#تاریخ_تشیع 47
#فرضیه_روند_تکاملی_شیعه 11
#نظریه_مدرسی_طباطبایی 6⃣
#علم_غیب 1⃣
🔸روایات فراوانی در منابع فریقین موجود است که علم غیب را برای ائمه علیهم السلام ثابت می کند. ما در اینجا تنها به دو نمونه اشاره می کنیم.
👈یکی از آن موارد که شهرت زیادی هم دارد درباره علم امیرالمؤمنین علی علیه السلام است که ایشان در یکی از خطبه هایشان فرمودند: از من بپرسید که به خدا قسم شما را از هر چیزی تا روز قیامت خبر می دهم.[1]
👈مورد دیگر اینکه عمار نقل می‌کند که در یکی از جنگها با امیرالمومنین علیه السلام بودم، از صحرای پر از مورچه 🐜گذشتیم. عرض کردم یا امیرالمومنین از خلق خدا کسی را می شناسید که عدد این مورچه‌ها را بداند؟ فرمود: آری ای عمار، می‌شناسم مردی که می داند عدد آنها را و می‌داند چه اندازه در آنها نر است و چه اندازه در آنها ماده است. عرض کردم مولای من کیست آن مرد؟ حضرت فرمود:عمار آیا در سوره یاسین این آیه را نخوانده ای:" و هر چیزی را در امام مبین احصاء نمودیم." عرض کردم آری. فرمود: منم آن امام مبین.[2]
🔹با قدری تامل در این گونه احادیث موجود در کتب 📚عامه حداقل چیزی که دریافت می گردد آن است که جهات علم ائمه علیهم السلام نامتناهی و فوق بشری است و افرادی که برای علم این خاندان مطهر حد و مرز تعیین می کنند، اگر مغرض یا معاند نباشند، یا جاهل مقصرند و یا جاهل قاصر.
🔸همه علما می‌دانند که علم اولین و آخرین در قرآن موجود است و اگر رسول اعظم و جانشینان به حق او اطلاع از این کتاب نداشته باشند اساس دین الهی سست خواهد بود و حکمت الهی ناقص. آن قدر این فرمایشات رواج داشته که به کتب اهل سنت نیز رسوخ نموده.
🔹 اینکه آیا علمای عامه صرفاً به نقل روایت پرداخته یا درایت نیز نموده اند سخن دیگری است که مجال بیان آن در این مختصر نمی باشد و مقصود فقط تبرئه محدثین شیعه و برخی اصحاب ائمه از نسبت غلو بود و اثبات این مسئله که اعتقاد به علم غیب برای ائمه علیهم السلام جزء عقاید اصیل شیعه می باشد.[3]
[1] 📗الفقیه و المتفقه، بغدادی، ج 2،ص 352
[2] 📘ینابیع الموده، قندوزی، باب 14، ص 77
[3] 📄برگرفته از مقاله تأملی در کتاب «مکتب در فرایند تکامل»، محمود هدایت افزا، ماه نامه کتاب دین ـ شماره 142 ـ مرداد 1388
🖋 مرکز تخصصی شیعه شناسی
✅ @shiashenasee
#تاریخ_تشیع 48
#فرضیه_روند_تکاملی_شیعه 12
#نظریه_مدرسی_طباطبایی 7⃣
#علم_غیب 2⃣
🔸شاید این سؤال پیش آید که چرا در برخی روایات شاهد انکار علم غیب از طرف ائمه علیهم السلام هستیم که در جواب گفته می شود، مخالفت ائمه و متکلمان عصر حضور در کاربرد واژه "علم غیب" چند عامل دارد:
1⃣. با مراجعه به آیات و روایات و نیز عبارت های عالمان بزرگ 👳 روشن می‌شود که در عصر پیامبر و ائمه علیهم السلام و حتی دوره های بعد از آن، از واژه "علم الغیب"، علم ذاتی و بدون تعلیم خداوند فهمیده می شده است، بدین جهت ائمه علیهم السلام به رغم بیان اخبار غیبی، از کاربرد این واژه درباره خودشان جلوگیری می‌کرده‌اند، چنانکه وقتی امیرالمومنین علیه السلام در پایان جنگ جمل ⚔ در خطبه ای از برخی حوادث آینده خبر داد. کسی از یاران از او پرسیدِ:" لَقَدْ أُعْطِيتَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ عِلْمَ الْغَيْبِ" یا امیرالمؤمنین به تو علم غیب داده شده؟
حضرت در جواب فرمودند:" لَيْسَ هُوَ بِعِلْمِ غَيْبٍ وَ إِنَّمَا هُوَ تَعَلُّمٌ مِنْ ذِي عِلْم." این علم غیب نیست بلکه تعلیمی است ازصاحب علم .
2⃣. آماده نبودن عامه مردم برای هضم اعتقاد به علم غیب امام، به سبب ضعف عقل و اندیشه آنان چنانچه عده ای از مردم به خاطر عدم درک مقام امامت و ویژگیهای آن دچار غلو شده و نسبت به ائمه علیهم السلام قائل به الوهیت شدند.
(📄برگرفته از مقاله تأملی در «مکتب در فرایند تکامل» ،محمد صفر جبرئیلی، فصلنامه قبسات ـ شماره 45 ـ پائیز 1386)
🖋 مرکز تخصصی شیعه شناسی
✅ @shiashenasee