🌱 این مداحی... امان از دلِ پدرهای بی‌پسر شده... امان امان... .

. ولی دلمون خیلی تنگ شده براتون آقای رئیس‌جمهور... .

هِی به ما نگید چرا به رئیسی گفتید آغوشِ امام رضا جان حلالت و از این حرفا... امام رضا جان همه‌ی بند و بساط ولادتش رو گذاشته کنار، برای پذیرایی از تشییع کننده‌های آقای رئیسی اونوقت به ما خرده می‌گیرید که چرا گفتیم خادم‌الرضا و دست گذاشتیم روی نشانه‌ها؟ نشونه از این بالاتر که همه‌ی موکب‌ها و ایستگاه‌های صلواتیِ ولادت موند واسه روز تشییعِ رئیسی؟ این اگه تدارکِ امام رضا جان برای به آغوش کشیدنِ خادمش نیست، پس چیه؟ بله آقای رئیسی آغوشِ گرمِ امام رضا جان حلالت مَرد! ✍ملیحه سادات مهدوی https://eitaa.com/joinchat/3329950063C640e43cb5a

. من از همه‌ی عزیزانی که از دیروز تا الان با ارسال پیام‌هاشون نشون دادن که با هم هم‌دردیم و در غم از دست دادن خادم جمهور شریک غمیم، ممنونم. از همه‌ی اونهایی هم که با ما همدرد نبودند و بی سر و صدا کانال رو ترک کردند ممنونم. اما نمی‌دونم چی بگم به اونهایی که وسط اشک و آهِ ما طعنه می‌زنند و هیچ نمی‌فهمند که اگه با یه داغدیده همدرد نیستن لااقل بهش کنایه نزنند... .

من خیال می‌کنم در پیدا شدنِ این انگشترها سِرّی هست! انگار بعد از آن انگشتری که توی گودال گم شد و زینب هر چه که گشت پیدایش نکرد و آخرش هم دلواپس و چشم به راه از گودال بیرون رفت، انگشترهای تمامِ شهیدهای عالَم شرمنده‌ی زینب شدند و پیشِ خودشان عهد بستند بعد از هر شهیدی اولین چیزی باشند که پیدا می‌شوند! انگار انگشترها می‌خواهند هر طور که هست از خجالت زینب دربیایند، هر جور شده کمی از بارِ دلواپسی‌اش بردارند! بعد از آن انگشتری که بین گرد و غبارِ بلند شده‌ وسطِ گودی قتلگاه به غارت رفت، و دلِ زینب برای همیشه پیشش ماند، انگشترها با خودشان قرار کردند حتی اگر شهیدشان سوخت و پیکری نداشت، آنها بمانند و وسط قتلگاه پیدا شوند، اینجوری شاید دنیا کمی از خجالت زینب درآمد... ✍ملیحه سادات مهدوی فیلم: انگشتر شهید جمهور. حتما یادتونه انگشتر سردار هم پیدا شد. هر دو پیکرهاشون سوخت ولی انگشترهاشون موند! تقدیم به روح بلند سردار عزیزمون و شهیدجمهور نازنینمون #صلوات https://eitaa.com/joinchat/3329950063C640e43cb5a ❌ با احترام به جهت رعایت حق مولف نشر مطالب بدون نام نویسنده و لینک کانال جایز نیست🙏🌱

