eitaa logo
📚کانال شعر،سبک و نکات مداحی🎙
7.8هزار دنبال‌کننده
634 عکس
156 ویدیو
95 فایل
برای شرکت در کلاس های آموزش مداحی دکترحاج مجیدطاهری با این شماره ها تماس بگیرید: ۰۹۱۲۱۸۳۸۲۶۸ ۰۲۱۳۳۲۵۰۹۳۰ در ایتا به شماره ۰۹۹۰۵۲۸۶۲۰۰ پیام دهید.
مشاهده در ایتا
دانلود
مادرم رفت و آه بعد از او کار من غیر آه و شیون نیست گر مرا تاب گفتنی باشد در شما طاقت شنیدن نیست چشم‌های حسن به در مبهوت چشم‌های حسین بر تابوت دامن خواهرم پر از یاقوت و مرا جز گهر به دامن نیست قصّه‌ی عمر او به مثل غزل غصّه‌هایش قصیده شد به مَثَل ما رباعیّ سوگ او امّا هیچ یک را سر سرودن نیست سایه‌اش تا که بر سر من بود صد گلستان برابر من بود «گل اگر بود، مادر من بود چون که او نیست گل به گلشن نیست» همه شب فکر و ذکر ما مادر شاهد آتش دل ما "در" قصّه‌ای مثل قصّه‌ی ما در همه‌ی آفرینش اصلاً نیست بی رخش جلوه، مهر دارد؟ نه ماه و انجم، سپهر دارد؟ نه سر نگیرد بنفشه از زانو و زبانی به کام سوسن نیست نیست جز رنگ زرد بر چهره نیست جز اشک سرخ در دیده غیر آه کبود نیست به لب غیر رخت سیاه بر تن نیست بر سر تربتش چو پروانه هیچ یک را ز شعله پروا، نه صبحمان تیره زآن که بی رویش هیچ تکلیف روز روشن نیست گوشه‌ی چشم او اگر چه کبود مادرم روشنای چشمم بود رفت آن روشنی زچشم و دگر روشنایی به دیده‌ی من نیست *** پدرم را که شد ز حق، محروم و کسی مثل او نشد مظلوم سر غصّه به چاه گفتن هست پای رفتن به کوی و برزن نیست 😭 (سروده‌ی ۱۳۹۰ _ مصراع داخل گیومه از است؛ البتّه دقّت نظر دارید که بیت «پروین»، برای این غزل، حکم یک مصراع را پیدا کرده است)
💠 امتِ قانته ▫️ قرآن کریم دارد: ﴿إِنَّ إِبْراهیمَ كانَ أُمَّةً قانِتاً﴾، وجود مبارک ابراهیم را ذات اقدس الهی یک امت معرفی کرد، چون به تنهایی خاورمیانه را اصلاح کرد. وجود مبارک به تنهایی، امت است! ▫️ حضرت امیر (سلام الله علیه) به حضرت رسول (صلّی الله علیه و آله و سلم) عرض می ‌کند که امت جمع شدند که را خانه ‌نشین کنند! این برای چیست؟ اگر فاطمه به منزله یک امت نباشد که یک امت به جنگ او نمی ‌آید. اگر او یک فرد عادی باشد، چهار نفر برای سنگ زدن به درِ خانه ‌اش کافی هستند؛ اما تمام مسئولین در درجه اول و همه پیروان اینها در درجه دوم، این امت جمع شد تا فاطمه را خانه ‌نشین کند!. ▫️ اگر یک زن عادی باشد یا یک مرد عادی باشد، آیا یک امت جمع می‌ شود که چنین کسی را خانه ‌نشین کند؟! برای چه این کار را بکنند؟! «وَ سَتُنَبِّئُكَ ابْنَتُك‏ بِتَضَافُرِ أُمَّتِكَ عَلی هَضْمِهَا»؛ دلالت التزامی این سخن آن است که فاطمه «کانت أمةً قانتةً» و دلالت التزامی هم حجت است. ▫️ مگر اینها کم افرادی را در صدر اسلام کشتند، مگر کم افرادی را خانه ‌نشین کردند، چرا درباره آنها نمی ‌گویند امت جمع شد تا آنها را هضم کند؟ «وَ سَتُنَبِّئُكَ»؛ دختر شما به شما گزارش می‌ دهد «بِتَضَافُرِ أُمَّتِكَ عَلی هَضْمِهَا»؛ اینها اجماع کردند توافق کردند هماهنگی کردند همه شرکت کردند که او را خانه ‌نشین کنند، پس معلوم می‌شود که او یک امت است. ▫️ مگر درباره اباذر این کار را نکردند؟ درباره او که نمی ‌گویند امت جمع شد تا اباذر را زیر سؤال ببرد یا خانه ‌نشین کند! اگر گفتند در برابر حضرت زهرا (سلام الله علیها) امت جمع شد یعنی چون او است! امت در برابر امت جمع می‌شود، امت در برابر فرد که جمع نمی ‌شود. 📚 درس_خارج_فقه، جلسه 422 تاریخ: 1397/11/10
پس از شهادت با تو ای قبر دگر شرح شب تار بس است قصه ی خون دل و دیده ی خونبار بس است از فشارت تن زهرای من آزار مده که بر این خسته فشار در و دیوار بس است
مادرم رفت و آه بعد از او کار من غیر آه و شیون نیست گر مرا تاب گفتنی باشد در شما طاقت شنیدن نیست چشم‌های حسن به در مبهوت چشم‌های حسین بر تابوت دامن خواهرم پر از یاقوت و مرا جز گهر به دامن نیست قصّه‌ی عمر او به مثل غزل غصّه‌هایش قصیده شد به مَثَل ما رباعیّ سوگ او امّا هیچ یک را سر سرودن نیست سایه‌اش تا که بر سر من بود صد گلستان برابر من بود «گل اگر بود، مادر من بود چون که او نیست گل به گلشن نیست» همه شب فکر و ذکر ما مادر شاهد آتش دل ما "در" قصّه‌ای مثل قصّه‌ی ما در همه‌ی آفرینش اصلاً نیست بی رخش جلوه، مهر دارد؟ نه ماه و انجم، سپهر دارد؟ نه سر نگیرد بنفشه از زانو و زبانی به کام سوسن نیست نیست جز رنگ زرد بر چهره نیست جز اشک سرخ در دیده غیر آه کبود نیست به لب غیر رخت سیاه بر تن نیست بر سر تربتش چو پروانه هیچ یک را ز شعله پروا، نه صبحمان تیره زآن که بی رویش هیچ تکلیف روز روشن نیست گوشه‌ی چشم او اگر چه کبود مادرم روشنای چشمم بود رفت آن روشنی زچشم و دگر روشنایی به دیده‌ی من نیست *** پدرم را که شد ز حق، محروم و کسی مثل او نشد مظلوم سر غصّه به چاه گفتن هست پای رفتن به کوی و برزن نیست 😭 (سروده‌ی ۱۳۹۰ _ مصراع داخل گیومه از است؛ البتّه دقّت نظر دارید که بیت «پروین»، برای این غزل، حکم یک مصراع را پیدا کرده است)