✅پرسش: آیا روزه و رمضان در ادیان و ملل گذشته نیز سابقه دارد؟ ✍️پاسخ:درباره ی این‌که، ماه رمضان در امت‌های گذشته به همین نام «رمضان» نامیده می‌شده نمی‌توان به طور قطع پاسخ مثبت داد، برخى می‌گویند: «رمضان» نامى است که اسلام بر این ماه گذاشته است و بنابر نظر دیگر (که مشهورتر است)، از زمان جاهلیت بر این نام بوده است. 🔹ابن درید می‌گوید: وقتی که خواستند اسامی ماه‌ها را از لغت قدیمی آن انتقال دهند، آن ماه‌ها را به زمان‌هایی نام‌گذاری کردند که آن ماه مخصوص، اتفاقاً در آن زمان واقع شد، برای نمونه، ماه رمضان مصادف شد با گرمای شدید که به همین نام (یعنی رمضان) نامیده شد. 🔸اما با توجه به این‌که اولاً: این انتقال اسامی قبل از اسلام بوده است و ثانیاً: مردم عصر جاهلی، حج را در ماه آن انجام می‌دادند و اسم آن‌را می‌دانستند و ثالثاً: ماه‌های حرام را نیز می‌شناختند و رابعاً: قرآن نیز به ماه رمضان اشاره کرده است که به طور معمول باید برای مردم آشنا بوده باشد تا به آن اشاره کند، همه‌ی این قرائن دلالت دارد که ماه رمضان پیش از اسلام نیز به همین نام نامیده می‌شده است. 🔹درباره‌ی روزه در ادیان گذشته، در قاموس کتاب مقدّس می گوید: به طور کلّی در تمام اوقات در میان هر طائفه و هر ملّت و مذهب، در موقع ورود اندوه و زحمت غیر مترقّبه معمول بوده است ... . قوم یهود غالباً در موقعى که فرصت یافته می خواستند اظهار عجز و تواضع در حضور خدا نمایند، روزه مى‏داشتند، تا گناهان خود را اعتراف نموده، به واسطه روزه و توبه، رضاى حضرت اقدس إلاهى را تحصیل نمایند. 🔸از جملۀ «الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ» -در آیۀ شریفۀ: «کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ کَما کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ»؛اى افرادى که ایمان آورده‏اید! روزه بر شما نوشته شده، همان‏گونه که بر کسانى که قبل از شما بودند نوشته شد تا پرهیزکار شوید- استفاده می شود که امّت هاى گذشته داراى آئین و دین بوده اند. البته‏ نه همه آنها، و قرآن کریم معین نکرده که این امّت ها کدام هستند، چیزى که هست از ظاهر جمله: «کَما کُتِبَ ... » بر مى‏آید که امّت هاى نامبرده اهل ملّت و دین بوده‏اند که روزه داشته‏اند، و از تورات و انجیل موجود در دست یهود و نصارا هیچ دلیلى که دلالت کند بر وجوب روزه بر این دو ملت دیده نمى‏شود، تنها در این دو کتاب فرازهایى است که روزه را مدح مى‏کند، و آن را عظیم مى‏شمارد. اما خود یهود و نصارا را مى‏بینیم که تا عصر حاضر در سال چند روز به اشکالى مختلف روزه مى‏گیرند، یا از خوردن گوشت و یا از شیر و یا از مطلق خوردن و نوشیدن خوددارى مى‏کنند. 🔹بر اساس روایات نیز، روزه‌ی ماه رمضان بر امت‌های گذشته واجب نبوده و فقط انبیاء آنان در ماه رمضان روزه می‌گرفته‌اند. حفص از حضرت امام صادق(ع) روایت نموده که آن‌حضرت فرمود: «آفریدگار روزه‌ی ماه رمضان را بر امت‌هاى گذشته واجب ننموده بود». راوى عرضه داشت پس مفاد آیه‌ی شریفه‌ی «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ کَما کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ» چیست؟ حضرت فرمود: «روزه‌ی ماه مبارک رمضان فقط بر پیامبران واجب بوده و تنها امت اسلام است که بر همه‌ی پیروان توحید برترى یافته و در انجام این فریضه با پیامبران دیگر در یک تراز قرار گرفته است». 🔸همچنین در قرآن کریم داستان روزه زکریا و قصه روزه مریم از سخن گفتن آمده است. و در غیر قرآن مسئله روزه از اقوام بى دین نیز نقل شده است، همچنان که از مصریان قدیم و یونانیان و رومیان قدیم و حتى وثنى‏هاى هندى تا به امروز نقل شده است که هر یک براى خود روزه‏اى داشته و دارند، بلکه مى‏توان گفت عبادت و وسیله تقرب بودن روزه از امورى است که فطرت آدمى به آن حکم میکند. @mojahedane_enghelabi

