#شعر_منتخب #امام_باقر علیه‌السلام #قصیده 🔹آفتاب عشق🔹 آن مقتدا که هستی دارد قوام از او خورشيد و ماه نور گرفتند وام از او آن پنجمين امام که معصوم هفتم است دارد حريم کعبۀ دين احترام از او دريا شکاف علم و يقين «باقرالعلوم» ماهی که شرمگين شده بدر تمام از او او باغبان علم و فضيلت شد و به جاست آن گلشنی که يافته فيض مدام از او گل‌های باغ معرفت و بوستان علم دارند رنگ و جلوه‌گری هر کدام از او روشن چراغ دانش و بينش ز نور اوست دارد حياتِ علم و فضیلت دوام از او دانش به حُسن مطلع او گفت آفرين بينش رسيده است به حُسن ختام از او بطحا شده‌ست باغ بهشت از ولادتش يثرب شده‌ست روضۀ دارالسلام از او در گردش مدار، فروغ اميد را منظومه‌های عشق گرفتند وام از او تا رهنمای خلق شود در ره نجات بالله گرفته بود خدا التزام از او قولش هماره قول رسول کريم بود شد جلوۀ حديث نبی مستدام از او اين آفتاب عشق که سوی دمشق رفت گفتی گرفت روشنی روز، شام از او بزم هشام بود به شام و گمان نبود دعوت کند به «سَبق رِمايه» هشام از او هر چند عذر خواست ز پرتاب تير و خواست تا حکم انصراف بگيرد امام از او اما هشام بر سخن خود فشرد پای تير و کمان گرفت امام همام از او تير و کمان گرفت و هدف را نشانه رفت تا ضرب شست بنگرد و اهتمام از او فضل و بزرگواری آن مظهر گذشت راضی نشد که خصم شود تلخ‌کام از او تير نخست چون به هدف کارگر فتاد پروانه يافتند يکايک سهام از او می‌دوخت تير را به دل تير در هدف بود از خدای نصرت و سعی تمام از او آماج تير شد چو هدف شد بر آسمان تجليل بی‌مبالغۀ خاص و عام از او اين است رهبری که به هر لحظه قدسيان در عرش می ‌رند به تقديس نام از او همراه اوست عطر شهيدان کربلا خيزد هنوز رايحۀ آن قيام از او «جابر» سلام ختم رُسل را به او رساند با گوش جان شنيد جواب سلام از او از سعی او گرفته صفا، مروه و صفا بر جای مانده حرمت بيت‌الحرام از او از صد هزار بوسۀ خورشيد خوشتر است خال سياه کعبه و يک استلام از او اصحاب معرفت به ادب گرد آمدند باشد که بشنوند حديث و پيام از او گوهرفشان به خدمت او طبع «حميری» است شعر «کميت» يافته قدر و مقام از او در ساحل غدير ولايت نشسته‌اند آنان که چون «فُضيل» گرفتند جام از او رو تشنگی بجوی «شفق» گر اميد توست جامی ز حوض کوثر و شرب مدام از او 📝 #استاد_محمد_جواد_غفورزاده

#شعر_منتخب 🌷تقدیم به سردار شهید #حاج_قاسم_سلیمانی آرزوی موج چیزی نیست جز فانی شدن هست این فانی شدن، آغاز عرفانی شدن موج، کی یکجا نشستن را تحمل می‌کند؟ عشق اقیانوس آرام است، طوفانی شدن پیله را بشکن اگر رؤیای تو پروانگی‌ست آزمون سخت یوسف چیست؟ زندانی شدن هیچ‌کس مثل شهیدان مدافع حس نکرد حال اسماعیل را هنگام قربانی شدن... در وصیت‌نامۀ پروانه‌ها آورده‌اند مرگ یعنی صاحب یک عمر طولانی شدن... ما کجا و آرزوی مرگ سرخی مثل او ما کجا و تاری از موی سلیمانی شدن میزبان وقتی حسین بن علی شد، واجب است این چنین آمادۀ رفتن به مهمانی شدن #احمد_حسین‌پور_علوی

