🚫#شبهه_الف_212 الْحَمْدُ لِلَّـهِ الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ‌ وَ جَعَلَ الظُّلُماتِ وَ النُّورَ). از آيه بالا استفاده می‌شود، همانطور كه" نور" مخلوق خداوند است،" ظلمت" هم آفريده او است، در حالی كه معروف در ميان فلاسفه و دانشمندان علوم طبيعی اين است كه" ظلمت" چيزی جز عدم نور نيست، و اين را می‌دانيم كه نام مخلوق بر معدوم نمی‌توان گذاشت، بنا بر اين چگونه آيه مورد بحث، ظلمت را جزء مخلوقات خداوند بشمار آورده است؟! ✅پاسخ: 👈اولا ظلمت هميشه به معنای ظلمت مطلق نيست، بلكه ظلمت غالبا به معنای نور بسيار كم و ضعيف در برابر نور فراوان و قوی بكار می‌رود، مثلا همه می‌گوئيم" شب ظلمانی" با اينكه مسلم است، در شب، ظلمت مطلق نيست، بلكه همواره ظلمت شب آميخته با نور كم رنگ ستارگان يا منابع ديگر نور می‌باشد، بنا بر اين مفهوم آيه اين می‌شود كه خداوند برای شما روشنی روز و تاريكی شب كه يكی نور قوی و ديگری نور بسيار ضعيف است، قرار داد و بديهی است كه ظلمت به اين معنی از مخلوقات خدا است.🔰 ◀️‏و ثانيا درست است كه ظلمت مطلق يك امر عدمی است، اما امر عدمی هنگامی كه در شرائط خاصی واقع شود، حتما از يك امر وجودی سرچشمه می‌گيرد يعنی كسی كه ظلمت مطلق را در شرائط خاصی برای اهداف معينی بوجود می‌آورد حتما بايد از وسائل وجودی استفاده كند، مثلا ما می‌خواهيم در لحظه معينی اطاق را برای ظاهر كردن عكسی تاريك كنيم ناچاريم جلوی نور را بگيريم تا ظلمت در اين لحظه معين بوجود آيد، چنين ظلمتی مخلوق است (مخلوق بالتبع). ‏و به اصطلاح عدم مطلق گرچه مخلوق نيست، اما عدم خاص سهمی از وجود دارد و مخلوق می‌باشد.🔶🔹🔸 #تفسیر_و_علوم_قرآن ●؛••┈••✦•🌸🔍📚🔎🌸•✦••┈••● واحد شبهه پژوهی و پاسخگویی مدرسه تخصصی قرآن و عترت: @shobhemtqe