✅پرسش : دین چگونه نجات دهنده است؟ ✍️پاسخ: متکلمان و فیلسوفان برای اثبات نیازمندی انسان به دین و نجات‌بخشی آن دلایل فراوانی ذکر کرده‌اند که ما در این مختصر فقط به یکی از آنها اشاره می‌کنیم. این دلیل بر مقدماتی استوار است؛ مانند: 1️⃣ خداوند حکیم است و کارهایش هدف‌مند است و هیچ‌گاه کار لغو و بیهوده انجام نمی‌‌دهد. 2️⃣ خداوند انسان را آفرید و در او انواع نیازها و کمالات را قرار داد. 3️⃣ انسان برای این‌که تمامی کمالات بالقوه‌اش را بالفعل کند و به سعادت ابدی برسد، باید مسیر صحیح و مطمئنی برای زندگی‌اش انتخاب کند. 4️⃣انتخاب مسیر صحیح احتیاج به شناخت دارد. 5️⃣ابزار شناخت انسان که عبارت از عقل و حس می‌باشند، محدود بوده و قدرت نشان دادن دقیق راه صحیح را در تمام موارد به انسان ندارند، گرچه در برخی موارد، عقل به تنهایی می‌تواند سره را از سره بازشناسد. 6️⃣ صفت حکمت خداوند اقتضا می‌کند که انسان را رها نکند و راه رسیدن و سعادت واقعی و همچنین بالفعل کردن کمالاتش را از طریق وحی به او نشان دهد. 💠از مجموع مقدمات یاد شده، روشن می‌شود که انسان برای رسیدن به کمال نهایی خویش، نیاز به منبع دیگری، ـ غیر از حس و تجربه و عقل ـ دارد که با بهره‌گیری از آن بتواند راه درست را بشناسد و بر اساس این شناخت، به گزینش صحیح دست زند؛ از این‌رو با توجه به مقدمه نخست حکمت الهی اقتضا می‌کند که با بعثت پیامبران، مجموعه آنچه که شناخت آن برای نجات انسان و رسیدن او به کمال نهایی‌اش لازم است، در اختیار او نهاده شود. @mojahedane_enghelabi

✅پرسش: حسادت به چه معناست و چه کنیم به دیگران حسادت نورزیم؟ ✍️پاسخ:در تعریف حسادت فرموده اند آرزوی زوال و از بین رفتن نعمتی از کسی که مستحقش می باشد اگر انسان ایمان و یقین و معرفتش را به خدا زیاد کند و همچنین بداند که خداوند متعال حقیقتاً عدالت دارد به کسی ستم و ظلم می کند و همچنین اگر انسان به همان روزی و موقعیت خودش قانع باشد و راضی باشد و طمع نکند و همچنین اثرات بسیار بد حسادت را در این دنیا و آخرت بداند و همچنین بداند که حسادت تنها از بین بردن خود انسان و پرورش کینه می باشد و همچنین به تعبیر امام صادق علیه السلام در مسائل دنیایی به زیر دست خود نگاه کند و در مسائل معنوی و اخروی به بالاتر از خود نگاه کند دیگر دچار حسادت نمی شود. 🔹همچنین این توصیه عملی را مد نظر داشته باشید به دارایی ها و توانایی های دیگران دقت نکنید و به اصطلاح ازفضولی کردن در امورات دیگران و جستجو پرهیز کنید و همچنین اگر حس حسادت شما به یک نفر پیدا شد به خدا پناه ببرید و در حقوق او دعا کنید یعنی دعای خیر مثلاً اگر دیدیم شخصی ماشین خوبی گرفته و با احساس حسادت کردیم در حقش دعا کنیم خدایا به ایشان خیر عطا بفرما مجموعه این کارها کم کم شما را از فضای حسادت دور خواهد کرد و در آخر از این خوی و خصلت به سوی خوبی و دعای خیر در خواهید آمد .