#شعر_منتخب بیگانه نیست با غم ایّام شهرمن دریای پرتلاطم آلام شهرمن شد منتشر میان نفسهای خسته اش ویروسهای جاهل اوهام ، شهرمن از شوکران طعنه ندارد هراس ، هیچ نوشیده سالهاست از این جام شهرمن در سایه ی کرامت بانوی آفتاب کوتاه نیست دستش ازاین بام شهرمن جاریست جویبار کرامت از این دیار هرگز ندیده زائر ناکام شهرمن حتی اگر زمین و زمان پیله میکنند پروانه میشوی تو سرانجام شهرمن نور شفاست میدمد از صحن آینه رویت سپید و قلب تو آرام شهرمن زینب غلامی

#شعر_منتخب گفتی شب تیره ماه را گم نکنیم در ظلمت، خیمه گاه را گم نکنیم هرگاه که راه و چاه ناپیدا شد مصباح شدی که راه را گم نکنیم #سید_محمد_مهدی_شفیعی کانال شخصی سیدمحمدمهدی شفیعی: https://eitaa.com/joinchat/344064018Ce1550fc303

#شعر_منتخب کجاست آن که وجودش مطاف هر دل بود و با شکوه‌‌تر از آفتابِ ساحل بود کجاست آن که دلش عطر و بوی راز گرفت شبش طراوت تسبیح و جانماز گرفت کجاست آن که وجودش حلاوت قم بود حضور سادۀ او افتخار مردم بود کجاست جانِ از این تنگنایِ تن خسته ز خود رها شده اما به یار دلبسته کجاست باغ دلی که گل نجابت داشت و عطر صبحِ دل‌انگیز استجابت داشت همان که رفتنش آورد ابر و باران را همان که برد به همراه خود بهاران را همان که در شب طلاب ماه تابان بود همان که نور دل و دیدۀ فقیهان بود چه عشق‌ها به مناجات در دقایق داشت چه مشق‌ها که ز درسِ امام صادق داشت در استواری فقهش قیام را دیدیم و حالِ محفلِ درسِ امام را دیدیم چقدر شور حسینی که در شبش گل کرد چقدر عشقِ خمینی که بر لبش گل کرد چه شکوه‌های عجیبی ز حمله بر دین داشت چقدر دغدغۀ مردم فلسطین داشت به پاس آن دل شیداست این همه تجلیل برای عاشقِ زهراست این همه تجلیل * مدینه جلوۀ تجلیل، تازیانه شده‌ست و آتشی که شرارش روان به خانه شده‌ست مدینه هجر بهاران ز باغ را می‌دید شکوفه‌های فراوان داغ را می‌دید مدینه شمس علی را ز خانه می‌بردند «چه شد که هفت نفر مخفیانه می‌بردند؟» 📝 #جواد_محمدزمانی برگرفته از: 🌐 shereheyat.ir/node/4914 ✅ @ShereHeyat

#شعر_منتخب این خبر سخت بود، سنگین بود تا شنیدیم، بی قرار شدیم روح علامه تا خدا پر زد داغ دیدیم، داغدار شدیم نفسش گرمی دل یاران خطبه اش راز خشم دشمن بود سال ها نور چشم حزب الله سال ها خار چشم دشمن بود استوار و شکوهمند و صبور مهربان و صمیمی و ساده مثل یک کوه، سربلند و رشید مثل یک آبشار افتاده نه در این راه عافیت طلب و نه در این راه منفعت بین بود گفت "جان ها فدای دین" آری همه ی عمر خادم دین بود در دل فتنه ها به ساغر ما جامی از کوثر ولا می ریخت بعد هر زخم در پیاله ی ما جرعه ای از خم "شفا" می ریخت روح او در بدن نمی گنجید عاقبت سوی دوست عازم شد شب جمعه "به سوی او" پر زد رفت و همراه حاج قاسم شد قلمش، خطبه های مستندش بود عمری سلاح علامه بی شک از کربلا شروع شده راه سردار، راه علامه آن یکی هم مسیر با عباس این یکی هم مسیر با زینب السلام علیک یا عباس السلام علیک یا زینب سیدمحمدمهدی شفیعی