دو تا چیز اختصاصی برای بِرَندِ مهدوی‌ست! یکی لفظِ جان و دیگری قلب سبز 💚 این فقط منم که توی نوشته‌هایم آدمها، رخدادها، کتابها، فیلم‌ها و حتی جاهایی را که دوست دارم پشت‌بند اسمشان "جان" می‌آورم! از امام خمینی جان گرفته تا امام رضا جان، از غدیر جان گرفته تا خلیج فارس جان، از مامان جان گرفته تا قیدار جان که کتاب محبوبم است... همه‌ی عزیزهای دلم کنار اسمشان یک جان دارند و خب این اختصاصیِ من است، توی نوشته‌ی دیگران ندیده‌ام، شاید باشد ولی من ندیده‌ام... قلبِ سبز هم که قلبِ اختصاصیِ من است، برای همه‌ی این جان‌های عزیزم، برای چسباندن جلوی نام امیرالمؤمنین برای نشاندن بغلِ الحمدلله رب العالمین برای ابراز عشق و علاقه‌ی خودم نسبت به ایران و هر که و هر چه که دوست‌تر دارم... قلب سبز را الکی خرج کسی نمی‌کنم... یک وقت اگر قلب سبز برایتان فرستادم یا دستم اشتباهی خورده یا اینکه راستی راستی خیلی عزیزِ دلید که لایق دریافت نشانِ اختصاصیِ عشقِ مهدوی شده‌اید😅 خلاصه که جان و قلب سبز هر جا دیدید اقتباس از نوشته‌های من است، حواستان باشد کسی نوشته‌های من را بی نام خودم نشر نداده باشد که هیچ جوره رضا نیستم! و خدا شاهد است که دوست ندارم هی چپ و راست این تذکر را بدهم که شما را به هر دین و آئینی که دارید قسم، نوشته‌های نویسنده‌ها را برندارید و اسمشان را پاک کنید و همه جا پخش و پلا کنید ولی خب چه می‌شود کرد مجبورمان می‌کنند، خاصه این گردانندگانِ اَبَرکانال‌های ایتا🤦‍♀ به خدای مسیحیان و یهودیان و مسلمانان قسم که این کار اسمش دزدی است! حالا به هر آئینی که هستید اگر دزدی خلاف آئین شماست، با سرمایه‌ی ما نویسنده‌ها این کار را نکنید، ما واقعا داریم زحمت می‌کشیم. زحمت اگر ندارد، خودتان یک خط شبیه ما بنویسید! بسم الله، این گوی و این هم میدان.... . ما می‌نویسیم و پولش را دیگران به جیب می‌زنند... هیع... . . ماچ به کله‌ی هر کس که رعایت حق مؤلف سرش می‌شود... https://eitaa.com/joinchat/3329950063C640e43cb5a

با پونه درددل می‌کردم، سرریزش شد این نوشته‌... دیدم حالا که گلایه کردم از سارقانِ کلمه و فکر و خلاقیت، خوبه که تشکر هم بکنم از همه‌ی شما مخاطبهای عزیزم که قدر نوشته‌ها رو می‌دونید، منت می‌ذارید، می‌خونید و با حفظ نام نشر می‌دید، حتی اگه قراره توی یه گروه خانوادگی یا دوستانه بذارید.... متشکرم رفقا .‌

نویسنده متن و اجرا: ملیحه سادات مهدوی با تشکر از سیده فائزه موسویِ عزیزم❤️ بنظرتون چطوره بعضی نوشته‌هام رو با صدای خودم بشنوید؟ لطفا نظرتون رو اینجا بهمون بگید.

. با خودم قرار کرده بودم یک روضه برای اباعبدالله بنویسم و برای هدیه‌ی ولادت، پیش‌کش کنم خدمت امام رضا جانم... آخر امام رضا جان خودش از بانیانِ اصلیِ روضه‌هاست. این امام رضا بود که دامن دِعبل را با سکه‌های طلاکوب پر کرد، تنها برای اینکه یک قصیده در رثای حسین خوانده بود و اینجوری خواست شاعرها و سخنورها و نویسنده‌ها را ترغیب کند به خواندن و گفتن و نوشتن از حسین... و این امام رضا بود که با حدیثِ " إِنْ كُنْتَ بَاكِياً لِشَيْ‏ءٍ فَابْكِ لِلْحُسَيْنِ" به اشکها جهت داد و روضه‌ها را جان بخشید. چند روز پیش از ولادت، توی حرم بودم که سودای نوشتن به سرم افتاد. وضو گرفتم و نشستم مقابل ضریح، اول آمدم شعرِ دِعبل را بخوانم ببینم این آقا اصلا چی سروده که امام رضا جان اینطوری تحویلش گرفته، ولی آن جلو جلوها گوشی آنتن نمی‌داد و نمی‌شد شعر دعبل را از گوگل دربیاورم، آمدم بیرون، سمتِ گوهرشاد، آنجا نشستم و شعر دعبل را خواندم، توی خیالات خودم بودم که حالا دست روی کدام مطلب بگذارم و نوشته‌ام را چطوری و چه شکلی خَلق کنم که تلفن زنگ خورد و آدمِ آن طرفِ تلفن دو ساعتی حرف زد و درددل کرد و از گرفتاریش گفت و زمان رفت و باز هم روزی‌ام نشد که بنویسم! بعد از آن روز هم هر بار آمدم سراغ نوشتن باز یک چیزی شد و قسمت نشد که روضه‌خوان شوم، آخرش هم که بالگرد سوخت و بساطِ سور و ساط ما را جمع کرد و اصلا نشد برای ولادت چیزی بنویسم.... الان اما می‌خواهم بنویسم، برای اباعبدالله، تقدیم به امام رضا جانم و به نیابت از شهیدجمهور و همراهانِ شهیدش... روضه‌ای که قرار بود بنویسم از اول هم سهمِ آقای رئیسی بود و گرنه سابقه نداشته من برای نوشتن اینهمه معطل شوم و هِی رزقِ نوشتنم عقب بیفتد! چند خط روضه می‌نویسم باذن الله و باذن حضرت زهرا، تقدیم به پیشگاه ضامن الغزال به نیابت از غزالِ تیزپای دشتِ خدمت، آقای سید ابراهیمِ مظلوم و مظلوم و مظلوم... . ادامه در مطلب بعدی... . https://eitaa.com/joinchat/3329950063C640e43cb5a