✅پرسش: چگونه می‌توانم از یاران امام زمان (عج) باشم ؟ ✍️پاسخ: یاران امام مهدی(عج) در مرحله نخست؛ مانند دیگر مؤمنان پارسا، دارای ایمان و عمل صالح می‌باشند. آنان علاوه بر این خصوصیت، اما دارای امتیازات و ویژگی‌های خاصی هستند که آنها را از مؤمنان دیگر برجسته می‌سازد، آن‌گونه که امام عـلی(ع) فرمود نـه از نسل‌های گذشته کسی از آنان پیشی گرفته و نه از آیندگان کسی به مقام والای آنها می‌رسد: «لَمْ یَسْبِقْهُمُ الاْوَّلُونَ وَ لا یُدْرِکُهُمُ الآخِرُونَ». 🔸امام صادق(ع) در روایتی ویژگی‌های کلی و برنامه‌های کسانی را که می‌خواهند از یاران امام زمان(عج) باشند، چنین بیان کرده‌اند: «ثُمَّ قَالَ مَنْ سَرَّهُ أَنْ یکُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْینْتَظِرْ وَ لْیعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ»؛هرکس خوشحال می‌شود و دوست دارد که در شمارِ یاران حضرت مهدی(عج) باشد، باید سه ویژگی داشته باشد: 1️⃣ منتظر بودن: انتظار فرج ویژگی نخست یاران امام مهدی(عج) است. البته انتظار به معنای حقیقی آن. 2️⃣ با ورع بودن: دومین ویژگی یاران امام زمان(عج) تهذیب نفس و خودسازی است. دوری از گناه، تقوا و دوری از مکروهات و شبهات. 3️⃣ داشتن اخلاق نیکو: اخلاق نیکو و کریمانه از دیگر ویژگی‌های یاران و سربازان امام زمان است. این صفاتی که فطرت، به خوبی آنها شهادت می‌دهد و امامان معصوم(ع) از آنها مدح و تمجید کرده‌اند، باید در سربازان امام عصر(عج) وجود داشته باشد. 🔸از روایات فوق و مجموع دیگر روایات، برداشت می‌شود که ویژگی‌هایی که گفته شد، از اصول اولیه‌ای است که یاران امام زمان(عج) باید از آن برخوردار باشند، اما در روایات پراکنده دیگر، گاه به ویژگی‌ها ظاهری و صفات خاصی برخورد می‌کنیم که ممکن است ناظر به برخی یاران حضرتشان باشد: مانند جوان بودن، یک رنگ و یک لباس بودن، نیرومند بودن.

✅پرسش: منظور و مراد از غیبت حضرت مهدی (عج) و فلسفه غیبت چیست؟ ✍️پاسخ: منظور از غیبت امام دوازدهم(عج) پنهان شدن آن‌حضرت در غار و زندگی دور از مردم نیست، بلکه آن‌حضرت در بین مردم زندگی و رفت و آمد می‌کنند، و مانند دیگر افراد جامعه، یک زندگى عادى دارند، حضرت مردم را می‌بینند و آنها را می‌شناسند مردم نیز حضرت را می‌بینند، اما ایشان را نمی‌شناسند و نمی‌دانند که ایشان همان حضرت مهدی (عج) هستند تا وقتی که زمان ظهور فرا برسد و ایشان خود را به عنوان امام و پیشواى شیعیان جهان، به مردم معرّفى خواهند کرد؛ زیرا امر غیبت و ظهور حضرت مهدی به اراده و فرمان الهی است و هر گاه خدای تعالی اراده فرماید واقع خواهد شد. 🔹غیبت امام علاوه بر حفظ جان امام مهدی(عج) علت‌ها و حکمت‌های دیگری نیز دارد از جمله: 1️⃣ ایجاد زمینه اجرای احکام الهی در جامعه، 2️⃣ امیدبخشیدن به مؤمنان و منتظران، 3️⃣ تربیت و خودسازى؛ در روایات زیادی بیان شده است که امام زمان(عج) در دوران غیبت به‌طور مداوم مراقب حال پیروان خویش است. 4️⃣ پاسدارى آیین خدا در جلو گیری از آمیختن آن با سلیقه‌ها و افکار شخصى، 5️⃣ امام زمان(عج) در زمان غیبت مانند خورشید پشت ابر است که مردم از برکات و هدایت‌های پنهان و آشکار امام زمان(عج) بهره‌مند هستند.

