اشتغالات ما را احاطه می‌کنند و نرسیدن به آن مقصد یک روحیه متأمّلی در ما قرار می‌دهد و از سویی دیگر هم انتظار و آرزوهای طولانی ما را دچار مشکل می‌کند و می‌گوییم که بله من، آرام آرام منتظر یک فرصت هستم، حالا نشد فردا، امسال نشد سال آینده.
🔹 وقتی ما این سِیر را در پیش می‌گیریم و زمانی از آن می‌گذرد، همین عقب انداختن برای ما ملکه می‌شود، دیگر ما افرادی هستیم که در پرونده برزخی ما می‌نویسند: شخصی است که همیشه می‌خواهد انسان خوبی بشود.
🔸 این خیلی بیچارگی است و خیلی فرق دارد با شخصی که حرکتی را شروع بکند. این شخص همیشه درصدد است یک فرصتی پیدا بشود. فرصتِ آن همین حالا است، فرصتِ آن همین امشب است، فرصتِ آن اول ماه رجب است، منتها اراده و تصمیم می‌خواهد. 
🔹 ما فعلاً وظیفه خود را بفهمیم و بدانیم که حداقل ماه رجب دریچه‌ای از رحمت خدا به روی ما باز می‌شود و حداقل فعلاً حس خسران داشته باشیم..
♦️@fardissokotmamnoo