📌پاسخ نه برگزاری مجالس ترحیم ممنوع است و نه برگزاری مجالس عزاداری اباعبدالله الحسین (علیه السلام) واجب!* هر چند مجلس عزاداری امام حسین (علیه السلام) اصلاً با مجلس ترحیم قابل مقایسه نیست. زیرا مجلس امام حسین (علیه السلام)، چیزی بسیار فراتر از یک مجلس ترحیم و فاتحه خوانی است. مجلس امام حسین (علیه السلام) همایشی برای بزرگداشت یک حماسه عظیم است. این مجلس، محفل ترویج اخلاق ناب و احیای ارزشهای انسانی و دینی است. این مجلس، یک دانشگاه انسان سازی است؛ ذکر و یاد قیام امام حسین (علیه السلام) در این مراسم ها، موجب احیای عدالت خواهی و ظلم ستیزی و آرمان خواهی های واقعی است. به نویسنده متن فوق و کسانی که چنین تفکری دارند توصیه می کنیم لااقل یک کتاب درباره حماسه امام حسین علیه السلام، فلسفه قیامش و اهداف و ثمرات آن مطالعه کنند. اما شکل و شیوه برگزاری مجالس فوق، دیگر نمی تواند مثل سابق باشد. کارشناسان حوزه سلامت، با در نظر گرفتن معیارهای علمی خود، برای هر کدام از این مجالس شیوه نامه های مختلفی نگاشته اند. از آنجا که غالباً افراد به صورت خانوادگی مبتلا به کرونا می شوند، در مجلس ترحیم یک متوفای کرونایی قطعاً چند بیمار کرونا که خویشاوندان درجه یک آن مرحوم هستند حضور خواهند داشت. در این صورت برگزاری حضوری مجلس ترحیم، قطعا موجب انتقال بیماری توسط دیگر اعضای خانواده که مبتلا هستند می شود. همچنین در مجالس ترحیم، از آنجا که خانواده ها داغی تازه در دل دارند و شرایط روحی مساعدی ندارند، به ندرت می توان مجلس را مدیریت کرد به نحوی که تدابیر بهداشتی به بهترین شکل رعایت شود. *بنابراین تصمیم مسئولین مبارزه با کرونا بر این است که مجالس ترحیم صرفا بر سر مزارها در فضای باز و یا در فضای مجازی برگزار شود.* اما در مجالس امام حسین (علیه السلام) امکان برگزاری مجالس با بیشترین سطح تدابیر بهداشتی وجود دارد و نیز احتمال حضور افراد بیمار در این جلسات بسیار کمتر از مجالس ترحیم است. هر چند مراسمات امام حسین (علیه السلام) هم هیچ ضرورتی ندارد که در قالب تجمعات بزرگ برگزار شود؛ بلکه طبق توصیه های اهل بیت علیهم السلام، حتی محافل خانگی و برگزاری مجلس هایی صرفاً با حضور اعضای خانواده نیز اهداف این مجالس را تأمین می کند. بنابراین مقایسه کردن مجلس عزاداری امام حسین علیه السلام و مراسم ترحیم با توجه به اهمیت و نوع برگزاری از اساس بی پایه هست*

سلام تقاضا دارم شبهات خودتون رو به ایدی زیر ارسال کنید. @tadbirrr بی تفاوت بودن خوب نیست. پاسخ ها در اسرع وقت ارسال خواهد شد

پاسخ دوم اولا تمام مراجع، حکم به رعایت و ایمنی بهداشتی داده اند دوماً این حرفهای اتییستها و وهابی است که میخواهند از ارزش عزاداری کم کنند و اولین بارشان هم نیست سوما بهتره از سفرهای خارج از کشور و مسافرت‌ها و‌پارتیها و عروسیهایشان هم صحبت کنند چون مساجد و حسینیه ها و حتی مکه هم تعطیل کردیم، اما همین مدعیان هرگز مسافرت‌های داخلی و خارجی و عروسیها و پارتیهارو،تعطیل نکردند این افراد، زمان عزاداری و ماه رمضان و ایام حج،به فکر مردم می‌افتند پس تیمارستان و اقامت مختص کسانیست که دائم به ارمنستان و ترکیه و گرجستان و دیگر کشورها داشتند ویرایش واکسن کرونا صف کشیدند واکسنی که خود مردم ارمنستان هم استفاده نمیکردند، ایرانیها صف کشیده بودند برای تزریق ان.

