فاتحان خیبر رجز حیدری یا‌حیدر یاحیدر یاحیدر یاحیدر یا‌حیدر یاحیدر یاحیدر یاحیدر حیدر یعنی ماندن بر سر پیمان ها حیدر یعنی رفتن در دل میدان ها ما خواندیم از اول تا آخر :یاحیدر در راه تو گذشتیم از سر یاحیدر پیروزیم اسم رمز لشکر: یاحیدر یا‌حیدر ... طوفان‌های دنیا یک موج از خشم تو دل‌ برده از عالم یک گوشه‌چشم تو با عطر یازهرا می‌گوییم یاحیدر از تهران تا صنعا می گوییم یا حیدر تا مسجد الاقصی می گوییم یاحیدر یا‌حیدر ... آه مظلومان در سور محشر دمید کابوس صهیون شد روز «بَأْسٍ شَدیدٍ» شیشه‌¬ی عمر صهیونیان دست ماست «یَمْحَقَ الکافرین»، وعده‌ای آشناست وحشت این قوم از دست خیبرگشاست یا‌حیدر ... ما اگر با رجز بشکنیم این سکوت از هم می‌پاشد این خانه‌ی عنکبوت گر طنین افکَنَد یا ابالفضل ما گرشود موجی از یاحیدرها به پا از تلاویو و حَیْـفا چه مانَد به جا یا‌حیدر ... بيرقُ العباسِ خفّاقاً منصورا من هيئة اللطمِ نبدأُ العبورَ في نهج الخميني للخامنئي نورا لم يزل قولُه عندنا محفورا كلُّ ما عندنا كان من عاشورا یا‌حیدر ... دمعُنا الرصاصُ والجبهةُ المِنبَر نرتدي السوادَ في لباسِ العسكر يا حسينُ موتٌ للشيطان الاكبر في طريق الاقصى من كربلا المعبَر نمحو إسرائيلَ والنِدا يا حيدر یا‌حیدر ... شاعر: میلاد عرفان پور نغمه پرداز: مصطفی منتظری

🎙فاتحان خیبر (رجز ضد اسرائیلی) 🔺بانوای: حاج میثم مطیعی 👈 متن شعر: Meysammotiee.ir/post/2847 🏴 شب عاشورا #محرم۱۴۰۲ ☑️ @MeysamMotiee

💠 مکاشفه شنیدنی آیت الله حق شناس از تاثیر فوق‌العاده ذکر « #یاحسین» #استادجاودان ‌‌‌@takhoda135961

#ترکیب_بند #پیامبر_صلی_الله_علیه_وآله_وسلم #مدح #مرثیه نبی به تارَک ما تاج افتخار گذاشت برای امت خود فخر و اقتدار گذاشت نخواست اجر رسالت ولی دو گوهر پاک میان ما دو امانت به یادگار گذاشت  دو گوهری که عزیزند چون نبوت او یکی کتاب خدا و یکی است عترت او از این دو، مقصد و مقصود او هدایت بود  همه هدایت او نیز در ولایت بود  مودتی که زما خواست بر ذوی القربی از او به ما کرم و عزت و عنایت بود خطاب کرد که این دو، اعتبارِ همند هماره تا ابد الدهر در کنار همند به حق که این دو همانند نور و خورشیدند که از نخست به قلب بشر درخشیدند چهارده سده بگذشته هم چنان شب و روز زهم جدانشدند و فروغ بخشیدند چنان که نورو چراغند لازم و ملزوم یکی است مکتب قرآن و چارده معصوم چنان که شخص محمد جدا زقرآن نیست بدون عترت، قرآن چراغ ایمان نیست کسی که مکتب عترت گزید بی قرآن جدا زعترت و قرآن بُوَد، مسلمان نیست رسول گفت که اینان چو این دو انگشتند که متصل به هم و متکی به یک مشتند سوای قرآن مومن فنا بُوَد دینش بدون عترت هرکس خطاست آیینش کسی که گفت کتاب خداست ما را بس کند هماره خدا و کتاب نفرینش به آیه آیه ی قرآن قسم، بُوَد معلوم  که دین شیعه کتاب است و چارده معصوم چهارده مه تابنده، چارده اختر چهارده صدف نور، چارده گوهر چهارده یم توفنده، چارده کشتی چهارده ره روشن، چارده رهبر چهارده ولی و چارده مسیحا دم که هم موید هم بوده، هم مؤید هم هزار حیف که امت ره وفا بستند پس از رسول خدا عهد خویش بشکستند هنوز جسم حبیب خدا نرفته به خاک به دشمنان خدا دسته دسته پیوستند به بیت فاطمه ی او هجوم آوردند به جای گل همه هیزم برای او بردند مدینه دستخوش فتنه ای عجیب شده بهشت وحی محیط غم حبیب شده  کجا روم؟ به که گویم؟ چگونه شرح دهم؟  علی که نفسِ محمد بُوَد غریب شده  سقیفه گشته به پا و غدیر رفته زِ یاد چه خوب اجر نبی داده شد، زهی بیداد! الا زخون جگر پر هماره ساغرتان چه زود قول نبی محو شد ز خاطرتان مگر نگفت نبی، فاطمه است بضعه ی من؟  مگر نگفت پس از من علی است رهبرتان؟ مگر نگفت که اکمال دین ولای علی است؟ مگر نگفت که این آیه در ثنای علی است؟ چه روی داد که بستید دست مولا را رها ز بند نمودید دیو دنیا را چرا رسول خدا را به قبر آزردید چرا به بیت ولایت زدید زهرا را طریق دوستی و شیوه ی وفا این بود؟  جواب آن همه احسان مصطفی این بود؟ عدو به آتش اگر جنت الولا را سوخت شراره اش حرم الله کربلا را سوخت نسوخت دامن دخت حسین را تنها پَرِ ملائکه و قلب انبیا را سوخت بُوَد به قلب زمان ها فرود آن آتش بلند تا صفِ حشر است دود آن آتش قسم به فاطمه و باب و شوی و دو پسرش که هرچه آمده اسلام تا کنون به سرش خلاف خلق همان اختلاف اول بود که شد جدا ره امت زخط راهبرش هماره میثم طیِ رهِ کُمیت کند به نظم تازه حمایت ز اهل بیت کند ✍حاج غلامرضاسازگار