#شعر_منتخب السلام ای خادم اسلام و قرآن السلام ای عَلَم در علم، ای علامهء عالی مقام علم را از نور مصباح هدایت یافتی هرچه در توحید داری از ولایت یافتی در هجوم فتنه ها یار ولی بودی و بس در تمام عمر عمار علی بودی و ‌بس ... این ولایت محوری مشهور عام و خاص بود آبرو و اعتبارت در کف اخلاص بود تو به منطق پرده از روی نفاق انداختی تو به جدّ و جهد، دِینت را به دین پرداختی ما که در آثار تو خیر فراوان دیده ایم١ هرکجا جای تو خالی بود خسران دیده ایم ... تو شهیدی زنده بودی، غربتت مشهود بود شاهد مظلومی تو مهدی موعود بود ای دل دریایی ات، همواره "صبّارٌ شکور" حکمت و علم تو از سرچشمهء "العلم نور"٢ .... اعتلای علمی ات را تا قیامت، قم گواه "یرفع الله الذین آمنوا منکم"٣ گواه همدم علامه و تفسیر المیزان شدی در حریم اهل بیت آکنده از قرآن شدی نام و پیغام و کلام روشنت مصباح بود عزم تو در راه مصباح الهدی، اصلاح بود طرح نو آوردی و سقف فلک بشکافتی نقشهء این راه را، *طرح ولایت۴* یافتی *راه حق۵* تو صراط المستقیم انقلاب رسم تو خط امام و مکتبت اسلام ناب ... ای مقاوم در هجوم فتنهء خناس ها ای دلت مجروح از دست ولی نشناس ها در مصاف خصم قرآن، تیغ برهان داشتی تو مدادی افضل از خون شهیدان داشتی ای قلم دردست توتفسیری از"مایسطرون" ای عروجت معنی "انا الیه راجعون" داغ ما در سالگرد حاج قاسم تازه شد داغ رهبر در غم هجر تو بی اندازه شد اینک "الحقنی بنور عزک الابهج"۶ بخوان با امام عارفان همصحبت بهجت بمان شاهد اوج جهاد و اجتهادت حیدر است در جنان اجر تو *جامی از زلال کوثر٧* است فاطمیه آمده از سورهء کوثر بخوان با دلی آتش گرفته در غم مادر بخوان: "سینه ای کز معرفت گنجینهء اسرار بود کی سزاوار فشار آن در و دیوار بود"٨ سیدمحمدرضا یعقوبی آل ١- ١١٧ عنوان کتاب در ١۶٠ مجلد ٢- حدیث نبوی: الْعِلْمُ‏ نُورٌ یَقْذِفُهُ اللَّهُ فِی قَلْبِ مَنْ یَشَاء ٣- سورهء مجادله، آیهء ١١: یرفعِ الله الذین آمنوا مِنْكُمْ وَالَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ... ۴- طرحی معرفت افزا از علامه مصباح در دانشگاه ۵- مؤسسه اسلامی ایشان که از قبل انقلاب فعالیت داشت. ۶- فرازی از مناجات شعبانیه ٧- از کتب فاطمی علامه ٨- مطلع غزل معروف مرحوم آیت الله غروی اصفهانی هدیه به روح مطهر علامه، حمد و صلوات

#شعر_منتخب یا سیدتی و مولاتی سجاده ام معطر از بوی ربنا بود آنچه شنیده میشد از من فقط خدا بود یک عمر آه و نفرین ، از این و آن شنیدم تنها به جرم اینکه نفرین من دعا بود دیشب برای مردم تا صبح گریه کردم ای کاش یک نفر هم یک دم به فکر ما بود طفلان من به جای مردم گرسنه بودند افطار خانه ما در سفره شما بود امروز را نبینید این بی حیا لگد زد دیروز پشت این در جمعیت گدا بود من هیچ شکوه ای از بیگانگان ندارم آنکه به حال و روزم خندید آشنا بود من درد مرتضی را با جان خود خریدم در راه عشق باید آماده بلا بود دستم شکست اما من درد حس نکردم اسم علی دوا بود ، ذکر علی شفا بود رفتم برای مردم حجت تمام کردم: او را که می کشیدید او حجت خدا بود ای کاش می شکستند این دست دیگرم را اما به جای این دست آن دست بسته وا بود با کفش های خاکی در خانه ام قدم زد آن خانه ای که فرشش بال فرشته ها بود ای کاش ماجرا را حیدر ندیده باشد وقتی سرم به در خورد ، فضه ! علی کجا بود ؟!! تازه میان کوچه قلبم به درد آمد حیدر برهنه سر بود ، حیدر برهنه پا بود . . . تا قبر بردنم را همسایه هم نفهمید از بسکه مردن من چون شمع ، بیصدا بود از بسکه قطره قطره بر پای تو چکیدم تابوت من سبک تر حتی ز بوریا بود ای آخرت وفا کن با ما شکسته دلها با ما شکسته دلها دنیا که بی وفا بود ... علی اکبر لطیفیان (با اجازه شفاهی شاعر)