#ارسالی_مخاطب سلام دوست محترم .🌷 عذر میخوام دوباره مزاحمتون شدم. یک سوال داشتم. چرا باید برای امام حسین ( ع ) گریه کرد ، در حالی که ایشان الان بهشتی هست؟

✅◀️ پاسخ اول گریه و عزاداری کردن برای مصائب امام حسین (ع) بر اساس دستور امامان اهل بیت و تاسی به سیره آن بزرگواران می باشد . 🔶امام صادق (ع) فرمود: « هر کس مصایب ما اهل بیت برایش بازگو شود و به اندازه بال پشه ای اشک چشم از او خارج شود ، خداوند تمام گناهانش را می آمرزد اگر چه به اندازه کف روی دریاها باشد » 📚وسائل الشیعه، ج 14، ص501 👌امام سجاد (ع) فرمود: « هر مومنی که چشمش برای کشته شدن حسین چنان اشک بریزد که به صورتش روان شود ، خداوند در بهشت برایش اتاق هایی فراهم می کند که روزگارانی را در آن سپری کند ... خداوند چنین فردی را در روز قیامت از خشم خود و آتش در امان نگه می دارد» 📚ثواب الاعمال، ص 108 📚بحار الانوار، ج 44، ص 281 👌امام رضا (ع) خطاب به ریان بن شبیب چنین عرضه داشت: « اگر می خواهی گریه کنی برای حسین گریه کن زیرا او را همانند گوسفندی سر بریدند، آسمان و زمین برای قتل او گریه کردند، با گریه بر او خداوند تمام گناهان صغیره و کبیره و کم و زیاد را می آمرزد، اگر می خواهی در بهشت هم درجه ما باشی، با حزن و مصیبت ما محزون و با فرح ما شاد باش » 📚عیون الاخبار، ج 1، ص 299 📚امالی صدوق، ص 112 👌و فرمود: « برای حسین باید گریه کنان گریه کنند ، زیرا گریه بر اوگناهان بزرگ را از بین می برد ، پدرم امام کاظم زمانی که ماه محرم می شد دیگر خندان دیده نمی شد و پیوسته در غم و اندوه به سر می برد تا روز دهم محرم می شد که دیگر آن روز ، روز مصیبت و گریه و حزنش بود » 📚امالی صدوق ص111 👌امام صادق (ع) فرمود: « حسین به گریه کنانش نگاه می کند و برای آنان استغفار می کند و می گوید ای گریه کن من اگر بدانی که خدا برایت چه آماده کرده است حتما بسیار خوشحال می شدی ...» 📚کامل الزیارات، ص 103 👌راوی می گوید ما در نزد امام صادق (ع) بودیم که از حسین یاد کردیم و قاتلینش را لعنت کردیم . ❕امام صادق شروع به گریه کردن کرد و ما هم همراه با او گریه کردیم و فرمود: « حسین بن علی کشته اشک است، و هیچ مومنی او را یاد نمی کند مگر آنکه گریه می کند. » 📚بحار الانوار، ج 44، ص 279 👌در نقل دیگری آمده است: « هر گاه در نزد امام صادق سخن از امام حسین به میان می آمد، دیگر کسی امام صادق را در آن روز خندان نمی دید.» 