#مثنوی #مرثیه #امام_حسن_مجتبی_ع ای فروزنده ز رُخ، حسن خدات وی همه حُسن فروشان بفدات جلوه گر آینه ی ذوالممنی پای تا فرق حسن در حسنی مصطفی را تو فروغ بصری وصی دوم و اول پسری خلد گردی است ز خاک حرمت چرخ موجی است ز بحر کرمت مهر را جلوه ز پیرایه تو آفتابش همه از سایه تو رمضان سفره ی مهمانی تو مشعلش چهره ی نورانی تو روزه داری که بُود تشنه ی دوست آتش عشق تو افطاری اوست ای فدای رخ بهتر ز مَهَت روزه داران خدا خاک رهت ای به خلد غمت افسانه بهشت پیش رخسار تو زیبایی ، زشت گنج توحیدی و دل ویرانت روی نادیده همه حیرانت ای ز غمهای تو خون بر دل خاک پنجه ی صبر گریبان زده چاک صبر دیوانه شده از صبرت حلم خون خورده کنار قبرت صلح و جنگ تو درش سِرّ و سَری است هر دو را هر که بداند اثری ست پای صلح تو در آن آتش جنگ سر بیداد گران خورد به سنگ تو امامی به قعود و به قیام به قعود و به قیام تو سلام مرکب حکم ، تو میرانی و بس جنگ یا صلح ، تو میدانی و بس هر که با صلح و قیام تو نساخت بخدا مرتبه ات را نشناخت تو که مانند پدر در پیکار شعله ی مرگ زدی بر اشرار صف کفار ز هم پاشیدی فاتح جنگ جمل گردیدی راه تا قلب سپه طی کردی ناقه ی عایشه را پی کردی ا ی ز رزم آوریت در صفین بانگ تکبیر بلند از طرفین توکه نجل اسد اله استی تو که فرزند یداله استی نبود در دلت از دشمن بیم نکنی صلح که گردی تسلیم تو به هر حال ولی اللهی جنگ یا صلح کنی آگاهی مصطفی کو سخنش وحی خداست گفته در شان تو این گفته به راست حسنین اند دو پاکیزه امام همگان را به قعود و به قیام ای رُخَت شمع جوانان بهشت سید جمع جوانان بهشت وصی دوم بر حق رسول پسر اول زهرای بتول تو که هستی بر رغم دشنام خصم خود را کنی از لطف سلام صفت و خلق تو از بسکه نکوست شود از یک نگهت دشمن ، دوست ای فدای تو من و ام و ابم وی ثنای تو به لب روز و شبم ای تو بعد از پدر ، اول مظلوم سومین نور و چهارم معصوم مهر افلاک به حسنت خندان ماهی بحر بیادت گریان جگر صبر ز صبرت پرخون چهره حلم ز شرمت گلگون دل عشاق مزرات همه رشک آب باران بقیعت همه اشک سینه ها را به تمنای تو داغ قلب ها را ز مزار تو چراغ کاش گردی شوم و از کرمت بنشینم به کنار حرمت کاش چون ماه به شبهای دراز داشتم با حرمت روی نیاز کاش مانند چراغی سوزم تا شبی در حرمت افروزم کاش مانند نسیم سحری داشتم بر سر کویت گذری کاش چون اشک کنارت افتم بر روی خاک مزارت افتم روی جانها همه بر تربت تو سوز دلها همه از غربت تو غربت آن نیست که با ضربت سنگ چهره از خون جبین گردد رنگ غربت آن نیست که از داغ جوان قد بابا شود از غصه کمان غربت آن نیست که سر برسر نی ره کند با سپه دشمن طی غربت آن است که فردی مظلوم شود از کینه یارش مسموم غربت آن است که بعد از کشتن بارش تیر ببارد به بدن تیر بارید ز بس بر بدنت بدنت گشت یکی با کفنت سینه ها از الم فروخته شد تن و تابوت به هم دوخته شد ای بیاد تو دل هستی ، خون وی حساب غمت از حد بیرون قلب احمد که برایت خون بود به همه مردم عالم فرمود روز محشر که همه گریانند اشک ریزان حسن خندانند زین شرر سوخته "میثم" امروز بارالها تو به فرداش ، مسوز ✍️حاج غلامرضاسازگار