ادامه از مطلب قبل چون قرار کردم ثوابِ روضه را بدهم به روح کسی که بدجوری داغش را روی دلمان گذاشت، پس باید روضه را از آنجاهایی بنویسم که بدجوری داغش روی دل اباعبدالله نشست! مثلا روضه‌ی جوانش که آنطور رفت و آنجور قلب پدر را سوزاند، جوری که مقتل‌ها نوشته‌اند حتی لشکر یزید از ضجه‌های اباعبدالله به گریه افتاد... یا مثلا روضه‌ی برادرش عباس که وقتی ابی‌عبدالله خودش را رساند کنار علقمه، روی زانو افتاد و با صدای بلند، جلوی چشم همه شروع کرد به گریه کردن... یا مثلا روضه‌ی اصغر که بابا را بیچاره کرد و برای بابا راهِ پس و پیش نگذاشت و اباعبدالله با طفلِ پاره‌حنجرِ روی دستش هی یک قدم رفت سمت خیمه و دو قدم برگشت عقب... یا حتی روضه‌ی قاسم که عمو بالای سرش قسم جلاله خورد که اینجور دست و پا زدنِ قاسم دارد او را هم می‌کُشد... اصلا قصه‌ی کربلا یکجوری‌‌ست که دست روی هر جایش که بگذاری جگرت می‌سوزد و داغ روی داغ می‌گذارد. ولی من قرار کردم دست روی روضه‌ای بگذارم که توی دلش یک چیزی داشته باشد که مناسبِ مجلسِ شهیدجمهورمان باشد! خب فکر کردم و دیدم دل‌های ما بیشتر از همه برای خاطر غریبی و مظلومیتش خون است، برای اینکه درست نشناختیمش، برای اینکه آماج اتهام‌ها و تمسخرها بود، برای اینکه مظلومِ بی‌گناه بود... این ماجرا یک روضه‌ی اختصاصی دارد، یک داغی که روی قلب اباعبدالله گذاشتند و آتشش تا عمق جانش را سوزاند... ابی‌عبدالله آمد وسط میدان، اسم و رسم خودش را گفت، یک دور از اول شناسنامه‌اش را رو کرد، بعدش پرسید مگر مرا نمی‌شناسید؟ مگر فلان صحبت جَدّم را درباره‌ی من نشنیدید؟ مگر نمی‌دانید مادر من چه کسی بود؟ مگر مرا روی شانه‌های پیغمبر ندیده بودید؟ اینها و دهها مگرِ دیگر را پشت هم پرسید و لشگر همه را با آری پاسخ داد... بعد از همه‌ی این سوالها و آری گرفتنها با هزار اندوه پرسید پس چرا سَرِ کُشتنم دارید؟ و جوابی که لشگر داد همان چیزی بود که با شنیدنش تا عمق جان اباعبدالله سوخت، خاکستر شد، فروریخت و داغ گذاشت روی جان و دلش! ابی‌عبدالله پرسید با اینهمه، پس چرا؟ لشکر یک مرتبه نعره برآورد: برای خاطرِ علی! آنها علی را نشناخته بودند، تصویری که از علی داشتند بازتاب رسانه‌های بنی‌امیه بود و کینه‌های عهدِ جاهلی، تبلیغات دشمن، علی را جای جلاد جا زده بود و آنها را کشانده بود وسط میدان، تا حالا نعره بزنند تو را می‌کُشیم برای آنکه پدرت علی‌ست... مثل یک تخته سنگ که پرت شده باشد سمت یک آینه‌ی نازکِ صاف، نعره‌ی لشکر پرت شد وسطِ سینه‌ی ابی‌عبدالله... هیچ کس نمی‌داند این حرف با قلب حسین چه کرد؟ وسطِ هلهله و هیاهوی لشکر، بین چکاچکِ شمشیرها، کسی صدای شکستنِ قلب حسین را نشنید! مقتل‌نویس‌ها از عددِ جای شمشیرها و نیزه‌ها روی بدن اباعبدالله نوشته‌اند اما هیچ کسی از جراحتی که این حرف روی سینه‌اش گذاشت چیزی نگفته... اینجا حسین برای غربت و مظلومیت پدرش سوخته، شکسته، فروریخته و داغی دیده که شبیه هیچ کدام از داغهای روی دلش نبوده! مظلوم واقع شدن و به ناحق متهم شدن، از همه‌ی داغها سنگین‌تر است... حسین اینجا دلش برای پدر بدجوری سوخته و لابد اشک حلقه زده میان دو دیده‌اش، و شبیه پیغمبر چند بار زیر لب گفته: فدایت شوم ای غریب، ای مظلوم، ای علی... کاش بین روضه‌های مرسوم، بین صحبت از جراحتهای تن، روضه‌ی زخمِ دل هم باب بود! کاش یک صاحب نفسی روضه‌ی پاره پاره شدنِ دل را هم کنار روضه‌های پاره شدنِ تن می‌خواند و به ما می‌گفت که قلبِ ابی‌عبدالله چطور شرحه‌شرحه شد در برابرِ این اتهام... کاش یک نفر اول ما را برای این احوالِ حسین می‌گِریاند و بعد از غربتِ علی می‌خواند... کاش یکی می‌گفت در آن ساعت که نعره از پی نعره بلند شد و نامِ علی با هزار کینه و عقده از دهان نحس لشکر بیرون آمد چه بر ابی‌عبدالله گذشت... متهم شدن به چیزی که نیستی، در جان شعله می‌زند و دل را به آتش می‌کشد... به خدا قسم که جراحتِ کلمات از جراحت خنجرها عمیق‌تر است... اینها حسین را بیشتر از آنکه به ضرب شمشیر و نیزه بکشند با خنجرِ کلمات و اتهام‌ها کشتند... اینجای ماجرا روضه‌ی اختصاصیِ بهشتی‌ها و رئیسی‌هاست، غریب‌های مظلومِ به ناحق متهم... اینها را خودِ اباعبدالله می‌‌فهمد و دیگر هیچ کس... آه حسین... ✍ملیحه سادات مهدوی این روضه پیش‌کش است به محضر امام رضا جانم و اجر و ثوابی برایش اگر هست تقدیم به روح شهیدجمهور عزیزمان و همراهان گرامی‌اش که با اینطور پرکشیدن بدجوری داغشان را روی دلمان گذاشتند... https://eitaa.com/joinchat/3329950063C640e43cb5a ❌ با احترام به جهت رعایت حق مولف نشر مطالب بدون نام نویسنده و لینک کانال جایز نیست🙏🌱 روی آبی‌ها بزنید تا روضه‌ها را ببینید... .

اگه قرار بود آیه ۹۶ سوره مریم رو با یه عکس تفسیر کنم اگه قرار بود تمام معنا و مفهوم این آیه رو به نمایش بذارم اگه قرار بود یه عکس بگیرم دستم و به آدما بگم به این عکس نگاه کنید، این یه آیه از قرآنه اون عکس حتما همین تصویر از تشییعِ شهیدجمهور بود این جمعیت، این عظمت، این هیبت چیزی نیست جز تفسیرِ روشنِ مِهری که خدا برای خوبانِ عالَم در دلها میندازه: إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا/مریم۹۶ درباره‌ی این آیه، اینجا توضیح کوتاهی دادم. ✍ملیحه سادات مهدوی شراب و ابریشم https://eitaa.com/joinchat/3329950063C640e43cb5a

. پس چرا هر چی میگذره غصه‌دارتر میشیم؟ مگه قرار نبود داغ فروکش کنه؟ .