🚫#شبهه_الف_184 🤔در آیه 34 سوره‌ فاطر می‌خوانیم: «وَ إِنْ مِنْ أُمَّةٍ إِلاَّ خَلا فیها نَذیرٌ». از طرف دیگر آیه‌ی 6 سوره‌ی یس اینگونه بیان می‌دارد که «لِتُنْذِرَ قَوْماً ما أُنْذِرَ آباؤُهُمْ فَهُمْ غافِلُون‏». به عبارتی، از طرفی می فرماید هر امتی نذیری داشته است و از طرف دیگر می‌فرماید پدران این قوم انذار داده نشدند؟ این تعارض بین این دو آیه چگونه حل می شود⁉️ ✅پاسخ: 👈منظور آیه این است که انذار‌ کننده آشکار و پیامبر بزرگی که آوازه‌ی او همه جا پیچده باشد، برای برخی از امت‌ها نیامده بود، و گرنه در هر زمانی حجت الهی برای مشتاقان و طالبان وجود دارد، و اگر می‌بینیم دوران میان حضرت مسیح(ع) و قیام پیامبر اسلام(ص) را دوران فترت شمرده‌‏اند، نه به این معنا است که مطلقا حجت الهی برای آنها وجود نداشت، بلکه فترت از نظر قیام پیامبران بزرگ و اولوالعزم است.🔰 ◀️در پایان لازم است به این نکته توجه شود که آنچه که گفته شد، بنابر نظر مشهور است که «ما» در آیه‌ی ششم سوره یس را «مای نافیه» گرفته است؛ اما برخی «ما» را به معنای «الذی» و موصول و برخی به معنای مصدری و «کما» گرفته‌اند. اگر این تفسیر پذیرفته شود، اساسا اشکال مطرح شده در تناقض دو آیه به وجود نخواهد آمد و معنای آن این‌گونه خواهد بود: تا بترسانی افرادی را که پدرانشان نیز ترسانده شده بودند؛ اما آنان همچنان در غفلت به سر می‌بردند.🔶🔹🔸 #تفسیر_و_علوم_قرآن #تناقضات_ظاهری ●؛••┈••✦•🌸🔍📚🔎🌸•✦••┈••● واحد شبهه پژوهی و پاسخگویی مدرسه تخصصی قرآن و عترت: https://eitaa.com/joinchat/484900935C65ea11b45e