📚کامل الزیارات، ص 108 🔰این روایات و روایات فراوان دیگری که از ذکر آن خود داری می شود، همه نشان دهنده رجحان عزاداری و گریه کردن برای حسین علیه السلام می باشد. این عزاداری ها چند فلسفه اساسی دارد: 1⃣ با نشر معارف اهل بیت در این محافل و مجالس، حیات تازه ای بر روح اسلام دمیده می شود و مکتب و شریعت حفظ می شود. 2⃣ باورهای دینی مردم با معارف اهل بیت تحکیم می شود. 3⃣ نشان دهنده یپیوند عمیق عاطفی میان شیعیان و امامان است. 4⃣ اعلام وفاداری به مقام امامان و تعظیم و تکریم آنان تلقی می شود. 5⃣ سبب انتقال فرهنگ شیعه به نسل های آینده می باشد. 6⃣ سبب ایجاد روحیه ی جهاد و ایثار و از خود گذشتگی در افراد می گردد. 7⃣ سبب حاکم شدن آرمان های اهل بیت در جامعه می گردد. 8⃣ سبب خود سازی فردی و الگو گیری از اهل بیت می باشد. 👌با توجه به این فوائد است که امام صادق (ع) در مورد مجالس عزاداری و نشر معارف اهل بیت فرمود: « این مجالس است که من آن ها را دوست دارم، امر ما را زنده کنید، رحمت خدا بر کسی باد که احیاء امر ما را کند. » 📚وسائل الشیعه، ج 14، ص 501

نکته دیگر اینکه پیشفرض شما درباره نتیجه گریه اشتباه است. چرا که ما برای بهشتی شدن یا جهنمی بودن کسی شادی و گریه نمیکنیم. اما اینکه برای چه کسی گریه کنید بهشتی یا جهنمی شدن ما رو رقم میزند.

پاسخ دوم ⚫️🔴 وقتی صحبت از عزاداری برای امام حسین (ع) می‌شود و ماه عزا و ماتم برای اهل بیت رسول الله (ص) آغاز می‌شود، شبهه افکنی‌ها علیه عرض ارادت به امام حسین (ع) و اقامه عزا برای ایشان به راه می‌افتد. برخی می‌گویند این غم‌ها، ناله‌ها و زاری‌ها بیهوده است! آنها حتی معترض ائمه اطهار نیز هستند و می‌گویند چرا آنها به شیعیان سفارش کرده‌اند برای حضرت حسین (ع) مجلس عزا برپا کنند. 👈 در اصل اینگونه افراد غم را مطلقاً یک مسئله ناپسند به شمار آورده‌اند و اشتباه آنها اینجاست که بین انواع غم فرق نگذاشته‌اند. اگر آنها انواع و اقسام غم و اندوه را می‌شناختند چنین پرسشی برای آنها ایجاد نمی‌شد. 🔰انواع غم غم چهار نوع است: 1⃣ غم مَرَضی: یکی از انواع غم که در اصل یک بیماری است و نیاز به درمان دارد، غم مرضی است. این غم هیچ ارزشی ندارد و باید به سرعت درمان شود. در این نوع غم ما شاهد آن هستیم که فرد به یک نوع مریضی روحی دچار شده است و مدام ناراحت و اندوهگین است. مثل غمگین بودن به سبب بیماری روانی حسادت که اگر این صفت ناشایست از بین برود، فرد دیگر غمگین نخواهد بود. 2⃣ غم طبیعی و دنیوی: در این نوع غم، اندوه فرد به خاطر مسائل دنیایی و مادی است. مثلاً شخص دوست دارد از ثروتمندان باشد، ولی چون به مراد دل خود نرسیده است، ناراحت است. امام صادق (ع) نیز در این موضوع فرموده‌اند: «اَلرَّغْبَةُ فِی اَلدُّنْیَا تُورِثُ اَلْغَمَّ وَ اَلْحَزَنَ وَ اَلزُّهْدُ فِی اَلدُّنْیَا رَاحَةُ اَلْقَلْبِ وَ اَلْبَدَنِ[1] رغبت به دنیا، غم و اندوه به بار مى آورد و بى اعتنایى به دنیا، مایه آسایش تن و جان است.» 3⃣ غم انسانی: وقتی انسان به دلیل خواهش ‌های فطری خودش چیزی را باارزش و هدف به حساب بیاورد ولی امکان دستیابی به آن را نداشته باشد؛ غم انسانی رخ می‌دهد. مثلاً انسان دوست دارد در دنیا جاودانه باشد، ولی امکان آن وجود ندارد؛ پس فرد اندوهگین می‌شود. 4⃣ غم عالی: آخرین نوع غم، غم عالی است. این غم است که واقعاً باارزش است و موجب سعادت می‌شود و پاداش دنیوی و اخروی نیز دارد. در این زمینه نیز امام صادق (ع) فرمودند: «نَفَسُ المَهمُوم لِظُلمِنا تَسبیحٌ وَ هَمُّهُ لَنا عِبادَة[2] نفس کسى که بخاطر مظلومیت ما اندوهگین شود، تسبیح است و اندوهش براى ما، عبادت است.» در کنار این احادیث، برخی روایات خاص نیز وجود دارد که بیانگر ارزش والای عزاداری برای اباعبدالله الحسین (ع) است. غم شهادت امام حسین (ع) از آنجا که از نوع غم عالی است، مقایسه آن با دیگر غم‌ها بسیار غلط و نابجا است. غمی که در اصل نشانی حک شده بر قلب‌های مؤمنان است. از این رو پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «إنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ حَرَارَةٌ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لَنْ تَبْرُدَ أَبَداً[3] همانا برای شهادت حسین (سلام‌الله‌علیه) آتشى در دل مؤمنان قرار دارد که هرگز سرد نخواهد شد.» 🔰 چرا گریه؟ سوگواری و گریه برای اباعبدالله الحسین (ع) در اصل تجدید بیعت با ایشان است. یک بیعتی که قرن‌ها پس از شهادت حضرت ادامه داشته و دارد. انسان با گریه بر مصیبت‌های سیدالشهدا(ع) خط فکری خود را نمایان کرده و میزان انزجار خود را از دشمنان حضرت اعلام می‌دارد. این گریه و اشک نوعی پیمان دوستی بین ما و امام است.👌 امام رضا (ع) نیز به ریان بن شبیب در حدیثی طولانی سفارش کرده‌اند که برای امام حسین (ع) اشک بریزد: «یَا ابْنَ شَبِیبٍ إِنْ کُنْتَ بَاکِیاً لِشَیْ ءٍ فَابْکِ لِلْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ فَإِنَّهُ ذُبِحَ کَمَا یُذْبَحُ الْکَبْشُ وَ قُتِلَ مَعَهُ مِنْ أَهْلِ بَیْتِهِ ثَمَانِیَةَ عَشَرَ مَا لَهُمْ فِی الْأَرْضِ شَبِیهُونَ[4] ابن شبیب، اگر برای چیزی گریه ‌ات گرفت برای حسین بن علی (ع) گریه کن چرا که او را سر بریدند همان گونه که گوسفند را ذبح می کنند و همراه او هجده نفر از اهل بیتش که در زمین مانندی نداشتند، کشته شدند.» مسئله گریه بر امام حسین (ع) مانند الباقی گریه‌ها و سوگواری‌ها نیست که این دو را با یکدیگر مقایسه کنیم و تمام آن انواع را بد بشماریم؛ بلکه گریستن برای امام حسین (ع) از ابتدا متفاوت بوده است. امام صادق (ع) فرمودند: «إِنَّ الْبُکَاءَ وَ الْجَزَعَ مَکْرُوهٌ لِلْعَبْدِ فِی کُلِّ مَا جَزِعَ مَا خَلَا الْبُکَاءَ عَلَى الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ع فَإِنَّهُ فِیهِ مَأْجُورٌ[5] هر ناله و گریه‌ای ناپسند است مگر نالیدن و گریستن بر حسین بن علی (ع) که همانا آن پاداش دارد.»

