#پارت_143 #به_همین_سادگی -حالا چه شکلی هست؟ -کیکه دیگه، قراره چه شکلی باشه؟ -منظورم اینه که شکل قلبِ سادهست یا قلب تیر خورده؟ -خودت رو مسخره کن، کیکم گرده و ساده. -از بس بیسلیقه‌ای. -همون تو که ته سلیقه‌ای بسه. -راستی چی خریدی برای داداشم؟ -از اسرار مگوئه فضول خانوم. -خب حالا ،کادوی من مطمئناً از تو بهتره. -آها اونوقت شما چی خریدی؟ صداش رو مسخره کرد. -یه دست سرویس آچار که همهش از طلاست، چشمت درآد. خندیدم که حرصی گفت: -الان که زنگ زدم به امیرعلی و تولدش رو تبریک گفتم و سوپرایز کردنت که رفت روی هوا، اون وقت دیگه به من نمیگی از اسرار مگو. -خب خب، لوس نشی خودشیرینیت گل کنه جدی جدی بهش زنگ بزنی! بدجنس گفت: -قول نمیدم، سعی میکنم. -مواظب باش سعیت نتیجه بده. عطر کیکم تو آشپزخونه پیچید و من از تو شیشه‌ی فر نگاهش کردم که داشت پف میکرد. -الو مردی اون ور خط؟ -خیلی بی‌ادبی عطیه، نخیر بفرمایید. -هیچی کاری نداشتم، کاری نداری تو؟ –آدم نمیشی تو، نخیر امری نیست. -بچه پررو، باز روت زیاد شده. برو به کیک پختنت برس، حیفه من که دارم از پشت تلفن بهت روحیه میدم کیک آشغالی نپزی. -نخواستم روحیه بدی، برو سر درست. ✍🏻میم. علی زاده #ادامه_دارد