🎥 کدام زن، کدام آزادی؟ 🔸️دکتر یوسف اباذری، استاد جامعه شناسی دانشگاه تهران (۲۸ آذر۹۷) توضیح می‌دهد که چطور میل به آزادی جنسی هم رقابتی می‌شود. او می‌گوید مصرف‌گرایی، لذت‌جویی جزئی از شخصیت و لازمه‌ی انسان نئولیبرال است برای اینکه در رقابت کم نیاورد! 🔸️حالا آزادی جنسی هم یکی از این عرصه‌های رقابت برای انسان نئولیبرال است. به‌خاطر همین یک روز دغدغه‌اش حضور زنان در ورزشگاه است، روز دیگر آزادی پوشش می‌خواهد؛ و روزی دیگر آغوش رایگان می‌دهد. 🔸️سوژه نئولیبرال حتی اعتراض را عرصه رقابت می‌بیند و سعی می‌کند با قدرت رسانه مطالبات اصلی معترضین را به نفع خودش تحریف کند. او در این رقابت نه تنها نسبت به آرمان‌های اجتماعی مثل مبارزه با فقر_و_تبعیض حساسیتی ندارد که حتی دغدغه استقلال وطن هم ندارد و به طور کاملاً طبیعی از بیگانه مطالبه تحریم و جنگ علیه کشورش می‌کند. 🔸️ اگر از گفت‌وگو گریزان است چون پرسشی ندارد که دنبال پاسخ باشد. آرمان‌‌ش لذت‌جویی و منفعت‌طلبی‌ فردی است و این آرمان‌ها اساساً قابل گفت‌وگو نیستند. در بهترین حالت، مذاکره می‌کند برای تحقق آرمان‌هایش. 🗂منبع: مستضعفین تی‌وی #مسائل_ایران #تحلیل #دنیای_تحلیل #اعتراضات #اغتشاشات #سوژه #رقابت #لیبرال #نئولیبرال #حقوق_زنان #زنان #آزادی #ورزشگاه #انقلاب_جنسی @donyayetahlil

صحنه‌ی تقریباً یک دقیقه‌ای رقص خانم ‎#نگار_جواهریان در فیلم کوتاه شیهه -که سه روز قبل در سکّوی ‎#نماوا منتشر شده- حامل چند نکته است: ۱- نماوا، در پیشانی و خطّ مقدّم تجاوز فرهنگی و تهاجم فرهنگی قرار گرفته و گویا مافیای سینما، تصمیمشان این است که نماوا، بخشی از نقش فیلیمو را بر دوش گیرد تا سکّوهای متخلّف، تکثیر شوند و در فیلیمو خلاصه نشوند. ۲- قبح‌زدایی از رقص و رقّاصگی در ‎#شبکه_نمایش_خانگی و روی پرده‌های سینما، گام بعدی پرده‌دری فرهنگی-اجتماعی حامیان شورش 《زن، زندگی، آزادی》 به کانون خانواده و تمدّن اسلامی-ایرانی است. ۳- مأموریّت ‎#رامبد_جوان و همسرش، هنوز به پایان نرسیده و اگر شده، حتّی با فیلم کوتاه، پیام‌های مدّ نظرشان را به جامعه، سفارت‌خانه‌ها و سینمای اروپا مخابره می‌کنند. ۴- آیا ‎#فیلم_شیهه، با مجوّز منتشر شده؟ اگر هم کلّیّت فیلم مجوّز داشته باشد، ولی چنین صحنه‌ای، نمی‌تواند علی القاعده، از ‎#ساترا مجوّزی دریافت کرده باشد. ۵- آیا سینمای جمهوری اسلامی ایران، به کارگردانی مثل ‎#پویا_سعیدی و بازیگری مثل جواهریان -که چنین صحنه‌ای را جهت قبح‌زدایی از حرام‌های شرعی و قوانین رخسمی در همان چارچوب وحشی و تهاجمی شورش‌گران ‎#اغتشاشات۱۴۰۱، کارگردانی می‌کنند- این‌قدر نیاز دارد که نهادهای ناظر و تصمیم‌گیر، حاضرند با ‎#مدیریت_باج‌دهی، عوض ‎#مدیریت_فرهنگی، با آن‌ها تعامل کند؟! احسان رستگار ‎http://eitaa.com/sokhanesadeed

‏گزارش یک قتل سورئال (تدارک‌دیده‌شده؟)؛ پرده‌ی چهارم: ‎#مازیار_خسروی، سردبیر ‎#روزنامه_اینترنتی_فراز و دبیر سیاسی سابق ‎#روزنامه_شرق، دیروز، در توییتی تحقیرآمیز و از موضع بالا، یک ساعت قبل انتشار خبر کشته‌شدن مرحوم ‎#داریوش_مهرجویی و همسرش، خطاب به دو افغانستانی، می‌گوید «شما را به خیر و ما را به سلامت…» و در توییت بعدی می‌نویسد «مهرجویی و همسرش را سلاخی کردند؛ خلاص!». صفحه‌ی توییتر فراز هم در حال شعله‌ور کردن آتش دوقطبی نژادی و قومی اخیر است. پرده‌ی سوم: صفحه‌ی توییتر