آنقدر جنس غمگین شدن در مصیبت امام حسین (ع) با دیگر غم‌ها فرق داشته که سال‌ها قبل از واقعه عاشورا، پیامبر اکرم (ص) ارزش بی‌نظیر اشک ریختن برای امام حسین (ع) را ذکر کرده‌اند و فرمودند: «یا فاطِمَةُ! کُلُّ عَینٍ باکِیَةٌ یَومَ القِیامَةِ إلاّ عَینٌ بَکَت عَلى مُصابِ الحُسَین ِ[6] اى فاطمه! همه چشم‏ها در روز قیامت گریان است جز چشمى که بر مصیبت‏‌هاى حسین بگرید.» 🔰فواید گریه و عزاداری برای امام حسین (ع) وقتی اشک ریختن در مصیبت‌های امام حسین (ع) به این اندازه مورد سفارش قرار گرفته و برای آن پاداش‌های بزرگی در آخرت ذکر شده است؛ به ما می‌فهماند که این عمل آثار و فواید بسیار مهم دنیایی نیز دارد. یکی از آن آثار، 👈 گذر از دروازه شور و ورود به دریای شعور است. اشک ریختن برای امام پایان کار نیست بلکه آغازی است برای درک و شعور. این احساس است که بر انگیخته می‌شود و ما را به فکر فرو می‌برد، یک فکر سازنده که با الهام از مصیبت‌ها شکل گرفته است. دیگر رسالت اشک ریختن برای امام حسین (ع)، 👈 زنده نگه داشتن نام، یاد و راه حسینی است و این گریه است که رسم شهادت‎طلبی را به عاشقان راه حسینی می‌آموزد و پاسدار خون اباعبدالله (ع) نیز هست. سوگواری برای امام حسین (ع) در اصل شناسایی ظالمان و مستبدان عالم است. کسانی که سال‌ها بعد از سال‌ها بودند و هستند و راه یزید و یزیدیان را ادامه می‌دهند. اشک ریختن برای امام، موجب می‌شود انسان یک مبارز تربیت شود. مبارزی مجاهد و سرسخت که تاپای جان به مقابله با ظلم و استکبار می‌پردازد و در راه هدف الهی خویش از هیچ ظالمی ترسی به دل ندارد. به علاوه آنکه اشک ریختن برای امام حسین (ع) عشق و علاقه به امام را در نسل‌های بعد به یادگار می‌گذارد و فرهنگ عاشورا را از نسلی به نسل‌های بعد منتقل می‌کند. ✅ یادمان نرود که ابزار تبلیغ فرهنگ حسینی در دستان حضرت زینب و امام سجاد (سلام‌الله‌علیهما) اشک بر حضرت اباعبدالله (ع) بود. 📚 پی‌نوشت‌ها: [1] . تحف العقول، ص 358 [2] . شیخ مفید، امالى، ص 338 [3] . حاجی نوری، مستدرک الوسائل، ج 10ریا، ص 318 [4] . شیخ حر عاملی، وسائل‏‌الشیعة ج 13، ص: 503 [5] . همان، ج14، ص506 [6] . علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 44، ص293

سلام خدمت شما خوبان. ایام تسلیت. لطفا شبهات خود را به ادرس زیر ارسال کنید. @tadbirrr