✅پرسش: در خصوص تولد امام زمان (عج) و اعتقادات اهل سنت و شیعه توضیحاتی می خواستم ؟ ✍️پاسخ: امام مهدی(عج) در سال 255 قمری در سامراء متولد شد. نام پدر آن‌حضرت، امام حسن عسکری(ع) و نام مادرش نرجس، یا حکیمه(دختر یشوعا، پسر قیصر روم که مادرش از اولاد حواریّون و نسبش به شمعون وصیّ حضرت عیسی ع می‌رسد) بود. 🔹منابع تاریخی و روایی تصریح دارند که امام عسکری(ع) فقط یک فرزند داشت که نامش مهدی(عج) است. 🔸شیخ مفید در این‌باره می‌نویسد: امام پس از حضرت عسکری، فرزندش امام زمان(عج) است که نام و کنیه‌اش مساوى با نام و کنیه رسول خدا(ص) بوده، پدرش به غیر از او در باطن و ظاهر فرزندى نداشت.‏ 🔹ادله تاریخی و روایی ولادت و حیات حضرت مهدی(عج) فراوان است؛ برای نمونه، به چند سند تاریخی اشاره می‌شود: 1️⃣ گروهی از دانشمندان نامدار اهل سنت؛ مهدی(عج) را از اولاد فاطمه(س) می‌دانند که در پس پرده غیبت زندگی می‌کند و روزی به امر خداوند ظهور خواهد کرد. 2️⃣امام عسکری(ع) قبل از ولادت امام مهدی(عج) از ولادت فرزندش خبر داده بود،‌ از جمله به عمه‌اش «حکیمه خاتون» فرمود: «در شب پانزدهم شعبان فرزندم مهدی از نرگس خاتون متولد می‌شود». 🔸ابراهیم بن ادریس می‌گوید: امام عسکری(ع) گوسفندی را برای من فرستاد و فرمود: «این ‌را به جهت ولادت فرزندم "مهدی" عقیقه کن، خودت و خانواده‌ات بخورید»

✅پرسش: مگر امام زمان مستجاب‌الدعوه نیستند؟ چرا ایشان به شیعیان می‌گویند كه برای فرج من دعا كنید؟ ✍️پاسخ: هرچند امام عصر(ع) انسان كامل بوده و دعای ایشان نزد حضرت حق مستجاب است، ولی باید دانست كه خداوند این جهان را بر پایه اسباب قرار داده است بدین معنی كه برای تحقق هر پدیده باید شرایط آن فراهم شود. قیام جهانی حضرت چون با جامعه انسانی در ارتباط است و انسان‌ها دارای اختیار و انتخاب هستند و خود باید چگونگی زندگی جمعی خود را رقم بزنند، بنابراین باید انسان‌ها بخواهند تا ظهور تحقق پذیرد. امام زمان(ع) هرچند دعا می‌كند و برای امر ظهور تلاش كرده و زمینه‌سازی می‌نماید، ولی این كافی نیست. بلكه تلاش انسان‌ها نیز لازم است. 🔹امام مهدی(عج) زمانی ظهور می‌كند كه شرایط آن فراهم‌شده باشد؛ یعنی، افرادی باشند كه واقعا یار و یاور امام(عج) باشند. او را شناخته و ایمان قوی به او و اهدافش داشته باشند و لحظه‌ای دست از یاری و حمایت وی برندارند. از طرفی مردم آمادگی پذیرش حضرت را واقعا داشته باشند و خواستار ظهورش شوند... و این‌زمانی است كه مردم در زندگی خود یاد حضرت را زنده كنند و اعمال و رفتار و كردارشان به‌گونه‌ای باشد كه نشان دهند منتظر ظهورند. وضعیت مردم جهان نیز به‌گونه‌ای باشد كه منتظر ظهور مرد آسمانی باشند.

