💎یک روزهایی می آیند که از گفتنِ «خسته شدم » هم خسته می شویم! یاد میگیریم که هیچکس در این دنیا نمی تواند برای خستگی ما کاری کند . هیچ کس نمی تواند برای معشوقه ی از دست رفته ی مان، شناسنامه ی المثنی گم شده یمان توی سفر حقوق دو ماه عقب افتاده مان استاد بداخلاقی که دو ترم متوالی حالمان را می گیرد دندان های خراب عصب کشی نشده و برای اینکه نوبت های دکترمان را همیشه آدم هایی با اسکناس های بیشتر مال خودشان کرده اند کاری کند یک روزهایی می آیند که از گفتنِ خسته شدم هم خسته می شویم! سعی میکنیم از آب پرتقال های خنکی که مامان دستمان می دهد لذت ببریم از اینکه امروز ، گل های شمعدانی گل داده اند از بوی خوب مایع لباسشویی روی آستین پیراهنمان از نخ کردن سوزن مادر بزرگ و شنیدن قربان صدقه ها با لهجه ی شیرینش از دیدن اینکه بابا، وسط آن افسردگی لعنتی با گل زدن تیم مورد علاقه اش سر کیف می آید ... دیگر از نق زدن خسته می شویم و از صدای خنده ی بچه ها موقع سرسره بازی، هوا کردنِ بادکنکشان یا خریدن پشمک های هم قد خودشان توی شهر بازی چشم هایمان می خندند یک روز از گفتنِ آن همه خسته شدم خسته می شویم! و سعی می کنیم حالمان را به حادثه ها، بهانه ها و لحظه های خوب گره بزنیم یک روز ، از آن همه خسته بودن ها خسته می شویم و این خستگی! چه قدر خوب است... و این خستگی،چه قدر می چسبد ... #الهه_سادات_موسوى 📚داستانڪ📚 ༺📚‌‌‌════‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌══‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌══‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ @dastanakk

💎اگر نمى‌دانيد مى‌خواهيد با زندگيتان چه بكنيد، احساس گناه نكنيد. جالب‌ترين آدم‌هايى كه در زندگى‌ام شناختم، در ٢٢ سالگى نمى‌دانستند مى‌خواهند با زندگيشان چه كنند. برخى از جالب‌ترين ٤٠ ساله‌هايى هم كه مى‌شناسم هنوز نمى‌دانند. ممكن است ازدواج كنيد، ممكن است نكنيد. ممكن است صاحب فرزند شويد، ممكن است نشويد. ممكن است در چهل سالگى طلاق بگيريد، احتمال هم دارد كه در هشتاد و پنجمين سالگرد ازدواجتان رقصكى هم بكنيد. هرچه می‌كنيد، نه زياد به خودتان بگيريد، نه زياد خودتان را سرزنش كنيد. انتخاب‌هاى شما بر پايه‌ى ٥٠ درصد بوده، همانطور كه براى همه بوده است. #كورت_ونه_گات 📚داستانڪ📚 ༺📚‌‌‌════‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌══‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌══‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ @dastanakk

💎خب خیلی‌ها دارند به رفتن فکر می‌کنند. آن‌هایی که لاتاری ثبت‌نام نکرده‌اند، دارند مقاله‌هایشان را ترجمه می‌کنند و مدارکشان را آزاد می‌کنند تا راهشان بازتر شود. آن‌هایی هم که این دو کار را نکرده‌اند، دارند آلمانی یا انگلیسی یا فرانسوی می‌خوانند که بروند. راستش؛ رفتن و نفس کشیدن در غربت خیلی بهتر است از ماندن و دق کردن توی خاکِ اجدادی. خندیدن توی غربت خیلی بهتر است از اشک ریختن به زبانِ مادری. قبول نداری؟ حالا هرچقدر هم دلت برای رفقا و جمع‌های ایرانی‌طور تنگ بشود و هرچقدر هم که غذا‌های ایرانی لذیذ باشند برایت. گاهی وقت‌ها جوری می‌شود که حاضری همه‌شان را ببخشی و فقط بروی. انگاری شده‌ای شبیه به جذامیان توی شهرِ سالم‌ها. هی زور می‌زنی خودت را مخفی کنی و دور باشی و دیده نشوی. می‌خواهی بروی و اصلن برایت مهم نیست که چجوری باید رفت و کجا باید رفت حتی. «رفتن فعل خوبی نیست؛ حتی برای پرنده‌ای که روی شاخه‌ی درخت نشسته و چیزی از ادبیات نمی‌فهمد»؛ اما بعضی وقت‌ها ادبیات هم برایت بی‌اهمیت می‌شود و می‌خواهی خودت، گذشته‌ات، همه چیزت را بگذاری و بروی به جایی که غذاهای آماده‌ی بدمزه بخوری و به لهجه‌ی بیگانه بخندی و دلت برای قورمه‌سبزی تنگ بشود. می‌بینی؟ به جایی می‌رسی که حاضری این‌ها را به جان بخری و سوار هواپيما شوی. این را یکجا یادداشت کن: لبخند به زبانِ بیگانه خیلی بهتر است از گریه به زبانِ مادری. ✍#کامل_غلامی 📚داستانڪ📚 ༺📚‌‌‌════‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌══‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌══‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ @dastanakk

