eitaa logo
صبح وصال
63 دنبال‌کننده
2.2هزار عکس
1.1هزار ویدیو
139 فایل
بسم الله الرحمن الرحیم گوهرهایی از جنس قرآن و عترت و ولایت و شهداء گردآوری و نوشته حامدی نسب @sobhe_vesal
مشاهده در ایتا
دانلود
1648303873_-217832.mp3
3.58M
پیامدهای عدم کنترل شهوات: 1)کسالت در عبادت 2) شک و ریب 3) انکار حق سخنرانی : حجت الاسلام عالی @ghoharaneh
8.42M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
لشکرگاه جبرئیل این روزها تو جاده‌ی کربلاته با لباس مبدّل، خادم زائراته این شبها کلّ اهل آسمون، روی زمینند جن و انس و فرشته، زائر اربعینند علیه السلام @ghoharaneh
دعای هر روز #صفر فراموش نگردد. @ghoharaneh
این هشت سال، مظهری از برترین صفاتی است که یک جامعه میتواند به آنها ببالد و از جوانان خودش انتظار داشته باشد. یعنی دفاع مقدس مظهر حماسه است، مظهر معنویت و دینداری است، مظهر آرمان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهی است، مظهر ایثار و از خودگذشتگی است، مظهر ایستادگی و پایداری و مقاومت است، مظهر تدبیر و حکمت است. مقام معظم رهبری - ۲۴ شهریور ۱۳۸۸ فرا رسیدن چهلمین سالگرد گرامی باد. ۴۰ @ghoharaneh
توکل به خدا در عملیات های دفاع مقدی علی رغم کمبود امکانات و تجهیزات اتکا به ظرفیت نیروی هوایی در دفاع مقدس نقش جوانان در طراحی عملیات های مهم و اساسی در دوران دفاع مقدس نقش مهم و اساسی مردم در اداره جنگ امیدآفرینی امام در مواقع سخت جنگ @ghoharaneh
عشق بود و جبهه بود و جنگ بود عرصه بر گُردان عاشق تنگ بود هر که تنها بر سلاحش تکیه کرد مادری فرزند خود را هدیه کرد در شبی که اشکمان چون رود شد یک نفر از بین ما مفقود شد آنکه که سر دارد به سامان می رسد آنکه که جان دارد به جانان می رسد دیده ام ، دستی به سوی ماه رفت بی سر و جان تا لقاءالله رفت زندگیمان در مسیر تیر بود خاک جبهه ، خاک دامنگیر بود آنکه خود را مرد میدان فرض کرد آمد از این نقطه طی الارض کرد هر که گِرد شعله چون پروانه است پیکر صدپاره اش بر شانه است تن به خاک و بوی یاسش می رسد بوی باروت از لباسش می رسد دشمن افکنهای بی نام و نشان پوکه ی خونین شده تسبیحشان کار هرکس نیست این دیوانگی پیله وا می ماند از پروانگی افشین مقدم @ghoharaneh
خبر آمد که ز معشوق خبر می آید ره گشایید که یارم ز سفر می آید کاش می شد که ببافند کمی مویم را آب و آیینه بیارید پدر می آید نه تو از عهده ی این سوخته بر می آیی نه دگر موی سرم تا به کمر می آید جگرت بودم و درد تو گرفتارم کرد غالبا درد به دنبال جگر می آید راستی گم شده سنجاق سرم، پیش تو نیست! سر که آشفته شود حوصله سر می آید هست پیراهنی از غارت آن شب به تنم نیم عمامه از آن بهر تو در می آید به کسی ربط ندارد که تو را می بوسم غیر من از پس کار تو که برمی آید؟ راستی!هیچ خبر دار شدی تب کردم؟ راستی! لاغری من به نظر می آید؟ راستی!هست به یادت دم چادر گفتی دختر من!به تو چادر چقدر می آید سرمه ای را که تو از مکه خریدی، بردند جای آن لخته ی خونم ز بصر می آید سلام الله علیها سلام الله علیها
صلی الله علیک یا یا اصلا رقیه نه، مثلا دختر خودت؛ یک شب میان کوچه بماند، چه میشود!؟ اصلا بدون کفش، توی بیابان، پیاده نه ! در راه خانه تشنه بماند، چه می شود!؟ دزدی از او به سیلی و شلاق و فحش، نه ! تنها به زور گوشواره بگیرد، چه میشود!؟ گیریم خیمه نه ،خانه و یا سرپناه ،نه ! یک شعله پیرهنش را بگیرد، چه میشود!؟ در بین شهر، توی شلوغی، همیشه، نه ! یک شب که نیستی، بهانه بگیرد، چه میشود!؟ اصلا پدر ،عمو و برادر نه، جوجه ای… تشنه مقابل چشمش بمیرد، چه میشود!؟ دست گناهکار مرا روز رستخیز یک دختر سه ساله بگیرد چه میشود @ghoharaneh
36.26M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
. زیارت چیست؟ مداحی با موضوع روز ششم ماه صفر المظفر ۱۴۴۲ پنجشنبه سوم مهرماه ۱۳۹۹
از اربعین جا ماندم اما از نگاهت نه از کاروان جا ماندم اما از سپاهت نه نام مرا بنویس بین اربعینی ها من دل به راهت دادم آقا پا به راهت نه ‌ 🖋احمد ایرانی‌نسب @ghoharaneh
در حقیقت برای انسان دو است: و ، دنیای ممدوح دنیایی است که بودن در آن موجب کسب فضائل انسانی و تهیه زندگی سعادتمند ابدی شود. در مقابل دنیای مذموم، دنیای خود انسان است به این معنی که انسان دلبسته و فریفته دنیا شود که منشأ تمام مفاسد و خطاهای انسان است. بنابراین خود دنیا و نعمتهای آن به عنوان مخلوق خداوند، نمی‌تواند شر بوده و مورد مذمت قرار گیرد بلکه عکس العمل انسان در قبال دنیاست که می‌تواند خوب و ممدوح یا بد و مذموم باشد. علیه السلام در چنین می‌گوید: اَلدُّنیا خُلِقَت لِغَیرِها وَ لَم تَخلُق لِنَفسِها؛ دنیا برای رسیدن به آخرت آفریده شد، نه برای رسیدن به خود دنیا. (نهج البلاغه، حکمت ۴۶۳) دلبستگی انسان به دنیا چون باعث دور نگه داشتن از می‌شود، دنیای مذموم است و هر چه این دلبستگی بیشتر باشد، حجاب بین انسان و خداوند بیشتر و ضخیم‌تر می‌شود. ( (ره)، ص ۱۲۱) دنیا همچون نردبانی زیر پای انسان است و انسان یا روی پله اوّل است یا روی پله دوّم یا روی پله سوّم یا ... به هر حال چه روی پله اوّل باشد یا دوّم یا سوّم، بالاخره این نردبان را از زیر پای انسان خواهند کشید. البته کسی که روی پله اوّل است یک مقدار آسیب می‌بیند. کسی که روی پله دوّم است بیشتر و همینطور، انسان هر قدر که به دنیا نزدیک شود و دلبسته و فریفته دنیا شود، پله‌ای از پله‌های آن را پشت سر گذاشته است. (تمثیلات _شیرازی ، ج ۲، ص ۱۸) @ghoharaneh