این عکس گوگل از شهر کربلاست. نکات جالبی در عکسهای گوگل دیدم. 1: کربلا در 60 کیلومتری شمال کوفه است. می گویند حسین از حج بر می گشت... یا مکه در ترکیه است یا حسین به کوفه نمی رفته....!!!! 2: دشت_کربلا پیش از تاسیس سدهای پیاپی بر روی فرات در ترکیه و عراق، منطقه ای جلگه ای بوده نه بیابانی. 3: 6 کیلومتر به غرب که برویم به دومین_دریاچه_بزرگ_عراق به اسم الرزازه میرسیم و حدود 9 کیلومتر به شرق، به رود پر آب فرات. در این منطقه مرطوب و پر آب با کندن زمین در کمتر از 4 متر به آب می رسیم. حسین یا با خودش لج کرده بود که تشنه مرد یا اینکه دچار فراخی مزمن بود! در چنین منطقه ای تشنه مردن هنری دست نیافتنی است! پاسخ 🔸صحرای کربلا، درمنطقه خشک طف قراردارد نه درجلگه فرات، بلکه فرات کیلومترها باکربلا فاصله دارد، ونهری که در روایات آمده درکربلابوده، شعبه ای است ازفرات که برای آبرسانی به کوفه کشیده شده بود وچون بعدها شخصی به نام ابن علقمی آن رابازسازی کرد به علقمه مشهورشد، امابعدقرنها بعلت عدم لایروبی تخریب وپر شد والان نهر جایگزین، نهر حسینیه است. 🔸به علاوه ،همه جلگه ها آبخیز نیستند، بلکه برخی همانند کربلا آب و هوایی گرم و خشک دارند که به آنها دشت می گویند، بخشهایی از این دشت همچون محل خیمه ها ،بسیار بالا تر از سطح آب بوده است،ضمناً موقعیت جلگه ای به لحاظ مستعد بودن خاک برای کشاورزی قابل قبول است نه مساعد بودن آب و هوا ،اگه یه سفر به رود کارون خوزستان رفته باشید متوجه گرمای این منطقه جلگه ای میشید . 🔸فصل به بار نشستن نخلستان ها چه موقع از سال است ؟!!یقینا مهر ماه و پاییز نیست ،بلکه خرماپزان در مرداد تا شهریور ماه است ،بالفرض که عاشورا ۲۱مهرماه اوایل پاییز بوده باشد ، هوا هنوز هم گرم میباشد.دمای متوسط به ۴۵ درجه هم میرسد و چون کربلا در جنوب عراق و نزدیکی عربستان سعودی قرار دارد پس کاملا واضح است که این شهر دارای آب و هوای گرم و خشک است. 🔸روز عاشورا از طلوع آفتاب تا نزدیک عصر و حمله دشمن فرصتی برای حفر چاه نبود ،شاهد هم تیر باران محافظان فدایی حضرت که سپر حضرت شدند تا نماز بخواند .آیا عقل سلیم قبول می کنه در شرایطی که به اندازه یک نماز هم دشمن مهلت نمی دهد کسی فرصت حفر چاه داشته باشد ؟! 🔸منظورازبستن آب این نیست که دربالادست مانعی جلوی نهر قراردهند تاآب به پایین دست برسد ،بلکه سپاه عمرسعد با چهارهزار تیرانداز محافظ نهر ، مانع رسیدن لشکر امام به آب میشدند واین حرکت را باپیشنهاد پسرعمرسعد ،ازچندروز قبل ازواقعه عاشورا شروع کردند که باعث شد ذخیره آب درلشکرامام به اتمام رسد. 🔸تولید کننده اصلی خرمادرعراق بصره است نه کربلا. 🔸کاروان امام حدود ۲۰۰ نفر بودند، چگونه همه نیاز خود را از شیر چند شتر تامین کنند؟! معلوم نیست چه تعداد از شترها ماده بوده و از آنها چه تعدادی بچه داشته اند تا شیر داشته باشند؟! ضمن اینکه کمبود آب در میزان و کیفیت شیر شترها نیز تاثیر دارد. 🔸نقل هایی که از غسل و نوره کشیدن اصحاب در کتب تاریخی آمده قطعی نیستند و سندهای کاملاً قابل اعتمادی ندارند، احتمالا آنچه در مورد شب عاشورا نقل شده مربوط به آب چشمه پشت خیمه ها بوده است. #محرم