و سایت روزنامه‌ی اینترنتی فراز، کاملاً اتّفاقی، سه ساعت قبل از انتشار خبر قتل این زوج سینمایی و دقیقا بین ۲۰:۵۰ تا ۲۲ -که از قضا بازه‌ی وقوع قتل است- دو توییت را منتشر می‌کند بر محوریّت دو مطلب اینستاگرامی مرحومه ‎#وحیده_محمدی‌فر که یکی در تاریخ نهم بهمن‌ماه ۱۴۰۱ منتشر شده و تاریخ دقیق مطلب دیگر، در عکس منتشره، نامعلوم ولی به روایت ‎#روزنامه_اعتماد، پانزدهم مهر ماه است. یک توییت، هشت ماه و نیم قبل و توییتی دیگر، احتمالاً هفته‌ی قبل منتشر شده. حال نکته‌ای که در این میان حائز اهمّیّت است، علّت بازنشر مطلب زمستان پارسال و ملحق کردنش به مطلب هفته‌ی قبل خانم محمدی‌فر، آن هم دقیقاً در دقایقی است که آن زوج هنری بی‌نوا، با چاقو، از ناحیه‌ی گردن مورد حمله‌ی قاتل یا قاتلان قرار گرفته بوده‌اند! پرده‌ی دوم: علاوه بر چاقوهایی که در دستان جانیان بوده، از پاییز سال گذشته و پس از ‎#اغتشاشات۱۴۰۱، مهرجویی در خارج و نیز در داخل، از جانب برخی فاشیست‌ها، مورد مؤاخذه قرار گرفته بود که «چرا علیه جمهوری اسلامی ایران موضع‌گیری نمی‌کند، با براندازان مرزبندی دارد و سعی می‌کند در حوزه‌ی مهارتی، کاری و تخصّصی‌اش یعنی سینما اظهار نظر کند؟» و بدین ترتیب، اشیائی نوک‌تیز، علیه او آخته و در کمینند تا مهرجویی را ترور شخصیت و بی‌اعتبار کنند. پرده‌ی اوّل: «یا با مایی، یا علیه ما»، نه تنها از ایده‌های محوری فاشیست‌هاست، بلکه در بزنگاه‌های فتنه‌گون داخلی، به‌ویژه از ‎#فتنه۸۸ تا اغتشاشات ۱۴۰۱، بخشی لاینفک از خلق و خوی بعضی براندازهای منافق داخلی و کینه‌توزان مترصّد فرصت متّصل به رسانه‌های ضدّ ایرانی بوده و هست؛ امسال بیش از پیش آشکار خواهد شد که ‎#جاسوس‌خبرنگاران، هنوز سخت مشغول کارند و در مسیر مأموریّت‌هایشان، نه فقط از ترور شخصیّتی پرهیز ندارند، بل می‌توانند ابزارهای مناسبی باشند در دستان دواعش داخلی، اجیرشدگان بی‌جیره‌ومواجب و نوکرهای فکری و یدی اجاره‌ای. در مورد این‌که چطور ممکن است، خیلی تصادفی، روزنامه‌ی چاپی اعتماد، مصاحبه‌ای را از هفته‌ی قبل، تدارک دیده باشد تا از روز قبل، با سوژه‌ای -که هنوز به قتل نرسیده- تیتر ویژه‌ی عکس‌دار فردایش را مهیّا کند و خیلی تصادفی‌تر، روزنامه‌ی اینترنتی فراز نیز، با خطّ مشی افغان‌ستیزی و فعّال کردن گسل‌های اجتماعی ملتهب و دوقطبی‌سازی‌های قومی و نژادی، از روز قبل، خود و سردبیرش توییت بزنند، در چارچوب تحلیل‌های واقع‌بینانه، سرانجام مثبت و جالبی به همراه ندارد و بهتر است، از دریچه‌ی سورئالیزم، آن را نظاره کنیم و بررسی؛ سورئال، مثل ‎#هامون مهرجویی. پیش‌پرده: رژیم صهیونیستی، گرچه یک هفته است زمین‌گیر شده ولی چهار روز است، شروع کرده به نمایش خون‌آشامی و جلّادی همیشگی‌اش، پا را از فلسطین فراتر گذاشته و هم‌زمان لبنان را نیز بمباران می‌کند، امّا بوی حماسه‌آفرینی و ظفر مستضعفین، پس از مدّت‌ها، دارد به مشام می‌رسد. مقاومت منطقه نتیجه داده و مخالفان قسم‌خورده‌ی اقتدار ایران و اغتشاشیون، مصمّم هستند تا انتقام ناکامی‌شان در سال‌گرد اغتشاشات ‎#زن_زندگی_آزادی را بگیرند، با نسبت دادن اتّهامات ناروا به ایران و کام مردم را تلخ کنند. این بار، ترور شخصیت جواب نداده و نوبت ترور فیزیکی یک عضو پیوسته‌ی ‎#فرهنگستان_هنر جمهوری اسلامی ایران است. و این نمایش تراژیک، آغاز می‌شود… http://eitaa.com/sokhanesadeed