داستان کوتاه " بستنی" نوشته‌ی : شاهین بهرامی 💎 کمی از ظهر گذشته بود که پسر جوانی همراه با دو دختر نوجوان وارد محوطه‌ی بستنی فروشی شدند. هر سه لباس‌‌های عجیبی که جلب توجه می‌کرد پوشیده بودن، شلوار پسر که چیزی نمانده بود از پایش بیفتد و دختران هم با آرایشی غلیظ و کلاه لبه دار و بلوز و مانتویی تنگ و شلوار زاپ دار، پشت پسرک لِخ لِخ کنان راه می‌‌رفتند. بعد از سفارش بستنی به سمت میزی سه نفره که سایبان داشت و زیر درختی بزرگ قرار گرفته بود می‌روند. اما پشت میز و روی یکی از صندلی‌ها پیرمردی نشسته که کلاه آفتاب گیرش را تا روی ابروهایش پایین کشیده و سخت مشغول مطالعه روزنامه است. پسر در حالی که سیگار می‌کشد به بالای سر پیرمرد می‌رسد و بی مقدمه می‌گوید: -هووی عمو پاشو برو اون رو ما سه تا اینجا بشینیم! پیرمرد بدون آن که کوچکترین حرکتی بکند و انگار اصلا چیزی نشنیده، ساکت بر جای خود باقی می‌ماند. پسر اما کمی جاخورده و جلوی دخترها احساس خجالت می‌کند به همین خاطر این بار با عصبانیت و در حالی که شانه های پیرمرد را تکان می‌دهد می‌گوید: اوهوی عمو با تواما با دیوار که حرف نمیزنم، اینجا جای همیشگی ماست، پاشو برو اونور بشین. پیرمرد این بار کمی لبه‌ی کلاهش را بالا می‌دهد و از پشت عینک طبی‌اش نگاه ملتمسانه‌ای به پسرک می‌کند و می‌گوید: نمیشه همینجا بشینم؟ من پام درد میکنه نمی تونم... پسر سیگارش را به زیرپایش می‌اندازد و به میان حرف پیرمرد می‌دود و می‌گوید: نه نمیشه، پاشو یالا... و بعد یقه‌ای پیرمرد را می‌گیرد تا او را کشان کشان از جا بلند کند. درست در همان لحظه پیرمرد که قد بلندی نیز دارد از جا بر‌می‌خیزد و با دست چپش ضربه‌ی مشت سنگینی به صورت پسر می‌زند به طوری که او با همان یک ضربه کف خیابان پهن می‌شود و خون از لب و بینی‌اش جاری می‌شود. دخترها که از عکس العمل سریع و برق‌آسای پیرمرد شوکه شده بودن جیغ بلندی می‌کشند و چند قدم به عقب می‌روند. پیرمرد که حالا کاملا قد راست کرده درست بالای سر پسر می‌ایستد و می‌گوید: این مشت رو واسه این نزدم که بلد نیستی به بزرگترت احترام بذاری واسه اینم نزدم که منو داشتی میکشیدی و هول میدادی به خاطر اینم نزدم که داشتی بغل دست من سیگار می‌کشیدی فقط واسه این زدم که درخواستت رو مودبانه و مثل آدم نگفتی باید این مشت رو میخوردی تا حساب کار دستت بیاد که چطوری باید با مردم حرف بزنی. مردم غلام زر خرید تو نیستن گُل پسر. یه زنجیر انداختی دور گردنتو چند تا خال کوبی کردی فکر کردی رستم دستانی؟ بقول خودت اوهوی، میدونی من کی‌ام؟ بچه جون من سن تو بودم تو بوکس قهرمان آسیا شدم. اگه تو دو تا دختر رنگ کرده دنبال خودت راه انداختی هوا برت نداره ، من ده تا خانم درست و حسابی عاشقم بودن و تازه خانم جمیله سر هر میزی بودم برام می‌رقصید. در این لحظه پيرمرد با چهره‌ای عبوس و جدی نگاه نافذی به دختران می‌اندازد و می‌گوید: - جمعش کنید این شازده رو از کف خیابون، آفتاب واسه پوستش ضرر داره یکی از دختران به سمت پسر که از درد به خود می‌پیچد می‌رود و بازوی او را می‌گیرد و سعی می‌کند او را بلند کند ولی پسر بی‌حال نای تکان خوردن ندارد و دختر پس از کمی تلاش دست او را ول می‌کند و به دوستش می‌گوید: بیا بریم شیوا، این تن لش بی بخار رو ولش. بریم پیش سهیل اینا، اونا پارک چهاربانده هستن بریم اونجا دخترها می روند و پيرمرد هم در حالی که روزنامه اش را تا می‌کند، آنرا زیر بغلش می‌زند و از سمت مخالف راه می‌افتد. پسر اما همچنان از درد به خود می‌پیچد. پایان #شاهین_بهرامی 📚داستانڪ📚 ༺📚‌‌‌════‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌══‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌══‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ @dastanakk