#شعر_منتخب پیشکش به خاک پای حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها می آید استجابت اگر پیشواز تو فخر خداست محفل راز و نیاز تو محراب خانه نور علی نور می شود از جانماز و وصله ی چادر نماز تو فهم بشر به ساحت درکت نمی رسد پنهان شده به دست خداوند راز تو این آن حقیقتیست که کتمان نمی شود غیر از علی نبوده کسی هم‌ تراز تو ای ساده زیستی تو تدریس بندگی ای شوکت بهشت گلیم جهاز تو نامت سلام داشت قیامت قیام داشت زنده است آن شهادت تاریخ‌ ساز تو محشر که اختیار شفاعت به دست توست داریم ما امید به برگ جواز تو محمدحسن بیات‌لو

#شعر_منتخب #فاطمیه #حضرت_محسن علیه‌السلام #غزل 🔹کاش...🔹 شاید او یوسف ذریۀ طاها می‌شد روشنی‌بخشِ دل و دیدۀ بابا می‌شد شاید او در دل گهواره زبان وا می‌کرد همدم فاطمه ـ فِی المَهدِ صَبِيّا ـ می‌شد شاید او بین مناجات و نماز شب خویش جلوۀ روشنی از حضرت موسی می‌شد شاید او از همۀ اهل جهان دل می‌بُرد مثل پیغمبرمان خوش قد و بالا می‌شد شاید او در سَکَنات و وَجَنات و حَسَنات اَشبهُ النّاس به صدیقۀ کبری می‌شد شاید او مثل اباالفضل میان صفین ذوالفقار علی عالی اعلی می‌شد شاید او مشک به دوش از وسط نخلستان از حرم با رجزی راهی دریا می‌شد شاید... امّا چه بگویم که چه شد در آتش کاش او پاسخ این شاید و امّا می‌شد #رضا_خورشیدی_فرد

#شعر_منتخب #حضرت_ام_البنین نشستم روی خاکِ آرزوهایم بغل کردم خیالی از مزارت را اگر چه قابِ این خاک از تنت خالی‌ست نسیم آورده از مقتل غبارت را اگر سوسوی چشمان ترم کم شد اگر تسبیحِ تربت خیسِ اشکم شد نشستم می‌شمارم با نفس‌هایم شمارِ زخم‌های بی‌شمارت را شنیدم پَر زدی دستت زمین افتاد تو بالا رفتی و ام‌البنین افتاد به عرشِ خیمه‌ها با مشک می‌رفتی که تیری آرزوی آب‌دارت را ... زد و بی‌آرزو بر خاک افتادی تن خود را به دستِ نیزه‌ها دادی صدای نوحه‌ی ادرک اخایت گفت زیارت کرده زهرا نیزه‌زارت را کنار رود، اما تشنه لب بودی به جای آب، سقای ادب بودی تو دریازاده‌ای؛ هر چند بی‌آبی نمی‌سنجند، با مشکت عیارت را اگر می‌شد به جایت آب می‌بُردم به جای قلبِ مشکت تیر می‌خوردم به پای آرزوهای تو می‌مردم نمی‌دیدم نگاهِ شرمسارت را اگر می‌شد به جنگِ تیر می‌رفتم به زیر کوهی از شمشیر می‌رفتم که حتی نشکند آیینه‌ی چشمت نبیند هیچ سنگی انکسارت را به من پیکِ اجل نزدیک شد رفتی تمام آسمان تاریک شد رفتی شده «ام‌ُّالقَمر»؛ «ام‌ُّالبُکا» بی تو ببین ای ماه، ابرِ در مدارت را اگر چه قدّم از داغت خمید آخر ولی مادر به رویایش رسید آخر که شد ام‌البنین «ام‌الشهید» آخر ببر حالا کنارت داغدارت را رضا قاسمی