✅پرسش : تکامل ما به چه صورت است؟ هرچه بیشتر نماز بخوانیم تکامل ما بهتر میشود و علم بی انتهایی در عالم برزخ به ما داده میشود؟ ✍️پاسخ: تکامل انسان فقط به نماز نیست تكامل انسان در «قرب الهى» است. هرچه انسان در مراتب قرب بالاتر رود به همان نسبت نیز روحش متكامل تر مى گردد. 🔹بالاترین مرتبه قرب این است كه انسان به جایى برسد كه بین خود و خدا هیچ حایلى نبیند، بلكه اصلاً «خود»ى نبیند؛ مقامى كه در مناجات شعبانیه در وصف آن چنین مى فرماید: اِلهى هَبْ لى كَمالَ الْاِنْقِطاعِ اِلَیْكَ وَ اَنِرْ اَبْصارَ قُلوبِنا بِضِیاءِ نَظَرِها اِلَیْكَ حَتّى تَخْرِقَ اَبْصارُ الْقُلوبِ حُجُبَ النُّورِ فَتَصِلَ اِلى مَعْدِنِ الْعَظَمَةِ وَ تَصیرَ اَرْواحُنا مُعَلَّقَةً بِعِزِّ قَدْسِكَ. 🔸این مقامى است كه امیرالمؤمنین و ائمه هدى(علیه السلام) در مناجات شعبانیه از خدا درخواست مى كنند: اِلهى وَ اَلْحِقْنى بِنُورِ عِزِّكَ الْاَبْهَجِ فَاَكونَ لَكَ عارِفاً و عَنْ سِواكَ مُنْحَرِفاً؛ جایى كه انسان به نور الهى ملحق مى شود و توجهش از هرچه غیر او است منقطع مى گردد و جز او هیچ چیز و هیچ كس، حتى خود را نمى بیند. 🔹این همان مقامى است كه عرفا از آن به «مقام فنا» تعبیر مى كنند. درك حقیقت این مقام براى امثال ما آسان نیست. آنچه مى توان گفت این است كه انسان هیچ استقلالى براى خود نمى بیند و وابستگى اش را به خدا با تمام وجود، حس مى كند. درك مى كند كه هستى حقیقى از آنِ او است، و ذلت وجودى خود را در برابر خدا مى یابد؛ این كه خودْ فقیر و بلكه عین فقر است و غنىّ بالذات و مطلق فقط او است و هر چیز بدون اراده او هیچ است: عَبْداً مَمْلُوكاً لا یَقْدِرُ عَلى شَیْء؛بنده اى زرخرید كه هیچ كارى از او بر نمی اید

✅پرسش : چرا خداوند از همان ابتدا دین اسلام را که دینی کامل و بی‌نقص است، برای مردم معرفی نکرد؟ ✍️پاسخ: در پاسخ به این پرسش، توجه به چند نکته ضروری است: 1️⃣ خدای متعال، انسان را به‌گونه‌ای خلق نمود که مسیر تکاملی فردی و اجتماعی او به شکل تدریجی صورت می‌گیرد، و این واقعیتی انکار ناپذیر است. 🔹اگر سؤال شود که چرا خداوند انسان‌ها را این‌گونه خلق کرد؟ 🔸پاسخ نقضی‌اش آن است که این پرسش مانند آن است که بپرسیم؛ چرا خداوند انسان‌ها را از همان ابتدای خلقت به صورت کامل خلق نکرده است؟ چرا پدر و مادر کودک باید زحمت یادگیری راه رفتن، صحبت کردن، خواندن، نوشتن و... کودک را بر عهده بگیرند؛ و چرا خداوند انسان‌ها را از همان اول، مسلط بر این امور خلق نکرده است؟! 🔹اما پاسخ اصلی و حلی‌اش آن است که انسان موجودی جامع بوده که هم از جنبه ملکوتی و غیر مادی بر خوردار است، و هم از جنبه ناسوتی و مادی. اقتضای جنبه مادی این است که تکامل عالم ماده از طریق حرکت و به تدریج به‌دست ‌آید. 2️⃣ در سیر تکاملی باید رعایت مراتب و قابلیت افراد در نظر گرفته شود؛ یعنی همان‌طور که به کودک اول دبستان نمی‌توان مطالب و دروس سطوح عالی دانشگاه‌ها را تدریس کرد، برای انسان‌های اولیه - که هنوز آشنایی خوبی از دنیای مادی نیز نداشتند - نمی‌توان تمام معارف و علوم وحیانی را ارائه کرد.

