بسم الله الرحمن الرحیم🌹🌹🌹 #در هیاهوی جهان یاد توام مهدی جان‌❤️ #لبیک_یا_مهدی✋ #روزی حدوداً یک صفحه مطالعهٔ مهدوی #کتاب_کلمات_قصار_امام_زمان_عج #صفحه92الی95 #تا_امروز_6جلدکتاب_یعنی_حدود995ص_ازمعارف_مهدوی_را_مطالعه_کردیم_الحمدلله🙏 #لینک گروه در ایتا: https://eitaa.com/joinchat/754581712Cb26259c366 👇👇  170_ گفتن نام امام زمان [۲]  مَنْ سَمَّانِی فِی مَجْمَعٍ مِنَ النَّاسِ بِاسْمِی فَعَلَیْهِ لَعْنَةُ اللَّهِ؛  ←لعنت خدا بر کسی که نام مرا در اجتماعات عمومی ببرد.  مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ سَمَّانِی فِی مَحْفِلٍ مِنَ النَّاسِ [۳]  ←کسی که نام مرا در محافل عمومی مردم ببرد، ملعون است، معلون است.  إِنْ دَلَلْتُهُمْ عَلَی الِاسْمِ أَذَاعُوهُ وَإِنْ عَرَفُوا الْمَکَانَ دَلُّوا عَلَیْهِ [۴]  ←اگر نامم را بدانند، فاش می‌کنند و اگر از مکان زندگی‌ام باخبر شوند، [۵]  سربازان حکومت را به آن راهنمایی می‌کنند. [۶]  ـ....................  [۲]: کشف الغمة، ج ۲، ص ۵۳۱ «الفصل الثالث فی ذکر بعض التوقیعات»؛ کمال الدین ج ۲، ص ۴۸۳ باب ۴۵ «ذکر التوقیعات الواردة».   [۳]: وسائل الشیعة ج ۱۶ ص ۲۴۲ باب ۳۳ «تحریم تسمیة المهدی علیه السلام»؛ کمال الدین، ج ۲، ص ۴۸۲ باب ۴۵ «ذکر التوقیعات الواردة».   [۴]: الکافی ج ۱ ص ۳۳۳ «باب فی النهی عن الاسم... »؛ وسائل الشیعة ج ۳۳ ص ۲۴۰ باب ۱۶ «تحریم تسمیة المهدی علیه السلام».   [۵]: البته فاش کردن و یا راهنمایی سربازان همیشه به خاطر دشمنی و جاسوسی نیست. بلکه از سر شوق همه روانه دیدار خواهند شد و نام ایشان را در مجالس خود به جهت تبرک خواهند برد، در نتیجه در اثر محبت و علاقه فراوان آن حضرت را گرفتار خواهند کرد.   [۶]: یکی از سؤالاتی که در ذهن هر خواننده ای ایجاد می‌شود و از سوی دیگر محل ابتلا است، این است که آیا اکنون نیز آوردن نام ایشان حرمت دارد، یا این که این حرمت مخصوص عصر غیبت صغری بوده است؟ آیا مقصود از حرمت نام بردن از آن حضرت منحصراً کلمه «محمّد» است یا این که هر اسمی که به نحوی دلالت بر ایشان کند، شامل این روایات می‌شود؟ به عبارتی آیا کلمات مهدی، ابا القاسم، ابا صالح و اموری از این قبیل نیز داخل در این روایات هستند، یا از محدود آن‌ها خارج می‌باشند؟ برای این که جواب این سؤال‌ها به وضوح روشن شود، مقدمه ای را ذکر می‌کنیم: عصر امام حسن عسکری علیه السلام از سویی مردم از ظلم و جور خاندان عباسی خسته شده بودند و از سوی دیگر یاد و خاطره حکومت عدل علوی همچون رؤیایی دلنشین در اذهان مردمان، یادآور مدینه فاضله ای بود که همه به دنبال آن بودند. این دو عامل باعث توجه روز افزون مردم به خاندان عصمت و سلاله پاک علوی شده بود. با وجود تبلیغات شکننده ای که در مورد ایشان صورت می‌گرفت، عملکرد روشن و پر جذبه ایشان باعث گرایش همگان می‌شد. همین عامل نیز باعث شد تا حساسیت حکومت‌های وقت نسبت به ایشان افزایش یابد. توجه به کاهش عمر ائمه بعد از امام رضاعلیه السلام گواه این مطلب می‌باشد. امام محمد تقی تنها بیست و پنج سال امام علی النقی تنها چهل سال امام حسن عسکری بیست و هشت سال با وجود موارد ذکر شده، امام حسن عسکری علیه السلام از یک ویژگی ممتازی برخوردار بود که باعث افزایش مراقبت‌ها نسبت به ایشان شده بود. آری ایشان پدر امامی بودند که پیامبر اسلام در اخبار متواتری بشارت تولدش را داده بود. همان طور که با آشکار شدن علایم تولد حضرت موسی علیه السلام فرعون مراقبت‌های خود را افزایش داد. عباسیان نیز با نزدیک شدن زمان تولد یگانه منجی عالم، مراقبت‌های خود را به شدت افزایش دادند. مانند این که امام را در داخل پادگانی محصور کردند و در یک محیط بسته ایشان را تحت نظر گرفتند. در حالی که چنین حساسیتی در مورد هیچ یک از ائمه قبل از ایشان نظیر نداشت. یا این که به صورت مداوم قابله‌هایی را به خانه حضرت می‌فرستادند تا وضعیت همسر ایشان را از نظر حاملگی بررسی کنند. حساسیت حکومت نسبت به ایشان به حدّی بود که برخی از نزدیکان و اصحاب خاص امام برای دیدار ایشان، مجبور به شغل دست فروشی می‌شدند و به بهانه روغن فروشی و غیره خود را به خدمت امام می‌رساندند!  زندگی امام زمان در عصر غیبت صغری امام زمان علیه السلام در دوره غیبت صغری مأمور بودند تا در میان مردم زندگی کنند و ارتباط نسبتاً ملموسی با ایشان داشته باشند. از این رو مجبور بودند که در اختفای کامل بسر ببرند. از سوی دیگر ایشان دارای نوّابی بودند که واسطه میان ایشان و سایر مردمان بودند. از این رو در صورت بی احتیاطی ممکن بود که دستگیر شده و به قتل برسند. لذا دوره غیبت صغری دوره ای مالامال از خطر برای ایشان و نوّاب ایشان بود. از این رو باید در نهایت اختفاء زندگی می‌کردند و از هرکاری که منجر به ایجاد حساسیت در مورد ایشان می‌شد، پرهیز می‌کردند.