#معرفی_شهید #شهید_محمدرضا_باصر 🔅 محمد رضا از همان سالها که نوجوان بود سخنرانی می کرد و با حرفهای خود اطرافیانش را آگاه و آماده مبارزه می‌کرد، او از تهدیدات مأموران حکومتی ابایی نداشت. 🌷 شهید باصر که خود مداح و ذاکر اهل بیت (ع) بود علاقه عجیبی به حضرت سیدالشهداء(ع) داشت، صدایش سوزناک بود و کافی بود در حضورش نام مبارک امام حسین(ع) را به زبان بیاوری آن وقت شروع می‌کرد به مرثیه خوانی. به قول دوستانش، صدای محمدرضا خستگی را می زدود و دل هر مشتاقی را به تپش می انداخت. ♦️ مادر شهید باصر می‌گوید: وقتی خبر شهادت پسرم را به من دادند خدا را شکر کردم چون همیشه در هیئت‌ها و مجالس عزاداری که مداحی می‌کرد آخر سر برای خودش آرزوی شهادت می‌کرد. ➖ پیکر مطهر این عاشق و مداح شهید و دلسوخته امام حسین(ع)، سالها روی خاک کربلای ایران ماند و پس از گذشت سالها در روز ۲۱ ماه مبارک رمضان سال ۱۳۷۲ به آغوش وطن و خانواده بازگشت و در کنار یاران شهیدش با عزت و احترام به خاک سپرده شد.

🔰 #خاطرات_شهدا | #سنگر_خاطره 🔻قهوه... 🌟مادرم موقع خواستگاری برای مصطفی شرط گذاشته بود که این دختر صبح که از خواب بلند می شه باید یه لیوان شیر و قهوه جلوش بذاری و ... خلاصه زندگی با این دختر برات سخته . اما خدا می دونه مصطفی تا وقتی که شهید شد ،با اینکه خودش قهوه نمی خورد اما همیشه برای من قهوه درست می کرد . می گفتم : واسه چی این کارو می کنی؟ راضی به زحمتت نیستم . می گفت من به مادرت قول دادم که این کار ها رو انجام بدم. همین عشق و محبت هاش بود که به زندگی مون رنگ خدایی داده بود . #شهید_مصطفی_چمران یاد شهدا با صلوات🌷

💚•• «آسِمـان‌سوخٺ... زمین‌سوخٺ... وبـاࢪان‌نِگِࢪِفت؛ زندگۍبَعد‌ِ"تـو" بَـࢪهیچ‌ڪس‌آسان‌نَگِࢪِفٺ...💔!» #شهید_احمد_مشلب🌸🌷 #هر_روز_با_یک_عکس

#سیره_شهدا | #سکوت 🔻 سعی کنید سکوت شما بیشتر از حرف زدن باشد. هر حرفی که میخواهید بزنید، فکر کنید که آیا ضرورت دارد یا نه؟؟ بی دلیل حرف نزنید که خیلی از صحبت های ما به گناه و دروغ و...ختم می شود. #شهید_محمدهادی_ذوالفقاری🌷

شهید محمد هادی ذوالفقاری #تولدت_مبارک💚

🎥 خوابیدن در «جوی فاضلاب» در نیویورک که در رسانه‌های آمریکا دیده نشد! 🔺 اگر این تصاویر در ایران بود تا حالا سر خط خبری همه رسانه‌های فارسی، عربی و انگلیسی زبان ضد ایرانی در جهان قرار می‌گرفت! 🆔 @Masaf

💌 باید در این نوع دینداری تردید کرد #پیام_معنوی

#موج_مثبت ✨💫 🍃🌱🍃🌱 اميدداشته باشم يانداشته باشم هميشه راهي هست... اگرميخواهم جلونروم ، نروم ✨اما نااميدي رابهانه نمیكنم! 📌این روزای آخر سال بهونه هارو از خودت بگیر! 📌قوی باش و ادامه بده 📌هیچ موفقیتی راحت بدست نمیاد ! مطمئن باش ! 💟من اینجام که بهت دلگرمی بدم بگم میدونم سخته میدونم اذیت میشی ولی مطمئن باش آخر این راه روشنه ✨💫✨💫

