❥༻⃘⃕࿇﷽༻⃘⃕❀༅⊹━┅┄
#قطره_از_دریا
تولے و تبرے در تمام امت هاے پیشین
✅ مرحوم #علامه_مجلسی رحمت الله علیه در "کتاب شریف #بحارالانوار در مورد وجود تولی و تبری در امتهای گذشته به نقل از #امام_باقر علیه السلام مینویسد:
🔺 الْعَيَّاشِيُّ:عَنْ خَطَّابِ بْنِ مَسْلَمَةَ،قَالَ:قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ(عَلَيْهِ السَّلاَمُ): «مَا بَعَثَ اللَّهُ نَبِيّاً قَطُّ إِلاَّ #بِوَلاَيَتِنَا وَ #الْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِنَا،
👈وَ ذَلِكَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي كِتَابِهِ: وَ لَقَدْ بَعَثْنٰا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولاً أَنِ اعْبُدُوا اللّٰهَ وَ اجْتَنِبُوا #الطّٰاغُوتَ فَمِنْهُمْ مَنْ هَدَى اللّٰهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ حَقَّتْ عَلَيْهِ الضَّلاٰلَةُ بِتَكْذِيبِهِمْ آلَ مُحَمَّدٍ(صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ)،
👈ثُمَّ قَالَ:
فَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ #فَانْظُرُوا كَيْفَ كٰانَ عٰاقِبَةُ #الْمُكَذِّبِينَ ».
🔻 امام باقر علیه السلام: خداوند هیچ پیامبری را مبعوث نکرد مگر به #ولایت ما و #برائت از دشمنان ما و این معنای سخن خداوند عز و جل در کتابش است:
👈و همانا در هر امتی پیامبری را مبعوث کردیم که خدا را بپرستید و از #طاغوت اجتناب کنید؛ پس خداوند گروهی از آنها را هدایت کرد و گروهی از آنها گمراهی دامنشان را گرفت" زیرا آل محمد (صلوات الله علیهم اجمعین) را تکذیب کردند.﴿نحل ٣٦﴾
👈سپس فرمود:
بنابراین در زمین بگردید و ببینید فرجام #تکذیب کنندگان چگونه بوده است.﴿نحل ٣٦﴾
📚 بحار الأنوار ، جلد ۲۴ ،صفحه ۳۳۰ ،[تتمه کتاب الامامه]
╭─═ঊঈ علے ঊঈ═─╮
🌹 @shiaAlawi
╰─═ঊঈ مولا ঊঈ═─╯
تاریخ گواهی می‌دهد که اولیاء خدای رحمان همواره مورد ظلم #طاغوت زمان قرار گرفته‌اند؛ از جمله کسانی‌که به خاندان اهل بیت پیامبر (صلی‌الله‌عليه‌وآله) آشکارا ظلم کرد، معاویة بن ابوسفیان است.
👈 او با حیله‌گری و عوام‌فریبی در دو جنگ پی‌درپی، هر آن‌چه توان داشت در مقابل اهل‌بیت (عليهم‌السلام) به کار گرفت تا مانع اساسی برای رسیدن پرتو نور اوصیای رسول خدا (صلی‌الله‌عليه‌وآله) به مسلمانان باشد.
معاویه در نبرد صفین، ابتدا با امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) به جنگ پرداخت و بعد از شهادت ایشان، به سرکشی و گستاخی خود ادامه داد و با امام مجتبی (علیه‌السلام) به نبرد پرداخت.
#شجاعت امام حسن (علیه‌السلام) و رشادت‌های ایشان در جنگ‌های امیرالمومنین (علیه‌السلام) با منافقین و خوارج بر هیچ کسی پوشیده نیست.
◼️ علاوه بر مورخین بزرگ شیعه، #مورخین مشهور اهل سنت نیز به فرماندهی حضرت در جنگ‌ها و نبردهایی که بر امیرالمومنین (علیه‌السلام) تحمیل شد، پرداخته‌اند.