ای سند نجات من ولایت تو یا رضا صحن نو و عتیق تو کعبه و کربلا رضا دلم بُود به یاد تو مدینة الرضا رضا زیارتت به دین من زیارت خدا رضا تو و کرامتت مرا ز خود مکن جدا، رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا شهی که خاک طوس از او آمده محترم توئی مهی که نور می‌دهد بر عرب و عجم توئی رؤف اهلبیتی و ولّی ذوالکرم توئی به مسجد‌الحرام دل قبله توئی حرم توئی صفا و مروه می‌کند با حرمت صفا، رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا منم که بین طوطیان گرم ترانۀ تواَم کبوتری شکسته پر در آشیانۀ تواَم نیازمند گندمی در آستانۀ تواَم بال زنان دورو برِ نقاره خانۀ تواَم اگر پرم ز کوی تو بگو پرم کجا، رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا الا الا ثنای تو، ذکر علی الدّوام من رؤف من، عطوف من، امید من، امام من لحظه به لحظه دمبدم، بر حرمت سلام من به غرفه‌های مرقدت، خورده گره زمام من در حرمت گرفته‌ام ذکر رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا حیات جان پراکَنَد بوی خوش نسیم تو مادر خلقت آمده سائلۀ قدیم تو صراط اولیای حق صراط مستقیم تو دل ز فرشته می‌بَرَد کبوتر حریم تو ملک بسوی این حرم آورد التجاء رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا ناز کنم به سلطنت اگر تو را گدا شوم نه لایقم گدا شوم گدات را فدا شوم چه می‌شود قبول تو بخاطر خدا شوم نه تو ز من جدا شوی نه من ز تو جدا شوم نه من تو را رها کنم نه تو مرا رها، رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا توئی که درد روح را ز فیض تن دوا کنی عقده ز کار عالمی به یک کرشمه وا کنی کلیم را عصا دهی مسیح را دعا کنی چه می‌شود که یک نظر به قلب سنگ ما کنی ای که به یک اشاره ات سنگ شود طلا، رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا ولایت تو دین من نه دین من که دِین، هم محبتت فروغ دل چراغ هر دو عین، هم عنایت تو بیشتر ز ظرف عالمین، هم مقام زائرت فزون ز زائر حسین، هم رشک برد به زائرت زائر کربلا، رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا خزان شدم که بخشم ز اشک و خون بهارها به هر دقیقه عمر خود کشیدم انتظارها که در طواف مرقدت مرا رسد فشارها کنم دراز دست خود به عجز و ناله بارها که پنجه‌ام گره خورد به غرفۀ تو یا، رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا گلی که شد خزان تو بهار لاله چید از او دلی که شد از آن تو، فروغ حق دمید از او کسی که زائر تو شد عطا ز تو امید از او ز لطف و مرحمت کنی سه بار بازدید از او تو را سزد تو را سزد تو را چنین عطا، رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا مرا به مهر خود ببر که با ولات زیستم به تربتت شتافتم به غربتت گریستم در آفتاب صحن تو اگر دمی بایستم به سایۀ بهشت هم نیازمند نیستم جهنّم است بهر من بهشت بی‌رضا، رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا مرا تقرب خداست ولای تو سبب شده مدح تو و ثنای تو دعای روز و شب شده هر نفسی که می‌زنم سلسلةالذهب شده کبوتر تو از ازل به ذکر تو ادب شده زبان من که باز شد تو را، زدم صدا، رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا توئی توئی که چون خدا نظر به بنده می‌کنی توئی که جان مرده را دوباره زنده می‌کنی تو شام تیره را سحر ز فیض خنده می‌کنی تو نقش شیر پرده را شیر درنده می‌کنی تو مور خسته را دهی بال و پر هُما، رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا ✍️حاج غلامرضاسازگار

