﷽ ⭕️ نگاهی به سیاست شوم اسلام زدایی و باستان گرایی در دوره ی #پهلوی اول (بخش نخست) 🔺 با تمهیدات "ژنرال آیرونساید" و "سرپرسی لورین" و لای لایی های "مستر تُرات" و "اردشیر جی"، بر تخت قدرت نشسته و مقدرات کشور دارا و داریوش، تنها به اشاره ی او و گزمگان او تعیین می شود. از مشروطه جز قالبی بی روح نمانده است. مجلس و کابینه و قوه ی مجریه و دستگاه قضاییه و ... همه و همه فرمالیته ای بیش نیست؛ همگی آلت فعل و او _ به ظاهر _ فاعل مطلق! تنها دو نگرانی مانده است که خاطر مبارک را سخت ناآسوده می گذارد: ۱. فرهنگ‌ #تشیع که تا عمق جان مردمان نفوذ کرده، سلطه ی سلطان جائر (آن هم چنین جائر کافرکیش) را بر نمی تابد. ۲. ایدئولوژی کمونیسم که با هیچ گونه شاه و #شاه_بازی (به شیوه ی کهن) سازشی ندارد و شیپور انقلاب می نوازد. 🔺 سوالی که تئوریسین های جاهلیت شاهنشاهی از هم می کنند: چه باید کرد که هم تشیع _ این خار راه دیکتاتوری _ را از پهنه ی مغزها و دل ها بستریم و هم خلاء فرهنگی و اعتقادی موجود، به نفع بُلشویسم _ دشمن دیگر رژیم _ پر نشود؟ چاره ی کار، خیلی زود پیدا شد: یک نوع "ایدئولوژی شاهانه" و یک نوع #وطن_پرستی پر های و هوی و مطنطن اما اخته و پوچ و بی ضرر می سازیم که هیچ زیانی به گاو و گوسفند قدرت مسلط نزند و هیچ دردسری برای دیکتاتور ایجاد نکند، بلکه از آن، کار تقدیس شاه و شاهنشاهی نیز برآید، و همه ی نیروی آن در تخریب مبانی #اسلام و تشیع و پر کردن مصنوعی و بی خطر اذهان به کار رود. مواد و مصالح آن را از افسانه ها و تاریخِ #ایران_باستان می گیریم و کار پرداخت و گریمش را نیز به دست دست پروردگان غرب (به ویژه فراماسونرها و ...) می سپاریم. و این چنین بود که به انگیزه ی تقابل با اسلام، دوباره سخن از سلم و تور و ضحاک و فریدون و رستم و اسفندیار و #کوروش و داریوش به میان آمد و نصر بن الحارث های جاهلیت جدید به تاخت و تاز پرداختند! 📚 گزیده هایی از مقاله ی "فردوسی، اسلام ستای، نه اسلام ستیز" از مرحوم استاد علی ابوالحسنی، ماهنامه ی هنر دینی، سال ۱۳۸۰، ش ۹، از ص ۱۶۳ تا ۱۹۰ ✍ اکبر عزیزیان