شارح تاریخ ابن‌عساکر، عالم مشهور اهل سنت، با اشاره به شجاعت امام مجتبی (علیه‌السلام) در کتاب تاریخ مدینه دمشق به نقل از تاریخ خلیفة ابن خياط، مینویسد: «ابوعبیده می‌گوید: امیرالمومنین در جنگ جمل، فرزندش حسن را به عنوان فرماندهی جناح چپ لشکر ـ که از اهالی کوفه و بصره بودندـ قرار داد.»[2]
👈 آن‌چه که به عنوان #حرف_ناگفته در بین کتب مورخین اهل سنت باقی‌مانده، علت صلح امام مجتبی (علیه‌السلام) با معاویه است؛ باید گفت اگر امام حسن (علیه‌السلام) برای صلح #راضی نمی‌شدند، معاویه قصد داشت تا در صورت عدم رسیدنش به پادشاهی، اقدام به قتل عام مسلمانان و بی‌حرمت کردن آنان و از بین بردن دارایی و سرقت اموال آنان بپردازد.
👈 تاریخ، شاهد است که یزید با مردم #مدینه و #مکه چگونه برخورد کرد و اگر امام مجتبی (علیه‌السلام)، راضی به صلح نشده بودند، همانند قتل‌عام مردم مکه و مدینه، در زمان حیات ایشان به دست معاویه اتفاق می‌افتاد.
اما امام (علیه‌السلام) که با توجه به کمی اصحاب و یاوران خود و هم‌چنین با توجه به حیله‌ها و خدعه‌های معاویه، که با سکه‌های طلا، بسیاری از بزرگان جامعه اسلامی را فریب داده و خریده بود، راضی به #صلح_مشروط شدند.
👈 #ابن‌حبان، عالم پرآوازه‌ی اهل‌سنت، در کتاب خود با اشاره به حیله‌گری و فریب‌کاری معاویه مینویسد: «معاویه با حیله و نیرنگ در برخورد با حسن بن علی، کارش را به سرانجام رساند. معاویه به حسن #تحمیل کرد، که اگر خلافت را به من تسلیم نکنی، خون مسلمانان را می‌ریزم و حرمت آنان را از بین می‌برم و اموالشان را می‌دزدم. حسن بن علی تسلیم قضا و قدر الهی شد و حکومت را به معاویه سپرد.»[3]
🏴 باید #علل_اصلی صلح امام مجتبی (علیه‌السلام) با معاویه را، در نبودن یار و مدافع برای حکومت الهی و هم‌چنین حفظ ظاهر اسلام و جلوگیری از #فروپاشی چهارچوب اصلی دین و بالاخص، #حفظ_جان مردم مسلمان دانست.
👈 #ابونعیم_اصفهانی، به خطبه امام مجتبی (علیه‌السلام) اشاره می‌کند و مینویسد: «شعبی می‌گوید: حسن بن علی را هنگام #صلح با معاویه دیدم. معاویه به او گفت: مردم را از امری که به من #سپرده‌ای، آگاه کن. حسن بن علی از جای خود برخاست و شکر خدا به جای آورد و فرمود: ... موضوعی که با معاویه در آن به اختلاف رسیده‌ایم یعنی خلافت، یا آنکه حق اوست و یا آنکه حق من است. پس من خلافت را به خاطر اصلاح امت و آنکه خونی از مسلمانان ریخته نشود، ترک کردم و در حالی‌که می‌دانم، برای شما فتنه و آزمایش است؛ هر چند برای مدتی کوتاه آرامشی به‌دست آورید.»[4]
یقیناً دشمنی با امام مجتبی (علیه‌السلام) به منزله‌ی دشمنی با رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله) است و این در حالی است که بر اساس #مستندات تاریخی، معاویه در دشمنی با اهل بیت پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) لحظه‌ای کوتاهی و دریغ نکرده است.
👈 #زمخشری مفسر و مورخ مشهور اهل‌سنت دراین‌باره مینویسد: «هنگامی‌كه خبر رحلت حسن بن علی به معاويه رسيد، معاویه و كسانی‌كه در اطرافش بودند، #سجده_شكر به‌جای آوردند.»[5]
👈 #ابن‌ماجه، در کتابش که به عنوان یکی از صحاح شش‌گانه اهل سنت شمرده می‌شود، به نقل از ابوهریره مینویسد: «رسول خدا فرمودند: هر كه حسن و حسين را دوست بدارد، مرا دوست دارد، و هر كه با آن دو دشمنی كند، با من دشمنی كرده است.»[6]
✅ باید نتیجه گرفت دشمن امام مجتبی (علیه‌السلام)، دشمن رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله) است.