#به_وقت_رمان📚⏰

🍃🌹﷽🌹🍃 #رهـایے از شـب🌒 #قسمت_47 ‌ یاد طعمه ی چندسال پیشم افتادم که بعد از چند ماه دوستی یک جورایی باهاش تجارت کردم. اسم این قربانی میلاد بود.خدا میداند که با چه بی رحمی و رذالتی او رو پس زدم و کلی هم با آب وتاب وافتخار از کارم یاد میکردم. میلاد از دید خیلی از دخترهای امروزی یک مرد جذاب و خاص بود ولی برای من درست مثل باقی مردهای دورو برم چشمان هیز و ذات کثیفی داشت که تنها با دروغ و بازی سعی بر جذاب جلوه دادن خودش داشت.او بیشتر سعی میکرد مثل بازیگرهای هالیوودی رفتار کنه و حتی اینقدر شبیه یکی از اون بازیگرهای معروف رفتار میکرد که یکبار با گوشه و کنایه بهش گفتم چرا سعی میکنی ادای اون بازیگر رو دربیاری؟ او هم سرخ وسفید شد و گفت من خودم متوجه نشدم! کاملا غیرارادیه..و نهایتا وقتی با نگاه سردم مواجه شد ادامه داد: پس سعی کنم کمتر فیلمهاشو نگاه کنم که اینطوری رو رفتاراتم تاثیر نذاره. میلاد در مدتی که با او بودم خیلی تلاش کرد تا با وعده ها و ول خرجیهاش منو به خواسته های کثیف خودش برسونه ولی من هربار بنا به بهانه هایی اونو می‌پیچوندم. تا جاییکه یک روز خودش به حرف اومد و با گلایه گفت: تو فکر میکنی چون خشگلی میتونی با احساس مردها بازی کنی؟؟! من با همون غرور و عشوه گری خاص خودم نگاهش کردم و او ادامه داد: _این منصفانه نیست که دل عشاقت رو به درد بیاری و اونها رو عذاب بدی.. بلند خندیدم و برای طرز تفکر احمقانه ش ابراز تاسف کردم. گفتم:این چه عشقیه که به یک مرررررد اجازه میده حرف عشاق دیگه رو به زبون بیاره و حتی در مقام دفاع از اونها بربیاد؟! مونده بود چی بگه که صورتمو نزدیک صورتش بردم و با تتفر و تحقیر نگاهش کردم و جملات سرد و بی رحمم رو نثارش کردم: _من دنبال یک مرد خاصم.مردی که منو برای خودم بخواد و نسبت به من غیرت داشته باشه.نه اینکه امروز منو بدست بیاره و فردا که فارغ شد بره سراغ یکی دیگه..تو مرد مورد علاقه ی من نیستی جوجو! !! با صدایی که به سختی شنیده میشد گفت: تو واقعا یک زن اغواگری!! سرم رو عقب کشیدم و با گوشه ی چشمم نگاهی به سرتاپاش انداختم و اون از طرف من، آخرین دیدار بود.دیداری که برای من سود فراوانی داشت وصاحب طلاهای زینتی و لباسهای فاخری شدم ولی برای او جز تحقیر وخماریواحیانا حسرت به تاراج رفتن اموالش هیج سودی نداشت.' بله ....من کارهایی کرده بودم که تا اون زمان برام افتخار آمیز بود و از دیدن نیاز در چشمان مردها احساس لذت وغرور میکردم.اما الان تازه دارم بیدار میشم.تازه دارم میفهمم که چقدر از اون روزها بیزارم.روزهایی که با نقاب سیاه و منفعت طلبی گذرانده میشد.روزهایی که من را از دیدن آقام در خواب محروم کرد. دوباره یک پیامک دیگه روی گوشیم اومد. مسعود بود سلام چطوری؟ هر کی ندونه من میدونم نقشه‌ت چیه. دمت گرم.حسابی داغونش کردی از ظهرتاحالا بدجور خرابته.فکر کنم وقتی برگردی سرتا پاتو طلا کنه تا جلدش شی..البته از تو بهتر کجا گیرش میاد شهد طلااااا گوشی رو با حرص ونفرت خاموش کردم.یعنی من این‌قدر کثیف بودم که او درموردم چنین برداشتی داشت؟؟؟ سرم رو میان دستانم گرفتم و تا میتوانستم زار زدم... نفهمیدم چقدر در اون حال بودم.ولی احساس کردم کسی دارد نگاهم میکند.سرم را برگرداندم.حاج مهدوی بود!! ✍ ف.مقیمے ادامه دارد...