📝 #روز_دانشجو🎓 نسل ما نسلی ست که درس خواند تا دانشجو شود... شنیده بودیم دانشجو شدن یعنی خوشبختی... ما درس خواندیم...کم یا زیاد ،گاهی با علاقه و گاهی به اجبار... خواندیم تا برای آن چهار ساعت پر استرس آماده شویم...چهار ساعتی که می توانست سرنوشت ما را تغییر دهد... غول بزرگ... کنکور... وارد یک دنیای جدید شدیم...آدم های جدید...تفکرات جدید...فکر و خیال های جدید. گاهی کنار درس خواندن عاشق شدیم و گاهی دلتنگ عزیزانمان...شب بیداری کشیدیم برای امتحان... دانشگاه مثل زندگی بالا و پائین زیاد داشت، گاهی کنار درس ها، آدم های زندگیمان را هم حذف و اضافه کردیم،گاهی به اجبار سر کلاسی نشستیم و گاهی مثل روزهای خوب زندگی، انقدر همه چیز عالی بود که دوست نداشتیم زمان بگذرد.گاهی درسی را فقط پاس می کردیم که تمام شود...مثل روزهایی که تحمل می کنیم تا فقط بگذرد. گاهی هم امتحان انقدر سخت می شد که به جواب نمی رسیدیم...مثل روزهای سخت زندگی که برای حل مشکلاتمان به جواب نمی رسیم... کم و زیاد...خوب و بد...بالا و پائین می گذرد... یک روز چشم هایمان را باز می کنیم و می بینیم همه چیز تمام شده... ما می مانیم و به یاد ماندنی ترین خاطرات زندگیمان 👤 #حسین_حائریان روز دانشجو بـر تمامی اهل ادب و علم و فرهنگ و هنـر بخصوص دانشجویان عزیـز مـبارک🌹 📚داستانڪ📚 ༺📚‌‌‌════‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌══‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌══‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ @dastanakk

‏گوسفندی که به حمایت شدن از طرف چوپان دلخوشه، سرنوشتی جز چاقوی قصاب در انتظارش نیست. متهم کیه؟ گوسفندی که اعتماد کرده؟ چوپانی که وظیفه‌شو انجام داده؟ یا قصابی که منافع خودش رو ترجیح داده؟ دنیا پر شده از گوسفندایی که عاشق قصاب میشن و قصابایی که شعار حمایت از حقوق گوسفندا سر میدن. 📚داستانڪ📚 ༺📚‌‌‌════‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌══‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌══‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ @dastanakk

💎ما دخترهای غمگین شانزده ساله ای بودیم که فکر میکردیم اگر میشد رنگ موهایمان را روشن کنیم ، تکلیفمان هم روشن می شد. ما ، با ماتیک های قایمکی و کابوس های یواشکی و آرزوهای دزدکی . ما و کارت پستال هایِ « سوختم خاکسترم را باد برد ، بهترین دوستم مرا از یاد برد» ... ما و شعرهای دوران مدرسه ، اولین دست نوشته هایی که توی دفتر ِ کوچک یادداشت می نوشتیم و مشاور دیوانه به خیال اینکه این یک نامه برای پسر مردم است از ما می دزدید . ما ، که تمام عمر ترسیدیم دختر بدی باشیم . ترسیدیم مقنعه هایمان چانه دار نباشد و چشم سفید باشیم . ما که توی کتاب هایمان فروغ نداشتیم ، چون فروغ میان بازوان یک مرد گناه کرده بود ، ما فقط یادگرفتیم مثل کبری تصمیم های خوب بگیریم ، و آن مرد ؛ هر که می خواهد باشد . مهم این است که داس دارد . ✍ #الهه_سادات_موسوی 📚داستانڪ📚 ༺📚‌‌‌════‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌══‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌══‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ @dastanakk

به خیال خودش، خودش را می‌کُشد و از دنیا رهایی می‌یابد، یا به اصطلاح آسوده می‌خوابد، اما کسی که نمی‌تواند در این دنیا زندگی کند، اگر به جای دیگر و بی‌انتهایی برود چگونه می‌تواند زندگی کند؟ اصلاً بخوابد؛ وقتی گل یا گل خشکیده‌ای در آب چشمه‌ای شسته می‌شود، بی‌شک در آب دریا غرق و در اقیانوس ناپدید می‌شود. پسرکی یا مردکی وسوسه و بعد رهایت کرد!؟ دخترکی یا زنی همین بلا را بر سرت آورد!؟ دوستت نداشت و یک عمر فریبت داد!؟ حقت را خوردند؟ زیر پا لهت کردند؟ تو را دریدند؟ از نظر خودت شکست خورده‌ای!؟ و...نه! تو گلی، پخته‌تر شدی و از خاکی!؟ آتش نیستی که با خاک خاموش شوی، هرچقدر تو را در آتش بگذارند، پخته‌تر می‌شوی، شسته نمی‌شوی و اگر بشکنی، حداقل لایه‌های شکسته‌ات تن درنده‌ای را می‌برد. آدمی اندیشه دارد، تا بتواند درست تصمیم بگیرد و تن به ذلت ندهد. خودکشی هم ذلت بزرگی‌ست.–تو آمده‌ای چون زندگی داری و زندگی داری چون توانایی داری که مشکلات را شکست دهی، نه خودت را بازنده‌ی مشکلات کنی–. #برشی_از_کتابِ: #اکنون #نشرِ: #ایجاز #نویسنده: #مصطفی_باقرزاده 📚داستانڪ📚 ༺📚‌‌‌════‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌══‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌══‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ @dastanakk

حالِ دلم شبیه بچه‌اییه که سر جلسه‌ی امتحان نوکِ مدادش شکسته و کسی تراشش رو بهش قرض نمی‌ده. حالِ دلم شبیه کارگریه که واسه‌ی یه قرون دو هزار مجبوره همه‌ی بددهنی‌های کارفرماش رو تحمل کنه. حالِ دلم شبیه مادر شهیدیه که حتی به دیدن یه پلاک و چهارتا استخونِ پسرش دل‌خوشه! حالِ دلم شبیه پیرمردیِ که بعدِ یه عمر کار کردن واسه بچه‌هاش و با خون و دل بزرگ کردن‌شون، گذاشتنش سالمندان و سال تا سال بهش سر نمی‌نزنن. حالِ دلم شبیه آدمیه که کل زندگیش مسیر اشتباهی رو رفته و وقتی به خودش اومده که دیر شده. حالِ دلم شبیه اعدامی‌اییه که خودش می‌دونه شب آخرشه و اما نمی‌خواد باور کنه. حالِ دلم خوب نیست، کاش با یه لبخند که فقط و فقط سهم من باشه، دل‌خوشم کنی به این زندگیِ کوفتی! #پریسان‌خاتون 📚داستانڪ📚 ༺📚‌‌‌════‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌══‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌══‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ @dastanakk

💎برای تو می‌نویسم دخترم، برای دختری که هنوز ندارم، برای دختری که در بیست و چند سال پیش گمش کردم، و برای تمام دخترانی که دوست دارم این نامه به دستشان برسد. می‌نویسم از زندگی، از عشق، از امید، از شادی و آزادی که زندگی همان موهای رها در دست باد است و پاهایی که در آب می‌زنی وقتی کنار رودی نشسته‌ای و دست‌هایی که در کودکی سمت آسمان می‌گرفتی تا ابرها را لمس کنی. که حواست باشد زندگی را و خیالات و رویاها و آرزوهایت را به حساب و کتاب زندگی نبازی و خودت را با متر و معیارهای مزخرف آدم‌ها اندازه نگیری. که هیچوقت دست دخترکوچولوی قلبت را رها نکنی و نروی گم بشوی لای جمعیت آدم بزرگ‌ها، همان آدم بزرگ‌ها که عصبی و بی‌رحم و افسرده‌اند، که لبخند یادشان رفته، که زندگی را بلد نیستند. دختر برای خودت زندگی کن. برقص و آواز بخوان. هرجور دوست داشتی لباس بپوش و هرکجا دلت خواست برو. فکر نکن که فقط با موی بلند و پیراهن چین دار صورتی زیبایی! تو هرجور خودت دوست داشته باشی و دلت بخواهد باشی، زیبا و جذاب و دلپذیری. نگذار بگویند چون دختری باید فلان جور باشی و فلان جور نباشی. همان جور باش که دلت می‌خواهد. منتظر عشق نمان. دنبال نیمه‌ی گمشده‌ات نگرد. خودت را دوست بدار و بگذار عشق به موقع به قلبت سر بزند و هروقت سر راهت سبز شد برو دستش را بگیر و بگو دوستش داری. اگر هم روزی از کنارت رفت، فکر نکن دنیا به آخر رسیده. به آینه نگاه کن و بدان تو هنوز خودت را داری. تو به دنیا نیامده‌ای که دختر کسی و خواهر کسی و همسر کسی و مادر کسی باشی. تو به دنیا آمده‌ای که خودت باشی و زندگی را زیر لب مزه مزه کنی و خودت انتخاب کنی که پرنده‌ی دلت در آسمان چه کسی پرواز کند. دخترم تو مال کسی نیستی جز خودت. اختیار تو دست هیچکسی نیست جز خودت. و اگر روزی به دنیای اطرافت نگاه کردی و دیدی زن‌ها عادت کرده‌اند جور دیگری زندگی کنند، بدان که مجبور نیستی تو هم مثل همه تسلیم شوی و همرنگ جماعت بشوی‌. تو می‌توانی ماهی سیاه کوچولویی باشی که یاغی است و راه دل خودش را می‌رود. دخترم تو یک بار فرصت زندگی داری پس نگذار آن را از دست‌ تو بگیرند و حرامش کنند. زندگی کن. خودت باش. و خودت را دوست بدار. و بدان که من هرجور که باشی تو را دوست دارم❤ #مانگ_میرزایی 📚داستانڪ📚 ༺📚‌‌‌════‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌══‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌══‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ @dastanakk

💎شیطون بازار به محمود گفتم این یکی خوبه ها .محمود به پراید رنگ و رو رفته که از در ورودی شیطون بازار آمده بود تو، نگاهی کرد و گفت بریم ببینیم. طرف ی کارمند با کفش هایی کهنه بود که سالم نگهشون داشته بود ، کت و شلوارش هم خیلی تمیز بود ولی معلوم بود خیلی کار کرده . یه جورایی به تنش بزرگ شده بود . ماشین از اول زیر پای خودش بوده . آفتاب رنگ ماشین رو عوض کرده بود. می گفت که اداره شون و خونشون پارکینگ نداشتن محله شون هم هیچوقت سایه نداشته. محمود دقیق داشت ماشین رو چک می کرد. به ترک های پیشانی و موهای ریخته طرف نگاه کردم آدم دقیقی بود . تلفنش زنگ زد، یه ارباب رجوع بود . شمارش رو داده بود که اگر مرخصی باشه کار مردم رو زمین نمونه. خوب با وجدان بود . جواب طرف رو داد و عینکش رو زد به چشمش . میخواست شماره رو ذخیره کنه. گفت خوندن پرونده‌ها چشم ضعیف کرده. محمود حسابی داشت زیر و روی ماشین رو معاینه می کرد. دو سه تا دلال اومدن سراغ ماشین. صاحب ماشین به دلالا گفت اگه این آقا نخواست با شما صحبت می کنم. تو صدای دلالا که هر کدوم یه عیب روی ماشین میذاشتن و محمود رو میخواستن منصرف کنن گفتم چرا میخوای بفروشی؟ گفت ماشین سالم خوبیه ولی دارم بازنشست میشم ، بعد یه بغض کوچیک کرد و ساکت شد . من دلیلشو نفهمیدم. به محمود گفتم همینو میخوام . با تعجب گفت پسر جان، ندیده و چک نکرده؟؟؟ گفتم فکر کنم موتور سالمه، توی ماشین هم سالمه ، سرویس هاش هم حتما انجام شده . به نظرم ایرادی نداره. یکم رنگ و روش رفته که یه دست میکشم روش درست میشه. گفت ؛ همه چی درسته ولی چه جوری فهمیدی ؟ گفتم خیلی از دارایی آدما وقتی خیلی زمان با یه آدم باشند اون ها هم شبیه صاحبش میشن. گفتم مثل سگ همسایه مون که دیگه کلاسش به خوردن آشغال غذا نمیخوره ، مثل میز مدیرمون که هی داره خوشگل تر و بزرگتر میشه و فضای اتاق و فقط الکی محدود میکنه . مثل خودکار قرمز معلم کلاس چهارم که همیشه بد خط بود. مثل خودکار قرمز معلم کلاس پنجم که همیشه خوش خط بود... مثل خودم که همیشه دور و برم پر از لباس های رنگ به رنگه . پر از گل های سروحال ، مثل ماشینم که حالا رنگ و روش هم مثل موتورش سالم سالمه و پشت آیینه ش یه قلب قرمز و روی داشبوردش یه ساعت دقیق همیشه حضور داره ...... ✏ #بابک_توجه 📚داستانڪ📚 ༺📚‌‌‌════‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌══‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌══‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ @dastanakk

💎هرروز و هرساعت ما توی صفحات مجازی با متن‌ها و ویدیوهایی روبرو میشیم که به طور شدیدا کلیشه‌ای تمام زن‌ها رو در یک قالب شبیه به هم جا میدن و افاضات میکنن که زن‌ها این طور هستن و آن طور نیستن و منظور یک زن از فلان حرف بیساره و با یک زن باید چطور رفتار کرد و چطور رفتار نکرد و از طرفی شبیه همین حرف‌ها درمورد مردها هم گفته میشه که اونم همینقدر غیرواقعیه! که البته این برنامه‌ی امروز و دیروز نیست و از گذشته این کلیشه‌ها توی فرهنگ ما بوده و تو جمع‌های مختلف مشابه همین حرفا همیشه به گوش میخورده و میخوره. یه روزی یه جایی هرکدوم ما باید جلوی بازنشر این کلیشه‌ها رو بگیریم و باورشون نکنیم و بگیم نه! اینطور نیست. همونطور که زن‌های سراسر دنیا از هر رنگ و نژاد و فرهنگی و با بدن‌ها و چهره‌ها و پوشش‌های متفاوت هستن و این تفاوت‌ها چیزی از زنانگی اون‌ها کم نمی‌کنه، از جهت شخصیت و خلق و خو هم هر زنی، درواقع هر انسانی شبیه خودشه و اشتباه‌ترین کار اینه که آدما رو از روی جنسیت روانشناسی کنیم و برچسب بزنیم و حتی بگیم اگر کسی اینطور نیست حتما زنانگی نداره!!! باید بدونیم و بپذیریم و به همه بگیم که هر زنی موی بلند دوست نداره و اگر موهاشو کوتاه کرد الزاما شکست عشقی نخورده!! که هر زنی طلا و جواهر دوست نداره! که همه زن‌ها با خرید کردن حالشون خوب نمیشه! که تمام زن‌ها موجودات فوق احساسی نیستن و این توقع خیلی بیجاییه که ما از همه زن‌ها داریم که خیلی گوگولی و رمانتیک باشن. چرا پذیرش این تفاوت‌ها مهمه؟ برای اینکه تو روابطمون آدما رو مجبور نکنیم که تو قالب خاصی بگنجن و اگر نگجیدن بهشون نگیم که تو زن نیستی تو مرد نیستی یا بقیه زن‌ها فلان جورن تو یکی این مدلی‌ای و باید فرق کنی!!! هرچقدر بیشتر از تفاوت‌ها حرف بزنیم و نشونشون بدیم به پذیرش بیشترش کمک میکنیم و این فشار و اجبارِ شبیه همه‌ی زن‌های دیگه بودن رو از روی زن‌ها برمیداریم. پس چرا این کارو نکنیم؟ 📚داستانڪ📚 ༺📚‌‌‌════‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌══‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌══‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ @dastanakk