اندوه من! شهید نفسهای سرنوشت! آدم مرا به نام تو آورده از بهشت با آن همه غریزه مرموز سوختن آتش به روی پیکره ام از تو می نوشت تا اشتیاق کال زمین بارور شود باید که بغض حادثه را با غزل سرشت آن دور دست روی پریشانی درخت مضمون انتظار تو را می توان نوشت & من تشنه نیایش اشراقی توام در انتشار برزخ آوازهای زشت #مرضیه_موفق_شورچه