‌‌ ⚖ عدالت علوی #احنف‌_بن‌_قیس می گوید : روزی بر #معاویه وارد شدم . به حدّی از غذاهای شیرین و ترش برایم آورد که مایه‌ی تعجّب فراوان من شد . سپس نوعی غذا برایم آورد که برایم ناآشنا بود . از او پرسیدم : این چیست؟ گفت : روده ی مرغابی است که آن را با مغز حیوان پر کرده‌اند و روغن پسته‌ی سرخ شده و شکر سفید بر روی آن ریخته شده است . دراین‌هنگام من شروع به گریه کردم. معاویه پرسید : چرا گریه می‌کنی ؟! گفتم : به یاد #علی_بن‌_ابی‌طالب علیه السلام افتادم. روزی نزد او بودم که وقت افطار فرا رسید . از من خواست تا نزد ایشان بمانم. سپس کیسه‌ای دربسته را آورد . گفتم : این چیست ؟ فرمود : قاووت جو! گفتم : آیا ترسیدی کسی از آن استفاده کند یا #بخل ورزیدی؟! امیرالمومنین علیه السلام فرمود : نه ! بلکه ترسیدم که حسن و حسین (علیها السلام) آن را با روغن بیامیزند . پرسیدم : آیا این کار حرام است؟ پاسخ داد : « لاَ، وَ لَكِنْ يَجِبُ عَلَى أَئِمَّةِ اَلْحَقِّ أَنْ يَقْتَدُوا بِالْقَسْمِ مِنْ ضَعَفَةِ اَلنَّاسِ كَيْلاَ يَطْغَى بِالْفَقِيرِ فَقْرُهُ» خیر ! بلکه #ائمه‌ی_حق (علیهم السلام) ، باید مانند مردم ضعیف - جامعه - زندگی کنند تا #فقر بر نیازمندان چیره نشود - و به آن ها فشار نیاورد - ». در این‌ هنگام معاویه گفت : از کسی یاد کردی که فضائلش غیر قابل انکار است . 🗂منبع : تفسیر برهان ، ج ۵ ، ص ۴۵ → @sheikh_kafi | شیخ احمد ڪـافی