غــــم و جنون نظـــری بــه مــن، اگــر افکنی. شادروان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi

«مَن عَلَّمَنی حَرفاً فَقَد صَيَّرَنی عَبداً» #روز_معلّـــم_مبارک تـــابــد بــه جهــان ، تــا مَـــه ِ پنـــدار معــــلّم روشـــن شـــود آفـــــــاق ، زِ انــــــوار معــــلّم بـر پيكـــر بـی‌جــان نه عجب گر بــدمـد جــان انفــــــاسِ مسـيحــــــا دم گفـتــــــــار معــــلّم در دايــــــره‌ی مـــدرســـه‌ی دانــش و بيـــنش سقـــــراط بـــوَد نقطـــه‌ی پــــرگــــار معــــلّم لقمــان كه به حكمـت شده ضرب المثــل خلق مسحـــور شـــد از حكمـــت سحـّــــار معــــلّم گر "بــوعــلی" اســتاد به هر عـــلم زمــان بود شــد شـــاد بــه شـــاگـــردی دربـــــار معــــلّم زنهــــار ، کـــه اعـــــلم ز معــــلّم بتـــوان شـد از فـــرط خـــــرد ، لیــک بــه زنهـــــار معــــلّم در بــــرج فضـــایــل چـو انشـتـین و ادیسـون بــــودنـــد ز منظـــــومــــه‌ی افکـــــار معــــلّم هشــيارتــريـن مختـــرع و كــاشـف و صــانـع هــســتــنــد نشـــان از ســر هشــــيـار معــــلّم در بــوتــه چو آید زرِ عـــلم و هنــــر و فضــل ســنــگ محکــش هـســت ز معیــــــار معــــلّم بـــازار جهـــان، گــــرم بـــوَد گـــر زِ صـــنايــع ســودش بـــوَد از گــــرمــی بـــــــازار معــــلّم آنـانكــه رســـيدنـــد بــه ســرمنـــزل مقصــود بُـد رهبــــرشــان مكـتــب غمخـــــوار معــــلّم از قـــلزم عـــرفـــان و ادب صــید تــوان کـرد صـــدهـا صـــدفِ گـــوهــــر شهــــوار معــــلّم در ميـكـــــده‌ی عشــق ، خمــــــاران محـبّــت مَــسـتـــنـد زِ جــــــام مــیِ خمّـــــــار معــــلّم شـوقـی كه بــوَد در دل اطفــــال به تحصــيل هســت از اثـــــــــر الفــتِ بـســــيـارِ معـــــلّم کـــودک نِگــَــرد مِهــــر پــــدر ، رأفــت مــــادر در نـقــش پــــدرگــــونــه‌ی رخســـــار معــــلّم خـوابِ خـوش مـــام و پـــدر طفـــل نـوآمــوز بـــاشــد همـــه از ديــــــده‌ی بيـــــدار معــــلّم بـا دیــو جهـــالـت به نبـــرد است شـب و روز افــــرشـــته‌ی پنـــــدار خــــــردبــــار معـــــلّم مــــرّيــــخ سـلـحشـــور ، زِ پيكـــــار بمــــانــد بيـــند چو دمــی عــرصـــه‌ی پيكــــار معــــلّم بنگـــــر هنـــــری اسلحـــــه‌ی رزم و نبــــردش شمـشــير ، زبــــان و قــــلم ، ابــــــزار معــــلّم شـايسـته بوَد بنــدگــی‌اش گرچـه يکی حـرف تعلـيـــــم بگيـــــرد كســی از كــــــــار معــــلّم "مَـــن عَلَّمَنــی حَــــرفـــاً" در شـــأن وی آمـــد "قَــــد صَـــیّرَنـــی عَبـــــداً" مقــــــدار معــــلّم در كــــام معـــلّم چو "عــلی" ريخـت زرِ نـــاب يعـنـی كـــه چنـــين اسـت ، ســــزاوار معــــلّم آوخ کـــه کسـی نیسـت بـه بــــازار فضـــایــل دلبـــاختـــه‌ی فضـــل و خـــــریـــــدار معــــلّم دردا اسفـــا بـا همــــه غمخـــواری و خــدمـت یـک تــــن نبــــوَد ، خـــــادم دربــــــار معــــلّم دشــواری هـــــر مســـألــه، آســـان كنــد امـّــا آســــان نشــــود مطـــلـب دشــــــوار معـــــلّم بـر فقــــر کنــد فخــــر و ببـــالـد به قنـــاعـت زیـــــرا طمــــــع و آز ، بــــوَد عـــــــار معــــلّم افسوس کــه هـر روز معـــلّم ز غــــم و رنـــج گــــردیـــده مبــــدّل بــه شــب تــــار معـــــلّم پـــرورده هــــزاران گـل و جــز خــــار نبـیــند پــــاداش عمــــل ، پنجــــه‌ی گلکــــار معــــلّم صــدهــا گــــرهْ از کــار کسان بـــــاز کنـد لیک یـک تـــن نگشـــایــد گـــــرهْ از کـــــار معــــلّم چون شمع كه می‌سوزد و نورافكن جمع است بيـن! سـوزش و جـــان دادن و ايثــــار معـــلّم چون سـنگ صــبور است معـــلّم كه خــداوند پــــاداش دهــــــد ، بــــر دلِ صــــبّار معـــــلّم گـر (شمس قمی) را به جهــان هست فروغـی روشـــن بــــوَد از پــــرتــــوِ پنـــــدار معـــــلّم شادرو‌ان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi

«مَن عَلَّمَنی حَرفاً فَقَد صَيَّرَنی عَبداً» #مقــــام_معــــلّم ای معلم! جان فدای همت شایان تو جان فدای همت و آن صبر بی پایان تو نام زیبایت بوَد جان‌بخش و نغز و دلربا برترین عنوان این کشور بوَد عنوان تو این‌ مباهات تو بس باشد که از بخت رفیع صاحب این نام و این عنوان با سلطان تو روح می‌بخشد به تن انفاس تو عیسی‌صفت جان‌فزا باشد نوای دانش و عرفان تو غنچه‌های گلشنت را هیچگه نبوَد خزان هر سحرگه چونکه بینند آن رخ خندان تو نونهالان تواند آرایش باغ جهان حکمت و دانش بوَد محصول باغستان تو نخبه‌ی تاریخ و ارباب کمال‌اند این گروه کاین‌زمان خوانیم‌شان اطفال ابجدخوان تو باشدت چون خاتم علم ای سلیمان خرد دیو جهل و گمرهی بگریزد از میدان تو شمع دانش بر فروزان بهر یعقوب وطن تا که یوسف بازگردد جانب کنعان تو هیچ عزمی نیست عالی‌تر ز عزم راسخت هیچ ایمان نیست محکم پایه چون ایمان تو درس اخلاق تو باشد لوحه‌ی خلق جهان هر معمایی مبرهن گردد از برهان تو چونکه چوگان قلم را در کف قدرت نهی زهره چون گویی بیفتد در خم چوگان تو دایماً باشد سخن از عفو و از بخشایشت نقل هر محفل بوَد شیرینی احسان تو درّ و گوهر را رباید دزد بد اندیش دهر لیک نتواند رباید گوهر رخشان تو گر شناسی قدر خود، از معجز علم و عمل ثابت و سیار گردد تابع فرمان تو رشته‌ی پیمان بسی شد پاره و پایان نیافت آنکه پایان یافت باشد رشته‌ی پیمان تو میخورم افسوس و غم کز کثرت جور و ستم قدر دانش را نداند دشمن نادان تو نیست یک تن تا به حکم عدل و انصاف و وداد خاتمت بخشد بدین اوضاع بی سامان تو نیست موسایی درین کشور که از روی صفا وارهاند از میان تیه ِ ذلت ، جان تو گر کسی را گوش اسقای سخن نبوَد چه باک سامع الاصوات باشد خالق سبحان تو غم مخور (شمسا) که روز وصل هم خواهد رسید صبر باید تا سرآید این شب هجران تو شادروان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi برگرفته از روزنامه استوار قم ـ 1337

(سعی و عمل) چرخ قضا و قدر ، همت والای ماست گردش دور فلک ، عکس تمنای ماست گنبد مینا اگر جام‌ میِ حکمت است نقش ضمیرش عیان در دل مینای ماست دایره ی ارض اگر بر تو و من شد محیط نقطه ی تکوین آن ، رد کف پای ماست گر که نبوَد این جهان ، مقتضی حال ما گردش آن از چه رو عین تقاضای ماست؟ دست قضا، پای چرخ، چشم فلک، گوش عرش عاریت وَهم و جهل از پی اغوای ماست ترک جهان کافری‌ست ترک هوا بایدت ورنه به حکم ازل مُلک جهان جای ماست موسیِ عمران اگر ، معجز بیضا نمود مشعل دین و خرد خود ید بیضای ماست فتوی دونان بوَد روزی هر روزه مفت سعی و عمل روز و شب حاصل فتوای ماست (شمس قمی) غیر جهد بهره ز دنیا مخواه بلکه کلید جنان ، دست توانای ماست شادروان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi