الان رسیدیم نجف جایتان خالی نماز مغرب و عشا را در مسجد حنانه خوندیم مسجد حنانه موضع رأس الحسین علیه السلام 😭👇

✅ قرائت دعای عهد 🔊 سید جعفر دیباجی 👇 https://eitaa.com/sjdf313/1071 ✅ قرائت زیارت عاشوراء 🔊سیدجعفردیباجی 👇 https://eitaa.com/sjdf313/1073 زیارت #اربعین و شفاعت #امام_حسین علیه السلام در #کربلا نصیبمان شود ان شاالله التماس دعا 🤲

این مطالب را 👇در نجف در مسجد حنانه براتون دارم تنظیم می کنم ...

بسم الله الرحمن الرحیم #درسهای_زیارت_اربعین ۰۰۸ يكى از ويژگى هايى كه در زيارت اربعين براى امام حسين (ع) نقل شده، «رهانيدن آدم‌ها از نادانى و گمراهى» است. در اين باره مى خوانيم: وَ مَنَحَ النُّصحَ وَ بَذَلَ مُهجَتَهُ فيكَ لِيستَنقِذَ عِبادَكَ مِنَ الجَهالَةِ وَ حَيرَةِ الضَّلالَة. و نصيحت امت را با مهربانى و عطوفت انجام داد و خون پاكش را در راه تو به خاك ريخت، تا بندگانت را از نادانى و سرگردانى برآمده از گمراهى نجات دهد. بر اساس اين فراز از زيارت اربعين، موضوعِ رهانيدن بندگان از گمراهى و نادانى، به اندازه اى اهميت دارد كه سالار شهيدان (ع)، راضى شد جان خويش را فدا و از شهادت و كشته شدن در راه خدا استقبال كند. يكى از فلسفه هاى وجودى امام معصوم (ع)، هدايت انسان‌ها و رهانيدن آنها از جهل و گمراهى است. داوود جَصّاص مى گويد: از امام صادق (ع) درباره تفسير اين آيه شريفه كه مى فرمايد: (وَ عَلاماتٍ وَ بِالنَّجْمِ هُمْ يَهْتَدُونَ) ؛ «و علاماتى است و هم اينكه ايشان به وسيله ستاره هدايت مى شوند». (نخل: ۱۱۶) شنيدم كه فرمود: «مقصود از ستاره، رسول خداست و منظور از علامات و نشانه ها، ما اهل بيت (عليهم السلام) هستيم». [۲] در واقع هر امتى، در هر زمان و مكانى كه از فيضى مادى يا معنوى بهره مند مى شود، از بركت وجودى ائمه اطهار (عليهم السلام) است. سرّش آن است كه آن پيشوايان نور، مجارى هرگونه فيض تكوينى و تشريعى خدا هستند و به واسطه آنها، ارتباط ميان عالم هستى و خداوند برقرار مى گردد و در اين باره، فرقى نيست كه آن فيض به عالَم فرشتگان برسد يا به عالم انسان ها، يا حيوانات و نباتات و جمادات. [۱] امام باقر (ع) فرمود: رسول خدا (ص)، دروازه الهى است كه از غير آن نمى توان وارد شد و راه روشنى است كه هر كس آن را طى كند، به خدا مى رسد. على (ع) نيز چنين است و يكايك امامان نيز همين گونه هستند. خداوند آنان را اركان زمين قرار داد تا اهلش را مضطرب نگرداند و عمودهاى اسلام و نگهبانان راه هاى هدايت گردانيد، به گونه اى كه كسى هدايت نمى شود، مگر به هدايت آنها و كسى گمراه نمى گردد، مگر به كوتاهى در حق آنها. [۲] امام رضا (ع) درباره جايگاه امام در هدايتگرى و رهانيدن آدم‌ها از نادانى و گمراهى، وجود او را به ماه و ستاره مانند كرده كه در شب هاى ظلمانى، مايه هدايت انسان‌ها و سبب رهانيدن آنان از تباهى و گمراهى است: امام، ماه درخشنده و چراغ پرتوافكن و روشنايى تابنده و ستاره راهنما در ناپيدايى شب هاى ظلمانى و راهنماى هدايت و نجات بخش از تباهى است. امام، شعله فروزنده بر تپه و گرمى ده بر سرمازده و راهنماى در مهلكه هاست. [۳] ---------- [۲]: . همان، ص۱۴۳. [۱]: . ادب فناى مقربان، ص۲۱۰. [۲]: . همان، ص۱۱۵. [۳]: . تحف العقول، حرّانى، ص۷۹۷. زيارت #اربعین #امام_حسین علیه السلام نصیبمان