🍃🌹﷽🌹🍃 #رهـایے از شـب🌒 #قسمت_48 حاج مهدوی مقابلم بود. با دیدن او همه ی ناراحتیهامو فراموش کردم و فقط برام این سوال ایجاد شده بود که او اینجا چه میکند؟! نکنه خواب بودم.؟؟؟ او اینجا، در این تاریکی درست مقابل من ایستاده بود. چادرم رو روی صورتم کشیدم تا اشکهایم رو نبیند.هرچند،این کار بیهوده ای بود و او حتما از صدای هق هقم ردم رو پیدا کرده بود! چرا چیزی نمیگفت؟ نکند جنی ..روحی.. چیزی بود که در لباس حاج مهدوی ظاهر شده بود؟ من حتی به این وهم، هم راضی بودم. تمام بدنم از هیجان حضور او میلرزید .بالاخره سکوت را شکست. چقدر صدایش زیبا بود. -قبلا گفته بودید میخواین باهام حرف بزنید.یادتونه؟؟ درست می‌شنیدم؟ او با من بود؟؟؟ دستم رو روی سینه ام گذاشتم تا قلبم بیرون نیفتد.چادرم رو از روی صورتم کنار کشیدم و میان پرده ی اشکم با حیرت نگاهش کردم.او زود نگاهش رو پایین انداخت. وقتی دید چیزی نمیگم سعی کرد یادم بیاورد: -تو دوکوهه...وقتی رو خاکها نشسته بودید..اگر هنوز هم حس میکنید که راغب هستید برام حرف بزنید من در خدمتم. من خواب بودم؟؟ او آمده بود اینجا تا من باهاش حرف بزنم؟؟!!! نمیترسید از اینکه کسی او را در این گوشه با من ببیند؟! نمیترسید از من؟؟ بازهم لال بودم...زبانم بند آمده بود..ولی اشکهایم هنوز دست از تلاش برنمی داشتند. او زیر نور ماه ایستاده بود و من با یک عالمه سوال و التماس نگاهش میکردم.تلفنش زنگ خورد. جواب داد. انگار صحبت درباره ی من بود! -بله..الان پیش من هستند.اگر زحمتی نیست به خانوم بخشی اطلاع بدید بگید ما پشت قرارگاه هستیم.متشکرم.یاعلی ظاهرا غیبتم همه رو خبردار کرده بود! وای فاطمه میگفت این اتفاق به ضرر بسیج اون ناحیه و مسجده. من چقدر امروز خرابکاری کرده بودم! حاج مهدوی تسبیحش رو مشت کرد و سر به زیر انداخت. منتظر بود تا چیزی بگویم. ولی من هرچه به ذهنم فشار می آوردم نمیدونستم از کجا شروع کنم و اصلا چی بگم؟!! آهی کشید و پرسید: نمیخواین چیزی بگید؟.... وقتی دوباره با سکوتم مواجه شد پشت کرد تا آنجا را ترک کند. من اینو نمیخواستم. میخواستم او کنارم بماند ..برای همیشه. حتی اگر حرفی نزند. با دلخوری گفتم: هرچه بود تموم شد...من واقعا متاسفم که امروز باعث زحمتتون شدم.. او به طرفم برگشت. یک قدم جلوتر آمد و با لحنی خاص گفت: - باز هم که رفتید سر خونه ی اول!!عرض کردم، بنده،به جدتون قسم، حتی به اندازه ی سرسوزنی از خدمت به شما ناراحت وخسته نشدم. او ادامه داد: میفرمایید هرچه بوده تموم شده ولی الان قریب به دوساعته اینجا با این حال وروزنشستید و از کاروان جدا شدید! من درحالیکه اشکهام رو پاک میکردم گفتم. اینجا نشستن من هیچ ارتباطی به اتفاق امروز نداره.من برای خلوت و درد دل باخدا اینحا نشستم.این کجاش مشکل داره؟ او لحنش را آروم تر کرد وشاید با کنایه گفت: -ان شالله که همینطوره.!!حالا اگر درد دل وخلوتتون تموم شده همراه من بیاین داخل قرارگاه. من مستقیم نگاهش کردم و با طعنه گفتم: -چیشد؟! به گمونم میخواستید حرفهامو بشنوید.منصرف شدید؟! او معذب بود.این رو میشد از تمام حالاتش درک کرد. ولی من دست بردار نبودم امروز روز آخر اقامتمون بود و بعد از رفتن به تهران من حسابی تنها و بی پناه میشدم.شاید جمله ای نگاهی..چیزی میتونستم از او بعنوان یادگاری ببرم تا در تلاطم مشکلات وتنهاییهام امیدوارم کنه. او گفت: _بنده از همون ابتدا عرض کردم که سراپاگوشم ولی شما قابل ندونستید. کاملا پیدا بود که ترجیح میدهد از من فرار کند و حرفهایم را نشنود.مدام در تاریکی اونجا چشمهایش میچرخید و منتظر اومدن شاید فاطمه یا افرادی بیشتر بود!!! گفتم به گمونم شما معذب هستید. حق هم دارید.نمیخواد بخاطر من خودتون رو اذیت کنید،من اونروز میخواستم باهاتون حرف بزنم.نه حالا!!! لطفا برگردید.همیشه همین بوده..هیچ وقت در زندگیم گوشی برای شنیدن حرفهایم نداشتم.هیچ کسی نگرانم نبود.الان هم اگر شما اینجا هستید نگران من نیستید.نگران خودتون و احیانا نگران مسجدهستید!! تشریف ببرید حاج اقا..من خودم میام!! او بازهم حالش دگرگون شد.با چندباردم وبازدم عصبی سعی داشت چیزی بگوید ولی هربار منصرف میشد . بالاخره تصمیمش رو گرفت و در حالیکه سعی میکرد خشمش را کنترل کندو صدایش بلند تر از حد ثابت نشود کمی به سمتم خم شد و گفت: _خانوم محترم.بیشتر از مسجد و موارد دیگه بنده نگران شآنیت یک بانوی محترمم!اینجا موندن شما در این وقت شب کار درستی نیست لطفا درک کنید.اگر حرفی دارید بسیار خوب میشنوم.ولی شما همش دارید با گوشه وکنایه حرف میزنید.بنده چه خطایی کردم که شما رو وادار به این شکل رفتار میکنه؟؟؟ ✍ ف.مقیمے ادامه دارد...

بسم رب المهدی ارواحنا فداه