مسیح می دمد از تربت مطهر من فضای طوس نه، عالم بود معطر من فرشتگان همه زُوّار زائرین منند بهشت گشته بهشت از بهشت منظر من منم عزیز دل فاطمه امام رضا که خلق کرده خدا خلق را به خاطر من عجیب نیست اگر زائری که قبر مرا به بر گرفته بگیرد قرار در بر من هزار موسی عمران به سجده افتادند در این حریم به خاک مسیح پرور من دلی که زائر من می شود مزار من است خوشا دلی که شد این جا مزار دیگر من شکسته ای که صدا می زند مرا از دور جواب می شنود بارها ز داور من ز هر دری که شود زائرم به من وارد درست چهره به چهره بود برابر من من آفتاب خدایم جهان در آغوشم شما حضور من و عالم است محضر من کتاب منقبتم را تمام نتوان کرد اگر شوند همه انس و جان ثناگر من کسی که زائر من گشت دوستش دارم روا بود که خطابش کنم برادر من الا تمام خراسانیان پاک سرشت خجسته باد شما را طواف مقبر من فرشتگان چو کبوتر به دورتان گردد به شرط آن که بگردید دور زائر من به زائرین من اینک نصیحتی است مرا که احترام بگیرید از مجاور من اگر به مرقد من نیز دستتان نرسید زنید بوسه به قم بر مزار خواهر من هزار حیف که قدر مرا ندانستند که بود هر نفس من غم مکرر من هزار بار عدو مخفیانه کشت مرا خدای نگذرد از قاتل ستمگر من شرار زهر مرا در دل آتشی افروخت که آب گشت همه عضو عضو پیکر من چو شخص مار گزیده به خویش پیچیدم خدا گواست چه آورد زهر بر سر من میان حجره زدم دست و پا غریبانه جواد بود و من و لحظه های آخر من دو دست خویش گشود و گرفت اشک مرا فتاد تا که نگاهش به دیدۀ تر من زنان شهر خراسان گریستند همه زدند بر سر و بر سینه جای مادر من به روز حشر نسوزد جحیم "میثم" را که بوده با سخن و سوز خویش یاور من ✍️حاج غلامرضاسازگار

کوثر اشک من از ساغر و پیمانۀ توست دل آتش‌زده‌ام، شمع عزاخانۀ تـوست جگر سوخته، خاکستر پروانۀ تـوست شعله‌های دلم از آه غریبـانۀ تـوست ای تـراب قـدم زائـر کویت گِل من وی خراسان تو تا صبح قیامت دل من **** درد جان را تو طبیبی تو طبیبی تو طبیب بزم دل را تو حبیبی تو حبیبی تو حبیب بی تولّای تو دل را نه قرار و نه شکیب تو غریب الغربایی و همه خلق، غریب نه خراسان که سماوات و زمین حائر توست دور و نزدیک ندارد، دل ما زائر توست **** ای قبـول غـم تـو گریـۀ ناقـابل ما آتش عشق تو در روز جزا حاصل ما مایـه از خاک خراسان تو دارد گِل ما ما نبودیم که می‌سوخت به یادت دل ما سال‌ها آتش غم شمع صفت آبت کـرد زهر در سینه شراری شد و بی تابت کرد **** تو به خلقت پدری و تو به زهرا پسری مثـل جد و پدرت از همه مظلوم‌تری تـو جگـر پارۀ پیغمبر و پاره جگری بلکه بی‌تاب‌تر از بسملِ بی‌بال و پری میزبان تو شد ای جان جهان قاتل تو کس ندانست ندانست چه شد با دل تو **** تـو کـه سـر تـا بـه قدم آینۀ توحیدی به چه تقصیر چو بسمل به زمین غلطیدی مرگ را دور سرت لحظه به لحظه دیدی همچنـان مـار گزیده به خودت پیچیدی که گمان داشت که با آن غم پیوستۀ تو قتلگاه تو شـود حجـرۀ در بستـه تو؟ **** «بابی انت و امی» که چـه آمد به سرت داغ معصومۀ مظلومه به جان زد شررت تو زدی بال و پر و کـرد تماشا پسرت بس که بر شمس رُخت ریخت ستاره قمرت شـرر آه بـر آمـد ز نهـادت مــولا صورتت شسته شد از اشک جوادت مولا **** طایر روح غریبانه پرید از بدنت قاتلت اشک فشان بود به تشییع تنت خبر از غربت تن داشت فقط پیرهنت کرد با خون جگر دست جوادت کفنت چوب تابوت تو بر شانۀ جان همه بود جای معصومۀ تو اشک فشان فاطمه بود **** بانـوان چشم ز مهریـۀ خود پوشیدند دور تابوت تو پـروانه صفت گردیدند اشک‌ها بود که بـر غربت تو باریدند لاله از خون جگر بر سر راهت چیدند مردها مثل زنان شیونشان برپا بود دور تابوت تو ذکر همه یا زهرا بود **** ای خدا سوختم از گریه، دل از کف دادم کاش می‌سوخت فلک از شرر فریادم کاش مـی‌داد غـم شـام بـلا بـر بادم یاد خاکستر و سنگ لب بـام افتـادم پای تابوت رضا چنگ و نی و دف نزدند همه سیلی زده بر صورت خود، کف نزدند **** دور تابوت تو بر چهره اگر چنگ زدند لیک پای سر جد تو همه چنگ زدند دور تابوت تو ناله ز دل تنگ زدند دور زینب همه از چار طرف سنگ زدند تا شرار از جگر و ناله ز دل برخیزد اشک «میثم» به تو و جد غریبت ریزد ✍️حاج غلامرضاسازگار

گریز شهادت رسول اکرم صلی الله علیه و آله #رباعی در گلبن وحی رکن دین افتاده یا شهپر جبریل امین افتاده ای خاتم انبیا به فریاد برس قرآن علی روی زمین افتاده

گریز شهادت رسول اکرم صلی الله علیه و آله #رباعی از شعلۀ نار، گل به احمد دادند بر بانوی وحی، تحفه بی حد دادند ضرب لگد و غلاف تیغ و سیلی اجریست که بر آل محمد دادند

گریز شهادت رسول اکرم صلی الله علیه و آله #رباعی کی بود گمان به فتنه دامن بزنند آتش به سرای حی ذوالمن بزنند ای اهل مدینه از شما می پرسم کی دیده سه نامرد به یک زن بزنند

شهادت رسول اکرم صلی الله علیه و آله شور _ زمینه به سبک : یک لحظه تو خیمه هام بر پا شور محشرِ جبرائیل نوحه گرِ ملک الموت اومده پشت درِ (واویلا علی النبی) زهرا در عزا نشست رکن مرتضی شکست رحمت اللعالمین چشاشو بست (واویلا علی النبی) زهرا بر سر میزنه ناله هاش این سخنه این که رو به قبله شد جان منه (واویلا علی النبی) رو قلب ما غم نزار غربت به عالم نزار چشم مهربونتو رو هم نزار (واویلا علی النبی) من به ماتم اسیرم دست به پهلو میگیرم بخدا بدون بابام میمیرم (واویلا علی النبی) من گریونم همیشه قلبم غرقِ آتیشه بی بابا صورت من کبود میشه (واویلا علی النبی) غم گرفته آینه ات بی صفا شد مدینه ات چشماتو وا کن حسینه رو سینه ات (واویلا علی النبی) نوحه خون ، بی قراری جای اشک خون میباری روضه ی الشمرُ جالِسًُ داری (واویلا علی النبی) ارتباط با شاعر : @Meysam_Momeninejad لینک کانال : @meysammomeninejad