✅پرسش: با توجه به اهمیت مسئله ظهور، چرا هیچ اسمی از آن در قرآن نیامده است؟ ✍️پاسخ: آیات متعددی ادر قرآن می توان یافت که مرتبط با مسائل مهدویت مانند ظهور، قیام، غیبت و حکومت حضرت مهدی(عج) هستند. 🔹البته روایات وارد شده در ذیل این آیات کمک زیادی در تفسیر یا تأویل آنها دارند. از جمله این آیات میتوان به آیات زیر اشاره کرد: 1️⃣سوره انبیاء، آیه ۱۰۵: «وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْ ضَ يَرِ ثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ» (و در حقيقت، در زبور پس از تورات نوشتيم كه زمين را بندگان شايسته ما به ارث خواهند برد). از امام باقر(ع) نقل شده که منظور از صالحان، اصحاب حضرت مهدی (ع) در آخر الزمان هستند 2️⃣ سوره قصص، آیه ۵: «وَنُرِ يدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْ ضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِ ثِينَ» (و خواستیم بر کسانی که در آن سرزمین فرو دست شده بودند منّت نهیم و آنان را پیشوایان [مردم ] گردانیم و ایشان را وارث [زمین ] کنیم). در روایتی از امام علی(ع) الذین استضعفوا به آل محمد تفسیر شده که حضرت مهدی دشمنانشان را خوار می کند. 3️⃣ سوره نور،آیه ۵۵: «وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْ ضِ..».(خدا به كسانى از شما كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده اند، وعده داده است كه حتماً آنان را در اين سرزمين جانشين [خود] قرار دهد). 4️⃣ سوره توبه،آیه ۳۳ «هُوَ الَّذِي أَرْ سَلَ رَ سُولَهُ بِالْهُدَىٰ وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَ هُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِ هَ الْمُشْرِ كُونَ» (اوست كسى كه فرستاده خود را با هدايت و آيين درست روانه كرد، تا آن را بر هر چه دين است فائق گرداند، هر چند مشركان را ناخوش آيد). 5️⃣ سوره اسراء آیه 81 ، «جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ ۚ إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقًا» (و بگو: «حق آمد و باطل نابود شد. آرى، باطل همواره نابودشدنى است). از امام باقر(ع) در معنای در تفسیر آیه نقل شده، هنگامی که امام قائم(ع) قیام کند، دولت باطل برچیده می شود.

✅پرسش : بعد از برپایی قیامت سرنوشت فرشتگان و شیطان چه می‌شود؟ ✍️پاسخ: سرنوشت شیطان پس از برپایی قیامت روشن است که برای همیشه در جهنم می‌ماند. قرآن کریم در این باره می‌فرماید: «پس سرانجام کار هر دو (شیطان و کافر) آن شد که هر دو در آتش‌‏اند، جاودانه در آن می‌مانند، و این است کیفر ستم‌کاران». 🔹اما فرشتگان هر چند در وقایع برپایی قیامت با انسان‌‌ها مشترک هستند،اما آیه و روایتی که اشاره به سرنوشت نهایی آنها پس از برپایی قیامت داشته باشد، یافت نشد؛ در عین حال می‌توان گفت: فرشتگان دارای اقسام و مراتب‌اند؛ مثلاً عده‌‌ای از فرشتگان که مسئولیت آنها نگهداری و اداره این جهان بوده و یا آنکه مانند فرشتگان «رقیب» و «عتید»، نگهبان کردار و رفتار انسان‌ها می‌باشند، طبیعی است که با پایان جهان، مسئولیت آنها نیز پایان می‌یابد؛ و در قیامت در مسئولیت و جایگاهی که مناسب وجودشان هست قرار می‌گیرند؛ برخی نیز که وظیفه آنها اختصاص به دنیا نداشت به وظیفه و مسئولیت خود ادامه می‌دهند؛ برخی نیز در پست و مسئولیت‌های جدید عالم آخرت مثلاً نگهبانی از بهشت یا جهنم مشغول به کار هستند.

✅پرسش : اگر خدا صلاح ما را بهتر از خودمان می‌داند ، پس چراباید دعاکنیم؟ بهتر نیست، همان چیزی که صلاحمان هست ، همان را به ما بدهد !؟ ✍️پاسخ: خداوند اموری را به عنوان مقدرّات در عالم قرار داده است و بر اساس آن ها سرنوشت انسان را رقم می زند. زیرا در محدوده عالم طبيعت، تحول و دگرگوني راه دارد و خداي سبحان اين چنين مقدر كرده كه صدقه يا دعا یا ... انجام گيرد تا فلان كار عملي گردد و اگر چنانچه اين امور صورت نگرفت، فلان امر هم حاصل نشود. 🔹به ما راهنمايي كردند كه اگر خواستيم از خير بيشتري برخوردار باشيم دعا، صدقه، صله رحم و مانند آن راه گشاست؛ وگرنه محروم خواهيم شد. پس دعا جزء قدر است. يعني خدا مقدر كرده كه در صورت دعا کردن، فلان حادثه كه حادثه خير است واقع شود؛ و فلان حادثه شرّ پيش نيايد. 🔸بنابراین در آیه ای فرموده: «وكلّ شيء عنده بمقدار؛ هر چیز نزد او مقدار معینی دارد» و در آیه دیگر می فرماید: «وسئلوا الله من فضله؛ و هر چه می خواهید از فضل خدا درخواست کنی کنید.