در حرم امام امیر المومنین علیه السلام نائب الزیاره همه دوستان هستم مخصوصا اهالی زيارت به نیابت

حیدر حیدر جانم حیدر السلام علیک یا امیرالمؤمنین الحمد لله الذی جعلنا من المتمسکین بولایتک یا علی

#مقاله #امام_حسین علیه السلام مطاف دلها بمناسبت #اربعین حسینی بسم الله الرحمن الرحیم هرچند محل دفن پيكر حسين، مورد اتفاق مورخان است، اما محل دفن رأس شريف ايشان، به شدت مورد اختلاف است و اقوال مختلفى در اين باره مطرح شده است؛ از قبيل اينكه: ۱. سر مطهر، پس از مدتى، به كربلا بازگردانده شد و با پيكر آن حضرت به خاك سپرده شد. ۲. نزد عمرو بن سعيد بن عاص، والى يزيد در مدينه فرستاده شد و او آن را در قبرستان بقيع، در كنار قبر مادرش فاطمه زهرا (عليها السلام) دفن كرد. ۳. پس از آنكه مدتى، در شهرها گردانده شد، به عسقلان رسيد و حاكم آنجا، آن را در آن محل به خاك سپرد و در همانجا باقى بود تا آنكه در جنگ هاى صليبى، فرنگى‌ها بر عسقلان مسلط شدند. در اين هنگام، صالح طلائع، وزير فاطميان در مصر، سى هزار درهم به فرنگى‌ها پرداخت و سر مطهر را از آنان گرفت و آن را به قاهره منتقل كرد و در جايى كه اكنون به اين نام (رأس الحسين) معروف است، دفن نمود. ۴. سبط ابن جوزى نوشته است: «اين سر مطهر در مسجد شهر رقه در كنار فرات دفن شده است؛ زيرا وقتى كه آن را نزد يزيد بن معاويه بردند، گفت: آن را به تلافى سر عثمان، براى خاندان ابى معيط (بستگان اموى عثمان) مى فرستم. خاندان ابى معيط در آن زمان، ساكن رقه بودند و آن را در يكى از خانه هاى خود دفن كردند. بعدها اين خانه، جزو مسجد جامع شد و اكنون اين مسجد، در كنار باروى شهر قرار دارد. بدين ترتيب نقاط يادشده، بالغ بر شش محل است در شش شهر كه عبارت اند از: مدينه، كربلا، رقه، دمشق، عسقلان و قاهره كه در واقع، جزو قلمرو حجاز، عراق، شام و بيت المقدس هستند. اين شهرها، در واقع آن روز، مرز و دروازه كشور اسلامى با جهان خارج به شمار مى رفتند. در تاريخ، اختلافات زيادى هست كه ما آن را اختلاف لفظى يا اختلاف ظاهرى مى ناميم؛ زيرا نتيجه اصلى همه اقوال يكى است. اختلاف درباره محل دفن سر حسين (ع) نيز از اين قبيل است؛ زيرا اين رأس شريف، در هر كجا كه دفن شده باشد، در همه جا مورد تعظيم و تقديس است. حسين (ع) به بركت شهادت و در پرتو قهرمانى و نيز به خاطر خاندان نبوى او، وجودى است كه در قلب هر شخصى جاى دارد؛ چه به قبر او نزديك باشد يا دور. اين وجود مقدس، چه در قاهره باشد، چه در عسقلان، چه در دمشق، چه در رقه، چه در كربلا و چه در مدينه، فرقى نمى كند؛ او همه جا محبوب دلهاست. [۱] دشمنان امام حسين، او را كشتند و مى خواستند نام و نشان او را نيز در جهان محو كنند، اما نتوانستند نور خدا را خاموش كنند و روز به روز بر وسعت منطقه محبوبيت حسين (ع) و تعداد شيفتگان او افزوده شده و مى شود. شيفتگان عظمت سيدالشهدا (ع) محدود به شيعيان و حتى مسلمانان نمى شوند، بلكه آزادى خواهان جهان و عاشقان انسانيت و فضيلت، از پيروان ساير اديان و مذاهب و مرام‌ها در سراسر جهان، كم نيستند و اين معنى بر اهل فضل و مطالعه پوشيده نيست. ---------- [۱]: . ابوالشهداء، عباس محمود عقاد، صص۱۶۳ - ۱۶۵.